JANA
"HOW'S MTAP?"
Imbes na sagutin si Lucy, sinubsob ko lang ang ulo ko sa table dito sa cafeteria. It's already lunch time but I still don't have the appetite to eat. Hindi ko din alam. Basta wala akong gana.
"Huy! What's nangyayari to you? I heard nag-place naman daw kayo? Then your guys were able to make pasok pasok in the Division? So what's your problema?" tanong ni Lucy at tinignan ko siya.
"Alam mo naman palang pasok kami tapos magtatanong ka pa? Sabunutan kita dyan, makita mo," sabi ko at inirapan siya. 'Tong babaeng 'to talaga, kahit kailan hindi nag-iisip. 'Yung utak niya nasa talampakan niya ata. Tsk.
"You ha! You're so sungit sungit? Meron ka noh?" sinipa ko 'yung paa niya sa ibaba ng lamesa no'ng hindi pa siya tumigil. Pero ang bruha mukhang nakatunog yata dahil 'yung upuan niya ang nasipa ko at hindi 'yung paa niya. I only tsk-ed while she stucked her tongue out. Parang bata. Bwiset.
"Kamusta kayo ni Jay?" unti unti namang nawala ang ngiti niya ng biglaan ko 'yang itanong. I smirked. Got you!
"A-anong kamusta kami?"
"Diba may something sa inyo?" I said while smirking at nanlaki ang mga mata niya.
"H-hoy! Wala a-ah!"
"Ba't ka nauutal?"
"Masama?"
"Oo."
"Nagsabi?"
"Ako."
Inirapan niya lang ako at tinawanan ko lang siya. Kita mo nga naman. Isang banggit ko pa lang sa pangalan ng babaero na 'yun taob na agad 'tong babaita na 'to. There must really something going on between them. I can feel it. Kailangan ko lang ng confirmation.
"Mag-iingat ka," I said at sumandal sa upuan ko.
She frowned. "What do you mean?"
Ngumisi naman ako. "Jay is known for his handsome looks. But he is also famous because he's a Casanova, a heart breaker. And every heart breaker is a liar. You should be careful on going out with him. Ngayon pa nga lang na natututunan mo ng mag-cut ng klase. I'm sure, madami pa siyang maituturo sayo." I said at sumeryoso ang mukha ni Lucy.
"Sinisiraan mo ba siya?" tanong ni Lucy and I shrugged. Sinisiraan? I'm just stating a fact.
I also looked at her seriously. "Jay is my friend, he's a good friend. Pero hindi lahat ng mabuting kaibigan, palaging totoo sayo. I'm just saying na huwag mong hayaan na sakupin niya ang buong puso at isip mo. Huwag kang maging sunod sunuran kung sakaling ginagawa ka niyang aso. If he said na mag-cut ka, it will depend on you kung gagawin mo talaga. Hindi ko siya sinisiraan, I'm just giving you a warning. And besides," I said at lumingon sa pinto ng cafeteria ng bumukas ito. Pumasok si Jay at napangisi ako ng makitang kasama niya si Carla. I looked at Lucy. "Hindi imbes sinabi niyang gusto o mahal ka niya, hindi na pwedeng iwanan ka niya. Tandaan mo 'yan," sabi ko at tumayo na ng makita kong natulala na siya habang pinagmamasdan sila Carla at Jay na umupo sa isang table.
Naglakad ako palapit sa kanilang dalawa. They are both talking. Itong Carla na 'to, kapit na kapit pa sa braso ni Jay na kulang na lang yakapin niya talaga. Tapos itong lalaki naman na 'to, tawa pa ng tawa at halata namang gustong gusto niya.
I smirked. "It looks like you two are enjoying each others company?" natigilan silang dalawa sa paglalandian na ewan ng magsalita ako.
Nagtaas naman ng kilay si Carla at tinignan ako mula ulo hanggang paa. "Excuse me? Pero sino ka?" muntik na akong matawa sa tanong niya. I forgot, kaka-transfer nga lang pala ng palaka na 'to. Hindi niya pa ako kilala.
"Oh sorry but it's not my obligation to say my name to you."
Ngumisi naman siya. "Hindi din naman ako interesado."
"Well, interesado naman ako dyan sa kasama mo," I said at natigilan siya. Napanganga naman si Jay sa sinabi ko at mas lalo akong napangisi. Gulat kayo noh? Natawa ako. "Kidding. He's not my type. And besides," I looked at him. "Hindi ko gusto ang mga lalaking manloloko."
"J-Jana..." Jay slowly said my name with so much confusion all over his face. Alam kong nagtataka 'tong lalaking 'to kung bakit ako ganito sa kanya ngayon. With the fact na okay pa naman kami kanina sa classroom. Well, sabihin na lang nating observant ako. I know na may pinag-awayan sila ni Lucy. Kasi kung wala, siguradong kanina pa lumapit sa amin si Jay.
I looked at Carla. "You're just a transferee, right? Well, let me give you just a little piece of advice. Stay away from the people who are higher than you, especially to the people who are really famous in this University. Kasi kung hindi, you'll suffer in the end." Sabi ko at kinindatan siya. Tumingin ako kay Jay at nginisian siya.
I went out of the cafeteria at napabuntong hininga pagkalabas ko. I don't want to say those things. Pero kung si Lucy ang sasaktan nila, lalabanan ko sila. Kung isang tigre nga nagawa kong suntukin at banggain, paano pa kaya ang isang malandi at isang Marcelo? Jay Marcelo is a tough one pero kung si Lucy ang pag-uusapan, hindi ko siya aatrasan kahit pa kaibigan ko siya.
"Why are you so brave?" bigla akong napalingon at nakita ang tigre na nakasandal sa pader sa gilid ng pinto ng cafeteria. Bakit hindi ko siya napansin no'ng lumabas ako? Gosh. Occupied na naman masyado ang utak ko.
"I'm not brave, I just have the guts."
"It's the same."
"Okay," napangisi siya sa maikling sagot ko. Ayoko na makipagtalo sa kanya noh. Made-drain lang ang utak ko.
I started to walk at ramdam kong sumusunod siya. Hinayaan ko lang kahit kita ko kung paano kami tignan ng mga nakakasalubong naming mga estudyante. Kusa pa silang tatabi sa daanan. Hindi na ako nagtaka. Nasa likod mo ba naman ang tigre ng AU? Tatabi ka talaga. May mangangagat eh.
I just ignored the weird looks the students are giving to us. Ano bang pake ko? Para namang mapapatay ako ng mga tingin nila.
Nagulat na lang ako when someone suddenly held my left arm. Nang lumingon ako, isang nakangiting Niko ang bumungad sa akin.
"Hi."
Nagtaka ako dahil ang lawak ng ngiti niya sa akin ngayon. "Anong nakain mo at bumait ka ata sa akin ngayon?" after one week, nagawa ko ding maitanong. Hindi naman ako pinapansin nyan no'ng magkaklase kami. Except na lang kung may mga groupings or nanghahamon ng pataasan ng score. Rival ang turing niya sa akin noon. Pero anong nangyari ngayon?
He laughed. "Bakit? Masama ba ako sayo noon?"
"Masungit at arogante."
"Ouch. Nakakasakit ka ha!" mas lalo akong napakunot noo. Nasaktan ko siya pero hindi bumabawi sa pang-aasar? Huwaw. What's really happening to Vinos? "I just realized na mali pala pakikitungo ko sayo noon. I gave my position so much importance kaya pati ikaw nadadamay. Ang talino mo kasi, ang hirap mong talunin. And maybe, that was just an insecurity dahil ikaw palagi ang highest honor sa buong klase. But now, I won't take the battle seriously. Sorry by the way," sabi niya at makatotohanang ngumiti. Napangiti din tuloy ako. Matino din pala itong isang 'to eh.
"Forgiven," sabi ko.
Magsasalita pa sana siya ng makarinig kami bigla ng pagkahulog ng isang bagay. Napalingon kaming dalawa kasama na ang iba pang estudyante dito sa hallway sa pinanggalingan ng ingay. Then we saw a guy na nagpupulot ng mga libro at ballpen sa sahig habang kakamot kamot ulo.
"Ano kayang problema ni Zild?"
I frowned ng marinig ko 'yung bulong na tanong ng lalaki. Si Alvarez?
Tinignan ko 'yung tigre at nakitang naglalakad na ito palayo. Huwag mong sabihing binangga niya 'yung lalaki ng walang dahilan? He must say sorry.
Hahabulin ko na sana siya para itama 'yung mali niya ng pigilan ako ni Niko. "Saan ka pupunta?"
"I will just chase him para makapag-sorry siya do'n sa lalaki. What he did is wrong," sabi ko at natawa siya.
"Huwag ka ng mag-aksaya ng panahon. Hindi niya 'yun gagawin. Magpapagod ka lang."
I shook my head. "But he should apologize."
Umiling din siya. "I know my cousin, hindi 'yun magso-sorry kahit kasalanan niya pa."
Napabuntong hininga na lang ako at napatango. Kahit siguro ipilit ko, pipigilan pa din ako ni Niko.
Tinulungan na namin 'yung lalaki na magpulot ng mga libro na mukhang galing pa sa library dahil madami. Tumulong din si Niko and the guy thanked us. Napangiti ako. Hindi naman pala masama ugali ng Vinos na 'to.
"Jana!" I looked back at nakita bigla si Darren na palapit sa amin.
"Oh! I remember na may gagawin pa pala ako. See you next time, bye!" nag-wave lang ako kay Niko ng bigla itong magpaalam at dali-daling naglakad paalis. Bakit no'ng dumating si Niko, umalis 'yung tigre? Tapos no'ng dumating si Darren, umalis naman si Niko?
"Bakit magkasama kayo ni Niko?" tanong ni Darren pagkalapit niya sa akin.
"Bakit masama ba?" I asked at tumawa siya.
"Hindi naman."
"Anong ginagawa mo dito?"
Ngumiti siya. "Nag-lunch ka na?" tanong niya. Natahimik ako bigla dahil naalala kong hindi nga pala ako nag-lunch kanina sa cafeteria kasi wala akong gana. Na nangyari for the first time.
"Oo." I lied. Tumango tango naman siya. Hindi naman na ako nagugutom. Wala lang siguro talaga akong gana.
"Kung gano'n, tara!" nagulat ako when he suddenly grabbed my left hand at hinila ako bigla.
"H-hoy!" napasigaw ako ng muntik na akong mapatid at tumawa siya. Ang galing din ng lalaking 'to ah? Makahawak wagas. Tsk.
Hinihila niya lang ako kung saan. Hindi ko naman pinapansin ang mga tingin ng mga estudyante sa amin. Kanina, they are looking at me because Alvarez is following me. And now, they are looking at me because Darren is holding my left hand. Napangiwi ako. Siguradong ilang death glare ang matatanggap ko sa mga fangirls nila. Even Niko, may mga fans din 'yun eh.
Napakunot noo ako ng mapansing palabas kami ng AU. Lumabas kami ng school gate at nagtaka ako dahil hinayaan lang kami ng guard. What the heck?
"Saan tayo pupunta?" tanong ko habang naglalakad kami.
"Sa daycare center," sabi niya at napatango tango ako. Doon pala kami pupunta.
"Bakit naman?" he only smiled at me when I asked that. Wow ha? Kailan pa naging sagot ang ngiti sa isang tanong?
Pumasok na kami ng gate at natigilan ako ng makita ang mga pader sa labas ng center.
"Wow..." I said at napangiti. I saw different trees on the walls at ang mga nagsilbing dahon ay mga handprints. May mga malalaki, sakto lang at maliliit na kamay na para bang kamay talaga ng bata.
"Tinulungan sila no'ng mga bata na mag-aaral dito. Ang galing nila noh?" tanong sa akin ni Darren at napatango tango ako. The center's gate is also newly painted at napansin ko ding bagong tabas ang mga damo sa gilid at likod ng center.
"They also did the cutting of grasses ng matapos nila ang mga pader. And there's one more thing," sabi niya at hinila na naman ako. Nagpahila na lang ako hanggang sa makarating kami sa likod ng center.
Napanganga ako ng makita ang isang maliit na playground. Mayroong monkeybar, slides, seesaws and swings. "Don't tell me ginawa din nila 'to?" tanong ko at natawa siya.
"Syempre, syempre hindi." Sabi niya at inirapan ko na lang siya. "But the boys bought that for the kids. Sariling pera, sariling effort, sariling kagustuhan."
Natahimik ako sa sinabi niya. The Section C just proved their worth. Not in academics but in attitudes. Hindi sila masama, mali lang talaga ang nagiging first impression ng mga tao sa kanila dahil ngay mga mukhang basagulero. Mga gwapong basagulero. But if you will be close to them, malalaman mong malambot pala ang puso nila.
Napangiwi ako. Well, hindi ko lang alam kay Alvarez. 'Yung puso kasi no'n parang ang tigas. Mas matigas pa sa bato, mas matibay pa sa bakal.
"And you pulled me here to show all of these?" I asked at tumango siya.
He smiled. "Our punisment are already completed. Mission accomplished," he said at napailing iling ako. Natawa na naman siya. "Balik na tayo?" tanong niya at tumingin ako sa relo ko. And I saw na may 28 minutes pa bago magsimula ang afternoon classes.
I shook my head. "It will only take me almost 8 minutes to go back there from here. Mauna ka na, susunod na lang ako," sabi ko at sumimangot siya. Natawa naman ako sa mukha niya. "Don't make a face."
"Bakit? Cute ko ba?" nakangiti niyang tanong.
"Hindi. Nakakairita."
Ngumiti siya ng malawak na tipong kita na halos lahat ng mapuputi niyang ngipin. "Ayos lang, basta ba napapangiti ka ng ganyan." Napasimangot tuloy ako sa sinabi niya.
"Umalis ka na nga!"
"Balik na kasi tayo. May i-uutos pa sa akin si Sir Jimenez kaya kailangan ko ng bumalik. Halika na," sabi niya at umiling ako.
"Mauna ka na nga. Susunod ako," sabi ko.
Ilang pilitan pa ang naganap bago siya pumayag na mauna na. I don't know. Gusto ko lang talagang mag-stay muna dito kahit sandali lang.
"Okay fine," pagsuko niya tapos ay nginitian ako ulit. "Ingat ka pabalik ah? Bye!" he said at tinapik muna ang ulo ko ng dalawang beses bago tumakbo paalis.
I sighed. "So energetic," bulong ako at napailing iling na lang.
I went inside the second room of this center at pinagmasdan ang kabuoan nito. Napangiti ako ng makita ang pinaghirapan namin ni Alvarez na mga puno. Tumulo ang balde baldeng pawis ko para lang magawa ang mga 'yan. And ayon naman sa nakikita ko ngayon, maganda naman siya. Ang live ng itsura.
Then my gaze landed on the boy and girl on the picture. Hindi ko talaga alam kung bakit pero parang kakaiba ang feeling kapag nakikita ko iyon. Napailing iling na lang ako at napatingin sa relo ko. Ilang minuto na lang, magsisimula na ang klase. Hayst. Si Darren naman kasi pinatagal pa 'yung pilitan kanina. 'Yan tuloy, hindi din ako nakatagal.
I was going to go out of the room when my head suddenly hurts. Napahawak ako dito.
"S-shit..." I said dahil sumasakit pa lalo ang ulo ko. Para bang binibiyak ito sa loob o hinihiwa sa gitna. Something is breaking inside me. I can see my surroundings spinning and my sight are getting blurry. Fuck. Anong nangyayari?
Napasandal ako sa pader habang sapo sapo ang ulo ko. Ngayon ko lang naramdaman ang ganito kalala na pagsakit ng ulo. Napadausdos ako paupo sa sahig at pinipilit kong labanan ang sakit ng ulo.
Ang sakit. Sobra. It feels like my skull are breaking into pieces o pinapatay ang lahat ng brain cells ko.
Shit! Shit! Ang sakit!
I closed my eyes and silently prayed na sana mawala na. Pero mas lalo lang itong lumala hanggang sa bumigat ang mga talukap ng mga mata ko.
But before totally losing my consciousness, I saw Alvarez from the outside running towards my direction.