Κι αν η Μόρα ξανάρθει;
Αυτό είναι το ερώτημα που βασανίζει τον νου μου εδώ και ένα τέταρτο, από την ώρα που έφυγε ο Άλαν και πραγματικά εύχομαι η ανησυχία μου να μην βγει αληθινή.
Τραβάω τις κουβέρτες από το κρεβάτι προσεκτικά και ξαπλώνω δίπλα από τον Φιν. Έχει περάσει μονάχα μισή ώρα από την στιγμή που λυποθυμησε, που σημαίνει ότι σε 6,5 ώρες θα συνέλθει από αυτήν την κατάσταση.
Δεν μπορώ να περιμένω ούτε λεπτό. Παρόλο που πλέον ξέρω τον λόγο που είναι έτσι και ότι η υγεία του δεν βρίσκεται σε κίνδυνο, δεν μπορώ να σταματήσω να ανησυχώ όλο κι περισσότερο κάθε λεπτό που περνάει.
Μας σκεπάζω και τους δύο και έπειτα ξαπλώνω πλάγια κοιτώντας προς το μέρος του. Μοιάζει να είναι τόσο ήρεμος, παρόλο που έχει περάσει τόσα πολλά.
Και τότε μου έρχεται μια ξαφνική αναλαμπή: ο Άλαν είπε πως υπάρχουν μερικά μέρη της ιστορίας της Μόρας που ο ίδιος δεν μπορούσε να μου μιλήσει για αυτά, και πως θα πρέπει ο Φιν να μου τα πει.
Σε τι θα μπορούσε να αναφερόταν;
Υπάρχει περίπτωση ο Άλαν να γνωρίζει σε ποιον άνθρωπο έχει μετενσαρκωθεί η Μόρα;
Κι αν γνωρίζει περισσότερα από όσα υποκρίνεται πως ξέρει;
Ή ακόμη κι αν θέλει να βλάψει εμένα και τον Φιν;
Μπορεί να μην μου έχει δώσει αφορμή να τον υποπτεύομαι, αλλά με όλα αυτά που συμβαίνουν δεν μπορώ να είμαι σίγουρη για τίποτα.
Δεν θέλω να κάνω απίστευτα και παράλογα σενάρια στο μυαλό μου, και δεν θέλω να βγάλω βιαστικά συμπεράσματα για τον Άλαν και την σχέση που έχει με την Μόρα.
Αυτό όμως που είπε πως πρέπει ο Φιν να μου πει θα μπορούσε να είναι η απάντηση σε αυτήν την παράλογη αίσθηση που έχω πως κάτι μου ξεφεύγει;
Κοιτάζω ξανά την ώρα μετά από λίγο και βλέπω πως σε τρεις ώρες κανονικά θα πρέπει να έχει συνέλθει.
Κλείνω το φως από τον διακόπτη που υπάρχει στον τοίχο δίπλα από το κρεβάτι και πηγαίνω πιο κοντά στον Φιν. Τυλίγω τα χέρια μου γύρω του και δεν αργώ να αποκοιμηθώ.
Μετά από 3 ώρες
Finn's POV
Ανοίγω τα μάτια και το πρώτο πράγμα που βλέπω είναι σκοτάδι. Αισθάνομαι κάτι ζεστό να ακουμπάει πάνω μου και συνειδητοποιώ πως είναι η y/n.
Έχω να της δώσω πολλές εξηγήσεις...
Αλλά παρόλο που θέλω να της εξωμολογηθώ τα πάντα σχετικά με την Μόρα και όλα τα σχετικά, πολύ φοβάμαι πως δεν μπορώ να το κάνω αυτό για το δικό της καλό.
Αν ο Άλαν επέστρεψε σπίτι αφού λυποθύμησα αυτό σημαίνει ίσως ότι την καθυσήχασε. Μπορεί όμως και να ρώτησε εκείνον για να της δώσει εξηγήσεις σχετικά με αυτό που έπαθα και είμαι σίγουρος πως εκείνος θα της είπε στο περίπου.
Η αλήθεια είναι πως ούτε κι εγώ δεν ξέρω όλα τα σημεία αυτής της ιστορίας, παρά μόνο τα πιο σημαντικά.
Αισθάνομαι έναν οξύ πόνο στο κεφάλι μου και ενστικτοδώς κλείνω τα μάτια μου μορφάζοντας.
Η Μόρα σίγουρα θα κάνει τουλάχιστον μία εβδομάδα να εμφανιστεί ξανά έπειτα από αυτό που της έκανα.
Όταν η μητέρα μου με σύνδεσε με αυτόν τον δαίμονα, ταυτόχρονα έλαβα και τις δυνάμεις που είχε εκείνος όταν ήταν κανονικός άνθρωπος με την εξαίρεση ότι εγώ είμαι περιορισμένος όσον αφορά την χρήση τους.
Συνολικά μπορούσα να χρησιμοποιήσω μέχρι εφτά φορές την δύναμη που η ίδια η Μόρα θα επέλεγε για εμένα, και τώρα έχω σπαταλήσει την μία. Αυτό όμως δυστυχώς με κάνει πιο ευάλωτο σε ανθεκτικότητα.
Αν κάποιος σαν κι εμένα χρησιμοποιούσε ποτέ του και τις 7 ευκαιρίες του, του δίνεται μονάχα μία ακόμη ευκαιρία για να αποφασίσει αν θέλει να γίνει δαίμονας κατώτερος όμως από την Μόρα, ή αν θέλει να πεθάνει ο άνθρωπος που τον σύνδεσε μαζί της. Και η επιλογή είναι υποχρεωτική, αλλιώς αποφασίζει η Μόρα για αυτόν που το αρνήθηκε.
Για αυτό φοβάμαι να χρησιμοποιήσω αυτές τις δυνάμεις, αφού ούτε θέλω να υπηρετήσω τον διάολο ούτε να πεθάνει ο άνθρωπος που με σύνδεσε με τον δαίμονα. Δηλαδή η ίδια μου η μητέρα.
Μετά από μερικά λεπτά αποφασίζω να πάω να πιω ένα ποτήρι νερό.
Με προσεκτικές κινήσεις απομακρύνω την y/n από πάνω μου και έπειτα την σκεπάζω καλά με την κουβέρτα.
Πηγαίνω στην κουζίνα για να πιω νερό, αλλά τελικά ο εθισμός μου στην κάνναβη πήρε για ακόμη μια φορά τον έλεγχο.
Ανάβω ένα τσιγάρο και τραβάω μια γερή τζούρα.
Ανοίγω το παράθυρο της κουζίνας για να μην υπάρχει μυρωδιά στον χώρο και κοιτάζω την ώρα.
Λογικά ο Άλαν έχει πάει στο ραντεβού που μας ανέφερε το πρωί.
Ακούω βήματα από πίσω μου και αστραπιαία πετάω το τσιγάρο από το ανοιχτό παράθυρο. Δεν ξέρω πως θα αντιδράσει αν μάθει ότι καπνίζω, αλλά δεν θέλω να το ξεκινήσει και εκείνη εξαιτίας μου. Το τσιγάρο είναι μια θανατική μινιατούρα που μας βοηθάει να πεθάνουμε μπροστά σε άλλους χωρίς να γινόμαστε θέαμα. Εμένα όμως δεν μπορεί να με βλάψει έτσι κι αλλιώς...
«Το είδα, Φιν» την ακούω να λέει και ξεφυσάω χαμογελώντας ελαφρά για κάποιον λόγο.
«Πως είσαι;» με ρωτάει και γυρνάω προς το μέρος της. Σκύβω γρήγορα προς το μέρος της και την φιλάω πεταχτά στα χείλη ξαφνιάζοντας την.
«Τώρα είμαι εντάξει» λέω και την βλέπω να κοκκινίζει καθώς σκύβει το κεφάλι της προσπαθώντας να κρυφτεί.
«Ο Άλαν μου είπε τον λόγο που λυποθυμησες... Και μου είπε και κάποια πράγματα παραπάνω» λέει και σταματάω να χαμογελάω.
Αυτό είναι ένα θέμα που δεν μου αρέσει να συζητάω, αλλά της αξίζει μία εξήγηση.
«Το φαντάστηκα πως σου μίλησε... Τι εννοείς όμως όταν λες ότι σου είπε κάποια πράγματα παραπάνω;» γέρνω το σώμα μου προς τον πάγκο της κουζίνας.
«Εννοώ πως μου είπε ότι η Μόρα ονομαζόταν Ελένα και ότι την εκτέλεσαν επειδή ήταν μάγισσα και ότι έκανε συμφωνία με τον διάολο. Μου είπε όμως και πως όποιος θέλει να καταραστεί κάποιον αναφέρεται σε εκείνην...»
«Σου μίλησε για την κατάρα των 7;»
«Ναι»
«Και πως σου φάνηκε;»
«Ήταν ανατριχιαστική... Η αλήθεια είναι πως με φόβισε λίγο....»
«Δυστυχώς όμως η Μόρα έχει κάνει και πολύ χειρότερα από αυτό»
«Ο Άλαν μου είπε πως υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να μου τα πεις εσύ, για τι πράγμα μιλούσε;»
«Δεν είναι κάτι το πάρα πολύ ιδιαίτερο, από ότι φαίνεται προς το παρόν, αλλά κάποια στιγμή μπορεί να μας φανεί πολύ χρήσιμο» λέω διατηρώντας όμως μια σχεδόν ανύπαρκτη ελπίδα πως δεν θα με ρωτήσει κάτι παραπάνω.
«Και περί τίνος πρόκειται;»
«Πριν από σχεδόν ενάμισο αιώνα ο διάβολος έδωσε άλλη μια ευκαιρία στην Μόρα για να ζήσει σαν άνθρωπος, και αυτό ανέτρεψε τα πάντα»
|•| Σκέφτηκα να αλλάξω το εξώφυλλο της ιστορίας. Το παρακάτω σας αρέσει ή πιστεύετε πως πρέπει να φτιάξω κάποιο άλλο;