Endless Tears in Every Heartache [Completed:2016 ]

Chapter Seven

"What's that sweetheart?" Mom went to my room and looked at my laptop. Nilapag niya ang isang baso ng gatas sa study table ko.

"Presentation po 'mmy." Tumango-tango siya.

"You were having sleepless nights the past few days." She commented. "Drink your milk first." Tumango ako at tsaka kinuha ang baso ng gatas sa kanya.

"Thanks mom!" I smiled at her and continued doing my PowerPoint presentation.

"You should have a good night sleep when you already catch up from your class." Bahagya niyang minasahe ang likod. It felt relaxing and I suddenly wanted to go to sleep.

"Kaunti na lang po 'mmy. I'm almost done catching up."

"Okay. I'm gonna sleep na. If you want to sleep. Sleep okay?" Tumango ako tsaka ngumiti. "Hindi ka namin masasabayan ng breakfast bukas. Your dad and I have business trip. We'll be checking an island. Yung binili ng dad at ninong Laxer mo."

"Okay po."

"So bale si Ford lang ang kasama mo bukas." Speaking of Ford. Almost one week ko na siyang hindi nakikita. Kung sabagay busy din ako sa paghahabol ng mga lessons. Si Allain naman ang sumusundo sa akin nang halos isang linggo. "Good night sweetie"

Mom kissed my forehead. "Goodnight mommy."

Naka-recieve ako ng message kay Allain. Actually it was five hours ago.

Hubby:

I won't be able to fetch you tomorrow. I have business trip with dad and ninong. Kasama ko rin si mom and ninang. Take care.

To Hubby:

Okay. See you soon!

Hubby

You're still awake?

To Hubby:

Yup. But I'm about to sleep. Good night!

Hubby:

It's already morning. You should really sleep.

Oh my God! Lalong hindi ako makakatulog nito. Napahawak ako sa dibdib ko at pinakiramdaman ang tibok ng puso ko.

To Hubby:

Okay. Good morning then.

I lied. Because the rest of the morning ay hindi ako nakatulog. What's happening to me? It feels like someone already owned me without knowing it.

Bangag na bangag ako sa klase kaya isang beses pinatayo ako ng isang teacher para sumagot sa tanong niya. Thanks to Gale who saved me.

Nakasubsob ang ulo ko sa table namin ni Gale sa cafeteria. Hindi ko na nga marinig ang ingay ng mga kaklase ko. Nakatulog ako the whole lunch time! Nagising lang ako nang kumulo ang tiyan ko.

Patayo na sana ako nang nakitang may naglapag ng plate with pork chop and rice with corn sa mesa ko. May iced tea pa.

Napatingin ako kay Ford at nag-iwas ng tingin. Umupo na rin ako tsaka siya umupo sa tabi ko Samantalang si Gale ay napaawang ang bibig. "Thanks for this." Ngumiti ako sa kanya.

"Just following orders." He said seriously. Ang seryoso na naman niya. Nakaka-intimidate lalo pa't nag-sink in sa utak ko na matalino siya, sikat siya sa school na 'to.

"Allain?" Nagtatakang tanong ko sa kanya. Nag-angat siya ng tingin sa akin at tsaka nabaling ang tingin kay Gale. Tumikhim si Gale. "Uh...si Gale nga pala best friend ko. And Gale this is Ford...my bodyguard." Ngumisi si Gale tsaka naglahad ng kamay kay Ford for formality. Natatawa ako. Paano ba naman kasi ang trying hard ngayon ni Gale. Yung tipong nakaya niyang magpanggap na ngayon niya lang nakilala si Ford at hindi niya ito crush.