İthaf listesi;
➳ mvldayz
( Uzun yorumlardan ya da güzel yorumlardan seçerek oluşturuyorum. Yorum yaparak, adınızı yazdırabilirsiniz. )
Bölüm şarkısı: Lady Gaga - Million Reasons
**
Saatler geçtikçe, doktordan artık bir haber beklemek benim için işkenceden farklı değildi. Korkuyu, endişeyi, üzüntüyü tüm hücrelerimin derinliklerine kadar hissediyordum. Yanımda bana destek için bulunan Niall ve Denise'nin sesleri zamanla kulaklarımda uğultuya dönüşüyordu. Kafamın içinde dolaşan tüm kötü kurgular, gözlerimi doldurtuyordu.
Çaresizdim.
Gözlerimin önünde beliren ellerle kafamı Niall ve Denise'ye çevirdim. İkiside benim ve kızım için endişelendiklerini bakışlarından bile anlıyordum ama konuşacak enerjim bile yoktu. Tek elimi iyi olduğumu belli etmek için Denise'nin elinin üstüne koyup, kafamı 'iyiyim' anlamında salladım. "Harry, korkma." Diyerek, gülümseyen Niall'a tebessüm ettim. Anlayamayacaktı, ne hissettiğimi anlayamayacaktı ama biliyordum iyiliğimizi istediğini. "Bay Styles?" Diyerek, yanımıza yaklaşan doktoru görünce hızlıca kalktım.
Yani kalkmaya çalıştım, desem en doğrusu olurdu. Hızlı kalkmam sonucu tekrar yerime çökmüştüm. Niall ve doktorun endişeli sesi ve Denise'nin, "Harry!" Diyerek, bağırmasıyla Sydney dolu hayallerime geçiş yapmıştım, gözlerimi kapatarak.
∞ ∞ ∞
Siyah, gri. Her yer karanlık ve boğucuydu. "Sydney!" Diye bağırışlarım, siyahın içinde kayboluyordu. "Sydney, neredesin?" Diye pes etmeden seslenmeye ve bağırmaya devam ettim güzel karıma. Her yerin karanlık olması, kendimi yere yapışmış gibi hissetmem sonucunda sadece seslenmekle, yetinebiliyordum. "Sana ihtiyacım var, duyuyor musun beni Sydney?" Diyerek bir kez daha güçlü bağırdığımda, göz yaşlarım yanaklarımdan süzülmeye başlamıştı. "Karanlıktan çık Sydney, geri dön." Dediğimde, hıçkırıklarım da kendini ilave etmişti acıma. "Canım, canım çok acıyor..." Diyerek, fısıldadığım da bir işaret bekledim. Tek bir umut. Tek bir belirti. "Tanrı'm! Sydney lütfen gel!" Diyerek, boğazımda ki acıyı yok sayarak son kez var gücümle, "Seni seviyorum Sydney!" Diyerek bağırdığımda, karanlığın beni benimsemesine engel olamadım. Beni istiyordu, çekimine engel koyamıyordum bile.
Sesler boğukluğunu arttırırken, kalp atışlarımın hızını kulaklarımda şiddetli bir şekilde hissediyordum. Gözlerimi açmak istemiyordum, uyumak güzeldi ama şu sesler beni uyutmamak için inadına artıyor gibiydi. Bilincim biraz daha kendine geldiğinde, başımda hissettiğim ağrı ile gözlerimi yumdum. "Uyanıyor." Diyerek, haber verici bir ses duyduğum da bu ses tonu baya tanıdık gelmişti. Ama çıkartacak kadar kendimi iyi hissetmiyordum. "Evet Cece, kendine geliyor!" Diye konuşan başka bir heyecan dolu ses işittiğim de, biraz daha idrak edebilmiştim.
Denise ve Cece'di.
Başım çatlıyordu ve göz bebeklerim şu an ışık için hazır bile değildi. Biraz yattığım yerde kıpırdadığım da kolumda oluşan sızı ile yüzümü buruşturup, hastanede olduğumu idrak ettim. Dayanamayıp, gözlerimi açtığım da oluşan hareketlik sonucu tekrar gözlerimi kapattım. "İyi misin Harry?" Diye soran Zayn'e hiçbir şey demedim. "Harry, yorgun musun?" Diye başka bir soru yönelten Louis'ede hiçbir şey demedim. "Ben doktora haber veriyorum." Diyerek, yanımdan uzaklaşan Liam'ın odada işittiğim yoğun ayak sesleri bir an kesildiğinde, gittiğini anlamıştım. Herkes endişeliydi ama cidden halim bile yoktu. Gözlerimi zoraki tekrardan açtığım da, herkesin ağzından "Harry," çıkıyordu. Cümlelerin tamamını dinlemiyordum çünkü zihnim yavaş yavaş kendine geliyordu. "Bay Styles, iyi misiniz?" Diyen doktora sadece baktım. Bilemiyorum, iyi miydim? Gözlerime tutulan ışık ile gözlerimi kıstım. "Bay Styles, bize bir yanıt vermelisiniz." Diyen doktora, boş boş bakıp aklımda oturan sahneler sonucu buraya neden geldiğimi hatırladığımda, endişe ile etrafıma bakınmaya başladım. "İyiyim ben. Kızım, kızım iyi mi?" Diye sorduğum da doktorun samimi olan gülümsemesi beni biraz da olsa rahatlatmıştı. "Endişelenmeyin, kızınızın ateşi düştü. Ciddi bir sorunu yok ama müsade ederseniz sizi ilk muayene etmeliyim." Dediğinde üzerimde oluşan baskı, uçup gitmişti. "Kızımı görmek istiyorum." Diyerek elim serumun bağlı olduğu yere giderken, Zayn'nin hızlı hareketiyle durduruldum. "Şimdi değil Bay Styles, lütfen zorluk çıkarmayın." Diyen doktora yenilgiyle omuzlarımı düşürdüm. Doktor bir kaç şey yaptıktan sonra "Halsizlik, stres ve üzüntü yüzünden olduğunu düşünüyorum, kilo almaya çalışın. Bu sağlıklı değil stresten uzak durun ve yemek yemeye çalışın. Bünyeniz ilk tepkileri veriyor." Dediğinde, sessiz kaldım. Yemek problem değildi ama nasıl stresten, üzüntüden uzak durabilirdim ki?
Ne yaşadığımı bilmiyordu ki.
"Tamam." Diyerek geçiştirdim. Doktor, dosyalara son kez bakıp odadan çıktığında, yatağın etrafında toplanan arkadaşlarıma baktım. "Duydun Harry, lütfen dikkat et artık kendine." Diyerek, ilk konuşmaya başlayan Denise'ye baktım. "Kızın için, bizim ve en önemlisi kendin için bunu yapmalısın Harry." Diyerek, konuşmaya katılan Niall'a dolu gözlerle baktım. "Kızımı görmek istiyorum." Dedim, sesim titrerken. Kızıma ihtiyacım vardı. "Birazdan hemşire getirir." Diyerek, saçlarımı karıştıran Liam'a, bakıp başımı salladım. "Sana ben bakacağım Harry, itiraz kabul etmiyorum." Diyerek, konuşan Cece'ye baktım bu sefer. Tam itiraz etmek için ağzımı açtığım da Louis bu sefer beni susturmuştu. "Cidden Harry itiraz kabul etmiyoruz. Boşuna konuşma istersen, toparlanana kadar bizdesin. Anne'e söylemedik, büyük annen ile ilgilendiğinden endişelendirmek istemiyoruz." Dediğinde, ofladım. Tek başıma yapabilirdim, bu kadar endişe etmelerine gerek yoktu. Tam tekrar konuşmaya başlayacağım sırada odanın kapısı açılıp, hemşirenin odaya kızım ile girmesiyle yattığım yerde doğruldum. Hemşire Sydney Rain hakkında bizi bilgilendirirken, tüm dediklerini aklıma not ediyordum. Hemşire, diş çıkardığı için bu halde olduğunu söylediği zaman rahatlamıştım. Aklımda oluşturduğum senaryolar beni düşündükçe yıpratıyordu. Kızımı hemşireden alan Zayn'e, "Bana getir." Diyerek, kollarımı açtım. Kızımı dikkatli bir şekilde kucağıma yerleştiren Zayn'e teşekkür edip benim gibi halsiz olan kızımın saçlarına öpücükler kondurmaya başladım. "Sen benim her şeyimsin Sydney Rain." Deyip, kokusunu ciğerlerimi doldurup, gülümsedim. Şimdi işte iyi olmaya başlamıştım.
Merhabaaa! Herkese iyi yıllar! Tüm dilekleriniz, hayalleriniz gerçeklemesi dileğimle, hepinize mutlu mutlu yıllar! Bir yıldır görüşmedik nasılsınız? Bzndjdkkd 😂😂😂 Tamam bunu yapmaktan asla sıkılmayacağım kdkdkkd Yeni bir yılın ilk gününde Changes olmazsa eksik kalır diye düşünüp, gece uyumayıp bölümü tamamladım. Umuyorum ki hoşunuza gitmiştir. Eğer yazım hatası varsa kusura bakmayın gözümden kaçtıysa artık... inanın bilmiyorum şu an baya uykum da var. Saat şu an 4 olmak üzere. Neyse neyse ilginiz için, oylarınız ve yorumlarınız için sonsuz teşekkür ederim! Sizleri çok çok seviyorum!💘💘💘💘❤️❤️❤️
Evet ben yine kapaklar yaptım😂