Ivan on the media 👆
----
I was nervous and excited at the same time. Hindi ako mapakali. My parents and I had been preparing this within a year, especially my mom who's very hands on my debut. Although mom and dad can give me everything, I'm not that type of daughter who's so fond of parties and other social gatherings. When mom and dad would ask me to join them in attending social gatherings, I would normally refuse and will attend only if I really have to.
My life isn't about parties, my life is more likely about Allain. I secretly smiled. Tomorrow's my debut at ngayon pa lang ay hindi na ako mapakali. "Relax ganda." My debut organizer said. We're just reviewing what's gonna happen for tomorrow. "So like I said... After ng mommy and daddy mo, you'll be the next to enter the venue with your escort. Where's Allain by the way?" Bago ko pa masagot ang tanong niya ay may tumabi na sa akin, giving me a light kiss on top of my head.
"I'm here." He smiled. I smiled too. Kinikilig na naman ako. Kung kanina'y hindi ako mapakali, mas lalo na ngayon na nasa tabi ko lang si Allain. Damn his effect on me!
"Okay so everything's settled. Have a beauty rest ganda." Tumango ako sa organizer at tsaka nakipagbeso sa kaniya. Not minding the fact na simula noong dumating kanina si Allain ay wala nang pumasok sa utak kong mga reminders niya. "I will just call your mom to tell her we already reviewed everything na." Tumango ako tsaka ngumiti sa kanya.
"Thank you so much po talaga." I told her as we escorted her out of the mansion. Sobrang lapit sa akin ni Allain na pakiramdam ko'y nalipat na sa akin ang manly scent niya. "Thank you po ulit."
"You're always welcome ganda." She said as she started the engine of her car and drove her car.
Hinapit ako sa baywang ni Allain at bahagyang inilapit ang ilong niya sa may bandang pisngi ko malapit sa tainga. "Advance happy birthday baby..." Halos maubusan ako ng hangin sa katawan. My breathing became uneven.
"18 ka na..." He chuckled. "Very soon..." He added and chuckled again. Kunot-noo akong tumingin sa kanya. Nagkibit lamang siya ng balikat. "Our home is ready for us baby..." Pinamulahan ako ng mukha.
Ngayon ko lang napagtanto na inaasar na pala niya ako, kaya hinampas ko siya sa kanyang braso. "Ewan ko sayo!" I stormed in our mansion.
Ramdam ko ang pagsunod niya sa akin hanggang sa kusina. Kumuha ako ng maiinom na tubig.
"What?" Maang-maangan niyang sagot. Ininom ko ang tubig ng isang diretso. "Aren't you excited?" He chuckled again. And damn that sexy chuckle!
Pinaghahampas ko siya sa braso at sa dibdib niya. Mas napamulahan ako ng mukha nang maramdaman kung gaano ka-toned ang muscle niya sa dibdib at braso.
Hinagilap niya ang mga kamay ko. He locked me in between his arms. Rinig na rinig ko ang pagtibok ng puso ko. "The last time I check, you love bothering me since we're kids." Hindi ako nakapagsalita. "You're getting mature, love..." I was so stunned for a moment. Processing the way he called me 'love' .
Pinilit kong makawala sa mga bisig niya. "Tsk. Ngayon mo lang napansin." I tried to sound mad or kahit nagtatampo man lang. Not sure if it's effective but I pouted right after that.
Nakita kong niluwagan niya ang neck tie niya. Was it hot? Centralized naman ang buong mansion ah.
"You don't do that to me, love..." And before I could ask what he was talking about, his lips is already pressed unto mine. He put my hands around his nape and guided me on how should I kiss him back. My eyes widen, I can't contain any longer what am I feeling right now. "That's how you do it, Love... See you at 12 midnight. Advance happy birthday." He kissed the top of my head and left me there hanging.
Pakiramdam ko ay lalabas sa aking katawan ang aking puso. My heart's beating so fast and loud. Daig pa nito ang sumali sa isang racing. Oh my! My heart won't really calm down. I look at my room's wall clock. 2 minutes before twelve midnight. I'm not in a horror movie pero kinakabahan ako. What will happen next?
My phone rings. Napaigtad ako dahil sa matinding gulat. Kinalma ko muna ang aking sarili bago ito sinagot. "Ten...nine..." Ha? Bakit nag-count down itong si Allain. "Eight...seven..." Napatingin ako sa wall clock ulit. "Six...five...four..." Hindi na ako mapakali kaya napatayo ako. "Three...two..." Yung puso ko! "One...Happy birthday.... Baby...love." Napatakip ako sa aking bibig. I won't ever forget his voice.
"Hey...open up your window." Napatingin ako sa may bintana ng aking kwarto. Agad akong tumakbo papunta roon at binuksan ito.
I am stunned again.
"Please take my heart with you." In the middle of heart formed candlelights was Allain. He was standing right there holding 18 roses, with 18 different colors. "Happy birthday!" He said from the other line. Sinenyasan niya akong bumaba.
I was wearing oversized shirt and a short shorts again. Hindi na ako nagpalit pa at bumaba na lamang. Nainis pa ko sa sobrang lawak ng bahay namin ay kinailangan kong tumakbo para lamang makarating agad sa kanya.
The moment I saw his face smiling, I immediately run to him and hugged him. I am so deeply, madly, in love with him. "Thank you! Thank you! I love you!" I'm crying on his chest. I've cried a lot for him. But this time I'm crying because happiness.
"I always make you cry." Nag-angat ako ng tingin sa kanya tsaka mabilis na umiling. He wiped my tears away.
"I love you..." He didn't answer but he kiss the top of my head. Humigpit pa lalo ang yakap ko sa kanya. I was so caught up for a moment I didn't notice he put a ring on my ring finger. What?
Napalayo ako sa kanya. Hindi makapaniwala sa nakasuot ngayon sa daliri ko. It was an engagement ring. It was for real! "Thank you!" At muli ko siyang niyakap.
Nakatingin ako sa sarili kong reflection mula sa salamin. "Ang ganda mo talaga Miss." Ani sa akin ng aking hair and make up artist. Kinukulot niya na ang dulo ng aking buhok. Habang ako nama'y pinaglalaruan ang mga daliri ko. After naming mag-usap ni Allain kanina ay hindi na ako gaanong nakatulog pa.
"Relax lang..." Puna niya sa akin nang mapansin siguro ang pagkagat ko sa ibabang labi ko. Hindi ko alam kung bakit bigla na lamang akong nakaramdamn ng matinding kaba.
6 PM, magsisimula ang debut ko. Isang oras na lang. Natapos din sa wakas ang pagkukulot ng buhok ko. "Can I use my phone?" Tumango naman siya sa akin. "Saglit lang po ito." I told her and immediately get my phone from my pouch.
I called Gale.
"Hey young lady. Happy birthday! Bakit tumawag ka pa? One hour from now, magsisimula na ah." Nagtatakang tanong niya sa akin habang nahihimigan ko ang bahagya niyang pagtawa.
"Uh...nandiyan na ba si..." Napapikit ako nang mariin at tinitigan ang engagement ring namin. "Si Allain...nandiyan na ba?" Lakas loob kong tanong sa kanya.
"Hindi ko pa siya nakikita. Why? Maybe he's in his dressing room? Kakalabas ko lang ng dressing room kasama yung mga kasali sa cotillion." Gale was part of the cotillion. "You want me to check if he's here already?" Umiling ako kahit hindi naman niya nakikita.
"No...it's okay. Baka nga..." I paused for a moment when my hair and make up artist mouthed something. "Baka nandito na siya. I'll hang up na. Magbibihis na ako." I told her.
"All right. See you later." I ended the call and faced my stylist.
"Okay na yung first gown mo." Iginiya niya ako sa kung saan sunod-sunod na nakahilera ang dalawang gown, isang cocktail dress and simple dress para sa engagement namin ni Allain as last part of my debut.
Sinuot ko ang kulay gold na gown ko. Nahirapan pa ako nung una dahil may kabigatan ito, mabuti na lang ay may dalawa pang umaalalay sa akin.
"Thank you." I said to my stylist nang i-retouch niya ang mukha ko.
I stared blankly at the double door in front of me. Nanlalamig ang mga kamay ko. "Sweetheart... He's coming." Ani mommy. Trying to cheer me up. I just smiled at her.
Sina Ninang Jearri and Ninong Laxer naman ay busy sa pagtawag kay Allain. Where is he now?
"Daddy..." I hugged my daddy as they positioned themselves in front of the double door. Ganoon din ako kay mommy. "Mommy..."
"You are the best thing that ever happened to us sweetheart..." Ani mommy. Kamuntikan pa akong umiyak pero agad inagapan ng stylist ko dahil masisira raw ang make up ko. Kinuha niya na rin ang pouch ko sa akin. Hindi ko na matawagan pa si Allain.
Nag-aalalang lumingon sina ninang and ninong sa akin nang pumasok na sila sa mismong venue. Sumunod sina mommy and daddy.
"Wala pa ba?" Natatarantang tanong ng organizer ng debut ko sa kanyang mga staff. He was referring to Allain. Wala pa. Wala pa siya.
Gusto kong maiyak sa sitwasyon ngayon. Pero hindi ko magawa. He had done more than enough. Kasabay nito ang paghawak ko sa engagement ring na bigay niya. This is my assurance.
"Saw your prince there." Napatalon ako sa gulat nang makita ko sa tabi ko si Ivan. Anong ginagawa niya rito? He was supposed to be waiting inside the venue. May tinuro siya sa malayo. "Your prince turned his back, guess he's not coming anymore." Nanlambot ang mga tuhod ko. Mabuti na lamang at inalalayan ako ni Ivan.
"I'm not your prince but I can be your knight instead." Ivan extended his hand for me.
"Ganda...wala pa rin si Allain, I'm sorry---" Natigilan ang organizer ng debut ko nang abutin ko ang kamay ni Ivan. Ngumiti ako sa kanya. "Uh...siya na lang siguro muna...tatawagan ko ulit si Allain." Sa pagkakataong ito pilit na lamang ang ngiti ko.
"Okay lang po." At eksaktong bumukas ang double door para sa aming dalawa ni Ivan.
The knight escorted me.
Kitang kita ko ang pagkagulat ng mga naririto dahil si Ivan ang escort ko ngayon. Ni hindi na nga nila napansin ang fireworks na makikita sa glass roof nitong venue. Hindi ko na rin nagawa pang purihin kung gaano kaganda ang buong venue, kung gaano kagaganda at gwapo ang lahat ng naririto. Nagbabadya ang mga luha sa aking mga mata. Wag kang iiyak Cline! Please lang...
"Ladies and gentlemen. Our débutante, Leanna Cline Servida... And her..." Nagulat ang emcee na hindi pala si Allain ang escort ko ngayon.
"Her knight..." Ani Ivan sa emcee. Dahilan kung bakit nagtilian at palakpakan ang ilan. Pilit na lamang ako ngumiti sa kabila ng mga kantyaw nila.
"Smile...it's your night." He whispered. "I told you...isa na lang. Isa na lang, aagawin na talaga kita sa kanya." Aniya sa isang seryosong tono ng boses.
Hindi ko ito pinagtuunan ng pansin. Marahil ay nagbibiro lamang si Ivan. Ivan Kairo is known to be a playboy. Kaya malabong nagseseryoso siya ngayon.
Hindi ko na namalayan pa ang paglipas ng oras. Kapapalit ko lang ng blue gown mula sa black cocktail dress na ginamit ko sa cotillion kanina.
It was Gale's turn for the 18th candle.
"No more long message... Nasabi ko na naman sayo kanina lahat. I just wanted to say that I'll always be your other half. I'll always be your sister not by blood but heart. I love you Cline! I'll always be here for you. Wag kang magsasawa sa akin please..." Naiyak ako sa sinabi niya kasabay nito ang pagtawa ko sa huli niyang sinabi.
She hugged me so tight. "Thank you Gale. Thank you so much..."
Pinalitan ang pagkakasunod ng program dahil umaasa sila mommy na darating si Allain. Pero hanggang ngayon ay wala pa rin siya.
"Darating siya." Ford was my 17th rose. Umiling ako. Tsaka ako tuluyang naiyak. I heard him curse. Sumandal ako sa dibdib niya para hindi masyadong mapansin ang pag-iyak ko. "Please bear with it a little longer..." Umiling-iling ako.
Kung darating siya... Dapat kanina pa. The song changed kaya yung 18th rose naman ang sumunod na dapat si Allain talaga. Ivan extended his hand for me. Inabot ko ito. Hindi ako nag-angat ng tingin sa kanya.
Laking gulat ko nang palisin niya ang luha ko sa aking mga pisngi. "Why cry for a heartless billionaire?" His jaw clenched. "I don't want to ruin the moment. But honey...you deserve a world. I can give you my world..."
Hindi agad ako nakapagsalita. "Mahal ko siya." Wala akong maramdaman. Hindi ko alam kung sino ang pinaniniwala ko. Siya o ako mismo.
"Who are you convincing? Ako? O iyang sarili mo." At bago pa ako makasagot ay huminto na ang kanta.
From my blue gown, I changed it with a simple dress. A combination of white and pink dress. Sabi ni Ford darating daw si Allain. Hindi ko na alam. Hindi ko na alam kung dapat pa ba akong maniwala.
Nagsimula na ang video presentation. "Soon to be another Del Valle..." Panimula sa video presentation... Nagsunod-sunod ang mga pictures naming dalawa ni Allain. Ngayon ko lang napansin na sa mga pictures namin, bilang sa aking mga daliri sa kamay, yung totoong nakangiti siya. Ang iba kasi ay halatang pilit lang, o di kaya'y nakasimangot siya.
Nang matapos ang video presentation ay wala pa rin si Allain. Nanikip na nang tuluyan ang dibdib ko. Rinig na rinig ko rin ang bulungan ng ilan. Hindi ako makatingin sa kanila. Nanlalabo ang mga mata ko dahil sa mga luhang nagbabadyang kumawala.
Eksaktong pagbukas ng double door ay ang pagtugtog ng kanta. Isa sa mga paborito ko. Halos manlumo ako nang makita si Allain sa aisle. Humahangos, halatang galing sa pagtakbo.
I met you in the dark
You lit me up
You made me feel as though
I was enough
We danced the night away
We drank too much
I held your hair back when
You were throwing up
Umiling ako. Hindi. Ayoko na. Tumayo ako, narinig ko pa ang pagtawag ni mommy at daddy na Hindi ko na napansin pa.
Then you smiled over your shoulder
For a minute I was stone-cold sober
I pulled you closer to my chest
And you asked me to stay over
I said, I already told you
I think that you should get some rest
Nang marating ko ang lugar kung saan siya nakatayo habang naghihintay sa paglapit ko ay hindi ko na napigilan pa ang sarili ko. Pagod na ako.
I knew I loved you then
But you'd never know
'Cause I played it cool when I was scared of letting go
I knew I needed you
But I never showed
But I wanna stay with you
Until we're grey and old
Just say you won't let go
Just say you won't let go
Kung dati ay gustong-gusto ko siyang mayakap sa tuwing makikita ko siya. Ngayong gabing ito ay siya ang huling gusto kong makita. Dumapo ang palad ko sa pisngi niya. Rinig na rinig ko ang pagsinghap ng mga naririto.
I wake you up with some breakfast in bed
I'll bring you coffee
With a kiss on your head
And I'll take the kids to school
Wave them goodbye
And I'll thank my lucky stars for that night
"Cline..." Aniya hindi ininda ang sakit ng pagsampal ko sa kanya. Nagpupuyos ang damdamin ko sa halo-halong emosyon... "Love..." Shit! Muling dumapo ang palad ko sa pisngi niya. Damn you Allain Laurence Del Valle!
When you looked over your shoulder
For a minute, I forget that I'm older
I wanna dance with you right now, oh
And you look as beautiful as ever
And I swear that every day you'll get better
You make me feel this way somehow
I'm so in love with you
And I hope you know
Darling, your love is more than worth its weight in gold
We've come so far my dear
Look how we've grown
And I wanna stay with you
Until we're grey and old
Just say you won't let go
Just say you won't let go
"Ayoko na." Inalis ko sa aking daliri ang singsing na bigay niya. "Ayoko na...pagod na ako...pagod na pagod na ako Allain." Napatakip ako ng mukha tsaka napahagulhol.
I wanna live with you
Even when we're ghosts
'Cause you were always there for me
When I needed you most
I gave him back the ring. Hindi siya sa makapaniwala sa ginawa ko. "N-No you won't do this to me. You won't let go..." Napangiti ako ng mapakla habang patuloy pa rin sa pagkawala ang aking mga luha.
I'm gonna love you 'til
My lungs give out
I promise till death we part
Like in our vows
So I wrote this song for you
Now everybody knows
That it's just you and me
Until we're grey and old
Just say you won't let go
Just say you won't let go
"Please love... Just please..." Puno nang pagsusumamo ang boses niya. Pagod na pagod na talaga ako.
Just say you won't let go
Oh, just say you won't let go
Natapos ang kanta kasabay nang pagtakbo ko paalis ng venue. May ilang tumawag sa akin pero hindi ko na sila napansin pa.
In front of me was a white car with red ribbon. "Ma'am...surprise po sana ito ng mommy at daddy mo..." Ani ng bago naming driver. Hindi pa ako marunong mag-drive kaya hindi ko rin naman ito magagamit sa ngayon.
"Ma'am! Ma'am! Saan po kayo pupunta?!" Sigaw niya na hindi ko na lamang pinansin. Binilisan ko pa ang lakad ko kahit madapa-dapa na ako dahil sa heels na suot ko.
Nang sana'y tuluyan na akong madarapa ay may mga brasong sumalo sa akin. Nang makita ko si Allain sa harapan ko ngayon. Ay mas lalo akong naiyak. "Tama na please....ayoko na talaga..." Paulit-ulit kong sabi habang pilit kumakawala sa mga braso niya.
"Baby..please...just one more..." Muli na naman siyang lumuhod sa harapan ko. "One more chance please...hindi ko pa kaya...hindi ko pa kayang pakawalan ka." Sumalampak ako sa lupa para magka-lebel kami. Nakita ko kung paano kumawala ang mga luha sa kanyang mga mata. "I'm so damn a-afraid you'll leave me like this...I'm so damn afraid I'm already late..."
"You're not afraid because I might leave...t-takot ka Allain, kasi ako lang..." I pointed myself..."Ako lang ang may kakayahang magmahal sayo ng ganito...pero pagod na talaga ako Allain." Patuloy lamang ako sa paghikbi. Parang dahan-dahang binibiyak ang puso ko. "Sobrang sakit na kasi..." Hinampas ko siya sa dibdib na siyang hinayaan niya lamang. "I g-gave you more t-than one chance kahit hindi mo ito hinihingi sa akin, paulit-ulit na lang...paulit-ulit..." Halos pabulong kong sabi habang hinang-hina na sa paghampas sa kanya.
"Please love...huli na talaga 'to. Susubukan ko ulit. Kapag hindi na talaga. I'm going to let y-you go..." Hinagilap niya ang kamay ko at muling sinuot sa daliri ko ang singsing. Hindi ako nakagalaw. Hindi ko alam ang i-re-react ko. "You still love me right?" Iniangat niya ang mukha ko para magtagpo ang mga mata namin.
"Please tell me you still love me. I maybe this heartless... Pero wag mo muna akong sukuan please." Gusto kong magmura. Gulong-gulo na naman ako. "I can't live my life again without you..." His voice broke.
"Last na talaga...last na. Wag ngayon please. Please don't give up on me." Pilit niya akong niyakap pero umiwas ako. Pulang-pula na ang mga mata niya dahil sa pag-iyak marahil ay ganoon din ako. "You still love me right?" At parang nawala ako sa sarili. Pinilit kong tumayo. At nang magawa ko ito, ay pinilit kong talikuran siya.
Tama na Cline! Pinilit kong humakbang palayo sa kanya. Sobrang bigat ng bawat hakbang ko na siyang nagpatigil sa akin. At bago pa man ako humarap sa kanya ay may mga braso nang yumakap sa akin mula sa likuran.
"Mahal na kita..." Aniya dahilan kung bakit tumigil ang oras. Dahilan kung bakit sa tingin ko'y bibigay na naman ako. "Mahal mo pa rin naman ako diba?"
Namalayan ko na lamang na tumatango na pala ako kasabay nito ang pagkawalang muli ng mga luha ko sa aking mga mata na akala ko'y tapos na. Humarap ako sa kanya.
"Nakakainis ka! Nakakainis ka! Naiinis ako... Ahhh!!! Shit!!! Mahal na mahal pa rin kita!" Singhal ko sa kanya habang sinasapak ang dibdib niya. Patuloy sa pagbagsak ang mga luha ko. He wiped my tears away...
"I'm sorry. I'm sorry I always make you cry." Mas lalo akong humagulhol sa pag-iyak, pagod akong umiyak sa dibdib niya.
"This will be the last time love...please... Isang chance na lang. Let me prove to you myself again." Niyakap niya ako nang mahigpit. "Susubukan ko....I will try again because...I'm already falling for you. I'm already in love with you. Please believe me...I love you. I love you for real." And just like that, just like that...nagkaroon na naman ako ng dahilan para huwag sumuko sa kanya.
Pero hanggang kailan nga ba?