Back to your POV
Τελικά κατάφερε να με πείσει να επιστρέψω στο σπίτι μας, μόνο που δεν ήρθα για να μείνω, αλλά για να πάρω το όπλο του.
Ψάχνω στις ντουλάπες του δωματίου του όπου μου είπε ότι είναι το όπλο του. Ενώ σκαλίζω τα ράφια καταφέρνω να ρίξω στο έδαφος μερικά από τα ρούχα του.
Εν τω μεταξύ εγώ φοράω ακόμη το ριμαδοφούτερ του!
Ψάχνω λίγο ακόμη και καταφέρνω να βρω ένα δεκρμάτινο βαλιτσάκι. Το ανοίγω για να επιβεβαιωθώ πως είναι το σωστό και βλέπω μέσα ένα κατάμαυρο πιστόλι walther. Αν δεν κάνω λάθος, αυτό όπλο παίρνει σφαίρες 6,35. Πάντα λάτρευα την σκοποβολή και από μικρή διάβαζα διάφορα για όπλα, και πιο συγκεκριμένα για πιστόλια.
Το όπλο που έχω μπροστά μου δυστυχώς όμως το χρησιμοποίησα για τον φόνο του Σάιμον.
Κλείνω ξανά το βαλιτσάκι και το βάζω στην τσάντα μου. Πάω να φύγω αλλά αισθάνομαι πως έχω πατήσει πάνω σε κάτι. Κοιτάω να δω τι είναι και βλέπω ένα καφετί τετράδιο μεγέθους Α5. Το πιάνω στα χέρια μου και το ξεφυλλίζω βιαστικά. Διαβάζω μια από τις μεσαίες σελίδες:
Αυτό που έχω καταλάβει τα δύο τελευταία χρόνια, είναι πως οι άνθρωποι πάντα θα βρουν κάτι για να σε κάνουν να αισθανθείς άσχημα. Ναι, γράφω ξανά για τον Χένρι. Αυτός ο μπάσταρδος είπε στην Έλενορ ότι την γουστάρω και αυτή προσπάθησε να με φιλήσει στο διάλειμμα. Δεν μπορώ να πιστέψω πως παραλίγο το πρώτο μου φιλί να ήταν με κάποια σαν κι αυτήν. Ίσως αν μιλήσω ποτέ σε κάποιον για τις απόψεις μου σχετικά με την αγάπη να με πει φλώρο, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι για να αλλάξω. Ποτέ μου δεν θα ήθελα να κάνω μια σχέση της πλάκας, ούτε η πρώτη φορά που θα κάνω σεξ να είναι κάτι της "μιας βραδιάς". Είτε δυστυχώς είτε ευτυχώς έτσι είμαι κι δεν πρόκειται να αλλάξω για κανέναν τους.
Μιλάει για τον Χένρι και την Έλενορ που έκανα παρέα την τελευταία ημέρα που ήμουν στο σχολείο; Τι σχέση έχει με αυτούς; Και τι εννοεί πως γράφει ξανά για τον Χένρι; Του έχει κάνει κι κάτι άλλο σαν κι αυτό;
Αποφασίζω να μην διαβάσω κάτι άλλο από το τετράδιο του Φιν, καθώς είναι κάτι που πιθανότατα εκείνος δεν θα ήθελε να κάνω. Το βάζω ξανά στην ντουλάπα και φεύγω από το δωμάτιο του.
Βγαίνω από την πολυκατοικία και μπαίνω στο αυτοκίνητο. Βάζω μπροστά την μηχανή και οδεύω προς τον δρόμο για το νοσοκομείο.
Ακούω το κινητό μου να χτυπάει ως ένδειξη ότι έχω ειδοποίηση. Του ρίχνω μια κλεφτή ματιά και βλέπω το όνομα της μάνας του Σάιμον στην οθόνη. Αισθάνομαι ένα μικρό τρέμουλο στα χέρια μου από την ταραχή.
Τι στον διάολο θέλει πάλι;
Συνεχίζω να οδηγώ μέχρι που φτάνω στο χώρο στάθμευσης του νοσοκομείου. Παρκάρω το αυτοκίνητο στο πιο απομονωμένο μέρος από τα υπόλοιπα αυτοκίνητα και ανοίγω το μύνημα.
•Ελπίζω ο φίλος σου να είναι καλά έπειτα από αυτό το μικρό ατύχημα•
Γράφει το μύνημα νευριάζοντας με ακόμη πιο πολύ από πριν. Πληκτρολογώ τον αριθμό της στις επαφές του κινητού μου και πατάω το κουμπί για να της τηλεφωνήσω.
Μετά από περίπου πέντε κουδουνίσματα επιτέλους το σηκώνει.
«Παρακαλώ» ακούγεται η εκνευριστική φωνή της από την άλλη γραμμή.
«Άκου να σου πω! Με ποιο δικαίωμα μου στέλνεις τέτοιο μύνημα;» της ουρλιάζω καθώς κατεβαίνω από το αυτοκίνητο.
«Πες μου που είναι ο γιος μου!» ουρλιάζει κι αυτή στον ίδιο τόνο με εμένα.
«Δεν έχω ιδέα που στον διάολο είναι ο Σάιμον και ούτε με ενδιαφέρει. Να μην ξανά ενοχλήσεις ούτε εμένα ούτε τον Φιν!» είναι τα τελευταία μου λόγια πριν τερματίσω την κλήση.
Πετάω το κινητό μου με δύναμη στο έδαφος από τα νεύρα μου με αποτέλεσμα να σπάσει. Γαμώ το κέρατο μου! Δεν πειράζει, θα πάρω άλλο έτσι κι αλλιώς.
Μπαίνω στο νοσοκομείο με γρήγορα βήματα και ανεβαίνω τις σκάλες για να πάω στο δωμάτιο όπου είναι ο Φιν. Πριν όμως ανοίξω την πόρτα ακούω από μέσα ομιλίες. Βάζω το αυτί μου στην πόρτα προσπαθώντας να ακούσω με ποιον μιλάει.
«Που είναι;» ακούω μια άγρια αντρική φωνή να ουρλιάζει.
«Δεν ξέρω, αλλά ακόμη κι αν ήξερα δεν θα σου έλεγα ποτέ μου!» λέει η νευριασμένη φωνή του Φιν. Ποιος είναι μέσα και γιατί τσακώνονται;
Θα μπορούσε να είναι ο Χένρι; Όχι, θα είχα αναγνωρίσει ήδη την φωνή του αν ήταν αυτός.
«Μην το κουράζουμε πολύ. Πες μας που στον διάολο μένει!» ακούγεται και μια τρίτη φωνή να ουρλιάζει επίσης.
Ακούω κάτι να πέφτει στο πάτωμα και να σπάει. Νομίζω πως ήρθε η ώρα να μπω στο δωμάτιο. Πριν όμως μπω για να δω τι συμβαίνει βάζω το χέρι μου στην τσάντα και, αφού βεβαιωθώ πως δεν μπορεί να με δει κανείς, ανοίγω το βαλιτσάκι με το πιστόλι του Φιν. Επιβεβαιώνομαι ότι το όπλο είναι γεμάτο με σφαίρες και βάζω προκαταβολικά το χέρι μου στην σκανδάλη.
Κρύβω το όπλο πίσω από την πλάτη μου και ανοίγω την πόρτα. Βλέπω τον Μαξ και τον Έντι να στέκονται όρθιοι έχοντας δίπλα τους τον επίσης όρθιο Φιν.
«Τι συμβαίνει;» ρωτάω κοιτώντας κυρίως τον Φιν.
«Εσένα ψάχναμε, y/n» λέει ο Μαξ χαμογελώντας διαβολικά όταν με βλέπει.
«Y/n, φύγε» μου φωνάζει ο Φιν όταν οι δύο "φίλοι" του αρχίζουν να έρχονται γρήγορα προς το μέρος μου με απειλητικές διαθέσεις.
Σε αντίθεση με τον Φιν, δεν πανικοβάλλομαι καθόλου και εμφανίζω το πιστόλι σημαδεύοντας αυτούς τους δύο.
«Φύγετε τώρα!» τους προειδοποιώ αλλά δεν φαίνεται να με φοβούνται ιδιαίτερα.
«Χαλάρωσε πριγκίπισσα, αφού όλοι μας ξέρουμε πως δεν ξέρεις καν να χρησιμοποιείς όπλο» λέει ο Έντι γελώντας ελαφρά και περιπαιχτικά.
«Θελεις να με δοκιμάσεις;» τον ειρωνεύομαι.
«Πάμε να φύγουμε, Έντι. Έτσι κι αλλιώς θα τα ξαναπούμε με την δεσποινίδα» λέει ο Μαξ και ο Έντι τον ακολουθεί έξω από το δωμάτιο. Αφού φύγουν κλείνω την πόρτα και την κλειδώνω.
«Τι ήταν πάλι αυτό; Σε πείραξαν;» ρωτάω τον Φιν έχοντας μείνει άναυδη με την προηγούμενη επίσκεψη που δέχτηκε.
«Όχι, μην ανησυχείς είμαι εντάξει» λέει και κάθεται στο λευκό κρεβάτι.
«Γιατί ήρθαν εδώ;» τον ρωτάω.
«Ψάχνουν εσένα»
«Εμένα;!»
«Ναι, ο Μαξ έχει πάθει μια ανεξήγητη εμμονή μαζί σου. Δεν ξέρω καν τι είναι αυτό που θέλει από εσένα!» λέει αγανακτισμένος με όλη αυτή την κατάσταση.
Βάζω το όπλο στην τσάντα μου.
«Πάντως ίσως τελικά χρειαστώ εκείνα τα μαθήματα σκοποβολής που λέγαμε» αστειεύομαι και χαμογελάει.
«Ναι, έτσι πιστεύω» παραδέχεται και του χαμογελάω κι εγώ.
«Για να είμαι ειλικρινής, γνωρίζω ήδη σκοποβολή. Όταν ήμουν περίπου 13 χρησιμοποίησα για πρώτη φορά όπλο. Ο μπαμπάς μου ήταν πάντα υπερβολικός σε κάποια πράγματα και πίστευε πως πρέπει να μάθω να προστατεύω τον εαυτό μου» του αποκαλύπτω κάποιες αναμνήσεις μου.
«Αλήθεια; Αυτό δεν το περίμενα»
«Ναι. Από τότε έπαθα κάτι σαν εμμονή με τα όπλα και έψαχνα τα πάντα σχετικά με αυτά. Γνωρίζω αρκετά ώστε να μπορώ να σου πω πως το δικό σου είναι αρκετά σπάνιο για να το έχει ο οποιοσδήποτε και είναι ένα από τα καλύτερα πιστόλια της μαύρης αγοράς»
«Αυτό το ήξερα. Πάντως πραγματικά δεν περίμενα να σου αρέσει κάτι τόσο επικίνδυνο»
«Επικίνδυνο ή όχι θα έκανα τα πάντα για να βρω κάποιον να μου πουλήσει ένα τέτοιο πιστόλι»
«Σου το χαρίζω» λέει και τον κοιτάω έκπληκτη.
Αλήθεια;
«Ποιο; Το όπλο;»
«Ναι, είναι δικό σου»
«Δεν μπορώ να το πάρω, αφού είναι δικό σου και το χρειάζεσαι πιο πολύ από εμένα»
«Έχω κι άλλο στο σπίτι»
«Είσαι σίγουρος πως θέλεις να το πάρω;»
«Πιο σίγουρος από οτιδήποτε άλλο, κούκλα»
«Φιν, σε ευχαριστώ τόσο πολύ! Δεν ξέρω τι να κάνω για να σε ευχαριστήσω!»
«Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα. Μόνο να προσέχεις τον εαυτό σου και να μην ξεχνάς πως σου χρωστάω την ζωή μου»
«Σκάσε, δεν μου χρωστάς τίποτα. Τώρα έλα να κοιμηθούμε, νυσταξα» λέω και χασμουριέμαι.
«Νομίζω πως χωράμε να κοιμηθούμε μαζί»
«Όχι, δεν χωράμε. Τώρα κοιμήσου» λέω ξανά και σβήνω το φως.
Ο Φιν ξαπλώνει στο κρεβάτι και με κοιτάει.
«Αισθάνομαι τόσο μαλάκας να κοιμάμαι σε κρεβάτι και εσύ να κοιμάσαι σε μία καρέκλα» λέει και με κοιτάει με μια έκφραση προβληματισμού.
«Είσαι άρρωστος και είσαι σε νοσοκομείο, είναι λογικό να συμβαίνει αυτό»
«Πάρε τουλάχιστον την κουβέρτα» επιμένει.
«Φοράω το φούτερ σου και εσύ φοράς κοντομανικο. Τώρα σκάσε και κοιμήσου» τελειώνω την συζήτηση και ακουμπάω το κεφάλι μου στην άκρη του κρεβατιού που θα κοιμηθεί ο Φιν.
«Είσαι τόσο ξεροκέφαλη» τον ακούω να μουρμουρίζει.
«Κοιμήσου!» επαναλαμβάνω και έπειτα επικρατεί σιωπή.
Επιτέλους.
|•|Τελείωσε και το κεφάλαιο 14. Έχω μια ερώτηση: προτιμάτε να ανεβάζω ένα κεφάλαιο την ημέρα με 1000+ λέξεις ή να ανεβάσω ένα κεφάλαιο κάθε δύο ημέρες με 2000+ λέξεις; Πάντως τα σαββατοκύριακα είναι σίγουρο πως θα ανεβάζω δύο κεφάλαια την ημέρα. Αν θέλετε να συγκρίνετε το μεγεθών των κεφαλαίων, αυτό το κεφάλαιο είναι 1000+ λέξεις ενώ το προηγούμενο είναι 2000+. Τι προτιμάτε;|•|