Kabanata 3
"Oh! The twins are here?" sopistikadang boses ang pumalinlang bago pa namin marating ang back door patungong back yard.
Nalingunan ko agad na kakababa lang mula sa grand staircase ng isang magandang babaeng batid ko'y nasa thirties. She looks like Matthew, sister niya ba ito?
She's wearing a gold accessory bangles on her wrist, gold earrings and gold necklace. A red fitted elegant dress, a pair of beige stilettos and hair done in spanish styled braid.
Parang kailangan kong magyuko ng ulo dahil sa panliliit, I don't know why but she's intimidating. Kung ate siya ni Matthew ay mukhang magkaiba sila ng pag-uugali.
"Ma." Matthew kissed her cheek.
Umawang ang labi ko, she's Matthew's mother? The heck, she's doesn't look like a mother! Sobrang nipis ng kanyang katawan na parang hindi nagdalang tao kahit minsan.
Humalik din sila Cyprian at Cali sa pisngi ng babae.
"I thought you were abroad, Prian?" she said.
"Just got back last night, Auntie."
Todo ang iwas ng tingin ko sa Mommy ni Matthew, natatakot ako na baka may mabasa akong iba sa kanyang pagtingin sa akin once na masulyapan niya ako.
She chuckled elegantly.
"Oh, I see. Welcome back, then?"
Tumango lang si Cyprian at tipid ang ngiti. Bumaling naman siya kay Cali ngayon, humakbang ako pagilid para matakpan ng kanyang likuran. Cali's wide back and frame can hide me here.
"And Cali, you've been here for weeks, you were not visiting us here. Why?" pormal na tono niya.
Matthew laughed a bit.
"Ma, stop it. We'll eat first, I bet they're hungry..."
"Nasaan si Benie? I thought you played basketball with friends?" takang tanong pa niya.
Sumulyap si Cali sa akin, with brows furrowed. I awkwardly smiled and nodded a bit. Mukhang nagtatanong na kasi siya sa pagtingin pa lang sa akin.
"Yeah, we played. We won't fit in the car," Matthew shrugged. Tumango na siya kila Cali para mag-aya sa back door.
Kumapit sa kanyang braso ang Mommy niya para sumabay sa pagpunta roon. Shit, my face is heating in fear.
Nahihiya ako sa Mommy ni Matthew, hindi ko alam kung bakit pero parang kakaiba kasi siya. I shouldn't judge her but I'm afraid to get some words would hurt poor people here. Like me.
And by the looks of her, parang kaya niyang mangmaliit ng tao gamit lamang ang kanyang mga mata o salita.
Cali gave a way for me, pinapauna niya akong maglakad. Si Myla naman ay nasa aking harapan lang at sumusunod kila Matthew. Cyprian was just silent behind us.
Pinaghila ng upuan ni Matthew ang Mommy niya sa kabisera ng mahabang lamesang nakahanda sa back yard. Prente at susyal na umupo iyon. Naroon ang mga pagkain, sa pagkakaalam ko ay meryenda? Bakit parang may fiesta rito ngayon.
Bahagyang lumiit ang mga mata ng Mommy ni Matthew nang ngayon ay mapansin kaming dalawa ni Myla. My heart thumped. Nanatili akong nakatayo kahit nakita ko ang paghila ng upuan ni Cali para sa akin.
"And these ladies are?"
"Myla... and Shell, Ma." ani Matthew. Humila na rin ng upuan sa aming tapat para makaupo.
Tumaas ang kilay ng babae at pasimpleng gumala ang mga mata sa akin mula ulo hanggang paa.
"Shell? Benie kept on talking about?"
Nagulat ako roon, tumawa si Matthew at napatango-tango.
"Exactly, Benie invited them here. I guess he wants to introduce Shell to you, Ma."
She nodded.
"Take a seat, mga hija."
Sinunod namin iyon, pagkaupo namin ay saka palang naupo si Cali. Si Cyprian ay naupo sa tabi ni Matthew sa aming tapat. Ako naman ay katabi si Cali at Myla. Hindi nawala ang tingin sa akin ng Mommy ni Matthew. Panay ang pisil ko sa aking daliri na nasa hita ko.
"Where do you study, hija?" she asked me.
"S-Sa Lo Santa Colleges, po." I stuttered.
Ramdam ko ang tingin sa akin ni Cali, alam kong ramdam niya ang takot at kaba ko sa oras na ito.
Pinagsiklop niya ang mga daliri sa lamesa habang nakatingin pa rin sa akin ang Mommy ni Matthew.
"How old are you?"
"Eighteen, po."
"Gusto mo si Benie?"
Nanlaki ang mga mata ko, suminghap si Myla sa tabi ko parang hindi makapaniwala sa naitanong ng ginang.
"P-Po? H-Hindi, po." kabado kong pag-amin.
She laughed a bit, sounds mocking. "Bakit naman, hija? Base sa pahayag ni Benie ay nagkakaintindihan kayong dalawa."
Halos matuyuan ako ng lalamunan sa sobrang inis, ayaw ko ng magsalita pa dahil sa aking kainisan kay Benie. He told that? Nagkakaintindihan kami? Oo, syempre parehas kaming tagalog manalita.
Pero itong pinupunto ng ginang ay hindi ko maatim. Hindi ako makapaniwala na magkukuwento si Benie ng ganoon sa mga ito.
Humalakhak si Matthew at napailing.
"Benie's just assuming, I guess..." mahinang natawa rin si Cyprian.
Humalakhak ang ginang.
"Benie is so fond of you, hija. Hindi mo ba siya kayang bigyan ng tsansa kahit paano?"
What the hell?
"H-Hindi po ako pwedeng mag nobyo."
Bagay na totoo naman, hindi ako pinagbabawalan nila Nanay at Tatay pero iba ang tingin ni Tita Janice roon. Wala akong balak magnobyo hindi dahil kay Tita Janice, wala akong balak dahil wala pa iyon sa isip ko.
My first priority is my family, Nanay and Tatay. Sila ang priority ko at sila muna ang iisipin ko bago ang lahat. Ganoon rin ang pag-aaral at makatapos ng kurso.
Boys are just there, marami sila at hindi kailangan magkaroon ng ganoon. Hindi importante iyon sa buhay ngayon.
Kumunot ang noo niya. Kahit ganoon ang reaksyon ng mukha ay hindi naging kabawasan sa kanyang kaelegantehang taglay.
"You're of legal age, how come you're not allowed? Or you just don't like Benie?"
"Tita Mari!"
Bago pa ako makasagot ay nadinig ko na ang pagsigaw ni Benie papalapit, hindi ko alam kung bakit biglang nagningas muli ang galit ko sa pagdating niya.
Mari smiled at him and waved her hand. Kasama ni Bentong si Erwin at Robin, naupo na ang dalawang iyon sa tabi ni Myla.
"Benie, nakilala ko na si Shell."
Ngumuso si Bentong at tumingin sa akin. Nagtiim bagang ako sa kainisan sa pagmumukha niya.
Ayos naman kaming magkaibigan, wala naman akong pinakitang masama sa kanya pero bakit gumagawa siya ng kwentong barbero?
"Yes, Tita Mari. Siya po iyong babaeng sinasabi ko sa inyo. Hindi ba't sobrang ganda niya, Tita?" tumawa si Bentong at muling sumulyap sa akin.
Iniwas ko ang tingin sa kanya. The first thing I see is Cali's clenching jaw, tumaas ang kilay niya nang tumingin ako sa kanya. My heart jumped in surprised. Ang iritasyong nakikita ko sa kanyang mga mata ay nagbigay sa akin ng kakaibang kaba.
He looked intense, he looks hot and short tempered. Pakiramdam ko'y makakapanakit siya oras na may umudyok pa sa kanya.
May galit ba siya? Bakit parang nag iba ang ambiance ngayon?
Bumaho siguro noong dumating si Bentong.
"She is, sige na Bentong maupo ka na at mamaya na natin pag-uusapan ang babaeng gusto mo. Let's eat, first..."
Nasulyapan ko si Bentong na bumuhat ng upuan para magpunta sa aking banda, nagtagis ang bagang ko nang iurong niya ang upuan ni Myla para isiksik ang sarili sa pagitan namin. Umirap agad si Myla at suminghap.
Nadinig ko ang halakhak ni Mari dahil sa ginawa ni Bentong. Hindi ko na lang pinansin si Bentong sa aking tabi.
First of all, he invited us here even though I'm not really willing. Gusto at pinilit lang ako ni Myla, I should not really went here! Mababadtrip lang pala ako sa kabwisitan ni Bentong.
"Tama na ito, Bentong." malamig kong sambit nang dagdagan niya pa ng lechon ang aking pinggan.
Hindi ako kumain gaano, isang slice ng cake lang ang kinain ko at itong si Bentong ay panay ang lagay ng pagkain sa akin. Hindi niya ako makukuha sa mga ganitong ginagawa niya.
Bwisit siya.
Naiinis ako dahil hindi ko siya masinghalan rito lalo pa't mukhang importante siya sa Mommy ni Matthew, hindi ko alam kung totoo bang pinsan ni Bentong si Matthew pero close siya sa pamilya nito.
Sa gilid ng aking mata ay pinagmasdan kong kumain si Cali, pormal siya at tahimik na ngumunguya. Bawat nguya ay siyang pag igting ng perpektong panga.
I wonder if he's ruthless and violent? Sa malapad niyang pangangatawan at mataas na height ay kayang kaya niyang magtumba ng isang tao o higit pa kapag ginalit siya.
His eyes are just dark, halos hindi ko makita ang kanyang mga mata dahil sa salubong ang kanyang kilay na parang may galit siya sa kinakain.
"Benie's beside you." he whispered na tila hindi nagbukas ang bibig.
Ngumuso ako sa gulat.
"So?" mahinang sabi ko rin.
He pursed his lips as his jaw clenched like he's ready to punch me. Natakot agad ako roon kaya sumimsim ako sa baso ng tubig.
"Look at him, instead."
Umawang ang labi ko, agad naman akong napanguso.
"Shell, kumain ka pa. Hindi maganda ang masyadong payat." sabi ni Bentong.
Bakit tataba na ba ako agad kapag kumain ako ng isang katerba ngayon, Bentong?
Kainis ang isang 'to!
"Alagaan mo kasi, Bents." tuya ni Robin, halata ang pagkapilosopo noon.
Kumunot ang noo ni Bentong sa akin. Ngumising-aso siya at sinalinan pa ng juice ang aking baso sa lamesa.
"Kung papayagan ako ni Shell na alagaan siya ay bakit hindi?"
I mentally rolled my eyes in disgust. Hindi ko siya pinansin roon, tumawa si Matthew.
"Benie, you should stop doing that. You're just making her uncomfortable." ani Matthew.
Umismid si Bentong. "Hindi ko nalilimutan na hinawakan mo ang kamay niya, Matmat!"
Nalaglag ang panga ko, Matthew groaned. Hindi nakalampas sa akin ang pagsulyap ni Mari sa kanyang anak.
"Bentong." impit kong saway.
"That was an accident, Benie." iling ni Matthew habang nakangisi.
Sumipol si Robin.
"Mas bagay ata sila Bentong, maganda at gwapo!"
Uminit ang pisngi ko, Matthew laughed and glanced at me before to Bentong. Simangot na ang mukha ni Bentong, namamawis ang kanyang noo at ilong.
Bakit pag pawis si Matthew o itong kambal ay hindi ako napapangiwing tingnan? Bakit kay Bentong iba?
Bentong is dark skinned man, matangkad ako ng konti sa kanya at ang katawan niya ay sakto lang. Hindi mataba o payat, medyo banlag ang mga mata pero hindi naman halata kung hindi mo titigan.
Kung itatabi siya kila Matthew ay pagkakamalan siyang boy, o tauhan. Mabait naman siya pero naiinis ako sa mga aksyon at asal niya na parang lahat ay makukuha niya sa paligid.
Nang matapos kumain ay nagkayayaan ng umuwi, nagpaalam kami sa Mommy ni Matthew. They offered a ride but I refused it dahil nakakahiya na.
"Nakakainis si Bentong," panay ang rant ni Myla nang nakasakay kami ng tricycle.
Huminga ako ng malalim.
"Kaya nga, e. Pero hayaan mo na, wala na 'yon."
Naiinis ako pero hindi ko na kokomprontahin pa si Bentong, malamang ay iwasan ko na siya simula ngayon. Ayaw ko ng madagdagan pa ang hopes niya tungkol sa sinasabi niyang nagkakaintindihan kami.
"Sa kanto lang ako, Manong." sigaw ni Myla nang marating ang kanto nila. Huminto na ang tricycle doon para maibaba si Myla.
"Magkita tayo bukas, Shell! Susunduin kita sa inyo para sabay tayo sa pagpasok, ha."
Ngumiti ako at tumango sa kanya. She waved at me and tapped the tricycle.
"Manong, paki-ingatan ang kaibigan ko! Sa Macopa lang siya sa kabila," Sigaw pa niya nang umandar na ang tricycle.
Napailing na lang ako at nangisi, tumingin ako sa aming daanan. Ang hanging pagabi ay malamig na humahampas sa aking mga braso at binti.
Iilang tricycle lamang ang nasa harapan namin na bumabyahe rin. Hindi madalas mag tricycle ang mga tao rito dahil merong ayaw gumastos at walang pera.
Isa pa ay masarap namang maglakad kahit saan dito lalo na kapag maghahapon pa lamang, hindi na masakit ang sikat ng araw sa balat at masarap na ang haplos ng hangin.
Kumunot ang noo ko nang lumampas kami sa Macopa, sinilip ko agad ang driver.
"Manong, lumampas na ho tayo!" sabi ko.
Alam kong sapat ang lakas noon para madinig niya pero tila bingi siya at walang narinig.
"Manong!" sigaw ko.
Kabado na ako nang dumilim ang parteng tinatahak namin, muli akong sumigaw para ihinto niya ang pagtakbo. Wala talaga siyang nadidinig.
Naiiyak na ako. Hind ko alam kung tatalon ba ako o magtitiwala sa driver na ito.
"Manong! Tumigil na ho kayo!" sigaw kong muli.
Sumilay ang malademonyong ngisi sa labi niya at inihinto ang tricycle sa walang katao-taong lugar, kagubatan na ang banda rito. Nanlaki ang mga mata ko sa sobrang takot.
Ang kalabog ng dibdib ko ay walang mapaglagyan, mabilis akong bumaba ng tricycle at tumakbo bago pa siya makababa mula sa kanyang inuupuan.
He was laughing evilly.
"Shell! Shell! Shell! Ang dalagang kilala ng bawat kalalakihan! Ikaw iyon, hindi ba?"
My chest is hammering out. Gusto kong mahimatay sa sobrang takot pero alam ko ang pakay niya ngayon, napapanuod ko sa balita ang ganitong pangyayari sa ibang lugar!
The fuck.
Panay ang pagtakbo ko sa sobrang takot na maabutan niya, a sob escaped me. Sobrang takot ang nararamdaman ko ngayon na talagang naiiyak na ako.
Dilim at masukal na daan ang tinatahak ko, mga punong malalaki ang nasasalubong at naiiwanan ko sa bawat pagtakbo ko. Rinig ko ang kanyang mga yabag na tumatakbo rin para sa akin.
"Hindi mo ako matatakasan sa lugar na ito, dalagita! Sige lang! Tumakbo ka ng tumakbo, pagurin mo ang iyong sarili!"
Humikbi ako, I want to scream for help but I don't think someone is here! Ni wala akong makitang barong-barong na kabahayan. Hindi ko alam ang lugar na ito.
Natatakot ako sa dilim, hindi ko alam kung makakatakas o may takas ba ako pero pinipilit kong tumakas at makipaglaban sa mga dinaraanang kasukalan.
"Shell!" he shouted while laughing evilly. "Shell! Shell! Napakswerte ko talaga sa gabing ito!"
My heart is pounding and hurting. Natatakot ako... sobrang takot. Ngayon ko lang naramdaman ang ganitong takot sa buong buhay ko.
Hingal na hingal ako, ramdam ko na ang kapaguran sa walang katapusang pagtakbo ko kanina pa. Napaigik ako nang matalisod sa ugat ng malaking puno. Ramdam ko ang pagsakit ng tuhod ko roon.
Napaupo agad ako, pinilit kong hindi gumawa ng ingay habang gumagapang at tinitiis ang sakit ng aking tuhod. Pinagkasya ko ang aking sarili sa malaking ugat ng puno.
Sumandal ako roon at bumubuhos ang mga luha sa aking pisngi dahil sa sakit at magkakahalong kaba at takot.
Saan ang daan palabas? Saan pa ako tatakbo? Paano pa ako makakatakbo sa ganitong lagay ko?"
My knee is bleeding and I'm shaking!
Nanginginig ang mga kamay kong itinakip sa aking bibig para hindi makagawa ng kahit na anong ingay. Ang tunog ng mga damo at dahon ay nadidinig ko ang pagkadurog, hudyat na malapit na siya sa akin.
Kumurap-kurap ako, panay ang paghinga ko ng malalalalim para pakalmahin kahit papaano ang aking sarili. Ilang saglit na tumahimik ang paligid at purong mga kulisap na lamang ang nadidinig ko.
"Huli ka!" halakhak niya at saka ako hinawakan sa balikat.
Napatalon ako sa gulat. My heart went wilder that I couldn't breathe properly.
"Ah!" I screamed my throat out.
Tinulak ko siya at pinilit kong makatayo para lumayo sa kanya, sigaw ako ng sigaw lalo pa nang hilahin niya ang aking paa.
"Huwag po!" sigaw ko.
Humalakhak siya at mabilis na hinila ang paa ko lalo dahilan ng pagbagsak ko, sobrang nakakapanghina ang kabang nararamdaman ko.
Panay ang iyak ko nang marahas niya hulihin ang magkabilang braso ko at ipako iyon sa damuhan nang marahas niya akong ihiga. Ang sakit ng aking katawan ay sumabay sa sakit ng puso ko.
Malademonyong nakangisi siya, hindi ko gaanong maaninag ang mukha dahil sa puno ng luha ang mga mata ko at sobrang dilim ng paligid. Tanging buwan lamang ang nagbibigay ng konting liwanag.
"Huwag po! Parang awa niyo na!"
He laughed. Halos magwala ako nang gumapang ang kamay niya sa aking binti.
"Napakakinis mo talaga, dalagita. Sariwang-sariwa." he said maliciously. "Kaya ang daming nagkakandarapa sa'yo sa iba't ibang parte ng La Santa."
I wriggled my body, pinilit kong ikawala ang aking mga braso pero mahigpit siyang nakahawak sa akin. Lalo akong napasigaw nang umupo siya sa aking binti, hinawakan niya ang legs ko pababa at pataas sa nakakadiring paraan.
"Birhen ka pa sigurado! Mahina ang mga kapit-bahay ninyo, ano? Hindi nila magawa sa'yo ito! Ako pala ang swerteng makakauna sayo kung ganoon!" muli siyang humalakhak.
Yumuko siya para halikan ang pisngi ko, humagulgol ako at iniwas ang mukha ko ng paulit-ulit.
"Tama na po! Pakawalan n'yo na ako!" sigaw ko habang umiiyak.
He inserted his rough hand in my shirt, humawak siya sa baywang ko. Buong lakas akong nagkumawala at nagsisisigaw sa takot at pandidiri.
"Tulong!" sigaw ko.
"Walang tutulong sa'yo rito, Shell! Ano? Mga kulisap?" halakhak niya pa.
Sinakal niya ako, napaubo ako dahil sa kawalan ng hininga. Nagpumiglas ako para makawala. Muli siyang bumaba at akmang hahalikan ako nang biglang may humila sa kanya mula sa likuran niya.
Nanlaki ang mga mata ko, panay ang hagulgol ko sa takot at kaba. Agad akong umupo at humawak sa aking leeg. Hinabol ang aking hininga.
"Putangina! Sino kang pakealamero ka!" nanggalaiti sa galit ang driver.
Hindi na niya naituloy ang sasabihin pa nang kwelyuhan siya ng lalaki at sinapak siya sa mukha, hindi pa iyon nakuntento at sinampahan ang driver upang mabasag ang mukha noon sa kanyang ginagawad na malalakas na suntok.
I'm just crying like a little kid while watching them.
Halos hindi na gumagalaw ang driver nang tigilan niya iyon sa kakasapak, malaking tao siya kaya hindi siya nahirapang bunuin iyon.
"Fuck!" he hissed angrily.
Humikbi ako, doon siya nagkaroon ng dahilan para lingunin ako.
The small light of the moon reflected on his face, he looks like a perfect masterpiece. Kahit sa dilim at liwanag lamang ng buwan ang nagbibigay linaw sa kanya ay hindi ko maikakaila ang kanyang kaperpektuhan.
My vision is blurry that makes him more look like in a fairytale. A prince, a Knight in shinig armor...
"Ashiel..."
Suminghap ako nang makilala ang kanyang boses na malalim. He stand up and stepped towards me, ang ilang pulgadang layo namin ay mabilis niya narating gamit ang kanyang mapag-angking hakbang.
Tiningala ko siya, now that he's close. I saw how beautiful his eyes are. It's dark but mesmerizing like it could be someone's favorite to look. The thick brows were furrowed and the anger is very visible. Lumuhod ang isa niyang tuhod para pumantay sa akin.
His jaw is clenching like he's holding too much venoms inside. Mabibigat niyang paghinga ang aking nadidinig.
Nawala ang takot sa puso ko, pero pumalit roon ang kakaibang kabang hindi maipaliwanag. Bumuhos ang luha ko habang nakatitig sa kanya.
Paano kung wala siya? Kung hindi niya ako nakita at natulungan? Damn it, iyon ang pinakakatapusan ng buhay ko.
Umangat ang kanyang malaking kamay sa aking pisngi, he gently caressed my cheek, wiping the tears. Napapikit ako sa init na dala noon. Inangat pa ang isa niyang kamay para sa kabila naman, he cupped my cheeks and his eyes scanned my whole face.
I feel so weak. Para akong matutunaw sa kanyang haplos at mga mata.
"Let's get you out of here..." his voice is stern and deep.
Tumitig siya sa aking leeg, bahagyang nagulat ako nang ihaplos niya roon ang likuran ng kanyang palad. I gasped softly.
"Can you walk?"
Huminga ako ng malalim at akmang tatango.
He muttered a curse as he looked down on my knees. Muling nag igting ang panga, kumunot ang noo at nangibabaw ang galit sa ekspresyon. Akmang babalikan ang driver sa likuran, I immediately held his arm and shook my head.
Pumikit siya ng mariin at parang dismayado sa kung anong bagay.
"That was fucking close." he muttered under his breathe.
Really close, nawawalan ako ng pag-asa kanina. Hindi ko na alam kung saan pa ako kukuha ng lakas para manlaban. Sobrang natakot ako, para sa aking sarili at para sa pamilya kong mag-aalala.
He gasped softly, he carefully lifted me up, bridal style. Nilagay niya ang aking braso sa kanyang leeg. Tahimik na nagtutuluan ang mga luha sa aking pisngi habang nakatitig sa kanyang galit na mukha.
"I won't let that happen again, I promise..." he hoarsely said, but I heard it so soft that it touches my heart.