«Ω, έλα τώρα, κούκλα! Δηλαδή τι θα μπορούσα να σου κάνω αν κοιμόμασταν σε ένα κρεβάτι που έχει τις διαστάσεις του Καραϊσκάκη;» ο Φιν επιμένει. Εδώ και πόση ώρα μαλώνουμε για το ποιος θα κοιμηθεί στον καναπέ και ποιος στο κρεβάτι.
«Θα κοιμηθώ στον καναπέ» δηλώνω με πείσμα.
«Αν κοιμηθείς στον καναπέ, εγώ θα κοιμηθώ στο πάτωμα»
«Μα, γιατί να κάνεις κάτι τέτοιο;»
«Επειδή δεν υπάρχει περίπτωση να σε αφήσω να κοιμηθείς στον καναπέ και εγώ να κοιμάμαι σε ένα κρεβάτι που χωράει ολόκληρη ποδοσφαιρική ομάδα»
«Μην επιμένεις»
«Μα έχουμε ήδη κοιμηθεί μια φορά μαζί. Και μάλιστα εσύ μου το είχες ζητήσει!»
«Ναι, επειδή φοβόμουν, βλάκα»
«Δεν έχει σημασία» απαντάει.
Ο λόγος που δεν θέλω να κοιμηθώ στο ίδιο δωμάτιο μαζί του δεν είναι ότι φοβάμαι πως θα μου κάνει κάτι που δεν θέλω. Τον εμπιστεύομαι και ξέρω πως ποτέ δεν θα το έκανε αυτό. Απλά μετά από τις σημερινές μου σκέψεις θέλω να σκεφτώ κάποια πράγματα. Είμαι αλήθεια ερωτευμένη μαζί του, ή απλά μου αρέσει; Πώς υποτίθεται ότι θα καταλάβω τι στα αλήθεια νιώθω για αυτόν; Γιατί πρέπει να είναι τόσο δύσκολο;
«Καλά» υποχωρώ. Θα μπορούσαμε να διαφωνούμε μέχρι να ξημερώσει.
«Τι καλά;»
«Θα κοιμηθώ στο κρεβάτι μαζί σου, αλλά υπό έναν όρο»
«Επιτέλους! Τι όρο;»
«Θα έχω ξεχωριστή κουβέρτα» απαντάω και γελάει παρόλο που το είπα στα σοβαρά. Κατά κάποιον τρόπο όσο το σκέφτομαι αρχίζει να μου φαίνεται κι εμένα κάπως αστείος ο τρόπος που το είπα. Τόσο υπερβολικά σοβαρός για την κατάσταση.
«Όσες κουβέρτες θέλεις» απαντάει συνεχίζοντας να έχει ένα μικρό χαζό χαμόγελο.
«Α, ναι μπορείς να μου κάνεις μία μικρή χάρη;» ρωτάω διστακτικά. Δεν το πιστεύω πως θα του το ζητήσω αυτό, αλλά πραγματικά πιστεύω πως πρέπει..
«Τι είναι;»
«Μπορώ να πάρω ένα φούτερ σου για τον ύπνο; Εάν δεν θέλεις πάντως είναι εντάξει, δεν υπάρχει πρόβλημα σε καταλαβαίν-» πάω να πω αλλά με διακόπτει.
«Πάρε όσα θέλεις, έτσι κι αλλιώς έχω χιλιάδες από αυτά και τα περισσότερα δεν τα φοράω καν»
«Σίγουρα;»
«Ναιπ»
«Σε ευχαριστώ, Φιν!» λέω και πηγαίνω στο υπνοδωμάτιο του για να διαλέξω. Ανοίγω την ντουλάπα του και παίρνω ένα μπορντό φούτερ. Το παρατηρώ λίγο καλύτερα και αισθάνομαι τον ενθουσιασμό μου να εκτοξεύεται στα ύψη όταν διαβάζω το όνομα του αγαπημένου μου συγκροτήματος στο μπροστινό του μέρος.
«Φιν!!!» φωνάζω για να με ακούσει.
«Τι έγινε; Είσαι καλά;» με ρωτάει ανήσυχος καθώς έρχεται τρέχοντας μέσα στο δωμάτιο. Ίσως τελικά να μην έπρεπε να τον φωνάξω έτσι γιατί από ότι φαίνεται τον τρόμαξα.
«Ωχ, εμμ συγνώμη δεν ήθελα να σε τρομάξω»
«Είσαι καλά;»
«Ναι, απλά μόλις είδα ότι έχεις μια μπλούζα με το αγαπημένο μου συγκρότημα και ενθουσιάστηκα λίγο παραπάνω... Ναι, αυτό»
«Σου αρέσουν οι Twin Peaks;» ρωτάει και έχει σχεδόν μείνει με το στόμα ανοιχτό.
«Ναι, είναι οι αγαπημένοι μου»
«Δεν περίμενα να σου αρέσει τέτοιου είδους μουσική»
«Είμαι όλο εκπλήξεις από ότι φαίνεται»
«Ναι, η αλήθεια είναι πως είσαι» λέει και τον κοιτάω προσπαθώντας να τον κάνω να καταλάβει πως θέλω να μείνω μόνη μου για να αλλάξω μπλούζα.
«Α ναι, σωστά συγνώμη» λέει χαμογελώντας απολογητικά και φεύγει από το δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα πίσω του.
Μετά από μερικά λεπτά έχουμε ξαπλώσει στο κρεβάτι του και είμαστε έτοιμοι να κοιμηθούμε.
«Αν θέλεις προσπάθειες να μην κάθεσαι στην άκρη του κρεβατιού, αισθάνομαι ότι θα πέσεις ενώ θα κοιμάσαι» μου λέει ο Φιν. Η αλήθεια είναι πως έχω ξαπλώσει όσο το δυνατόν πιο μακριά από εκείνον. Δεν ξέρω για ποιον λόγο ακριβώς μου συμβαίνει αυτό, αλλά αισθάνομαι πραγματικά μεγάλη ντροπή απέναντι του από την στιγμή που ανακάλυψα τα πραγματικά μου αισθήματα για εκείνον.
«Καλά!» παραιτούμαι και πηγαίνω λίγο πιο κοντά του.
Εκείνος έχει ξαπλώσει μπρούμυτα με το πρόσωπο του στραμμένο προς το μέρος μου και τα χέρια του είναι καλυμμένα από το μαξιλάρι που έχει βάλει το κεφάλι του.
«Καληνύχτα, κούκλα
«Καληνύχτα, κούκλε» λέω ειρωνικά αντιγράφοντας τα λόγια του. Μόλις όμως συνειδητοποιώ τι είπα αισθάνομαι να μάγουλα μου να κοκκινίζουν. Εκείνος όμως ευτυχώς φαίνεται να έχει κλειστά τα μάτια του κι δεν το πρόσεξε. Το μόνο που αλλάζει στο πρόσωπο του είναι το χαμόγελο του που μεγαλώνει.
Μετά από 2 ώρες
Η ώρα έχει πάει 2πμ.
Γαμώτο!
Δεν μπορώ να κλείσω μάτι!
Εδώ και δύο ώρες απλά κάθομαι και κοιτάω είτε το ταβάνι είτε τον Φιν που κοιμάται.
Ίσως μπορώ να χαζεύω στο ίντερνετ μέχρι να νυσταξω.
Παίρνω το κινητό μου από το κομοδίνο και αφού πατήσω τον κωδικό μου μπαίνω στην αναζήτηση του Google. Τι θα μπορούσα να κάνω στο Google για να μου περάσει η ώρα.
Γυρνάω το κεφάλι μου στο πλάι και κοιτάω τον Φιν. Παρόλο που δεν μπορεί καν να με δει αισθάνομαι τα μάγουλα μου να φλέγονται.
Το βρήκα!
Αυτό θα κάνω για να μην βαριέμαι. Θα ψάξω για κάποιο ανόητο τεστ για να καταλάβω αν είμαι ερωτευμένη. Εννοείται πως δεν θα πιστέψω ένα χαζό τεστ αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι καλύτερο για να κάνω.
Πληκτρολογώ στην αναζήτηση και έπειτα πατάω το πρώτο τεστ που μου εμφανίζει. Για να δούμε...
Ερώτηση 1: Τον σκέφτεσαι συχνά;
•Συνέχεια! Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε τίποτα άλλο!
•Αρκετά συχνά....
•Μπα....
Μμμ, νομίζω πως θα πατήσω το δεύτερο. Βασικά, πιστεύω πως είναι λογικό να τον σκέφτομαι συχνά αφού μένουμε στο ίδιο σπίτι και περνάμε σχεδόν όλη την ημέρα μαζί.
Ερώτηση 2: Όταν δεν είστε μαζί πως αισθάνεσαι;
•Σαν να έχω ένα κενό μέσα μου, ακριβώς σαν να μου λείπει κάτι.
•Μου λείπει, αλλά όχι κι τόσο.
•Μια χαρά!
Πατάω το πρώτο. Πιστεύω πως έχω συνηθίσει τον Φιν στην καθημερινότητα μου τόσο πολύ που αν περάσω ένα μεγάλο χρονικό διάστημα μακριά του θα αισθάνομαι αυτό το κενό που περιγράφει η ερώτηση.
Ερώτηση 3: Φανταστείτε πως ο άνθρωπος που σκέφτεστε αυτήν την στιγμή είναι απέναντι σας. Βάζει απαλά τα χέρια του στην μέση σας και σας κοιτάει βαθιά στα μάτια. Σκύβει αργά προς το μέρος σας και ενώνει τα χείλη του με τα δικά σας.
Σταματάω να το διαβάζω πριν διαβάσω τις απαντήσεις. Κλείνω τα μάτια μου και αρχίζω να το φαντάζομαι:
|•|Άργησα να ανεβάσω σήμερα:( Μέχρι το βράδυ θα έχει ανέβει και το δεύτερο μέρος αυτού του κεφαλαίου ώστε να μην αργήσω πάρα πολύ να το ανεβάσω|•|