Pilit kong pinapakalma ang sarili ko para makapag-isip ng paraan kong paano makakawala sa pagkakahawak ni Langit sa'kin.
Nasasaktan ako sa paghawak nito ng buhok ko pero hindi ko ininda iyon mahalaga sa'kin ang makapag-isip.
"Bitawan niyo ang mga baril niyo!" Mariing utos nito sa mga nasa harapan namin.
"Please Ven.. huwag mong gawin 'to.." mahinahong sabi ni Paulo kay Langit.
Ngunit parang wala itong narinig, mas lalo nitong diniinan ang baril sa may leeg ako.
"Oh ano? Bibitawan niyo ba mga hawak niyong baril o papatayin ko nalang siya sa harapan niyo?!!" Malakas pa rin sabi nito. "ANO?!!"
Itinaas ni Paulo ang dalawang kamay nito sabay hagis ng baril sa may gawi namin ni Langit.
Kita ko namang may pagdadalawang isip na binitiwan naman ni Chan ang dalawang baril na hawak nito.
Bumaling ako kay Edwardo.. wala akong mabasang emosyon sa mukha nito.
"Bibitawan mo ba ang hawak mo o papatayin ko sa harapan mo itong babaing ito?!" Sabi ni Langit dito.
Ngunit wala pa ring naging reaksyon si Edwardo kaya ang ginawa ni Heaven ipinaputok niya pataas ang baril nito bilang babala na hindi ito nagbibiro.
"Ed..wardo.." mahinang sabi ko rito sabay tango para ipakita dito na ayos lang ako.
Unti-unting binitawan ni Edwardo ang hawak din nitong baril sa may paanan nito.
Napakagat-labi ako para pigilan ang mga luhang gustong-gusto nang kumawala sa mga mata ko.
Ilan pa bang kaibigan ko ang mapapahawak sa kabaliwang ito?
Narinig ko ang malakas na pagtawa ni Langit na para bang nasisiraan na ng bait.
"Ganito niyo siya kamahal ha? Kaya niyong ialay buhay niyo para lamang sa isang katulad niya!! Ano bang mayro'n sa pangit na 'to?!" halos pasigaw na sabi ni Langit.
Walang umiimik sa tatlong lalaking nasa harapan ko.
"Tutal ang ganda ng reunion natin.. hmm bakit di nalang tayo magkabukuan dito.. di ba Captain Christian? Oops! Sarey na!.. iyong bestfriend mo palang desperada nasa impiyerno na.." tumatawang sabi ni Langit.
Nakita kung paano magdilim ang mukha ni Chan sa mga narinig at nalaman nito sa nangyari kay Tin, ngunit nanatiling tikom ang bibig nito.
"Sayang wala si Luke.. ano Paulo? Pfft!" Baling naman nito sa tahimik pa rin si Paulo na nasa mata nito ang matinding pag-aalala. "Ikaw naman Edward! Kung sana ako nalang ang pinili mo, hindi tayo makakarating dito!! Mahal na mahal kita! Piliin mo lang ako, mapapatawad ko na kayong lahat... magsasama tayo at magiging masaya.." sabi naman nito kay Edwardo.
Kami pa talaga ang patatawarin niya sa dami ng kasalanan niya.. baliw na talaga siya.. sobrang lala ng utak..
Medyo lumuwang ang pagkakahawak ni Langit sa'kin habang kausap pa rin nito si Edwardo.
Bigla kaming napaupo ng makarinig kami ng malakas na pagsabog na nanggaling sa may likuran. Nabitawan ako ni Langit kaya nang makabawi ako, agad akong tumakbo sa direksyon ni Dong..
Ngunit sa di inaasahan nakarinig ako ng mga putok, hindi ko na alam kung saan-saan nanggagaling basta ang alam ko lang gumulong-gulong ako at nadadaganan ng isang tao na mahigpit na nakaalalay sa may ulo ko.
"A..ayos ka.. ka lang ba Mary?"
Hindi ko alam ngunit binundol ng matinding kaba ang aking dibdib ng marinig ang boses na 'yon.
Nakabaon ang mukha nito sa may leeg ko. Nakakarinig pa rin ako ng mga putok.. naririnig ko rin ang pangalan ko sa paligid, ngunit sa isang tao lang ako napatigil, sa taong nakadagan sa'kin.
"Mun.. muntik na 'yon.. bu..buti nalang talaga kam..kambal kami ni the flash.. kilala mo..mo ba 'yon.." nahihirapang sabi nito.
Nanginginig ang buong katawan ko at nanlalamig na rin. Halos di ako makapagsalita..
Nagsimulang nanubig ang aking mga mata.. ramdam na ramdam ko ang malalim nitong hininga na tumatama sa may leeg ko.
"Ta.. tapos na rin sa.. sa wa..wakas ang pag..paghi..hirap mo.. ma..ma..magi..ging masaya ka.. ka na rin.. Sa.. sana.. makita ko.. kung.. kung paano bumalik ang dati mong ngi..ngiti sa.. sa labi.." patuloy nito.
Hindi ko na mapigilang mapaiyak habang naririnig siya.
"Ha.. hayan ka na..naman.. ang pangit na naman ng view.." sabi nito kahit hirap narinig ko pa rin ang mahinang pagtawa nito. "I.. ikaw ang pina.. ka..magan..dang.. pangit na vi..view na nakita sa buong bu..hay ko.."
Nanginginig na yumakap ako dito ng mahigpit. Nakakapa ako ng basa mula sa likuran nito, kahit di ko tignan, alam ko kung ano 'yon.
Naramdaman ko ang pagluwang ng pagkakahawak nito sa ulo ko.
Napahagulgol ako ng wala na akong marinig na salita mula dito.
"Marydale!!" Narinig kong tawag ni Edwardo mula sa kung saan.
Hindi ko siya magawang lingunin dahil sa taong nakadagan sa'kin.
"Do..dong!.. si.. si.. Con..de.." umiiyak na tawag ko kay Edwardo.. "Con.. conde.. Conde.."
Biglang gumaan ang ibabaw.. kita ko ang pag-angat ng katawan ni Conde mula sa'kin kaya mas lalo akong napaiyak.
Hawak ni Edwardo at Paulo ang walang buhay na katawan ni Conde.
Halos hindi ako makatayo habang nakahawak sa paanan ni Conde.
Umiiyak na rin si Paulo habang hawak-hawak nito ang matalik nitong kaibigan.
"Dude, ako nang bahala kay Lu..ke.. si Dale.. buhatin mo. Kailangan nating makaalis dito.." sabi ni Paulo.
Hindi pa natatapos ni Paulo ang sinasabi nito nang walang salitang binuhat ako ni Edwardo.
"Conde.. gising ka.. gumi.. sing ka.." tawag ko pa rin sa kaibigan ko.
"Marydale.."
Huling narinig ko bago ako lumunin ng dilim...
Nagising ako ng puti lahat ng nakikita ko. Pakiramdam ko naulit ang lahat..
Agad akong bumangon at inilibot ang mga mata ko sa paligid..
Tatayo sana ako nang maramdaman kong may nakahawak sa mga kamay ko. Bumaling ako dito at nakita ko ang natutulog na si Edwardo.
Mababakas sa mukha nito ang matinding pagod. Ganun pa rin ang suot nito sa huling kita ko dito bago ako mawalan ng malay.
Napahawak ako sa aking mukha ng may maramdaman akong likido naglandas sa aking pisngi.
Biglang bumalik ang lahat ng nangyari.. tinakpan ko ang bibig ko para hindi makagawa ng anumang ingay.
Bakit lahat ng taong malapit sa'kin napapahamak?
Biglang gumalaw ang kamay ni Edwardo.. napaangat ito ng tingin.
"Marydale.."
Agad itong tumayo at tumabi sa'kin.
Bigla niya akong niyakap kaya di ko na mapigilang mapaiyak ng malakas.
"Kasalan ko Dong.. napapahamak kayo.. dahil.. dahil sa'kin.."
"Stop saying that.. walang may gusto ng nang..."
"Hindi.." putol ko dito sabay iling. "Sorry.. sorry ng.. ng dahil sa'kin.."
Hindi ko naituloy ang sinasabi ko nang maalala ang pagkawala ng mga kaibigan ko.
"Marydale.."
"I'm.. i'm sorry.."
Naramdaman ko ang paghigpit ng yakap nito sa'kin.
One month passed..
Ang bilis ng araw.. isang buwan na rin ang nakakalipas.
Pinili kong magpunta ng mag-isa sa sementeryo para magpaalam sa mga taong naging malapit sa'kin.
Matapos kong matirik ng kandila at mag-alay ng bulaklak at dasal.. pinili kong magtagal muna dito bago ako tuluyang lumisan sa lugar na ito. Baka kasi matagal pa bago ako makabalik sa lugar na ito.
"Kung alam mo lang kung gaano kita kamahal.. mahal na mahal kita Tin. Napatawad na kita sa mga nagawa mo sa'kin.. sana napatawad mo na rin ako.. mahal na mahal kita, mananatiling kaibigan kita.."
Pinigilang kong mapaluha habang kausap ang puntod ng aking kaibigan.
Hindi na rin naisalba ang buhay nito. Ayon sa mga kaibigan ko, itinakbo pa sa hospital ang kaibigan ko.
Bumaling ako sa kabilang lapida at hinaplos ito.
"Sorry ha.. hindi ko alam na nasasaktan pala kita sa hindi ko pagpansin sa nararamdaman mo sa'kin. Mahal na mahal kita Chan, ikaw ang naging kuya ko.. mula pa noong makilala kita, wala kang ginawa kundi busugin mo ako hindi lang sa tiyan, kundi sa pagmamahal at pag-aalaga na ibinigay mo.."
Napakagat-labi ako.. hindi na rin ito naisalba nang makatamo ng tama ng baril mula sa kung saan. Ligaw na bala raw ang tumama dito. Ayon sa imbestigasyon, mula rin daw iyon sa isa sa mga tauhan nito nang nagkamaling magpaputok ng baril matapos ang malakas na pagsabog.
Maging si Langit hindi din nakaligtas, namatay din ito mula sa tama ng baril. Hindi na ako nag-ungkat pa tungkol dito. Para saan pa?
Hindi ko mapigilang mapaiyak habang tinitignan ang puntod ng dalawa kong kaibigan.
Kasalanan ko ang lahat.. sana.. sana ako nalang ang nakabaon sa lupa..
May biglang humawak sa balikat ko..
"Mary..." untag nito. "Tara na baka mahuli pa tayo..."
Lumingon ako dito at tumango. Siguro sobra na akong matagal kaya hindi na ito nakatiis na sundan ako.
Ngumiti ako dito ng tipid.. akala ko pati siya tuluyan na ring mawawala.
Inalalayan ako nito hanggang sa makasakay kami sasakyan nito.
"May.. may gusto lang akong daanan.. Conde.." sabi ko dito habang tahimik itong nagmamaneho.
Tumango ito.
Nang makarating kami sa lugar na sinabi ko sa kanya. Agad akong bumaba ng sasakyan nito at sinabi hintayin na lamang niya ako.
Pumasok ako sa may gusali.. binati ako ni manong guard sa entrance. Nagtuloy-tuloy lang ako sa paglalakad papuntang elevator. Nang makasakay at makarating ako sa palapag na sadya ako. Hindi na ako nagdalawang-isip pang pindutin ang button sa may gilid ng pintuan ng unit ng sadya ko.
Ilang minuto din ang nagtagal bago magbukas ang pinto.
"What are you doing here?" Malamig nitong sabi nang mapagbuksan niya ako ng pinto.
Amoy na amoy ko ang alak mula rito..
"Dong.."
"You want me to beg again huh?!" Puno ng hinanakit na sabi nito.
Napakagat-labi ako. Hindi ko siya gustong iwanan nang ganito.
"Just leave.. and never come back.." bumalik ulit ang tingin nito na singlamig ng yelo.
"Edwardo.. mag-usap tayo ng maayos.." pakiusap ko rito.
Huling pag-uusap namin, nagwala ito halos matakot ang mga tao sa paligid namin.
"Maayos? What are word Marydale?! What do you want me to say huh? That everything will be okay huh? You said you needed time to think, and I gave it to you.. and now this huh?! You are leaving huh!" Singhal nito.
"Dong para ito sa'tin.. para.."
Halos mapalundag ako nang hampasin nito ang pinto ng unit nito.
"Damn! Tell me Marydale, anong para sa atin ang makakabuti? Ang paglayo huh?!"
Nag-umpisang tumulo ang aking mga luha.. umiwas ito ng tingin.
"Umalis ka na kung aalis ka.." malamig nitong sabi.
"Ed.."
Bigla itong pumasok sa loob ng unit nito at pabalibag nitong isinara ang pintuan.
"Dong! Please.."
Kinatok ko ng malakas ang pinto nito. Idinikit ko ang noo ko sa pinto ng unit niya.
"I'm sorry.. magagalit ka oo.. maski naman ako galit ako sa sarili ko.. pero.. kung ang paglayo ko ang natatanging paraan para.. para hindi na ako makasakit pa.. titiisin kong mapalayo sayo.." malakas na sabi ko.
Alam kung imposibleng marinig niya ako mula sa loob pero gusto ko pa ring sabihin ang nilalaman ng puso at isip ko.
"Una palang minahal na kita.. mula noon hanggang ngayon.. mahal na mahal kita.. siguro hindi tayo para sa isa't-isa.. pero masaya akong nakilala at minahal ng sobra.. patawad.. kung nasasaktan kita... kung gaano kasakit sayo Dong.. mas doble ang sa akin.."
Hindi ko alam kung ilang minuto ako nagtagal sa pagtayo sa harap ng unit niya.
Bumaling ako sa katabi ko ng hawakan nito ang kamay ko.
"Hay bakit ba ang hilig mong pahirapan ang sarili mo? Sabihin mo lang bababa tayo agad ng eroplano.." sabi ni Conde.
Umiling ako dito at ngumiti ng tipid..
Bumugtong-hininga ito at niyakap ako.
"Huwag mong piliting magpaka-okay.." bulong nito.
Pa-epz si Totz!
Aw sabaw ulit ng update ko.
Hay may pasok na ulit ako bukas.. 😥
Thanks po ulit ng marami.. pagpasensyahan niyo na ang mga mali-mali ko diyan. Sadyang iyan lang nakayanan ng utak kong kinain na ng zombie.
Lapit na ang ending.. wew!
Spread love..
Spread MayWardnatics..