POV: Alfred
TOK TOK TOK!
"mmm~"
"Alfred, anak, GISING NA!"
"5 minutes!" sigaw ko sa kanina pang katok ng katok sa pinto ko... si Mommy yun.
Ayoko pang bumangon dahil late na akong umuwi kagabi. I was with her kasi... sinulit ko lang yung oras na magkasam kami bago ako ikasal mamaya. Hai...
Nakapikit pa ako at nakataklob pa ng kumot. Lord, kayo na po ang bahala sakin. Kahit ano pong mangyari sakin... kayo na po ang bahala. Bantayan nyo po ako at alalayan.
"ANAK! ANONG FIVE MINUTES?! ARAW NG KASAL MO NGAYON! HINDI KA PA NAGHAHANDA!" biglang bumukas yung pinto ko at inalog alog ako ng Mommy ko.
"Kasal?! KANINO AKO IKAKASAL?! Dun sa babaeng haliparota na iyon?! NAKU NAKU AH! AYOKO!" sigaw ko sa kanya tapos nagtaklob ulit ako ng kumot ko.
Hindi ko alam kung bakit ganyan na naman ako ngayon. Ilang araw ko na bang pinapanindigan ang pagiging fiance ko kay Blair. Masaya naman... parang normal lang kami pero iba kasi nung nilapitan na naman ako ni Tricia. Parang ayaw ko na naman syang lumayo. Parang gusto ko ng umatras sa kasal.
"Hindi ka na pwedeng umatras, ANAK! Todo na 'to! Um-oo ka na tsaka hindi pwedeng hindi mo panagutan ang dinadala ni Blair!"
-
-
-
-
"Do you, Blair Ricardo, take Alfred Ocampo as your lawful wedded husband, for better or for worse, for richer or for poorer, for sickness and in health, till death do you part?" tanong ni father.
"I do!" masayang sagot ni Blair.
OH GOD! Paanong nagiging masaya pa sya panahong ito kung kelan I feel defeated? Ayokong magpakasal sa kanya. Ayoko. Lahat ng nangyayari ngayon ay mali! Lahat! As in pati yung batang dinadala ngayon ni Blair. Gusto kong sumama kay Tricia!
"Do you, Alfred Ocamp, take Blair Ricardo as your lawful wedded wife, for better or for worse, for richer or for poorer, for sickness and in health, till death do you part?"
At ito pa.. etong tanong na 'to... hindi ko alam kung paano na ba? Ano ba? OO na ba? Ayoko kasi!
Marami akong maiiwanan. Marami akong mamimiss. Marami na akong hindi magagawa. dahil matatali na ako sa babaeng...
Nagulat ako sa tunog na narinig ko...
Napatingin ako sa likod kung saan nakaupo ang daddy ni Blair...
PATAY! patay ako kapag hindi ako um-oo...
"I-I-DO!"
Tapos parang ang lakas ng mga buntong hininga ng mga tao sa likod namin. Parang alam ko na ang ibig sabihin nun... akala siguro nila babarilin talaga ako ng Daddy ni Blair. Akala ko nga din eh.
"Thank You." She mouthed tapos humarap na ulit sa pari.
Wala na. Bye bye... single Alfred.
Tumingin ako sa harap ng altar. Sa image ni Jesus at ni Mary. Then I heaved a deep sigh tapos parang may naramdaman akong light feeling sa loob ko. Bakit? Ano yun? Bakit ko naramdaman yun?
Tumingin rin ako kay Blair. Akala ko ba nakangiti sya kanina? Ngayon kasi parang ang lungkot naman ng mata nya. Tapos nakita ko na lang na nagpahid sya ng luha nya.
"Blair..." mahina kong tawag sa kanya habang kung anu-ano pang sinasabi ng Pari.
Pero imbis na sabihin saki kkung anong problema... she just smiled.
Ano bang meron at pareho kaming hindi normal ngayong araw na ito? Syempre... maliban sa kasal namin.
"I now pronounce you, Husband and Wife. You may now kiss the bride." The priest said then walked out.
Itinaas ko na yung belo ni Blair. I looked at her. Hindi sya tumingin sakin.
"Don't kiss me if you don't want to." her voice gave me chills.
Tapos umiwas sya ng tingin sakin at nagpahid ulit ng luha.
May sumigaw sa baba ng "Nahiya pa si Blair oh!"
Kaya nagkatawanan ang mga tao sa simbahan. Napangiti na lang ako.
"Then, I'll just do this para di sila madisappoint." I kissed her on her cheeks.
-
-
-
-
-
RECEPTION.
POV: Blair
"Ano ba yun, Mare? Ang boring ng kiss nyo sa church! Sa pisngi lang?!" nagrereklamo pa 'tong si Syn eh ako nga masaya na ako dun.
Kanina kasi nung inaantay ko syang sumagot ng I do, napatingin ako sa leeg nya. Ang sexy sana kaso...
may lovebite. Ano ba yun?! May ginawa ba sya kagabing kalokohan? Alangan naman kasing gawin nya yun mag-isa diba? >.< Sino kasama nya kagabi?! Si Tricia kaya? AY NAKU!
Bigla tuloy akong nadismaya kay Alfred. OK... konting dismaya lang naman kasi masaya pa rin akong dumating sya sa kasal namin. Akala ko kasi iinjanin nya ako.
"OK na yun. Mare, nahihilo ako. Uupo muna ako ah..." nagpaalam na ako kay Syn at umupo na sa dapat naming upuan ni Alfred.
Nasaan na ba yung asawa ko? Hihi.. asawa ko daw? XD
Ayun, kasama yung barkada nya sa office... ineentertain nya lang. Ako naman, nandito.. mag-isa at hinihilot ang ulo ko. Ang sakit kasi.
"Anak, OK ka lang ba?" lumapit na pala si Tita... mommy ni Alfred.
"OK lang po ako, tita. Medyo nahilo lang bigla." sabi ko.
"Anak naman... Mama na lang, OK?" Oops... biyenan ko na nga pala sya. "Gusto mo na bang umuwi sa bago nyong bahay ni Alfred? Medyo gabi na rin naman kaya pwede na kayong umuwi."
Hindi ko naabsorb. Ano daw? Hindi ko naintindihan kaya tumango na lang ako.
Maya-maya pa dumating na si Alfred.
"Anong nangyari? OK ka lang?" tanong nya.
"Nahihilo ako. Ayoko bigla ng amoy. Pwede ba tanggalin mo yung coat mo. Ang baho." sabi ko. Nung lumapit kasi sya sakin bigla akong nasuka at nabahuan. Ang baho talaga.
Tinanggal naman nya agad tapos binigay kay Mama.
"Ma, uwi na kaya kami? Masama na ang pakiramdam ni Blair eh." narinig kong paalam nya sa mommy nya.
"O sige. Magpahinga na kayo. Baka kung ano na naman mangyari kay Blair." mukhang nag-aalala talaga si Mama. Pati na rin aprents ko tinanong na rin ako.
"OK guests... we must bid our goodbye to the newly wed couple. Magpapahinga na po si Mrs.Preggy... masama na raw po kasi ang pakiramdam eh." palakang bakla to! Kelangang ipangalandakan? "Pero siguro excuse lang nila yun kasi pwede naman yun maging second honeymoon. Excited lang ang couple natin."
Nagkatawanan pa sa hall. Ako naman napangiti na lang. Alangan namang sumimangot ako eh hinid nga nila alam ang totoong nangyari.
May chorva chorva pa na hindi ko na naintindihan. Ano ba yun?
Basta namalayan ko na lang na nasa bahay na ako.. nasa kwarto na nga ako actually at maluwag na ang suot ko. Sobrang pagod ko siguro. OK... ganyan talaga maglihi... nakakapagod. Nakakaantok at nakakagutom.
Bumaba na ako sa kitchen. WOW! Kapitbahay lang namin ang bahay na 'to. Mula dito sa kitchen ay tanaw ko yung bahay namin at yung bahay nina Alfred. Nasa hillside kasi kami at malawak ang subdivision namin.
"Oh? Gising ka na! OK na ba pakiramdam mo?" tanong ni Alfred skain na mukhang ayos na ayos na sa sarili. I mean, mukha na syang tao with an aftershave at pambahay lang.
"Yep... so... good morning?" umupo ako sa harap nya at kumuhang toasted bread sa plato nya.
"Good morning. Gusto mo rin? Papag-toast kita."
OK... naliligaw ba kayo sa kwento?
Ganito kasi yun...
OK naman talaga kami ni Alfred. Friends, I mean, bestfriends pa rin kami. Parang walang magbabago sa buhay namin mapwera lang sa mag-asawa na kami at magkakaanak na kami kaya parang normal lang din ang buhay namin katulad ng past namin. OKE?
"Best.. lagyan mo ng butter sa ibabaw pagkatapos ah? Thanks!" tapos kumuha naman ako ng Lemon Juice sa fridge, FAVORITE! Alam naman nila na favorite ko yun aya siguro meron sa fridge.
"Best, can we talk?"
"Sure... tungkol ba saan?"
.
.
.
.
.
----------
*boom