You should enjoy life. Treasure every moment. Tell your loved ones how much you care for them, how much you love them for we have no idea of how long we're going to live.
We will never know, maybe tomorrow, it will be our last time together with them.
Napamulat ako na medyo nahihilo pa ako. Napansin ko na lamang na walang anumang nakagapos sa akin ngayon. Malaya akong nakatayo mula sa upuan na nasa gitna nitong abandonadong gusali.
"Hello?" Doon ko naalala na kasama ko pala si Allain kanina. Akala ko'y panaginip lang ang lahat kaya't bigla akong ginapangan ng kaba sa aking dibdib.
"A-Allain..." Sa loob ng abandonadong basement na ito ay may isang sasakyan na nakapwesto sa hindi kalayuan.
Nanginginig ang mga paa ko na naglakad palapit dito.
Tinakpan ko ang bibig ko habang patuloy lamang ako sa paglalakad.
Tila may bumara sa lalamunan ko nang tuluyan na akong lumapit. Paulit-ulit na nagpatay-sindi ang mga ilaw.
It feels like I'm in a movie
"Allain..." Tawag ko sa kanya. Wala naman sanang hindi magandang nangyari sa kanya.
Sa may likurang parte ng van ay may napansin akong tila naka-usling paa. Mas lalo akong kinabahan, nang makalapit ako sa may paanan ay namatay lahat ng ilaw.
Ipinikit ko ang mga mata ko. Please...
Naramdaman kong bumukas ang ilaw kasabay nito ang pagmulat ko sa aking mga mata.
Na sana hindi ko na lamang ginawa. Sana nanatili na lamang akong nakapikit. Sana...sana...Hindi si Allain na walang malay at duguan ang nasa harap ko.
I'm too shocked of what I'm seeing right now...nanginginig ang labi ko at kusang nag-uunahan sa paglandas ang mga luha sa aking pisngi.
"Allain...no...n-no..." He's covered with blood at hindi ko alam ang una kong gagawin.
Hindi ako makagalaw. For a moment I felt my whole body got paralyzed. Tila namanhid ang buong pagkatao ko.
Wala na akong maramdaman na kahit ano pa man. "Aaaaaah!!!" Kinuha ko ang ulo niya para maipatong sa binti ko.
Hinang-hina akong napalugmok kanina. "Allain...wake up....bakit naman ganito?" Hindi ko na nagawa pang palisin ang mga luha ko.
"You're still the heartless billionaire!" Tila mauubusan ako ng hangin sa katawan. Hirap na hirap na rin akong huminga habang hindi ko na mapigilan pa ang mga luha ko.
"Iiwan mo na lang ba ako ng ganito na lang?! Why are you so heartless? Hindi mo man lang naisip na lumaban. Hindi mo man lang ba ako naisip?! Nakakainis ka naman eh. Mahal na mahal kita! Pero bakit mo naman ako iiwan ng ganito na lang?! Isinama mo na lang sana ako...k-kasi...Allain...hindi ko pala kaya....hindi ko kaya na...hindi ko kayang wala ka na sa tabi ko." Niyakap ko siya ng mahigpit kahit hindi ko maatim na tingnan ang balot niyang katawan dahil sa dugo.
"Baby....love, please wake up...don't leave me like this...mahal kita. Mahal na mahal kita. Walang nagbago. Hindi man lang nabawasan. Nadagdagan pa nga." Nanghihina akong tumitig sa mukha niya. Sinong gumawa nito sa kanya? "Sobra-sobra pa..." Tila bumulong na lamang ako sa hangin.
I touched his lips. Nabuhayan agad ako ng loob ng bahagya siyang gumalaw. He caughed, mas nanghina ako nang marealize na may dugong lumabas sa bibig niya. "Allain...." Dahan-dahan niyang idinilat ang kanyang mga mata.
"I still have few minutes with you..." Hirap niyang wika na mas lalong nakapag-paiyak sa akin.
"Ano ka ba naman!" Hindi ko na napigilan pang humagulhol sa pag-iyak. "Dadalhin pa kita sa hospital." Nanginginig kong hinalughog ang bulsa ko para makuha ang cellphone ko. Napamura ako nang wala akong nakuhang phone sa bulsa ko.
Bakit ngayon ko lang naisip na dalhin siya sa ospital? "Can you still stand? Please...can you still bear with me for a while. Can't you still hold on to me..." Halos magmakaawa na ang boses ko sa kanya.
"Just stay with me...hanggang dito na lang Cline..." Muling bumuhos ang mga luha mula sa aking mga mata.
"No...you don't say that..." Naninginig ang mga kamay kong hinawakan ang kamay niya.
"Umalis na tayo dito Allain, the doctors can still treat you...please hold on to me... Wag namang ganito oh... We've had enough pain... Hindi ba pwedeng maging masaya na lang tayo? Bakit kasi ganito. Why was life this cruel to the both of us?" Hindi ko maiwasang sumama ang loob, hirap na hirap na rin akong intindihin pa ang pangyayari ngayon.
Why would we have to face another kind of pain? Isn't it unfair. Nagmamahal lang din naman ako. But why is it so hard to be with him for a longer time?
"I already have you...why would you leave me again. Allain...sige na please...hindi ko kasi kaya. You know my life isn't complete without you, bata palang ako, alam ko nang ikaw lang...so please, kahit ito na lang. Don't leave me please." Pinilit ko siyang akayin kahit ako mismo sa sarili ko ay hinang-hina na rin.
I don't think I'll ever live again if he'll leave me like this.
"Marry me then..." Natigilan ako nang may kinuha siyang red velvet box sa gilid niya. "This will be the last time I'm gonna propose to you...will you marry me? Will you still spend the rest of your life with me even if I am that heartless billionaire before." Pumikit siya ng mariin. Tila hirap na hirap sa sitwasyon naming dalawa ngayon.
Mabigat sa kalooban ko na mukhang ito na talaga ang huli. Tumango ako bilang sagot sa tanong niya habang patuloy pa rin ako sa paghikbi. "Please baby, I want to hear it..."
"Yes...I'm going to marry you. Even if you could be the most heartless, I'll still marry you. Because I started to love, the heartless billionaire you. I love the whole you...so please baby, sige na oh...hold on to me, wag mo muna akong iwan..." Pinalis niya ang luha sa pisngi ko.
"I love you so much. I love you more than anyone else could. I maybe heartless but you made me whole again. You gave me your heart." Niyakap niya ako nang mahigpit. Mas lalong nawalan ako ng lakas nang hindi na siya muling gumalaw pa.
Hindi ko na siya maramdaman pa. Ito na ba...ito na...suko na ba talaga..
"CUT!" Namilog ang mga mata ko nang biglang bumangon si Allain at binuhat ako. Teka...teka. Am I dreaming?
Nakita ko ang ilan sa mga staff at maging ai direk na sa tingin ko'y sumigaw ng cut. Hinalikan ako sa pisngi ni Allain, dahilan kung bakit sila naghiyawan.
Naguguluhan ako sa nangyari. Paulit-ulit silang sumisigaw ng "congratulations". Samantalang ako ay tila lumulutang pa rin.
Nang matauhan na ako ay ngumawa na lamang ako na parang bata. "Ibaba mo ako!" Nanahimik silang lahat.
"Nakakainis ka! Anong pakulo ba 'to? Akala ko...akala ko." Humagulhol ako sa dibdib niya habang paulit-ulit ko siyang hinahampas. "Nakakainis ka! Akala ko iiwan mo na ako!" Ngumawa lang ako nang ngumawa. Wala na akong pakialam sa mga nanonood sa amin ngayon.
"Sorry na baby...ilang beses na ba akong nagpropose sayo? I just wanted to make this one different coz I don't wanna lose you ever again." Niyakap niya lamang ako ng mahigpit habang ako ay iyak pa rin ng iyak. Bakit ba?! Sobrang kinabahan ako doon.
"Mababaliw na sana ako ng tuluyan kanina." Halos pabulong kong sabi sa kanya. Humihikbi pa rin ako. "You're still heartless, I'm still shedding tears for you." Natatawa kong sabi sa kanya, pero hindi pa rin maalis ang kabang naramdaman ko simula kanina.
"I'm this heartless thank you for giving me your heart." Pilyo siyang ngumiti sa akin nang mag-angat ako ng tingin sa kanya.
Pinagmasdan ko ang buong mukha niya. I traced his face. May dugong kumapit sa daliri ko, only to realize that this blood is a mere props. Bakit hindi ko naisip yun? I was an actress and I have done a scene where I'm covered with blood also.
"No more hiding of feelings. Let's make this real." He leaned closer to me, until I felt his lips touched mine.
It was a long deep passionate kiss. Hindi ko na nga naisip pa ang mga nanonood sa amin. Panay kantiyaw ang narinig namin pagkatapos.
"Anong pumasok sa isip mo at ganoon ka nagpropose sa akin? What if I said no?" Tinaasan ko siya ng kilay. Tumawa lamang siya.
" I'm sure you'll say yes." Ani pa nito.
"It's not a good joke. You know I can't lose you." Ngumiti siya sa akin. Inabot niya ang pisngi ko at marahang dinama ito gamut ang kamay niya. "I don't wanna lose you."
"I know love...I just wanted you to know that I will still support you whatever path you'll choose to walk on. I'm not gonna hold on to you."Sincere siyang tumitig sa akin. "I'm not gonna hold on to you because I wanted you to hold on to me instead. I'm not giving up on you this time. Baby, I'm so crazy in love with you."
"I'm crazier." Ngumisi pa ako sa kanya.
"I could be the craziest when it comes to you." He then claimed my lips again.
Damn! I thought I'm gonna lose him for real.
Malambing akong yumakap sa kanya. I just want to hug him so tight right now. Being with him is the best feeling.
"I met dad yesterday..." Ani ko sa kanya. "He wanted me to go back in States with him." Naramdaman kong tila tinatantiya niya ang bawat salitang binibitawan ko.
"We had this misunderstanding again...I don't think he'll ever understand. I told him I'm about to marry you soon." Pinagpahinga ko ang ulo ko sa dibdib niya. Mas niyakap ko pa siya nang mahigpit.
"He'll understand soon. Everyone easily likes you." Bahagya akong natawa roon. And I think he got what I meant that way. "I like you already, dati pa, bata pa lang tayo... it's just that...I'm too in denial to admit it to myself." Napangiti ako. Ang sarap marinig sa kanya ang mga ganitong salita.
"I was never the prince or knight type...I can't act as your prince or knight or even the king but I could make you as my queen for lifetime." Nag-angat ako nang tingin sa kanya. Napansin ko ang pamumula ng mukha niya.
"Kinikilig ka ba?" Natatawa kong tanong sa kanya. Ngayon nama'y namula na rin pati ang tainga niya.
Hindi siya sumagot sa halip ay niyakap lamang ulit ako ng mahigpit. "What I'd give to spend my whole timw just to be with you." Bulong niya pa dahilan na naman ng pagngiti ko.
"Mahal kita. Mahal na mahal." I should really treasure all the moments we have. I should be thankful because I am back in his arms again and I will forever hold on to him
"Mas mahal kita. Ikaw na Leanna Cline Servida- Del Valle ko. Ikaw na patuloy na nagmamahal sa isang Allain Laurence Del Valle. I will love you till our time ends...I will love you even more in my second, third life...I will love you for how long it might take. Coz baby, there's no other Cline for Allain. It's just you and me that's meant to be." My heart fluttered so much. I'm sure we can have our happy ending also.