"Gülizar!"
Asaf'tan uzaklaşıp tek dirseği üzerinde kalkarken, sıkıntılı halinden şaşkınlığa geçen ifadesine bakarak, "Anlamam da mümkün değil." diye ekledi. Genç adamın gözlerinin kaydığı yeri fark etmesiyle, örtüyü koltuk altlarına sıkıştırmaya, utandığını saklamaya çalışarak ciddiyetini korumaya odaklandı. Aşkının bu konu yüzünden kendisini eksik hissetmesi içini yaktığı halde, üzüntüsünü belli etmek yerine kızgın görünmeyi tercih etti. Pınar'ın, 'En iyi savunma saldırıdır.' sözünden yola çıkarak, kendisine acımasına müsaade edemeyeceği aşkına ilk darbeyi gerçekleştirdi. "Kendimi iyi ifade ettiğimi sanıyordum, beni hayal kırıklığına uğrattın."
"Gül'üm, eee!.. Hayatım, şu anki duygularınla geleceği ön görebildiğini zannediyorsun!"
"Yoo hiç de öyle değil, çok yanılıyorsun Asaf." derken kendisi bile cesaretine hayret ederek çatık kaşlarla saldırısına devam etti. "Demek ki çocuğum olmayacağını öğrenseydin beni bırakmayı düşünecektin."
"Neee!.. Saçmalama Gülizar, ne alakası var?"
"Aaaa, ben de aynısını söylüyorum. Ne alakası var Asaf?"
"Ben, Gül!.. Gül'üm, evlenme şeklimizi biliyorsun, ileride fikrin değişip çocuk sahibi..."
"Çok güzel, şimdi de seni düşünüyorum faslına geçtik... Evet Asaf, nasıl evlendiğimizi çok iyi biliyorum. Sana, seni her şeyden çok sevdiğimi söylerken samimiydim. Eşin olmaktan gurur duyduğumu, benim için çok değerli olduğunu anlatırken, içimden geçenleri abartmadan dile getirdim."
"Biliyorum aşkım, benim için de durum aynı! Yine de... Bu kadar önemli bir konuyu senden saklayamazdım. İlişkimiz farklı bir şekilde ilerleseydi evlenme durumu gündeme gelmeden sana anlatır, kararını ona göre vermeni isterdim. İleride bir gün çocukların olmasını isteyebilirsin. Hayatında eksikliklerini hissedersen mutsuz olmandan korkuyorum."
"Haahhh!.. Asaf..."
"Efendim canım!"
"Aşkım, asıl sen benim için ne ifade ettiğini bir türlü kavrayamıyorsun." derken başını yastığa koyup genç adamın belinin üzerinde duran elini avuçlarının içine aldı. Dudaklarına götürüp öpücük kondurduktan sonra kaybetmekten korkarcasına sımsıkı göğsüne bastırarak bakışlarını yüzüne çevirdi. "Şimdiye kadar bana en yakın insan sen olduğun halde beklentilerim hakkında hiçbir fikrin olmadığını görüyorum."
"Neyi anlamıyorum Gül'üm?"
"Aşkım, şartlara tabii değil."
"Hıı!"
"Seni, sahip olduğun özelliklerinden dolayı sevdim. Güzel veya çirkin olmanla, geleceğin bize getirecekleriyle veya çocuk sahibi olmakla alakası yok. Bunları düşünerek yola çıkmadım, ısmarlama bir erkek de istemedim. Yürekten gelen, beni olduğum gibi kabul eden ve seven bir insanla birlikteyken, kıymetini bilmeyecek kadar aptal değilim. Tek arzu ettiğim şey yanında ve seninle mutlu olmak, diğer bir deyişle güler yüzün ve tatlı dilinle beraber yaşamak."
"O her halükarda senin!"
"Seçimlerimiz her zaman hayırlı ya da doğru olmayabiliyor. Ben şanslıydım, hiç aklımda yokken seni buldum Asaf'ım... Geleceğin neler getireceğini bilemeyiz, her şeyin dört dörtlük olmasını bekleyemeyiz. Bu aşamada asıl olan ne diye sorguluyorum... Ebeveynlerinin yaptığı hataları kendin anlattın, tek çocuk olduğun halde mutsuz bir ailede yetiştin. Biz sekiz kardeştik ve yaşadıklarım ortada. Beş evlat sahibi olan ablamın hayatını biliyorsun."
"Evet!"
"Her şey olacağına varır Asaf... Taliplerimden birisiyle evlenip çocuk sahibi olabileceğim bir hayata atılabilirdim. Bunu istemediğimi defalarca söyledim. Hem kendimi hem de onları mutsuz bir aileye mahkum etmektense hiç olmamasını tercih ettim. Senin bana vereceklerinden dolayı değil, seni sen olduğun için sevdim. Çevremde görmeye alışkın olmadığım mükemmel kişiliğini, mütevazi doğanı, bana gösterdiğin merhameti, değer vermeni, saygı duymanı, insan yerine koymanı, benimle konuşmanı ve saymakla bitmeyecek meziyetlerini sevdim. Hem de geri dönülemez ve koşulsuz bir aşkla..."
"Hepsini ve daha fazlasını hak ediyorsun güzelim!"
"İşte sen busun, o kadar güzelsin ki tarifini yapamıyorum! Gecenin bitip bir an evvel yüzünü görmeyi, işten döneceğin dakikaları saymayı, yanındayken bile özlem duymayı seninle öğrendim sevdiğim. Ne çocuk ne de başka bir konu, sahsına duyduğum hislere gölge düşüremez. Böyle bir sebep yüzünden kararımdan da vazgeçiremez. Hiç bir şeye, ama hiç bir şeye seni değişmem. Bunu aynen böyle kafana koy Asaf."
"Gül'üm!.. Emin misin aşkım?"
"Bütün kalbimle... Ben geldiğim yeri, geçmişimi unutacak veya rahata erince şımaracak kadar nankör değilim. Varlığın sayesinde insan gibi yaşadığımı hissediyorum. Değişiyorum Asaf, artık özgürce ve korkmadan konuşabiliyorum. Gülüyor, espri, hatta arada sana kapris bile yapıyorum. Yeri geldiğinde sorma gereği duymadan ufak kararlar alabiliyorum. Dostlarım var, mutluyum, huzurluyum."
"Olması gerektiği gibi!"
"Sayende... Kendisine güven duyan bir kadın haline gelsem de anılarım benimle beraber yaşamaya devam ediyor. Sahip olduklarımın değerini daha iyi anlamamı sağlıyorlar. En özel hayallerimde bile böylesi bir mutluluk ve güven duygusu yoktu. Hepimizin acı yaşanmışlıkları, eksikleri ve zayıf yanları var. Ne düşünmemi bekliyorsun Asaf, vatan uğruna canını ortaya koyarken, ödediğin bedel için karşıma geliyor ve bana seçim hakkı sunuyorsun! Seni neden sevdiğim ortada değil mi, ne kadar yüce gönüllü olduğunu göremeyeceğimi mi zannediyorsun. İşte bu koyuyor be aşkım, daha söylerken içimden defalarca seni karşıma çıkaran kadere, ömrüne ömür veren rabbime şükrederken çok koyuyor."
Merakla yüzüne bakan kocasına gülümseyen genç kadın, hayata dair isteklerin tam ve eksiksiz olmayacağını içinden tekrarlarken, Asaf'ı hiç bir şeye değişmeyeceğine duyduğu inançla bunu ona da inandırması gerektiğini düşündü. Her şeye layık olan bu güzel insanın, kendisinde eksiklik hissetmesinden çekinerek yaşadıklarını açmaya karar verdi.
"Sana hiç anlatmadığım bir konudan bahsetmek istiyorum?"
"Yaa! Neyle ilgili?"
"Aslında olayı biliyorsun ama duygularımı işin içine sokmamıştım. Sanırım öğrendiğin zaman beni daha iyi anlayacaksın."
"Peki, dinliyorum Gül'üm!"
"Son defa dayak yediğim gün, herkes yattıktan sonra kalkıp sessizce mutfağa yöneldim. Evden kaçacağım sırada aynada kendimi, daha doğrusu ne halde olduğumu gördüm. Karşımdaki insanlıktan çıkmış yansımadan ben bile korktum. Düşünebiliyor musun, kendim bile aynadaki kadına acıdım."
"Ooooff Gülizar, bunları düşünüp üzülmeni istemiyorum!"
"Artık üzülmüyorum Asaf, ama unutmak da istemiyorum. O dakikalar, hayatımda çok büyük bir değişim ve kararlılığı da beraberinde getirdi. İçimde o kadar büyük bir yangın vardı ki bir an alev alacakmışım gibi hissettim. 22 senemin geçtiği, yaşadığım evi ateşimle yakmak, kendim de beraber yok olmak istedim. Sonra bütün korkularıma rağmen karşımdaki kadına söz verdim. Ölü... ölümüne dedim... Ölümüne Gülizar, ölümüne de sebep olsa seni bu evden kaçıracağım. Seni kurtaracağım, bundan böyle dayak yemene, hayvan muamelesi görmene izin vermeyeceğim. Kişiliğim bölünmüş gibiydi, delirmekle kendimi öldürmek arasında ince bir çizgi üzerinde yürüyordum. Bir nevi sınırdaydım... O an her şeyi yapabileceğimi, bütün zorlukları göğüsleyebileceğimi hissettim. Hayatıma dair eziyetten başka, bana ait bir şey olmayan bu dört duvar arasından ya kurtulacağım ya da öleceğim diye ant içtim. Bir tanecik şey için... Başarabilirsem Gül'e Ait bir tanecik yaşama sebebi için yola çıktım..."
"Gül'e Ait, tek bir yaşama sebebi!.. Neydi o güzelim?"
"O an için ismi yoktu Asaf, hayatta istediğim her şeye sahip olamayacağımı acı verici deneyimlerle öğrenmiştim. Bulunduğum kişi olabilmek için hep gizli saklı çalışmak ve çok çaba harcamak zorunda kaldım. Günlerim sürekli bir mücadele ve korkuyla geçti. O an bıçağın kemiğe dayandığı noktadaydım, boğazına kadar içine gömüldüğüm bataklıktan ya kurtulacak ya da yok olup gidecektim. Giderayak Allah'tan kendim için bir tek şey diledim. Erkeklerden o kadar sıdkım sıyrılmıştı ki açıkçası bir eş ve aile olmadığını söyleyebilirim."
"Hiç şaşırmadım."
"Belki bir iş, sıcak bir yuva veya özgürlük... Sadece mutlu olmamı ve hayata dört elle sarılmamı sağlayacak tek bir şey. Namusumla çalışabileceğim bir iş ve başımı sokabilecek tek göz bir oda bulabilirsem, dünyanın en mesut insanı olacaktım. Oturduğum muhitten dolayı sokaklarda yaşanan kötülüğe yabancı değildim. Hele tek başına kalan bir kadının başına neler gelebileceğini çok iyi biliyordum. O yüzden korkarak yola koyuldum ama kararımdan da vazgeçmedim."
"Seni bu kadar eziyet çekmeden önce tanımayı isterdim!"
"Keşke, buna da şükür... Duvarın kenarında soğuktan titreyerek düşe kalka yürürken, artık takatim kalmadığını ve pes etmek üzere olduğumu anladım. Çalılıkların arasına yıkıldığım sırada, öleceğimi bilmeme rağmen eski hayatıma dönmektense kaderime razı geldim. Tamam Gülizar dedim, buraya kadar... Yitip gitmek gözüme bir nevi dertlerden ve bütün korkularımdan kurtuluş gibi geldi. Yardım istemek için bağırmayı aklımdan bile geçirmedim."
"Allah'ım!.. Böyle söyleme güzelim!
"Hiç bir şeyi unutmadığımı ve o anki ruh halimi anlaman için anlatıyorum. Koptuğum ve benim için uygun görüleni kabullendiğim bir andı. Sonra 'Bayan.' diyen sesini duydum, doğal olarak deli gibi korktum. İlk anda, acılarımın henüz bitmediğini, daha çekecek çilem olduğunu düşündüm. Tabii yanıldım... Erkek olduğun halde o kadar yumuşak ve dingin bir ses tonuyla konuşuyordun ki kısa sürede sana doğru çekildiğimi hissettim. Alışkın olmadığım hitabetin ve ince bir tarafın vardı. Beni hiç tanımadığın halde kimsenin bana zarar vermeyeceğine dair söz verdin. Yüzünü bile seçemiyor olmama rağmen sana, içtenliğine inandım. Sonuçta yabancı bir erkek olduğun için kendime hayret ettim. Yediğim darbelerden beynimin hasar almış olabileceğini bile düşündüm. Sadece çaresizlik veya yardıma ihtiyaç duymakla alakalı değildi, ölümü göze almıştım. Dünyanın en çirkin erkeği bile olabilirdin, hiç fark etmezdi Asaf, neye benzediğini bilmeden bir nevi sana bağlandım. Dualarımın karşılığı, hatta rüya gibiydin!.. Bir an kurtarıcı meleğim olabileceğini bile aklımdan geçirdim."
"Bana çok büyük payeler biçiyorsun Gülizar!"
"Hak ediyorsun... Evine alıp bana çocuğun gibi baktığın ilk hafta yanılmadığımı anladım. Ben gözü kapalı, henüz görmeden o sese hayran kaldım, kısa bir süre sonra da kişiliğine aşık oldum. Her şeyden çok yola çıkmama sebep olan Gül'e Ait'in, sen olmanı arzu ettim."
"Gül'üm!"
"Ne iş, ne aş, ne de başka bir şey, yaşama sebebi olarak sadece seni istedim. Değil karın, hizmetçin olarak bile kabul etmene razıydım. Sırf yakın olmak için... Bütün ömrümü yanında geçirmeyi, sana adamayı arzuladım Asaf."
"Onur duydum! Yalnız şunu söylemek istiyorum Gül'üm, sen güzel ve değerli bir insansın, kendini çok hafife aldığını düşünüyorum."
"Hayır... Bu kendimi küçük görmek değil, şahsına karşı duyduğum sevginin büyüklüğü. Seni tanıyana kadar aklımın bir köşesinde aşık olmak ya da evlilik var mıydı sanıyorsun. Evden ayrılırken kaçak hayatı yaşayacağımı bilerek zaten bunların hepsinden vazgeçmiştim. Onu bırak, çevremdeki erkek modelleri, karşı cinse karşı olan güvenimi yerle bir etmişti. Herhangi birisiyle en ufak bir temas istemeyecek kadar soğumama sebep olmuştu. Zaten aile ve çocuk sahibi olmayla ilgili en ufak bir arzum yoktu, yani beni hiç bir şeyden mahrum bırakmış değilsin. En büyük hediyem sensin Gül'e Ait'im... Sadece seni istedim, bencilce bir duyguyla benim olmanı diledim."
"Gülizar!.. Duygularından eminsen o zaman seninim! Senin, Gül'e Ait'imin aşkım... Umarım..."
'İleride pişman olmazsın diyecektin değil mi Asaf'ım. Asla...' diye düşünürken gülümsemeyle acı bir ifade arasında gidip gelen yüzüne, sevgi dolu bakışları ile karşılık verdi. Aralarında ilişkilerine her zaman gölge düşürecek, sevdiği adamın içten içe kendisini eksikli hissetmesine sebep olacağını düşününce canı sıkıldı. Duygularını belli etmemek için çaba harcarken, aklına gelen fikirle ani bir karar vererek göğsünde tuttuğu elini kasığına götürdü.
"Asaf..."
"Ne yapıyorsun?"
"Anlatacağım asıl konuya geçmeden göstermek istiyorum. Elini orada sürt bak... Hissettin mi?"
"Gülizar! Bir şey mi ima etmeye çalışıyorsun güzelim?"
Çapkına sırıtan adama utançla karışık şakadan kızarken, "Asaf ya, alay etme!" diyerek yumurtalığının üzerine denk gelen yerdeki ameliyat izini fark etmesini bekledi.
"Bu da ne?"
'Seni inandıra bilirsem kurtuluşumuz... Allah affetsin!' "Konuşmaya başlayana kadar aklıma gelmemişti Asaf... Ben, eee... oradan, yumur... yumartalıkIarımdan ameliyat oldum."
"Yaa!"
"Şey, şey içindi..." 'Hah ne içindi Gülizar, düşün kızım, inanmasını sağlaman lazım. Allah vere de çarpılmasam! Senin mutsuz olmandansa her şeye razıyım aşkım, varsın bende sorun olsun.' "Hani aklımda evlilik fikri olmadığını söylemiştim ya, işte o yüzden eee, açık... açıkçası anlatmayı unuttum. Söylemek hiç aklıma gelmedi."
"Neyi Gül'üm!"
"Asaf..." Ergenlik döneminde geçirdiği kist ameliyatının arkasına sığınmayı kafaya koyunca, sıkıntılı bir ifade takınmaya çalışırken samimi göründüğünü umarak söze girdi. "Üzgünüm, eee... Konuşmalarını dinleyince, senin kadar düşünceli bir insan olmadığımı fark ettim. Çok özür dilerim, inan hiç akıl edemedim."
"Güzelim, neden bahsettiğini anlamıyorum! Bunun ameliyat yerinle mi alakası var?"
"Evet..." 'Bekle Gülizar, anlatmaya çekindiğini zannetsin. Biraz mutsuz görün, şöyle bir de gözlerini kaçırırsan tam olur. Abartma kızım!'
"Gülizar, şunu adam akıllı anlat bakayım!"
"Peki... 16 yaşımdayken kasığımda çok şiddetli ağrı olunca, annemler mecburen hastaneye götürmek zorunda kaldılar. Kist mi ne, öyle bir şey varmış ameliyat etmemiz gerek dediler. Eee, sonra doktor amca şey dedi, şey..." derken sonradan merak edip internette okuduğu bilgileri hatırlamaya çalıştı.
"Ne?"
"Orayı tamamen almaları gerek, eee... Almak zorunda kalmış, eee yapışıkmış da ondan... İşte neyse almış!" 'Oohh kahretsin, inşallah inanır.'
"Nasıl yani, şimdi senin yumurtalığını mı aldılar?"
"Evet, birini tam, diğerini..." 'Ne, ne, ne, diğeri ne yaptılar? Sakın abartma, yalanın ortaya çıkar.' "Diğerini erken menopoza girmeyeyim diye yarım mı ne almışlar!" 'Salak, o ne demek?'
"Yarım mı, o da ne demek?"
'Bak, o da aynısını sordu! Beyinsiz şey... Hadi şimdi çık bakalım işin içinden Gülizar!' "Bilmiyorum, doktor amca öyle söyledi! Temizledik, ve eee... Tedavi... İleride az da olsa bir ihtimal tedaviyle çocuk sahibi olabilir dedi. O... O dedi, ben onun, yani doktor amcanın yalancısıyım."
"Doktor amca!.. Gülizar, sen ciddi misin?"
"Aşkolsun Asaf, böyle önemli bir konuda neden yalan söyleyeyim." derken ayak parmaklarıyla çaktırmadan el parmaklarını çapraz hale getirdi. İçinden birbiri ardına af dilerken, iyi bir amaca hizmet ettiğini düşünerek vicdan azabı duymamaya çalıştı. Battı balık yan gider misali olaya cinayet süsü vermeden gerçeklik dozajını arttırmaya girişti. "Annem doktora şeyden dolayı, eee sormadan aldı diye çok kızdı, baya bir tartıştılar. Bana da bu konuda konuşmamı yasakladı."
Duyduklarıyla şaşkına dönen genç adam, ne diyeceğini bilemez halde güzeline bakarken, "O niye?" diye sorarak sebebini anlamaya çalıştı. Mahcup ve bir o kadar üzgün görünen haline karşılık, kendi sıkıntısını unutup nasıl telkin edebilirimin derdine düştü.
"Sonra kimse beni almazmış, evde kalırmışım! Ooooff..." 'Kahretsin, kes artık Gülizar, bu kadar yeter!'
"Daha neler, saçmalamış!"
"Ne bileyim öyle söyledi. Sen anlatmaya başladığında kızdım ya, işte bu yüzdendi. O... O zaman bu olay aklıma geldi."
"Anlıyorum! Şimdi nasılsın, bu konuyla ilgili problem yaşıyor musun?"
"Hayır, iyiyim!"
"Gülizar, ciddiyim sıkıntı varsa seni alanında başarılı bir doktora götüreyim."
"Neee... Ay hayır Asaf, vallaha bir sorun yok!" 'Götür de foyam ortaya çıksın! Kahretsin, ne yapmam lazım?' "Ben kadın doğumcuya gitmek, eee istemiyorum. Çok utanıyorum, yani daha önce çok utanmıştım."
"Anladım canım, yalnız sıkıntı duyarsan mutlaka haberim olacak."
"Tamam canım söylerim!" 'Ooohh yırttım.' "Zaten kontrol edilecek pek bir şey kalmadığı için sorunum olacağını zannetmiyorum." 'Uzatma artık geri zekalı, konuşmaya başlayınca çenen düşüyor! Ay canım benim ya ne kadar üzgün görünüyor. Şimdi de ben sıkılırım diye kafaya takar. O konuyu da halletmem lazım, işlet saksıyı Gülizar.'
"Öyle diyorsan!.. Duyunca çok mu üzülmüştün güzelim?
"Şey, yaşım küçüktü, açıkçası pek umursamamıştım. Zaten o zaman ne evlilik ne de geleceğe dair bir hayalim yoktu. Bir daha da konusu açılmayınca unuttum gitti. Özür dilerim Asaf, anlatmayı düşünemedim. Ben..."
Başını önüne eğip mazlum bir ifade takınmaya çalışırken, kendini güçlü kolların arasında bulan genç kadın, rahatlayarak başını sevdiğinin göğsüne bıraktı. Sırtında dolaşan ellerin verdiği huzurla gevşeyen bedenini, sımsıkı yuvasına yasladı. Ağlama isteği uyandıran şefkati, hayatına güneş gibi doğan, dünyalara değişmeyeceği aşkının kollarında sessizce yatmayı sürdürdü.
"Özür dilenecek bir şey yok Gül'üm, ben seni her şekilde severim. Bu konu için bir daha üzülmeni istemiyorum, hatta yasaklıyorum."
"Peki. Sağ ol Gül'e Ait'im." 'Ben de aşkım, ben de üzülmeni istemiyorum... Ne kadar naifsin, bana duyduğun güvenden utandım bitanem. Sana yalan söylemeyi istemezdim, inan senin mutluluğun için yoksa yeminle yapmam... Gülüyor musun, sanırım öyle seslenmem hoşuna gidiyor.'
"Gül'e Ait öyle mi, komik kadın! Hadi uyu artık, neredeyse sabah olacak." diye fısıldarken, uzun zamandan beri ilk defa kabusla uyanmasının ardından, gözlerinin tekrar kapandığını fark etti. Kollarında sevdiği kadının varlığıyla gevşeyen bedeni, kendisini salarak huzurlu bir uykuya geçiş yaptı.
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
Herkese merhaba,
Bu bölüm sabırsız arkadaşlara gelsin, iki ayağımı bir pabuca soktular :))) Doğal olarak bölüm bitmedi, çok uzundu bir arkası yarın yapalım dedim, tabi tamamlayabilirsem. Geri kalan kısmı bitirip düzenler düzenlemez atacağım. En kısa sürede görüşmek üzere sevgiyle sağlıcakla kalın, kendinize iyi bakın :)) Sevgiler...