Jill
'Kom op Jill. Vertel het nou. Je weet toch dat je me kan vertrouwen?' zei Jade. 'Dat weet ik, maar... van hem mag ik het er niet over hebben.' Jade keek haar vragend aan. 'Wie is hem?'
Jill schrok. 'Zei ik hem? Oh ik bedoelde... mij.' Jade zuchtte. 'Jill, dat lijkt er niet eens op. Vertel het gewoon. 'Wat mag je niet zeggen en van wie niet?' Jill twijfelde. Zou ze het Jade moeten vertellen? Maar als ze dat zou doen en Zayn kwam erachter, dan doet hij Perrie misschien wel wat aan. 'Ik kan het echt niet vertellen. Er kunnen mensen gewond door raken.'
Jill zag dat Jade schrok. 'Dan moet je het juist vertellen! Dan kunnen we diegene misschien stoppen.' Jill zuchtte. 'Oké goed dan. Die dag dat ik een auto ongeluk kreeg, was ik bij Zayn langs gegaan. Ik weten of hij iets achterhield. Ik kwam op zijn kamer en die bleek helemaal vol te hangen met posters en foto's van Perrie.'
'Wacht wat?! Die vieze stalker!' riep Jade boos uit. 'Maar net toen ik een foto wilde maken, kwam Zayn binnen. Ik rende naar buiten en keek niet goed uit, daardoor heb ik het ongeluk gekregen.'
'Dus het is eigenlijk Zayns schuld dat je hier ligt?' Jill schudde haar hoofd. 'Nee, ik had zelf ook beter moeten uitkijken. Maar ja. Gisteren, toen jullie koffie gingen halen, bleef Zayn in mijn kamer. Ik zei dat ik alles aan Perrie ging vertellen, want ik had blijkbaar wel een foto gemaakt.'
Jill pakte haar mobiel en liet de foto aan Jade zien. 'Nu heeft hij me dus bedreigd dat hij Perrie weer gaat ontvoeren naar het buitenland of zelfs mij vermoorden. Wat moet ik doen, Jade.' snikte Jill. Jade gaf haar een knuffel. 'Ik ga wel met Perrie praten. Ze begrijpt het vast wel. Zayn gaat haar of jou echt niks aan doen. Daar zorg ik wel voor.'
'Bedankt Jade, als ik jou niet had.' glimlachte Jill. 'Nou, dan ga ik. Want ik denk dat je straks je eten en medicijnen krijgt.' zei Jade. Ze had gelijk, want dezelfde dokter kwam binnen. 'Bent u er nog steeds? Jill moet echt haar eten en medicijnen krijgen.' zei de dokter lichtelijk geïrriteerd. 'Ja ja, ik ga al. Ik moest alleen mijn jas even pakken.' zei jade en ze hield haar jas een beetje omhoog. 'Doei Jill, tot morgen. Ik beloof dat ik met haar ga praten.'
'Dankjewel Jade, tot morgen.' Jade liep weg. 'Ik hoop dat je van groentesoep houdt, want dat heb ik nu bij me.' Jill knikte. 'Ja hoor, dat lust ik wel.' Ze kreeg haar eten en medicijnen. Na een paar minuten viel ze in slaap.
Perrie
'Kun je echt niet bij me blijven? Ik heb behoefte aan gezelschap.' zei Perrie tegen Zayn. 'Sorry Pez, maar mijn manager is weer eens aan het zeuren. Hij zegt dat het een noodgeval is. Waarschijnlijk is het weer niks.'
'Dan zie ik je morgen wel weer. Heb jij trouwens Jade gezien. Ze zei dat ze alleen nog even terug ging om haar jas te pakken, maar ze is al een kwartier weg.' Zayn haalde zijn schouders op. 'Geen idee. Misschien is ze verdwaald of zo.'
Ze wachtten nog 5 minuten. 'Oh kijk! Daar is ze al.' Zayn wees naar de ingang van het ziekenhuis. 'Jade, waarom was je zo lang weg?' vroeg Perrie aan haar, toen ze bij de auto was gekomen. 'Ik kon mijn jas niet vinden. Bleek het dat de dokters het in de garderobe hadden gehangen.' Perrie zag dat Jade Zayn een boze blik gaf. 'Laten we maar gaan.'
'Hij gaat toch niet mee, hè?' zei Jade boos. 'Waarom zo boos?' grijnsde Zayn. 'Laat maar.' zei Jade. 'Ik ga maar eens naar mijn manager. Doei Pez en Jade.' Hij gaf Perrie nog een kus op haar wang en stapte in zijn auto. Toen hij weg was, zei Jade: 'Ik moet zo met je praten. Het gaat over Jill.' Perrie keek haar raar aan. 'Wat is er dan?'
'Ik vertel het je straks wel. Laten we naar je huis gaan.' Ze stapten de auto in. Ze kwamen thuis en Perrie deed de deur van slot. 'Wil je zo koffie?' Jade knikte. Perrie liep naar de keuken en Jade ging in de woonkamer zitten. Een paar minuten kwam Perrie terug.
'Oké, dit ga je niet leuk vinden.' zei Jade. Perrie zette de kopjes koffie op de tafel en ging tegenover Jade zitten. 'Vertel maar.' Jade zuchtte. Ze vertelde het hele verhaal. 'Dus jij beweert dat Zayn Jill heeft bedreigd?!'
'Ik beweer het niet, het is waar. Ik heb zelf een foto van Jill gezien van zijn kamer. Overal waar je maar kon kijken, hing een foto of posters van jou. Dat is toch eng!'
'Jade, waarom kun je niet blij voor me zijn? Hier hebben we het een paar weken ook al over gehad. Zayn is echt te vertrouwen. Als je het niet met mij eens bent, ga je maar weg!'
Jade stond boos op. 'Niet te geloven! Je geloofd je beste vriendin niet eens! Altijd maar weer Zayn. Ik ben hier echt klaar mee! Ik probeer Jill tenminste te helpen. Jij niet! Jij bent altijd maar met Zayn. Voor het ongeluk ook al. Weet je wel niet hoe eenzaam ze is geweest? Maar goed, als jij je dochter en vriendin niet wilt geloven, maar eerder je vriendje die je een keer heeft neergeslagen en ontvoerd, ga je gang. Ik help je niet meer!' Jade liep boos weg.
Hoe kan Perrie nou zo naïef zijn! Ik help haar altijd. Ugh. Ik haat Zayn. Het is allemaal zijn schuld. Jade haalde haar mobiel uit haar zak. Ze besloot Leigh-Anne te bellen.
Leigh-Anne: Jade? Wat is er?
Jade: Zullen we ergens afspreken, met Jesy? Het gaat over Perrie.
Leigh-Anne: Uhm oké. Over een uur bij mij thuis? Ik bel Jesy wel even.
Jade: Oké is goed. Dan ben ik er over een uur.
Jade hing op en deed haar mobiel weer in haar zak. 'Hopelijk lukt het Jill om Perrie te overtuigen.'
Jill
Jill werd wakker. Ze keek naast zich. Ellie en Thomas zaten daar! 'Ellie! Thomas! Wat doen jullie nou hier?'
'Nou, wij zagen dus allemaal foto's van jou in het ziekenhuis. Toen kwam Thomas meteen op het idee om naar je toe te gaan. Maar ja, wij hadden dus geen geld om tickets te kopen. We hebben Jesy gebeld. Zij heeft ons meteen geld gegeven en we mogen nu ook bij haar logeren.' Legde Ellie uit.
'Ik heb jullie zo erg gemist!' Riep Jill. Ze gaf hun allebij een knuffel. 'Jill, kijk eens.' Zei Thomas. Hij haalde een hartjes ballon met de tekst "get well soon" erop. 'Dankjewel Thomas!' Zei Jill blij. Ze recht op zitten en gaf Thomas een kus op zijn wang. Hij werd helemaal rood.
'Ja hoor. Ik zie het al weer. Volgens mij ben ik weer het derde wiel.' Zei Ellie lachend. 'Maar wat is er nou eigenlijk gebeurd? Er zijn mensen op Twitter die zelfs zeggen dat je door aliens bent ontvoerd en daardoor gewond bent geraakt.' Grinnikte ze. Jill vertelde het verhaal.
'Maar wanneer wordt je dan ontslagen uit dit ziekenhuis?' Jill zuchtte. 'Ik weet het nog niet zeker. Het ligt eraan hoe goed mijn verwondingen genezen.'
'Ik heb een idee!' Riep Ellie. 'Blijf hier.' Ellie rende de kamer uit. Een paar minuten later kwam ze binnen met een rolstoel. 'Ik heb een verpleegster gevraagd. Je mag naar buiten. We moeten alleen wel om 4 uur weer binnen zijn.'
'El! Je bent geweldig!' Thomas tilde Jill voorzichtig in de rolstoel. 'Laten we naar een snackbar gaan.' Stelde hij voor.'
Ze gingen naar buiten. Meteen werden ze overrompeld door papperazi.
Jill! Wat is er gebeurd?
Waarom zit je in een rolstoel?
Wie zijn dat?
Heb je ruzie met Perrie?
Heeft Zayn dit gedaan?
Jill negeerde het. 'Irritante mensen.' Zuchtte ze. De papparazi bleef nog een tijdje achter hen aan lopen.
Jill, is die jongen jouw vriendje?
Hebben Zayn en Perrie weer wat met elkaar?
Gaat Little Mix uit elkaar?
Thomas liet Jills rolstoel los. 'Hebben jullie niks beters te doen?! Wij willen gewoon even rustig wandelen. Jills komt net uit het ziekenhuis. Hebben jullie dan geen respect of zo?'
De papparazi maakte hier allemaal foto's van. 'Ja, maak maar weer foto's. Dan kunnen jullie die zeker op zo'n website of tijdschrift zetten en er weer allemaal onzin verhaaltjes bij zetten.'
'Thomas, laat hen. We gaan straks gewoon ergens binnen zitten. Daar mogen ze dan niet komen. Als we maar lang genoeg blijven zitten, gaan ze vanzelf wel weg.'
Thomas pakte Jills rolstoel vast en duwde haar verder. Ze kwamen binnen en de papparazi ging inderdaad niet naar binnen.
'Sorry dat jullie dit moesten mee maken.' Zei Jill. 'Maakt niet uit. Zo erg was het niet.' Zei Ellie.
Perrie
Ik ben echt zo boos op Jade. Hoe durft ze leugens over Zayn te verspreiden. En nu heeft ze ook nog eens kritiek op hoe ik met Jill omga! Ze is gewoon jaloers.
Perrie besloot naar een snackbar te gaan. Ze had nu echt geen zin om iets te koken. Ze bestelde alles wat ze wilde hebben en ging zitten. Het was rustig in de winkel. Er waren 2 vrouwen van haar leeftijd. Ook zaten er kinderen. Een meisje in de rolstoel en 2 kinderen naast haar. Hee wacht eens. Dat lijken Jill, Elle en Thomas wel. Perrie stond op en liel naar de tafel.
Het waren ze inderdaad. 'Hallo, mevrouw Edwards.' Zei Thomas beleefd. 'Haai.' Zei Ellie schaapachtig. 'Hoi schaap.' Zei Perrie tegen Ellie. Tegen Thomas zei ze: 'Je mag wel Perrie of Pez zeggen, hoor. Mevrouw Edwards is mijn moeder.'
Perrie ging zitten. 'Ik wist niet dat je al naar buiten mocht.' Zei ze. 'Ellie heeft het voor me geregeld.' Zei Jill. Ellie knikte trots. 'Thomas, wij gaan even bestellen.' Ze liepen weg.
'Heeft Jade al met je gesproken?' Vroeg Jill. 'Jade? Ja, ze verspreid allemaal leugens over Zayn. Ik hoef haar niet meer te zien.' Zei Perrie boos
'Dat zijn geen leugens. Dat is de waarheid. Kijk maar.' Jill liet Perrie de foto zien. 'Oh nee. Wat erg. Waarom heb ik haar niet geloofd.' Perrie pakte haar mobiel. 'Ik moet mijn excuses aanbieden. Ze toetste een nummer in. 'Shit. Ze antwoord niet.'
'Maar Zayn bedreigd jou dus echt?' Jill knikte. 'Ik ga het nu meteen uitmaken! Dit kan hij niet maken.' Zei Perrie vol woede. 'Ik dacht dat hij echt veranderd was. Hij zei dat hij geen geheimen meer voor me zou hebben. Allemaal leugens weer. Ik ben het zat. Hij heeft genoeg kansen gehad.'
Ze stond op. 'Ik ga nu naar Zayn.' Ze wilde net weglopen, toen Jill haar tegenhield. 'Wacht, je moet er niet alleen naar toe. Straks doet hij je weer wat aan!'
Perrie dacht na. 'Dat is waar. Ik vraag Jesy of Leigh wel. 'Doei Jill. Bedankt dat je me die foto hebt laten zien. Anders had ik misschien nu wel met hem staan zoenen of zoiets.'
Jill grijnsde. 'Kom je dan straks weer naar het ziekenhuis? Om me te vertellen hoe het is gegaan.' Perrie knikte. 'Natuurlijk. Tot straks.' Ze liep weg. 'Op naar Zayn.' Zuchtte ze.
Hoooii mensen. Dit is echt de eerste keer dat ik een hoofdstukje op mijn mobiel heb getypt. Ik doe het altijd via mijn laptop. En dat vind ik toch wat handiger denk ik. Het heeft me nu 2 uren extra gekost XD. Ik zat er aan te denken om bijna een einde te maken, want al mijn ideeën heb ik al in dit boek verwerkt. Maar het probleem is, ik heb geen idee hoe en wat. Moet het een blij of verdrietig einde worden?
Xx Iris :)