POV Laura
Nickay wilde Ashton eerst niet binnen laten, maar ik heb tegen haar gezegd dat het niet zo erg is. Het is dan misschien wel uit en ik ben nog steeds boos op hem, maar hij kan nergens anders heen, of hij zou naar een hotel moeten gaan. En ik geef nog steeds om hem, hoeveel pijn hij me ook gedaan heeft. Hij valt ons toch niet lastig. Hij zit binnen, wij zitten buiten. Calum ligt naast mij op de handdoek en Britt ligt aan mijn linkerkant. De rest zit in het water.
"ik ben zo terug, ik ga naar het toilet" "wauw echt nuttige info Bri" lach ik. Calum moet lachen om mijn opmerking en Britt rolt met haar ogen waarna ze weggaat."gaat het?" vraagt Calum nadien. Ik knik."sure?" "eerlijk gezegd... Niet echt. Maar dat mag Ashton echt niet weten" zeg ik zacht. Hij slaagt een arm om me heen en ik ga dichter tegen hem aanliggen."thanks Cal" zeg ik zacht."waarvoor?" vraagt hij verbaasd."dat je er voor me bent" ik glimlach naar hem."alles om je blij te zien" knipoogt hij grijnzend."je bent zo lief" mompel ik licht blozend.
Ik schiet recht als ik water over me heen voel stromen. Ik kijk de dader boos aan."godverdomme Luke je gaat er aan!" roep ik en hij rent gillend weg. Lachend ren ik achter hem aan."niet zo snel Hemmings! Ik kan niet volgen!" roep ik naar hem, al helemaal buiten adem. Ik geef het op en sta even stil om op adem te komen.
"AAAH!" gil ik als ik iemand me voel oppakken."Cal! Niet doen!" roep ik dramatisch als ik hem naar het zwembad zie lopen. Ik zie alles wel ondersteboven, ik hang over zijn schouder heen."NEE" roep ik nog, maar het is al te laat. Ik kom boven en kom een lachende Calum tegen. De anderen zitten me ook gewoon uit te lachen.
"ik ga even drinken halen! Wie moet er ook hebben?" vraagt Michael die rechtstaat."water" zeg ik hem. Langs verschillende kanten zeggen er nog een paar wat, maar ik let er niet echt op.
POV Michael
Ik loop naar binnen en pak daar het drinken voor mezelf en voor de rest. Opeens overspoelt een nieuwsgierig gevoel me. Hoe zou het zijn met Ashton? Na even twijfelen besluit ik toch een kijkje bij hem te nemen. In de woonkamer is hij niet, dus besluit ik naar boven te gaan. Ik vind hem op de kamer waar Laura haar spullen gelegd heeft. Ze blijft voorlopig hier slapen.
Ik klop zacht op de deur waardoor hij opkijkt met tranen in zijn ogen. In zijn handen houdt hij een t-shirt van Laura vast. Hij had het haar gegeven."gaat het?" Vraag ik zacht. Oké, hij heeft Laura bedrogen, maar hij blijft nog steeds mijn beste vriend.
"Ik mis haar zo erg. En het is nog maar dag 1, wat zal er nog komen?" Zijn stem klinkt hees en een kleine traan rolt van zijn wang naar beneden. Ik ga naast hem op het bed zitten."Waarom deed je het dan, Ash? En dan nog wel met Amber" een lange stilte heerst er."ik weet niet wat me bezielde, ik was dronken. Ik was er niet goed bij. Ik zou Lau toch nooit kunnen vervangen, ik zou zoiets nooit kunnen doen. Ik zou Lau nooit willen kwetsen. Ik geef te veel om haar. Ik ben zo stom geweest, Mike! Ik weet echt niet wat me bezielde! Ik geef zielsveel om Lau!"
Ik merk iemand op bij de deur en kijk op. Laura.