POV Laura
Ik staar Ashton met tranen in mijn ogen aan. Hoewel het super lief is wat hij zei, kan ik hem niet vergeven. Het doet te veel pijn. Ik draai me om en ga snel terug naar de rest. Ik hoor Ashton mijn naam nog roepen, maar ik negeer het. De tranen veeg ik weg en ik ga naar buiten. Ik probeer zo normaal mogenlijk te doen en spring in het zwembad. Dan valt het niet op dat ik gehuild heb, dan lijkt het gewoon door het water van het zwembad.
Als Michael naar buiten komt roept hij me. Ik negeer hem, ik weet dat hij over Ashton wilt praten. Maar dat wil ìk niet. Ik draai me geschrokken om als ik een hand op mijn schouder voel en kijk recht in het gezicht van Michael.
"Hey" stamel ik zenuwachtig."kom eens mee" zuchtend klim ik uit het zwembad en volg hem naar de voortuin, zodat de anderen ons niet kunnen horen.
"Ashton houdt echt nog supe-" "ik weet het Mike. Hij houdt nog steeds van me. Nou en? Ik hou ook van hem. En waarom zijn we dan niet samen? Omdat de jongen die zegt dat hij van me houdt, naar bed is gegaan met een ander. Einde discussie" "kan je echt niet met hem gaan praten?" Smeekt hij me."heb ik al gedaan, en we hebben gezegd wat gezegd moest worden. Het is gedaan tussen ons, zoals je wel merkt. Ik en Ashton, gedaan" zeg ik hem duidelijk. Hij zucht waarna hij zijn ogen neerslaat."maar jullie zijn zo perfect samen" zegt hij zacht.
"Ik wilde ook niet dat het zo zou aflopen, maar dat is wel gebeurd. Sorry Mike, maar ik moet er ook mee leven. En ik denk dat ik iets meer gekwetst ben dan jij. En geloof me, ik wil me gewoon opsluiten en huilen. Maar dat doe ik niet, ik ga mijn tijd niet verspillen omdat hij me gekwetst heeft"