POV Laura
Ashton en ik staan geschokt tegen de muur. Ik kan niet stoppen met huilen. Ashton houdt me stevig vast."ik had dood kunnen zijn" snik ik."ik was bijna vermoord geweest" snik ik nadien."waar is Nick?" vraagt Luke bezorgd."sorry Luke, ik weet het niet. Ik speelde haar kwijt" zeg ik zacht. Waar zou ze zitten? Is ze oké? Ik hoop dat ze ergens veilig is...
Wanhopig gaat Luke terug naar de lounge."dankje" zeg ik zacht en kijk op."je hebt me gered" glimlach ik klein."je hebt gewoon je eigen leven geriskeerd om mij te redden, dankje Ash. Dat betekend echt immens veel voor me" voeg ik eraan toe."ik had geen andere keus, ik wist niet of je veilig was. Zodra iedereen gillend weg begon te rennen ben ik van het podium gerend en de zaal in om je te gaan zoeken. En dat was echt niet zo makkelijk tussen zoveel gillende meiden. Ik hoop dat iedereen oké is, maar ik denk het niet..." zegt hij zacht."als we hier nu niet aan het optreden waren, was dit nooit gebeurd." "Ash, dit is niet jouw schuld! Je kan hier heus niets aandoen!" stel ik hem gerust. Hij had hier heus niets tegen kunnen doen...
"de fans gaan zo boos op me zijn" zegt hij verdrietig."kom op Ash, jij hebt hier niets mee te maken" ik pak zijn hand vast en kijk hem recht in zijn ogen aan. Ik wil hem nu zo graag zoenen, maar dit is het juiste moment niet... Ik kan het niet laten om hem een snelle kus te geven en kijk blozend naar beneden. Ik hoor hem zacht giechelen en hij versterkt zijn grip.
"laten we naar de rest gaan" zeg ik zacht en hand in hand gaan we terug naar de lounge. Luke zit in de lounge Nickay te bellen. We zetten ons bij hen en ik leun tegen Ashton zijn borstkas aan."ik ga haar straks zoeken" verbreek ik de stilte."misschien is ze niet meer hier" zucht Britt."als ze niet opneemt denk ik dat ze hier nog ergens moet zijn"
<>
Na ongeveer 3 kwartier sta ik recht."ik ga Nickay zoeken, wie gaat er mee?" Luke staat meteen recht. Ashton staat ook recht en pakt mijn hand vast."wat als het nog niet veilig is?" vraagt Britt bang."je mag hier blijven hoor" ik glimlach klein."ik blijf bij Britt" zegt Michael vastbesloten."ik zal met Luke meegaan. En dan kunnen jullie ook opzoek gaan. Per 2 is veiliger" we knikken en gaan de gaan door. We openen langzaam de deur en kijken of het veilig is. Er zijn geen schoten meer te horen. We splitsen ons per 2 op en beginnen onze zoektocht. Soms komen we nog een fan tegen. Die gaat dan snel op de foto meet ons en nadien rent ze weer weg. Normaal zouden ze blijven tot ze weg moeten, maar nu kan er nog van alles gebeuren...
Telkens als ik iemand op de grond zie liggen, vullen mijn ogen zich met tranen. Ondertussen is de politie er al en zijn er heel veel ambulances om mensen die gewond zijn te helpen."help!" hoor ik iemand roepen. Ze is aan het huilen, dat hoor je duidelijk. Ik zoek vanaf waar het komt."oh my god! Gaat het?" vraag ik bezorgd. Een meisje zit geklemd tussen ijzeren baren."hoe is dit gebeurd?" vraag ik bezorgd terwijl ik en Ashton haar proberen te helpen."ik zat hier verstopt" begint ze snikkend "maar er liepen super veel mensen tegen aan en ze hoorden me niet roepen dat ze moesten stoppen" snikt ze verder. Ze krijgt wel als ze ziet dat wij het zijn een kleine glimlach."zou ik een knuffel mogen?" vraagt ze verlegen. Grinnikend knikken we en we geven haar een knuffel."ga maar snel naar huis en bel je ouders, ze zullen vast bezorgd zijn. Alles is veilig en als je geluk hebt kom je Calum en Luke nog tegen" knipoog ik. Haar ogen vergroten en ze vertrekt. Niet veel later hoor ik een gil. We rennen ernaar toe en beginnen te lachen. Het is dat meisje van net die Calum en Luke ziet.
<>
Ashton wordt gebeld door Luke en hij neemt op. Ik kijk hem fronsend aan als hij terug ophangt."ze hebben haar gevonden, maar ze moet naar het ziekenhuis. Luke is helemaal wanhopig" ik pak zijn hand vast en we gaan terug naar de lounge. Ik wil dat dit zo snel mogenlijk voorbij is.