3rd Person's POV
Ilang araw na lang at magco-concert na ang banda. Halos silang lahat ay Kabado. Kasi first time lang nila kaya natural lang 'yon. Sila kasi ang kauna-unahang rookie band na magkakaro'n ng Concert kaya medyo na pe-pressure sila.
Sa lumipas din na araw ay patuloy lang si Yohan sa pag-aalaga kay Dessirie. Kahit na Pagod galing sa practice. He will make sure to have time for Dessirie. His 'Priority' kuno.
Nabalita na rin ang date ng Concert nila. Pati ang pagkaubos ng Tickets in a span of 3 minutes. Kaya nawindang silang lahat at hindi makapaniwalang gano'n na talaga sila ka sikat.
Si Dessirie naman ay nakatingin lang sa buong banda na nag-uusap tungkol sa Concert. Wala na siyang maisip na iba, ang gusto lang niya ay makitang umapak ng stage ang banda, kahit sa huling sandali ng mga araw na natitira sa kanya.
Wala na rin siyang magagawa, dahil sa kada inom niya ng mga gamot, lalo lang siyang nanghihina kaya Itinigil na lang niya ang pag-inom. Nagkukunwari siyang Iniinom niya 'yon sa tuwing inaabot sa kanya ni Yohan ang mga gamot.
Para saan pa nga ba kasi ang mga gamot? Mas lalo lang pinapabilis ng mga gamot na 'yon ang paghina ng cells niya sa katawan.
Napabuntong hininga siya.
"MBHB, Okay ka lang ba?" Tanong sa kanya ni Yohan.
Binigyan niya lang ito ng isang ngiti. Ngiting tinatago ang lahat ng sakit.
"Okay lang ako…" aniya.
Tiningnan muna siya ni Yohan, tinitingnan kung nagsasabi ba siya ng totoo.
"Uh-huh. Pano ba 'yan MBHB, may practice pa kami. Balik na lang ako mamaya, Okay? Wait for me," Sabi ni Yohan sabay hawak sa mga kamay niya at hinalikan iyon, pati na rin sa kanyang Noo.
"Bye, Dessirie!" Sabay na sabi ni Jerie at Michael.
"Ingat kayo," halos pabulong na sabi niya.
"We will, See you later," Yohan said as he get his backpack.
Nang mabuksan ni Yohan ang pinto, napahinto naman si Gela at nilingon siya.
"Sige, Guys. Una na lang kayo… susunod na lang ako," sabi ni Gela sa Apat na lalaking nasa harapan nito.
"Bilisan mo a? Ikaw pa naman star kaya 'wag ka ma-late," pagpapa-alala ni Michael kay Gela na ikinatango naman ng huli.
Pero si Ace ay nakakunot noo lang na nakatingin kay Gela, pero nauna namang lumabas ng pinto.
Nang makalabas ang Apat na lalaki. Narinig niya ang pagbuntong hininga ni Gela at dahan-dahang humarap sa kanya at binigyan siya ng isang matamis na ngiti. Dahan-dahan naman itong lumapit sa kanya at maingat na umupo sa upuan na katabi niya.
"Kamusta ka naman?" Agad na tanong nito.
Napangiwi siya, alam niyang naiintindihan siya ni Gela. Paano? Bakit? Hindi niya alam, She thinks that Gela knows Everything. Kaya hindi na siya makakapag sinungaling pa.
"Heto, Nagpapakatatag kahit hindi na kaya ng Katawan ko," aniya na may alanganing ngiti.
Nailing naman si Gela at hinawakan ang kanyang kaliwang kamay.
Gela smiled and said, "Alam mo, 'wag na 'wag mong iisipin na wala na talaga. Porket tinaningan ka na susuko ka na. Pero estimated lang naman 'yan e. Hindi naman exact at walang kasiguraduhan, saka depende naman sa'yo 'yan e." Nang gumalaw ang hinlalaki ni Gela ay agad naman siyang nakaramdam ng Kaginhawahan at it feels like she's in peace. 'Parang may magic talaga si Gela,' aniya sa kanyang sarili.
"Sa ngayon, Isipin mo na lang na kaya mo pa. Na Kailangan mong lumaban para kay Yohan. Tatagan mo ang sarili mo, Dessirie. Laban lang nang laban. Gawin mong lakas ang pagmamahal niyo sa isa't isa. Saka, If you will believe in Him, You will live,"
"I did believe, pero bakit hindi naman effective? Tapos naisip ko na lang na mag give-up kasi parang wala talagang mangyayari kung patuloy pa rin akong lalaban kahit sobrang talo na." Mabigat na sabi niya.
"Para sa akin kasi kung sobrang 'di mo na kaya, doon na mangyayari ang miracle. Para naman maging effective, magdasal ka palagi, maniwala ka, at magpakatatag ka. Pasensya ang kailangan, Dessirie."
"At ang masasabi ko lang na Ikaw talaga ang mismong Miracle, Dessirie. Because You keep on fighting, loving, and Believing kaya ka tumatagal. With those, I really believe that you can make it. Make it happen, for us. Nandito lang kami,"
"Are you sick of crying? Because it hurts so much? You can't bear the pain, because it feels like hell? Tired if trying, because you think you lose hope? Kung ako sa'yo, kalimutan mo lahat 'yan. You can't lose hope as long as you're still breathing in this world, as long as you're still with us. You're still hanging out with us. You are still showing your bright smile with us.
Marami kaming naghihintay sa'yo na gumaling ka. Please, make us the reason why you still want to live,"
Hindi maintindihan ni Dessirie ang expression na binibigay ni Gela. May Malungkot, masaya, relief— basta magulo.
"I know, but why are you saying this to me?" Hindi na niya napigilan ang magtanong.
"Wala lang, naisip ko lang kasi na, Iyan ang hirap at nakakapagtaka sa mga tao e. Kinakatakutan niyo ang kamatayan. Sumusuko ka agad kayo. Pero ang hindi niyo alam, na mas nakakatakot kapag Buhay ka talaga. Kasi maraming sakit ang mararanasan niyo, maraming pagsubok na ibibigay sa inyo. Tinetest lang kayo kung hanggang saan ang kaya niyo. Kung give-up na ba? o Go pa? Saka kapag Namatay ka naman, wala na. Hindi mo na mararamdaman lahat, kasi patay ka na, and you, yourself will forget everything. Diretso ka na sa patutunguhan mo without looking back," she factly said.
Pero nagtataka naman si Dessirie dahil sa mga nasabi ni Gela.
"Bakit? Hindi ka ba tao? Kung maka 'nakakapagtaka sa mga tao' ka naman, parang hindi ka tao." Pabiro na lang na sabi niya sa kausap.
Sandali namang naestatwa si Gela at alanganing tumawa. "Hahaha, wala lang talaga. Random thoughts ko lang 'yan. Saka totoo naman e, 'yon lang talaga napapansin ko. Sa tuwing may sinusundo ako."
Hindi na narinig ni Dessirie ang huling sinabi ni Gela dahil sa bigla itong humina pero wala na siyang balak pa magtanong ulit.
Tumingin si Dessirie sa Wall Clock. "Lagpas 10 minutes na, baka hinahanap ka na nila," nag-aalalang sabi niya.
"'Wag ka mag-alala. Ayos lang 'yon. Pero pwede bang kumanta ako ngayon? Pang motivation mo lang. Hahaha. Saka, hindi ko alam kung makaka-kanta pa ba ako sa susunod na buwan. Sana hindi siya mahuli. Hay nako, ano ba itong pinagsasabi ko? Kakanta na ako ha?" Mabilis na sabi ni Gela sabay kuha sa Gitara sa gilid ng mini Table.
Play > [I Will by Citizen Way (Cover)] <
('Wag niyo na lang pansinin 'yung sinabi niya 'pag tapos niyang kumanta) sing a long~
She started with a Hum.
When the shadow won’t leave
When the battle won’t stop
And every breath that you breathe
Takes all that you’ve got
When you wonder if you’re always
Gonna feel this way
Hear the Lord of heaven say~
I will hold you when you’re breaking
Like a father and a friend
And I will carry you through darkness
‘Til we see the sun again
So rest your head and cry your tears~
Know that I am with you here
When you can’t lift that weight
Believe me when I say I will~
Tila tinamaan naman nang husto si Dessirie sa Lyrics ng kantang kinakanta ni Gela. Yes, He is everywhere, He is there by your side, He will listen to you and Let you cry, but after that you will feel light because you let go of the heavy feeling that you're keeping for a long time. Also, He can be a Father and a friend to Everyone.
I know you’re feeling overwhelmed
Before the day even begins
But I can see beyond the now
This is not how your story ends
And when you’re at your weakest
Oh I’ve never been more strong
So let me be the one you’re leaning on~
'I will be at my best to be strong. I will pray, asking Him to guide me to the Path where I can still Hold on even though my body can't take it anymore.
I will lean on Him, If I'm hurt and can't take the pain. I will think about Everyone, especially, Yohan.' Dessirie said as she closed her eyes holding back her tears.
I will dry your eyes
I will calm your fears
I will show you how you’re beautiful beautiful
I will walk with you
On the raging sea
And I will never leave
When there’s a door that you can’t open
When there’s a war that you can’t win
I will I will I will~
'Sana talaga matapos na ang lahat ng hirap ko para maging masaya na kaming lahat. Lord, Please help me with this. Pwede po bang mag extend? Pwede po bang 'wag niyo muna akong kukunin? They're the reason why I'm still breathing and being Alive. I don't want to leave them. I don't want to be the cause of their sadness. Kaya, Please po kahit ngayon lang… pwedeng 'wag po muna?'
Hindi na niya napigilan kaya't sunod-sunod niyang pinunasan ang kanyang mga luha.
Nang matapos na kumanta si Gela, nagkaro'n ng katahimikan sa pagitan nila.
"Thanks for that motivation Song, Gela." Sumisinghot na sabi ni Dessirie.
"Okay lang, nakakarelate rin naman ako e. Saka, baka ito saka sa Concert na lang ata ang huling pagkanta ko. 'Wag mo na tanungin because I'll say 'Wala lang'. Wala kang makukuhang matinong sagot sa akin. Please keep this conversation secret between us. Thank you for the time. Sige, alis na ako. Pahinga ka okay? Laban!" Nagmamadaling sabi ni Gela sabay nag malalaking hakbang papuntang pinto.
She looked back and gave Dessirie a Sad look. The sad look is for herself, but eventually she's happy that Dessirie is still fighting. She fulfilled on what she was doing. All she can do is to wait for him to say those words, so that she can still stay.
Hindi naman napansin 'yon ni Dessirie dahil mabilis na umiwas at lumabas si Gela.
'Ah, sana matapos na ang practice nila. I Miss Yohan…'
😔😔😔😔😔😔😔😔😔😔😔😔😔😔😔😦😦😦😦😦😦😦😦😦😦😦😦😦😦😦😥😥😥😥😥😥😥😥😥😥😥😥😥😥😥
Mahabang Note: Please Read
So, I'm back. Pero sa tingin ko every Saturday na lang ako mag-a-update. Pero matatapos naman na ito e. 😏
Excited na ako matapos na ewan. O baka bukas. Bahala na.
1 week mahinang Net kaya 'di nakapag-update. Nasa Bundok ako guys. Sensya. Tapos na-istress pa ako nung pumasok ako. 3rd day nila, First day ko. Hirap mag-adjust :(
So How's Chapter (42)? 🙄
Pag mayabang ko lang, feeling ko nakapunta akong Langit. Jk. Hehe. Cloud 9 feelz. Ganda mga bes.
Sunset mga pre.
Ganda talaga ng Views dun. Buti na lang nakasama ako. 10 years na rin akong 'di naka-uwi sa Mindanao e.
Ang dami pang Checkpoints.
-----
06/17/17
Saturday
3:39PM
(nood tayo That Promdi Girl ni Sic. Yehet WP presents)