"Ayan kasi paulan pa more!" Pangsesermon sa'kin ng nanay ko. 'Di ako nakapasok ngayon dahil nilagnat ako matapos matuyan ng pawis at mabasa ng ulan kahapon.
"Ehh...Ma..."
"Kasi naman! Gabing Gabi na kung umuwi! Ano ba itigil mo na nga yang pagGGRO mo!", pagpapatuloy niya. Hindi ko alam kung pinagloloko lang ba niya ako o naniniwala talaga siyang GRO ako eh... "Hoy Lee Gabi! Bawal ka nang umuwi ng ganyang kagabi, nagkakaintindihan tayo? Huwag ka nang pupunta kung saan saan pagkatapos ng klase mo! Lumalaki kang palaboy eh! Pano kung marape ka? Pano kung may kumidnap sa'yo? Ano? Akala mo may pangransom tayo? Wala! Pasalamat ka nga nagkasakit ka lang eh! Simula ngayon, may curfew ka na! Pagpatak ng alas-singko at wala ka pa sa bahay lagot ka talaga sa'kin! Nako! Bata ka! Di ko alam kung anong gagawin ko sa'yo!"
"Ma..." At nagtaklob ako ng kumot. Mas lumalala ata sakit ko sa bawat sermon niya eh. "Hay! O kumain ka at uminom ng gamot. Papasok ako. Mamaya pa ako makakabalik."
"Mhm..." Natulog ako buong araw. Wala akong ginawa kung hindi matulog at magpahinga. Sarap rin pala ng ganito paminsan minsan. Pero boring rin. Wala akong magawa. Nakahiga lang ako. Ah sht, sana wala akong mamiss sa ma lessons... ayokong mamiiss nakakatamad maghabol.
Habang natutulog bigla kong nakapa phone ko. Onga pala nakapatay lang to buong araw. Binuksan ko ang aking phone at nagulat. Aba, 21 texts. 5 misscalls. Pagbukas ko, gulat na gulat ako. Wow wow wow wow wow wow puro Jimin. Abaaa ang bakla ang yaman sa load.
Jimin: Ui Asan ka?
Jimin: Ui!! Gabi!! Sht! Andito karibal ko!
Jimin: Sht Gabi pumasok na karibal ko! Magkasama sila ni Jungkook!
Jimin: Gabi I need ur help wag mo kong pagtaguan! Nagseselos ako! Si Jungkook at si Taehyung!!!!
Jimin: Gabi!!!!
Jimin: Yaaaaaaaahhh
Jimin: Bhebhe labs~~
Jimin: Teka absent ka?
Jimin: Why?
Jimin: Bakit bigla kang nagabsent! Iniwan mo naman ako sa ere eh!!
Jimin: Bakit ngayon ka pa nagabsnet kung kailan andito na si Taehyungggg I dunno what to doooo!!!
Jimin: Gaaaabbbbiiii!!1
Jimin: Replyan mo naman akooo!
Di ko na binasa yung iba kasi nakakatamad. Sorry Jimin, kaya mo yan. Sooner or later sasabihin rin naman sa'yo ni Jungkook totoong nararamdaman niya. Wag kang mag-alala nagiging successful tayo.
Natulog ulit ako, pero biglang nagising nang biglang tumunog yung phone. Aba leche tong tumatawag na to! Di ba niya alam na may sakit ako? Isa pa gabing-gabi na eh!
"Hello..." Sabi ko.
[Gabi? Ui Gabi!!! Bakit ka nagabsent! Jusko po! Hindi mo alam kung gaano ko tiniis tong araw na to! Ang landi ni Taehyung at Jungkook! Nasasaktan ako!]
"...Sorry. Di bale papasok rin ako sa Lunes."
[Teka...parang iba boses mo? May sakit ka ba? Hala...Dahil ba yan kahapon? Nahamugan ka pag-uwi? Sabi ko naman sa'yo isasabay na kita pag-uwi eh!] Natawa naman ako. Hayy Jeon Jungkook tignan mo tong sinasayang mo. Sobrang caring na tao tas ikaw tsundere pa moreee! [O bakit ka tumatawa?]
"Wala wala haha..."
[Pagaling ka ha?]
"Oo. Ah kamusta nga pala Taekook?"
[Anong Taekook?---Teka pinagshiship mo ba sila? Aba! Binabayaran kaya kita para tulungan ako tapos kumakampi ka sa kanila? Aba! Di ata to tama!] Ang daldal ni Jimin bat ganun.
"Hahaha ganun talaga. Pero kamusta nga?"
[Ayun. Akala mo 100 years silang hindi nagkita. Nung nagkita sila todo selfie. Tapos sabay silang kumain. Tapos sabay rin silang umuwi! Sobrang sakit Gab, sobrang sakit!] Sobrang daldal niya... Dami niyang sinasabi.
"Haha wag kang mag-alala pagbalik ko gagawan natin yan ng paraan."
[Dapat lang! Pero parang nawawalan ako ng pag-asa...] Alam mo, gusto kong sabihin sa kaniya na wag siyang mawalan ng pag-asa kasi gusto siya ni Jungkook. Masiyado lang mapagtago si Jungkook kaya di niya mahalata, pero gusto siya nito. Hindi ko alam kung bakit di ko yun magawa... Hindi ko alam.
Nanahimik ako kasi di ko alam sasabihin. Mukhang siya rin di alam. [Hello? Andiyan ka pa ba Gabi?]
"Ah? Oo..." Narinig ko ang paghinga niya. Grabe sobrang sayang mo Jimin. Teka ilang beses ko na ba yan inulit. Sobrang nakakapanghinayang kasi. "Alam mo sobrang sayang mo..."
[Ha? Bakit naman?]
"Pogi ka. Mabait ka. Mayaman pa. Hayy madami sana akong irereto sa'yo kung di ka lang bakla!"
[Di naman talaga ako bakla eh. Sadiyang gusto ko lang talaga si Jungkook.]
"Whatever. Bakla pa rin yun."
[Whatever whatever ka diyan...] At nanahimik nanaman kami. [Ui sige naiistorbo na ata kita...Pahinga ka na! Pagaling ka ah?]
"Sige sige...---ah teka Jimin"
[Yes?]
"Kanta ka nga. Di ako makatulog eh. Buong araw akong tulog... baka sakaling makatulog ulit ako."
[Ano naman kakantahin ko?]
"Kahit ano... katamad mag-isip."
[Eh uhm...] Matagal tagal bago siya magsimula. Nakatulog na nga ako eh sa sobrang tagal. Di ko na narinig yung kanta niya. Ang naaalala ko na lang, nanaginip ako tas kumakanta si Jimin.
시간을 멈출래 [Will you stop time?]
이 순간이 지나면 [If this moment passes,]
없었던 일이 될까 널 잃을까 [As though it hadn't happened,]
겁나 겁나 겁나 [I'm scared, scared, scared that I'll lose you]
Butterfly, like a butterfly
마치 Butterfly, bu butterfly 처럼 [Just like a butterfly]
Wow ganda nga ng boses niya. Kinilig ako bigla. Wahhhhhhhh!!! Pero biglang naglaho kilig ko nang makita ko kung sino kinakantahan niya. Hindi ako. Hindi ako ang kinakantahan ni Jimin. Si Jeon Jungkook pala. Nasa tapat sila ng isang pintuan ng bahay. Nasa hagdan sila nito. Nahihiya pa si Jimin habang hawak-hawak ang kamay ni Jungkook. Mukhang kinikilig ang bayot.
"Jungkook, will you be my boyfriend?" Tanong nito matapos ang maikling kanta. What... Sht.. No...No... No... Hindi maari... Huwag... Huwag....
"Jimin..."
"...Yes!" Sagot ni Jungkook. Iba yung tuwa sa mukha ni Jimin. Unexplainable! Dahan dahang naglapit ang mga mukha nila at at.......NoooOooooooooooooOOOOOOOOOoooo!!!---
Bigla akong nagising.
"What the fck." Thank you God! Panaginip lang ang lahat. Hinawakan ko sarili ko. At wala na akong lagnat. Oh my goodness. Nasilaw ako sa araw. Umaga na pala. Anong klaseng panaginip to... este bangungot. My goodness...!