Bae's note: Hi! Sorry, supposedly dapat ay kahapon pa'to. Got connection problems so kaya ngayon lang. Sorry sa delay! Enjoy. :)
Chapter 42
Maaga palang ay nagpunta na ako sa bahay, ilang araw din kasi akong hindi nakapunta dahil pinilit kong tapusin ang trabaho ko para makapag-file ako ng leave para sa mag-ina ko.
Nag-door bell dahil gusto kong pagbuksan ako ni Yannie at para narin ma-sorpresa siya sad ala ko. Pero nang mag-door bell ulit ako ay nagulat ako ng ang lumabas ng bahay ay ang naka-pyjama pang si Rae.
"Daddy!" Nagtatakbo siya papunta gate para pagbuksan ako.
"Where's your mommy?"
"She's sick, daddy, e." Bigla akong kinabahan. "What? Why? Anong sakit nya?"
"She has fever, dad." Binuhat ko si Rae at pumasok kami sa loob. Nakita kong nasa living room si Yannie at nakabalot sa kumot. Sakto namang inabutan ko si Mommy na lumabas galing ng kusina.
"O, Gio, nandito ka pala." Tumango lang ako at mabilis na lumapat kay Yannie.
"Parang alam mong may sakit ako a." Sabi nya bago takpan ang ibabang parte ng mukha nya dahil sumisinghot siya.
"Are you okay? Bakit di mo manlang ako tinawagan? Tss. Naabala pa tuloy si Mommy."
"I didn't even think you'd bother anyway." Aniya at lumingon sa iba.
Nakita kong lumapit si mommy sa bulaklak at kinuha ito. "Hijo, allergic si Yannie sa mga flowers." Napatingin ako sa kay mommy at kay Yannie. Nang tingnan ko ulit siya ay yumuko siya at umubo.
She's allergic to flowers and I didn't even know?? Anong klaseng asawa ba ako even for a short time? Simpleng allergy lang ng asawa ko di ko alam?
"Are you okay? Let's go to the hospital." Napapalatak ako ng maisip ko na di dapat ako umasta na parang baliw ako sa kanya. Dapat siya muna ang mabaliw sa akin para din a kahit kalian sumagi sa isipan nya ang iwan ako.
"Dad, can you stay?" Lumapit sa akin si Rae at yumakap. "Lola said she'll leave after lunch e."
Ginulo ko ang buhok nya at inakbayan. "Aright."
"Yay! Daddy, can I borrow your phone?" Nilabas ko ung cellphone ko pero agad na kinuha yun sakin ni Yannie. "What?"
"Rea, what did I tell you about playing too much radioactive devices?"
Anong bang nanagyayari sa mag-mommy na'to? Yumuko si Rae at pinaglaruan ung hawak nyang si Bumble Bee. "Radiation damages your eyes and your mind. But moooom. I'm bored!"
"No. Manuod ka nalang ng TV sa kwarto. No playing on weekdays." Aniya at saka umubo. Hinablot ko sa kanya ung cellphone at iniabot kay Rae.
"Loosen up, woman. Your child wants to play. It's not like he's going to murder someone." Nagtatalon naman si Rae at umupo sa gilid ko.
"Napakakunsintidor mo ka-" Di nya naituloy ung sasabihin nya kasi umubo sya. Mahina akong tumawa at ipinulupot ung braso ko sa balikat nya. I rubbed my hands on her arms. "Manahimik ka na nga lang jan."
Tumingin ako sa TV para makita na ang pinapanuod nya lang pala ay A Walk To Remember. "Hindi ka parin nagsasawa dito?"
Hindi siya kumibo. Isiniksik lang nya ung ulo nya sa leeg ko at yumakap sa akin. "Love is patient, love is kind. It does not envy, it does not boast, it is not proud. It does not dishonor others, it is not self-seeking, it is not easily angered, it keeps no record of wrongs. Love does not delight in evil but rejoices with the truth. It always protects, always trusts, always hopes, always perseveres."
Ewan ko pero parang bumigat ung pakiramdam ko habang pinapakinggan ko si Yannie na i-recite ung linya ni Jamie sa palabas.
The poor girl was dying in the movie. Dying. Her every breathing could be her last. Parang bigla akong kinabahan. Paano kung kay Yannie yun mangyari?
Paano kung isang araw ganun ang mangyari sa kanya.. Paano kung mahuli ako at kung kelan nandun na saka ko lang maiisip na dapat pala.. hinayaan ko nalang. Dahil ang mas nagmamahal ang palaging nagbibigay. Humigpit ang yakap ko sa kanya, nakita kong umangat ang ulo nya at sinilip ako.
"You okay? Ang bilis ng tibok ng puso mo.. saka ang bilis ng hin-" Hindi ko na siya hinintay makatapos dahil hinalikan ko na siya.
I kissed my wife. Yes, my one and only. Hindi ko ata makakakaya na mawala pa siya ng isang beses. The hell I care if you think I'm a love-sick puppy right now. I just thought that.. I don't have to wait for my wife to finish the things she has to do. I'll just do it for her.
"I love you, Dyanne." Kita kong nagulat na mukha gusto kong matawa sana pero ewan ko ba. I'm usually a very arrogant dude, but hell.. Bakit ngayong ganito na e para na akong tatakbo kay Mommy.
"I never loved you any more than I do, right this second. And I'll never love you any less than I do, right this second. I am catastrophically in love with you, Dyanne. And I've realized that the Beatles got it wrong. Love isn't all we need-love is all there is. I love you. Remember. They cannot take it." And then I kissed her again.
"Ewwwwwwwwww." Nahinto ako ng marinig kong nagsalita si Rae. Nilingon ko siya at nakitang nakakunot ang noo at nakatakip ang isang kamay sa bibig. "Mom, Dad, what are you two, doing????" Aniya at tumakbo papunta sa kwarto.
Nagkatinginan kami ni Yannie at saka kami natawa. "Your son is really funny." Tumawa ako at hinalikan ang ilong ni Yannie.
Tinampal nya ako dahil don. "Kadiri ka, may sipon ako o!" Aniya at tinakpan ang ilong nya.
"Sus, nahalikan na at lahat ngayon lang nagreklamo." Sabi ko at umunat ng upo at saka sumandal sa sofa. Mabilis naman syang humarap sa akin at hinampas ako ng unan.
"Love is not arrogant or rude!" Aniya at hinampas ulit ako. Hindi ko siya pinansin at nagpatuloy sa panunuod. "Hindi mo manlang aalamin ang sagot ko???"
Sinilip ko siya at tinawanan. "Di na kailangan, Mrs. Alvarado."
"Arrogant!" Hinampas nya ulit ako. "RUDE!" AT isa pa. "Boastful!"
"Aray! Hoy, Dyanne! Sobra na-aray!" At ayaw nya talagang tumigil. Tumayo ako para di nya ako tamaan ng isa pa. "Enough, Dyanne!" Sabi ko ng masalo ko ung unan na ibinato nya sa akin.
Lumapit ako sa kanya habang gamit gamit na shield ung unan na nakuha mo mula sa kanya. Nang makalapit ako ay mabilis ko siya itinulak pahiga sa sofa. "Aray!" Sigaw nya at nakita kong tumama pala ung ulo nya sa may gilid ng sofa. "Aray naman, Gio e! Aray aray aray!" Aniya at tinampal ako sa braso at sa mukha.
Just seriously? Hindi ba titigil ung kamay at bibig na 'to? Napangisi ako ng may maisip ako. I guess I can do something about the mouth. Let the hands do the magic.
I kissed her. I kissed my wife. Leche, bakit pakiramdam ko e kinikilig ako?
"I love you, Dyanne." Sabi ko at hinalikan sya sa noo. "I love you because you're the mother of my child." Then I kissed her cheeks. "I love you because no matter how hard you try to stay away from me you just cant." Then I kissed her nose. "I love you because you loved me unconditionally." Then I kissed her neck.
"And I love you the way a drowning man loves air. And it would destroy me to have you just a little."
"I am pregnant." Nagulat ako ng pumasok si Dyanne sa opisina ko na may dalang isang kalokohan.
"What?" Para akong naguluhan dahil sa sinabi nya. What the fuck? I USED A FUCKING CONDOM.
Kita kong nagulat siya dahil sa talim ng sagot ko. Pero, what the fuck? Naguluhan tuloy ako. I was drunk. Di ko masyadong matandaan ang nangyari. Damn it.
Nabalot ng katahimikan ang pinakamataas na palapag ng Alvardo Empire. Sa inis ko kinuha ko ung isang vase at ibinagsak. This is so frustrating!
All I know was.. It takes only one without a condom. Puta!
"Are you sure that's mine?" Isang malutong na sampal ang sumalubong sa akin. Fuck? Kahit kalian ay di pa ako nasampal!
Nagdilim ang pangini ko dahil sa ginawa nya. "You did not just slapped me, Dyanne."
"Damn it, Giovanni! You think I want you impregnating me? You think this is all good to me? Fuck, no! Alam mo ba kung gaano ako natakot nang makita kong dalawang linya ang lumabas sa pregnancy test? You have no idea how I scared I was! Because all you care about is dick!" Nagulat ako sa bigla nyang pagsigaw pero di ko pinahalata. I've grown to know this girl to be timid and silent. Pero nagulat ako ng sumigaw sya.
All I can ever think of that time was. "Then abort the fucking thing." At saka ko siya tinalikuran. Ganon naman kasimple un diba? Abort the goddamn thing.
"You don't understand it, do you? I will not abort our baby, Gio!" Kasabay non ay ang paghampas nya sa likod ko.
Napahinto lang siya ng may pumasok ulit sa office.
"W-what are you, kids, talking about? Who's baby are you talking about?" Napayuko siya ng pumasok si Mommy sa loob. "Dyanne, dear? Are you alright?" Nilapitan siya ni mommy at pinaupo sa couch.
"Giovanni, what is this all about?" Malumanay pero ma-awtoridad na tanong ni mommy sa akin.
"Mom, stop meddling with my problems." Iritado kong sagot at dumiretso sa swivel chair ko.
"You should really work on that attitude problem of yours, Giovanni." Matalas nyang sabi at biglang nagging malumanay ang boses. "What happened, my dear Dyanne? Totoo bang buntis ka? And it's Gio's?"
"Y-yes, tita." Napapikit ako dahil sa mga naririnig ko. What the hell.
"Thank God! Oh, God! This is the best news ever, my dear!" Pero halos mapabalikwas ako sa swivel chair ko ng marinig ko ang tuwang sagot ni Mommy. Fuck?
"Giovanni, you will marry this girl. I don't want any grandchildren born out of wed-luck."
Nangiti ako sinilip ang natutulog na si Yannie. She must be really sick. Ang bilis nyang nakatulog. Nandito rin si Rae sa kwarto at naglalaro ng kung ano sa cellphone ko.
"Rae.."
"Yes, po?"
"Do you know how much I love your mom?" Nakita kong lumapit siya sa akin at tumalung ko sa gilid ko.
"How much daddy?"
"More than my life."