Sa epilogue na ako mag long message. Thank you for making this rank #3 in ChickLit.
---
Niyakap niya ako mula sa likuran habang pinaghahanda ko siya ng agahan. "I like seeing you wear my shirt." Pinamulahan ako ng pisngi nang dahil sa sinabi niya.
Ang boses niya malapit sa aking tainga ay nagparamdam sa akin na tila may kuryenteng dumaloy pababa sa aking sistema.
"Nagluluto ako." What a lame thing to say!
"Baby I know...but I think I'd love to eat you instead." Biglaan akong napaharap sa kanya at tsaka sinuntok ang dibdib niya. Humagalpak naman siya ng tawa.
"Allain ano ba!" Alam kong pulang-pula na ako ngayon at tila sasabog na ako sa kahihiyan. Sinamaan ko siya ng tingin. Ngumisi lamang siya ng nakakaloko. Ang gwapo nakakainis!
Lumayo ako ng kaunti sa kanya, Hindi nangyari iyon dahil agad niya akong hinapit sa baywang papalapit sa kanya. In-off niya ang electric stove, dahilan para tila mapayakap ako sa kanya.
Tumitig siya sa akin ng ilang minuto, hindi ko alam...ang alam ko lang tila gustong lumabas ng puso ko sa katawan ko. Damn it! I'm already 23 and it felt like I'm still a teenager. Kinikilig dahil nasa harap si crush.
"I love staring at you. Can you see my world in my eyes?" Tumitig pa lalo ako sa mga mata niya. At nang mapagtanto ko kung anong ibigsabihin niya ay agad din akong napamulahan ng buong mukha. "You are my world."
"Ang corny mo!" But deep inside sobrang kinikilig ako. Kung pwede lang magtatalon dito ay kanina ko pa ginawa. Napailing na lamang ako sa naisip ko.
"Sa'yo lang naman ako nagiging corny." He pouted. I tip toed so I could give him a quick kiss on his lips. He didn't see that one coming so he was in shocked for a brief moment.
"Damn baby...you're making my heart fluttered so much. Isa pa nga." Yumakap siya sa akin at tsaka sinubsob ang ulo sa may leeg ko. Napatingin ako sa kabilang side, tila naestatwa ako nang maramdaman ko ang hininga niya sa may leeg ko.
"Baliw." Pinilit kong pakalmahin ang sarili ko ngunit hindi ko ata ito magagawa. Pakiramdam ko'y dinig na dinig niya ang tibok ng puso ko.
"Sayo lang..." Pabulong niyang sabi. "Busog na agad ako." Bahagya siyang humalakhak kaya naman agad din siyang nakatanggap ng mahinang hampas mula sa akin.
Nagbihis ako ng simpleng off shoulder top at ripped jeans, may pupuntahan daw kasi kami ni Allain, I have no idea where it is.
"Saan ba kasi tayo pupunta?" Hindi ko alam kung tama ba ang nasa isip kong pupuntahan namin, ilang oras na rin kaming bumabyahe at malapit-lapit na rin kami sa airport.
"Anong gagawin natin sa airport?" Nakakunot ang noong tanong ko sa kanya.
"You'll see..." He held my hand and slightly squeezed it.
Nang bumaba kami mula sa kotse ni Allain ay bumungad sa amin si Ford na naghihintay sa may entrance. Agad akong napatungo nang may mapatingin sa direksyon ko. Bahagya kong inayos ang cap ko at hinapit naman ako ni Allain papalapit sa kanya.
"This is awkward bro." Medyo natatawang ani ni Ford kay Allain. Lumapit sa akin si Ford.
Naestatwa ako nang yakapin niya ako. "Hindi pa ako nakaka- move on. But please think of this hug as siblings hug." Hindi nagtagal ang yakap niya. "I'm gonna miss you my little sister." Ginulo niya ang buhok ko. Napanguso na lamang ako at pinalis ang luhang nanggigilid sa mga mata ko.
"Ikaw na ang bahala sa kapatid ko." Tinapik niya ang balikat ni Allain. "I will be back soon." Hindi na siya nagpatumpik tumpik pang umalis pagkatapos noon.
Pero pakiramdam ko ay may kulang pa rin kaya naman tinawag ko siya at agad din siyang lumingon. Tumakbo ako papalapit sa kanya.
"K-Kuya..." Yumakap ako sa kanya. "Mami-miss kita. Sobra." Hindi ko na napigilan pang kumawala ang mga luha mula sa aking mga mata.
"Iyakin pa rin. I really hate it when I see you cry." Mas humigpit ang yakap ko sa kanya.
This is the feeling I always felt for him. Hindi ko man naisip agad pero alam kong noong umpisa pa lang, kuya na talaga ang turing ko sa kanya. "You have your man to wipe your tears from now on. Your happiness will always be my happiness." Bahagyang nabasag ang boses niya tsaka ako bumitiw sa kanya.
Sinundan ko siya ng tingin hanggang sa mawala na siya sa paningin ko.
People come and go. Some will choose to stay some will not. Some will come back, and I think the best thing we can do is to wait. Because I believe that once a person came to your life he shouldn't be forgotten.
Minsan talaga sa huli mo lang mare- realize na nasa tabi lang pala yung hinahanap mo. At kung kailan mo ito hindi hahanapin tsaka magpapakita.
It's His will.
Humarap ako kay Allain. He genuinely smiled at me and open his arms for me. Ngumiti ako sa kanya. "Thank you so much." I said as he envelope me with a hug. "Ang swerte ko sayo." Siniksik ko ang sarili ko sa mga bisig niya.
"Mas maswerte ako sa iyo...noon pa man hanggang ngayon." He kissed the top of my head.
"CUT!" Maging ako ay napapalakpak din. Hindi ko maiwasang malungkot dahil ito na ang magiging huling movie ko. Ilang months na lang ay mag-e- expire na rin ang contract ko.
"I'm gonna miss working with you Cline." Niyakap ako ni Direk Cynthia. Five years of being in showbiz industry, I think that is more than enough. I need to focus now with my personal life and Allain.
Nagkaroon na naman kami ng buffet party sponsored by Allain. Ang isang yon hindi talaga magpapapigil kahit kailan. Napailing na lamang ako.
"Cline! Papicture ako. Fan na fan mo yung anak ko." Ani ng camera man. "Lagi yung pasok sa honor, idol na idol ka niya eh."
"Sige po. Salamat po. Pakisabi na lang po sa kanya na salamat. Isama niyo rin po siya sa wrap up party natin para makapag pa picture po siya ng personal." Ngumiti ako sa kanya. Nagpasalamat siya ng ilang beses sa akin.
Nakakatuwa. A father's love to his daughter.
Simula noong namulat ako na si daddy ang ama ko, Hindi na ako humiling pa ng iba. Ang swerte ko kasi sa kanya. But seeing my real father, I just hope we'll be okay...pero hindi ko magagawang ipagpilitan ang sarili ko sa kanya. Iyan ang natutunan ko, ilang beses ko bang pinagpilitan ang sarili ko kay Allain, maraming beses na paulit-ulit na lamang akong nasasaktan.
What I learned from life is that you cannot force someone to like you. Some will not really like you whether you have good intentions or not. Some will just treat you that way just because. That's why we should care more to those persons who are willing to be there for us.
"Cline someone's looking for you at the parking space." Natigil ako sa pag-iisip nang dumating si Ivan.
Napakunot ako ng noo. "Sino raw?"
Nagkibit siya ng balikat. "Hindi sinabi eh. Pero medyo ma-edad na." Tumango ako kay Ivan at tsaka nagtungo sa parking space.
Bahagya akong natigilan nang bumungad sa akin ang tatlong bodyguards. Sa gitna nila ay si papa. "Papa..."
"Cline hija." Nagulat pa ako nang yakapin niya ako. "Look...I'm really sorry. I just wanted you to come with me..." Humina ang kanyang boses. "Which is impossible... I heard from Allain you're getting married." Namilog ang mga mata ko.
"He came to me saying he wanted to marry you...that he can't live a life without you anymore." Napatakip ako ng bibig. "I like him for you...I'm no against it. Really..." Yumakap na rin ako sa kanya.
"Maybe we misunderstood things...I wanted you to come with me because I thought you're alone. But knowing you have Allain, I know I can trust him. You deserve to be happy." Hindi na ako makapagsalita. Yumakap na lamang ako ng mas mahigpit pa sa kanya.
"I'm sorry...I wasn't there when I should be there for you. I'm sorry I was never a good father to you." Nag-angat ako ng tingin sa kanya.
"My baby grew up to be a fine young lady." Pinalis niya ang nanggigilid kong luha. "I'm sorry for everything. I love you so much...this is the first time I'm going to say this...I'm lucky I'm your father...I'm the luckiest father."
"Papa..." Naramdaman ko na rin ang presensiya ni Allain malapit sa akin.
"Here's your man. Please be happy with him. And I know you will." Kinuha ni papa ang kamay ko at pinatanong sa kamay ni Allain.
"Take care of my daughter hijo. I may not know so much things about her, but she deserves love and happiness." Tinapik niya ang balikat ni Allain.
"I will Sir...thank you po." Walang mapaglagyan ang labis na kasiyahan ko ngayon.
Nakasandal ang ulo ko sa balikat niya habang pinagmamasdan ang madilim na kalangitan. "You tired?"
Umiling ako. "Hindi masyado."
"Look at those stars..." Tinuro niya ang bawat bituin sa langit. Ang sarap pagmasdan ng kalingatan ng ganitong oras.
"Am I one of those stars?" Biro ko sa kanya. Umiling siya sa akin.
Ngumuso lamang ako.
"Those stars are beautiful but it's beauty would be meaningless to me without having you by my side." Mas nilapit niya pa ako sa kanya. Anong oras na pero kinikilig na naman ako. Yumakap naman ako sa kanya. "You are the most beautiful star I've ever seen. You've shine bright before and you've shine brighter now."
"And you are the darkness..." Nagtataka siyang tumingin sa akin. "Not because you gave me so much pain before but because a star won't shine without darkness. Thank you for making me shine brighter..." He pulled me closer for a one sweet kiss.
Marahan kong ikinawit ang braso ko sa may batok niya. "I wanna marry you around the world." He said in between the kiss. Napangiti na lamang ako.
"You will always be my world, from the day you gave me your heart and the day you got my heart..."
I'm beyond thankful and happy.