Tym razem to ja się zawahałam. W mojej głowie krążyło milion argumentów za i przeciw. Z jednej strony przecież nie będę dziewicą do końca życia, ale z drugiej czy na pewno swój pierwszy raz chce przeżyć z facetem, którego mogło by określić miano męskiej prostytutki?
- To jak będzie? - patrzył mi prosto w oczy, a ja niepewnie kiwnęłam głową. Uśmiechnął się, wstał trzymając mnie ciągle. Oplotłam go nogami, jego usta od razu odnalazły moje. Całowaliśmy się, aż nie rzucił mnie na łóżko. Mam pieprzone déjà vu.
- Tym razem nikt nam nie przeszkodzi - zamknął drzwi, dodatkowo przekręcając w nich kluczyk. Byłam cholernie zdenerwowana, ale starałam się tego nie okazywać. Chciałam wstać, ale ponownie zostałam popchnięta na łóżko. Przyglądałam się uważnie poczynaniom Joe. Złapał za rąbki swojej koszulki i pociągnął ją ku górze, ściągając. Znów mogłam widzieć jego cudownie ciało, zmrużyłam oczy dostrzegając jeszcze jeden, na pewno nowy tatuaż. Tak się zajęłam przeglądaniem nowemu dziełu, że minął mnie fakt, gdy zostałam pozbawiona spodenek. Leżałam w samej bluzce i rozpiętym staniku.
- Ile Ty masz ciuchów na sobie - zawisł nade mną - rączki do góry - od razu zrobiłam to o co prosił. Uniosłam ręce, żeby po chwili stracić bluzkę.
- Czemu Ty ubierasz tak seksowną bieliznę - uśmiechnął się widząc mój czarny koronkowy stanik, który ledwo co się jeszcze trzymał. Zjechałam rękoma niżej, aż dotarłam do zapięcia jego spodni. Zwinnym ruchem odpięłam guzik i rozporek, mimo trzęsących się rąk, dawałam radę.
- Trzeba pozbyć się tych cudeczek - ściągnął mi stanik, a chwilę później pozbył się dolnej części bielizny. Leżałam przed nim całkiem naga, moją twarz oblewał rumieniec. Zauważył to, więc od razu wpił się w moje usta, ręką zjeżdżając niżej. Przejechał przez brzuch, aż do strefy intymnej, przy której się zatrzymał. Kolejny raz dogadzał mi palcami, a ja między pocałunkami pojękiwałam w jego usta. Było mi tak cholernie dobrze.
- Dobrze Ci? - spytał z uśmieszkiem, a w odpowiedzi dostał cichy jęk.
- Chcesz więcej? - zadał kolejne pytanie, wchodząc we mnie palcami, przez co łapczywie nabrałam powietrza. Byłam w stanie tylko kiwnąć głową, bo żadne słowa nie chciały przedostać się przez krtań.
- Błagaj mnie, żebym Cię zerżnął Dems - powiedział przyspieszając ruchu, a ja byłam u skraju wytrzymałości. Gdy nie chciałam tego powiedzieć, po prostu przerwał. Otworzyłam oczy patrząc na jego dumną minę.
- Czemu przerwałeś? - wydyszałam, będąc jak w jakimś transie.
- Kiedyś powiedziałem Ci, że jeszcze będziesz mnie błagała o to, abym Cię wziął, to ten moment Dee - zaśmiał się - dostałaś przedsmak - znów wszedł we mnie palcami, krzyknęłam nie spodziewając się tego.
- Więc jak? - wyjął znów palce, zostawiając mnie rozpaloną.
- Kurwa, błagam - powiedziałam przygryzając wargę.
- O co?
- O to, żebyś się ze mną kochał.
- O co? - spytał znów, a ja doskonale wiedziałam, że to określenie seksu mu po prostu nie odpowiada.
- O to, żebyś mnie zerżnął Jonas - nie sądziłam, że do tego dojdzie, byłam jak w amoku. Uchyliłam powieki, Joe zdjął spodnie i bokserki, a moim oczom ukazał się jego wzwód. Zanim odrzucił spodnie z tylnej kieszeni wyjął małą paczuszkę.
- Jak mniemam nie bierzesz tabletek? - na jego pytanie kiwnęłam przecząco głową. Serio, po co dziewicy tabletki?!
- To takie oczywiste - rozerwał paczuszkę zębami i zabezpieczył się, nas.
- Gotowa? - zanim zdążyłam cokolwiek odpowiedzieć pocałował mnie, żeby po chwili stanowczym ruchem we mnie wejść.
~~~~
Obudził mnie cholerny telefon, dzwonek Joe, był tak wkurwiający. Otworzyłam oczy i nie mogłam pojąć jak on może przy tym spać. Wzięłam do ręki urządzenie i nie patrząc na wyświetlacz odebrałam.
- Tak? - mruknęłam.
- Gdzie jest Joe? - damski głos uderzył do moich uszu, odsunęłam słuchawkę od ucha i spojrzałam na ekran. No tak kogo mogłam się innego spodziewać.
- Valerie, odczep się - powiedziałam najspokojniej jak miałam. Czego ta kobieta od niego chce, czy kiedyś da mu spokój. Okej, nie było to w porządku, że mówiłam jej takie rzeczy, bo tak naprawdę nie wiedziałam czy Joe tego chciał, ale no na litość boską.
- Chcę porozmawiać z Joe - słyszałam, że powoli irytowała się, co mnie trochę cieszyło. W końcu mogło to oznaczać tylko tyle, że traci kontrolę nad tym co się dzieję, nad nim.
- Ale Joe śpi - powiedziałam zgodnie z prawdą.
- To go obudź - podniosła głos.
- Nie, jest zmęczony, a teraz muszę Cię pożegnać, bo Joe śpi niespokojnie, kiedy nie przytula się do mnie - rozłączyłam się, rzuciłam telefon na szafkę i znów się położyłam. Przykryłam się ponownie.
- Nie uciekaj - mruknął, przerzucił rękę przeze mnie, kładąc się ze mną na tak zwaną łyżeczkę. Oczywiście nie byłby sobą, gdyby jego jedna ręka nie powędrowała do mojego cycka, który złapał w dłoń i tak trzymał. Chwilę później słyszałam jak cicho pochrapuje.
~~~~
Obudziło nas mocne walenie w drzwi, no tak przecież Joe zamknął je na klucz. Wstałam, zarzucając na siebie koszulkę i wciągając majtki, które znalazłam na podłodze obok łóżka.
- Już - krzyknęłam, przekręciłam kluczyk, a moim oczom ukazała się przerażona Hope.
- Co jest? - przetarłam zaspana oczy.
- Panowie po Ciebie Dem - zeszła mi z drogi, odsłaniając widok na salon, w którym stało dwóch policjantów. Skrzywiłam się nie bardzo rozumiejąc.
- Nie zrobiłam niczego złego - wzruszyłam ramionami.
- Demetria Lovato? - spytał wyższy z funkcjonariuszy, na co kiwnęłam głową.
- Pani rodzice wysłali tutaj nas, abyśmy odwieźli Panią do domu - kontynuował, a ja wybuchłam śmiechem.
- Ale ja się nigdzie nie wybieram - zrobiłam krok do tyłu, wpadłam na Joe, który już stał za mną.
- Niestety według prawa o Pani miejscu pobytu decydują rodzice - westchnął, zapisując coś w swoim notesie, byłam wściekła. Jak oni po raz kolejny mogli, aż tak rujnować mi życie.
- Proszę się - spojrzał na mnie, mierząc mnie wzrokiem - ubrać - dokończył, odchrząknął i odwrócił się w stronę swojego kolegi ze służby.
- Przepraszam, musiałam ich wpuścić - Hope spojrzała na mnie smutnym wzrokiem, a ja tylko kiwnęłam głową, to nie była jej wina, a ja mogłam się domyśleć, że ucieczka od ciotki nie ujdzie mi płazem.
- Jasne, mogłabyś - nie dała mi dokończyć, uśmiechnęła się niezręcznie i wyszła zostawiając mnie z Joe. Zamknęła za sobą drzwi tak, żebym mogła się swobodnie ubrać.
- Jeszcze tylko miesiąc - powtarzałam pod nosem jak mantrę. Jeszcze tylko miesiąc muszę wytrzymać, będąc zamknięta w klatce, którą sukcesywnie tworzą mi rodzice.
- Mogę Cię odwieźć - wciągnął spodnie.
- Oni muszą mnie zabrać - odnalazłam moje ciuchy i zaczęłam się powolnie ubierać.
- Przyjdę dziś do Ciebie do dom na - zaciął się, żeby szybko założyć koszulkę - na kolację - dodał, a ja wytrzeszczyłam oczy, dlaczego on wprasza się do mnie? Przecież wie jaką mam sytuację aktualnie.
- Ale po co? - zapięłam szelki od ogrodniczek i zaczęłam wiązać włosy w koka.
- Pogadam z twoimi rodzicami, raz mnie polubili to i drugi raz mi się uda - podszedł do mnie i przyciągnął do siebie za szelki.
- Nie wiem czy to na pewno dobry pomysł - skrzywiłam się na samą myśl o kłótni, którą mogłoby wywołać to spotkanie.
- Bardzo dobry, tak dobry jak to co zdarzyło się między nami wczoraj - ścisnął moje pośladki, a ja mimowolnie cicho jęknęłam. Zarumieniłam się na samo wspomnienie tego co miało miejsce.
- Przestań - zasłaniałam się rękoma, moje rumieńce, były aż za duże.
- Teraz będę chciał więcej Dems, nie mogę się Tobą nasycić - pocałował mnie z zaskoczenia, a ja od razu oddałam pocałunek. To było tak niesamowite, a z każdym kolejnym czułym gestem, moje uczucia do niego nabierały na intensywności.
- Muszę - nie dał mi dokończyć, bo znów mnie cmoknął - wracać - uśmiechnęłam się do jego ust i odsunęłam się.
- Do wieczora cukiereczku - klepnął mnie w tyłek jak odchodziłam. To było takie w jego stylu.
~~~~
Serdeczni Panowie policjanci odwieźli mnie pod sam dom, kto by pomyślał, że z nich tacy dżentelmeni. Nie dość, że pod sam dom podjechałam pięknym radiowozem, to jeszcze odprowadzili mnie pod same drzwi.
- Wiecie, że mogę sama wejść - zwróciłam im uwagę, jak zapukali do drzwi.
- Takie procedury - wzruszył ramionami, czekając jak ktoś otworzy. Po chwili usłyszałam przekręcanie się klucza, czułam, że będzie awantura i to nie miała.
- Demetria - wrzasnęła moja matka, gdy tylko otworzyła drzwi. Jednak zdziwiłam się, bo po chwili zamiast kontynuować wrzask, przyciągnęła mnie do siebie mocno przytulając. Stałam bezczynnie, bez jakiegokolwiek ruchu. Nie bardzo rozumiałam to co się dzieję wkoło mnie. Czy ona mocno uderzyła się w głowę, gdy mnie nie było? Odsunęła mnie od siebie, a ja obojętnie przeszłam obok niej, słyszałam jak dziękuje policji za natychmiastową interwencję. Weszłam do kuchni, wyjęłam z lodówki coś do jedzenia. Usiadłam na wysokim barowym krześle, czekając na kazanie.
- Nie objadaj się za bardzo, bo za nie długo będzie obiad - weszła do pomieszczenia i jak gdyby nigdy nic wzięła się za gotowanie obiadu.
- Serio? Tylko tyle? - wiem, że może niezbyt mądre z mojej strony, było dopytywanie się o karę, ale nie widziałam kompletnie żadnego sensu w jej zachowaniu.
- A co mi da kłótnia z Tobą? Powyzywasz mnie, puszczą Ci nerwy, uciekniesz i tyle z tego wyjdzie - cóż miała rację i cieszę się, że w końcu dotarło do niej, że ze mną nie wygra.
- To dobrze, że w końcu to rozumiesz - wstałam podchodząc do drzwi, zatrzymałam się na chwilę - właśnie dziś na kolację wpadnie Joe, wiec ugotuj coś dobrego.
Hejko!
Nowy rozdział po 4 dniach, a nie 3. uhuhuh wstyd, wstyd, wstyd.
No i doczekaliście się kopulacji między Jemi XD
Jak wam się podoba? :D