Chapter 30
Kinabukasan ay maaga akong nagising.. Kahit papaano for the first time in months ay nakaramdam ako ng saya. Knowing na may bata sa tyan ko ay nagbigay sa akin ng munting kasiyahan. Gusto ko sanang yayain si Gio na samahan akong magpa-check up pero napag-isip isip kong huwag nalang.
Nagligo ako at nagtungo sa kitchen. Nagluto ako ng breakfast para sa sarili ko. Habang kumakain ako ay nagulat ako ng makita kong bumababa ng hagdan si Gio.
Oh, shit. Wala syang breakfast. Kumunot ang noon yang nang nakitang walang nakahain sa mesa bukod sa platong kinakainan ko ng fried rice at omelette.
“Nasan yong akin?” Napitlag ako sa wag nang pagtatanong nya.
“Uh.. Uhm.. Akala ko kasi.. ano wala ka sa bahay..” Lumapit ito sa ref at kumuha nang orange juice. Pabagsak nyang isinara ang ref dahilan kung bakit medyo tumunog ang mga babasagin sa ref.
“Tss. Useless.” Aniya sabay lumagok at tinalikuran ako. Napayuko ako dahil sa sinabi nya. Unconsciously ay napahawak ako sa tyan ko.
“I love you, baby.” Bulong ko at nakitang pumatak nalang ang luha sa kulay yellow kong damit.
Nang lumabas ako ng bahay ay umihip ang malamig na hangin dahilan kung bakit napayakap ako sa sarili ko. December narin kaya medyo malamig na ang simoy ng hangin.
Naglakad ako papuntang kotse nang matanaw kong nasa terrace si Gio habang nakaupo sa swing at naninigarilyo. How can I win this man back?
“Finally, I thought ay hindi ka na dadating.” Salubong sa akin ni Harvey sabay niyakap ako gamit ang isang braso. “Nakakahiya dito. Tss. Bakit kahit doctor ako ay nakakahiya palang pagtinginan ka nang mga babaeng buntis?” Bulong nya na nakapag-pangiti sa akin.
Nagpalista ako at umupo sa tabi ni Harvey. “How’s my favorite girl?” Aniya sabay hinawakan ang kamay ko at pinaglaruan.
“Kahapon ko lang naalala na buntis pala ako.” Mahina kong sabi na ikinatawa ni Harvey.
“Seriously? Are you that dumb?” Hinampas ko siya at bahagya ring natawa. Hindi ko rin alam kung bakit hindi ko natandaan.
Nagkwentuhan lang kami habang hinihintay ang turn ko. Kinukwneto nya ung mga epic nyang surgery doon sa London. Napagdesisyunan nyang dito nalamang magtuloy nang practice nya dahil ayaw raw nya akong iwan mag-isa.
Sabi ko ay bumalik na sya kaya ko naman ang sarili ko. Pero hindi sya pumayag. Ayaw nya raw akong iwan nang ganito. Not like this.
“Mr. And Mrs. Alvarado?” Nagangat ako ng tingin nang lumapit sa amin ang isang nurse na naka-scrub suit. “Pasok na po tayo sa loob.”
Ngumisi nalang ako at binaliwala ang pagtawag nya nang Mr. Alvarado kay Harvey.
“This is your baby, Dyanne.” Nakangiting sabi sa akin ng OB nang i-abot nya sakin ang print out nang ultra-sound ko. “Healthy sya but, kita ko sa mukha mo ang stress, Dyanne. Wag pabayaan ang sarili, mommy. Bad yank ay Baby, okay?”
Ngumiti ako at nakinig sa mga bilin nya. Si Harvey ay nakatayo lamang sa gilid at tahimik na nakikinig lang rin at nagmamasid.
“Saan mo gustong kumain?” Aniya nang huminto sya sa stop light.
“Hmm. Gusto ko ng Chinise food.” Nang madaanan naming ang kabubukas pa lamang na Chinese restaurant downtown ay agad na nag-park na.
“Ang sabi ni Harley ay masarap daw dito.” Tumango ako at tinanggap ang kamay ni Harvey na nakalahad sa akin.
Nang makapasok kami sa loob at umikot ang paningin ko at huminto sa isang particular na table.
Halos maiyak ako sa nakita ko. It’s Gio with a girl. Marahil ay naramdaman nyang may nakatingin sa kanya kaya luminga linga ito at huminto ang paningin sa akin. Mabilis akong nag-iwas nang tingin.
“Let’s go?”
Tumango ako at sumunod kay Harvey. Kung sinuswerte ka nga naman! Doon pa kami na-upo sa table malapit kala Gio.
“Nandito pala ang magaling mong asawa.” Aniya na may halong inis. “You wanna eat somewhere else?”
Umiling ako at tipid na ngumiti. “No need, Har. I can manage.” Nginitian ko siya at inabot ang menu na inaabot sa akin ng waiter. Pumalatak siya halatang di kumbinsido sa sagot ko.
Ngunit bago pa man ako makapili ng kakainin ay may humigit na kamay sa braso ko. Nag-angat ako ng tingin at nakitang masama ang tingin sa akin ni Gio. “Let’s go.” Matapang nyang sabi bago nag-iwas sa akin ng tingin at ibinaling kay Harvey.
“Dude, can’t you see? Hindi pa nga kumakain itong si Yannie ay iuuwi mo na?”
“Fuck off.” Iritadong sabi ni Gio at muling bumaling sa akin. “Dyanne, tumayo ka jan.”
“Ano bang problema mo?!” Napatili ako ng pangalan ni Gio nang biglang suntukin ni Harvey si Gio. “Tarantado ka pala e! Binabaliwala mo itong si Yannie sa bahay nyo tapos ngayon ay aangkinin mo siya na parang isang santong asawa?!”
Tumayo si Gio at pinunasan ang pumutok nitong labi. Kabod ay binigwasan nya rin ng suntok si Harvey dahilan kung bakit medyo nagkaingay sa loob ng restaurant. “Bakit ka ba nakikialam ha?! You son of a bitch!”
“Gio, enough!” Nang hindi tumigil si Gio ay lumapit ako at pinigil ang kamao nyang muling susuntok kay Harvey. “Gio, ano ba!”
“You stay out of this!” Aniya sa galit na boses at binawi ang kamay nya sa pagkakahawak ko.
Nagkapalit ang posisyon nina Harvey at Gio. Ngayon ay si Harvey naman ang sumusuntok. “Harvey!”
“You’re hurting, Yannie! Ano bang iniisip mo ha?! Na isa syang manhid na babae na hindi nasasaktan!? Gago kabang talaga!? Kung hindi mo siya kayang pasayahin ay bitawan mo nalang sya!” Napatili ako ng muling magpakawala ng isang suntok.
Kung si Gio ay hindi ko napigilan naniniwala akong si Harvey ay kaya kong patigilin. “H—har.. That’s enough..” Humahagulgol kong sabi at hinila palayo si Harvey kay Gio.
“You are one selfish bastard, Alvarado! Gusto mo ay sayo lahat pero hindi mo naman magawang bigyang pansin ang mga pag-aari mo!” With that ay kinaladkad ako palabas ni Harvey ng restaurant.
Napagdesisyunan naming magpalamig muna sa park. Wala paring tigil si Harvey sa kamumura. Mapuli ang mukha nya at medyo may galos ang mukha. Pero nang huminga sya ng malalim ay bumaling sya sa akin. “I’m sorry, Yannie. I lost control.” Malambing nyang sabi at niyakap ako.
“I’m sorry I had to show you that dark side of mine. I am so damn sorry, girl.” Humigpit lalo ang yakap nya sa mga huling salitang binigkas nya.
Hindi naman ako manhid para hindi maramdaman na iba parin talaga ang nararamdaman ni Harvey sa akin. Harvey is a nice guy kaya naman alam nya ang limits nya sa akin.
“Sorry din. Nadamay ka pa sa away naming dalawa.” Mahina kong sabi at pinagapang ang kamay ko sa likod ni Harvey. I can’t deny that he’s still my friend.
“Hell, I can even cross the seven kingdoms for you.” Napasinghap ako sa mga salitang binitawan nya. Napailing nalnag ito. “Tss. Gago lang talaga kasi yang Giovanni nayan. He’s one selfish fucking bastard. Bakit ba ayaw ka nalang nyang bitawan ngayon sinasaktan ka lang naman nya? Damn. He’s really one selfish fucking bastard.” Nagpatuloy siya sa mga mura nya dahilan kung bakit medyo natawa ako.
“Why the hell are you laughing, woman?” Naguguluhan nyang tanong habang hawak hawak ako sa balikat.
“Ang pangit mo na.” Medyo natatawa kong sabi. “BIli tayong first aid. You don’t wanna stay unpleasant like that all day, if you know what I mean?” Tumawa ito at hinawakan ang kamay ko sabay iginiya papasok sa sasakyan.
Halos malimutan ko ang nangyari kanina dahil sa mga corny na jokes na pinagsasabi ni Harvey. “Wag ka nga! Waley naman jokes mo e!”
Tumawa ito at ginulo ang buhok ko. Napansin kong medyo dumidilim na kaya nagyaya na akong umuwi. “Tss. Parang ayaw kitang ibalik jan sa impyernong puder nang asawa mo, Yan.”
“I’m a big girl, daddy.” Tumawa ako ng bahagya. “I can take care of myself.”
“Tss. Tawagan mo agad ako kapag may ginawang katarantaduhan yang gagong yan.”
“Opo, daddy.” Lumapit ako at hinalikan sya sa pisngi at saka bumaba ng kotse. Kumaway ako sa kanya at hinantay na makaalis bago pumasok ng gate.
Pero ang ikinagulat ko ay nang humarap ako ay inabutan ko na nakatayo sa gilid ng double doors si Gio at nakahalukipkip. Lumunok ako at nagsimulang maglakad papasok ng bahay.
Napagdesisyunan kong wag na lamang kumibo at lagpasan sya. Pero wala pang isang hakbang palayo sa kanya at marahas nyang hinigit ang braso ko at hinarap sa kanya.
Nanlaki ng bahagya ang mata ko dahil sa gulat. Masama lang ang tingin nya sa akin pero wala syang sinasabi. “Uhm.. magpapahinga na ako.” Mahina kong sabi at binawi ang braso kong binitawan rin naman nya.
Kung sana ay pwedeng i-rewind ang buhay.. Kung sana lang ay pwede talaga..
Bahagya akong nakaramdam ng kirot nang hindi nya ako sundan. Malalim akong huminga ng hindi nya ako sinundan. Marahan akong umakyat at nagtungo sa kwarto ko.
It is so damn hard to show that I’m okay when I’m not.
Nang makaligo ako ay bumaba ulit ako dahil nag-c-crave ako sa ice cream. Natatandaan kong nang mag-grocery ako last time ay bumili ako ng dalawa.
Inayos ko ang damit kong medyo magulo bago binuksan ang freezer. Nagulat ako ng wala na ang isa. Kinain ko na kasi iyong isa last time. Nang mapatingin ako sa living room ay nakita kong may hawak si Gio na ice cream na nakapatong sa arm rest sa gilid.
“Akin yan.” Turo ko sa ice cream na ngayon ay kinakain nya.
“And?”
“Ako dapat ang kumakain nyan.”
“I don’t care.” Umirap ito sa akin at itinuon ang mata sa tv.
“Bastard.” Bulong ko bago tumalikod at maghanap nalang ng ibang makakain. Kumalam ang sikmura ko dahil 2 30 na ng hapon ay di parin ako nag-l-lunch. Pero tinamad akong bigla kaya napagdesisyunan ko nalang mag-order. Tumawag ako sa McDo ay nag-order ng pagkain.
“Why are you here?” Hindi pa man din ako nakakaupo sa single na couch ay sinesermonan na ako ni Gio.
Hindi ko nalang siya pinansin dahil nakipagkasundo na ako sa sarili ko na huwag masyadong ma-stress dahil may bata sa loob ko at ayokong mawala pa ito ulit. Binuksan ko ung Gatorade na hawak ko at uminom.
“Are you mute?” Muli ay di ko siya pinansin. Bakit kinakausap nya na ako ngayon? Parang noong isang araw lang ay halos itakwil nya na ako bilang tao tapos ngayon ay kung magtanong siya parang wala lang? Damn, Giovanni. You are frustrating me so damn much.
Nang makarinig ako ng doorbell ay tumayo ako at kinuha ang wallet ko. “Where are you going?”
Tinalikuran ko siya at lumabas ng bahay.
“Ano yan?” Hindi ko talaga maintindihan itong si Giovanni! Bakit ba kinakausap nya na ako ngayon?!
“Uhm.. food?” Simple kong tugon pero mukhang nainis nya. Inirapan nya nalang ako dahil siguro na-realize nyang obvious na ang tanong nya dahil sa McDonald’s na print sa paper bag.
Kumain lang ako at hindi inalok si Gio. I’m so damn hungry that I didn’t even think of sharing my food.
Habang ngumunguya ay nagtetext ako. Kinukumusta kasi ako ni Harvey kung ano na daw ba ang nangyari sa akin.
Harvey:
Tss. Are you sure? Hindi ko kailangang magpunta jan para ilayo ka sa lalaking yan?
Napatawa ako ng mahina sa kakulitan nya.
Ako:
Hindi na nga. Ang kulit neto!
Harvey:
Hindi kasi ako kumbinsido. Tss.
Mahina akong humalakhak. Makailang beses nya na iyang sinabi at makailang beses ko narin iyang ipinaliwanag na ayos lang ako pero mukhang hindi talaga sya naniniwala. Kaya napagdesisyunan kong tawagan sya.
(Tss.)
“Damn, boy. What your problem?”
(Don’t laugh at me, missy.)
“You are you funny. Kaya kita tinatawanan.”
(Can I see you tomorrow? Birthday ng mom ko bukas Can I take you there?)
“Hmm. Wala naman akong lakad bukas, so I guess pwede naman.”
Narinig kong umubo si Gio kaya naman nilingon ko siya pero diretso lamang ang tingin nya sa pinapanuod naming.
(What are you doing?)
“I’m eating.”
(Anong kinakain mo?)
“McDo.”
(Ang kulit mo. Bawal nga yan sayo, diba?)
“E sa tinatamad akong mag-luto e.”
(Tss. You are one lazy woman, Dyanne.)
“Sa London palang tayo alam mo na yan.”
(Oo, yung pati groceries mo ako ang gumagawa.)
“Hoy, grabe ‘to! Di ah! Ayaw na ayaw mo kayang pumipila sa cashier!” Tumawa ako dahil narealize kong totoo nga ung sinabi ni Harvey. Pati ang paggogrocery ko ay siya ang gumagawa.
(Sige, i-deny mo lang! Alam kong alam mo yan!)
Humalakhak ako at nagpaalam muna kasi itutuloy ko ang pagkain. Napalingon ako kay Gio at nakitang hawak nito ang lower lip at magkadikit ang dalawang kilay.
What is his problem?
Ilang sandali nalang ay naubos ko na ang hot fudge Sundae na kinakain ko kaya tumayo ako para mag-ligpit na.
Nang dadaanan na ako sa harap ni Gio ay na-off balance ako kaya naman napatukod ang kamay ko sa may arm rest. Sandali kaming nagkatinginan. Magkasalubong ang kilay nya nang sinalubong ang tingin ko.
Nanlaki ang mata ko nang kuhanin nya sa akin ang dalawang paper bag na hawak ko at pabagsak na inilagay sa sahig. “U--“
Bago pa ako makapagsalita ay agad na lumapat na ang mainit nyang labi sa akin. Bukas ang mata ko nang magtama ang labi namin. Nakapikit si Gio pero nakakunot ang kanyang noo. Para bang pinagiisipan nya kung igagalaw ba nya o hindi ang mga labi nya.
Pero sa huli ay iginalaw nya rin ang mga ito. Inayos nya ang posisyon ko at inupo ako sa kandungan nya. “Gio—“ what is this?
Hindi ko naituloy ang sasabihin ko nang samantalahin nya ang bukas kong bibig. He dominated my mouth using his tongue dahilan kung bakit napakapit ako sa damit nya.
Nang lumapit ako lalo para diinan ang halik ay umatras sya kaya napamulat ako. Mapula ang labi nya na nakatingin ng malalim sa akin. “Damn.” Mura nya at sinalakay muli ang labi ko.
Ang bilis nang pintig nang puso ko dahil sa sensesyong binibigay sakin ng mainit at mapangakit na halik ni Gio. Halos maramdaman ko narin ang pintig ng puso nya. Pero nagdalawang isip ako, baka kasi akin iyon.
Nagsimula nang gumalaw ang kamay nya pahaplos sa likuran ko.
Hindi ko alam kung bakit ako umatras. It doesn’t feel right.
Bakit pakiramdam ko ay ang dumi kong babae? Pakiramdam ko ay kapag bumigay ako ay parang magiging isa ako sa mga babae nyang kinakama nya lang para parausan.
It hurts that he’s my husband but he’s treating me like a whore.