Acıklı sahnelere dayanamayan yüreği burulurken kaçmak için yer arayan genç adam, Asaf'a selam vermelerinin ardından ortağıyla beraber adamların peşinden dışarı çıktı. Bir aile dramını daha izlemenin üzerinde bıraktığı ağırlıkla, okkalı bir küfür savurarak bir eşi homurdanan Güven'le ilerlemeye devam etti.
"Ben böyle dünyanın da düzenin de gelmişini geçmişini... Hasbin Allah, adamı zorla günaha sokuyorlar. Arkadaş, Amerikalılar Mars'ta koloni kuracaklarmış, başvursam beni de alırlar mı acaba?"
"200 bin dolar."
"Ne?"
"Bilet ücreti. Karşılayanlar aday olarak kabul ediliyor."
"Hadi ya! Anaaa, o zaman biz kafadan kaybettik. Kıçımızı yırtsak o parayı denkleyemeyiz."
"Daha on yıl süren var."
"Deme... 200 bin dolar! Belli mi olur Güven'im, önümüzde zaman varmış, belki bir yerden para falan çıkar."
"Varsa öyle bir şans, beni de kaydettir."
"Olur... Beraber gideriz kardeşim. Yalnız şimdiden söyleyeyim, asayiş içerikli hiç bir işte çalışmam. Kabzımal, hamal veya balıkçı, herhangi biri olabilir."
"Bana uyar."
"Balıkçı... Balıkçı olalım. Lan orada deniz var mıdır? Yoktu değil mi?"
"Yok."
"Sirktir! Şansa bak... Ey güzel Allah'ım, adamı hayatından bezdiriyorlar. Mars'a taşınmayı düşünüyoruz. Hani uçaktan atlıyor olsam paraşütümün ipini çekesim yok. Düşün artık her şeyden nasıl da bıkkınlık yaşıyorum. Aklı salim ve dürüst vatandaş başına bu boş özgüvenli, vasıfsız ve boktan heriflerden kaç tane düşüyor acaba? Sayıyla veriyorlar zaar. Hayır, kaçacak yer de yok. Mars işi de muhtemelen yatar, mecburen bu kifayetsiz tipleri çekmek zorunda kalırız."
"Oooofff..."
"Ooflama Güven, oflama, zaten içim sıkılıyor! Kaçamıyorsun arkadaş, kaçılmıyor, herifler her yerdeler. Bazıları o kızcağız gibi şanssız doğuyor, direk bodoslama göbeğine düşüyor. Ben üç beş saat tahammül edemezken, o hıyarla 22 yıl aynı evde yaşamış. Abisine bakışlarındaki acı resmen yüreğimi dağladı. Kim bilir bu ayının elinden ne travmalar yaşadı. Yazık..."
Geldiğinin aksine hızlı adımlarla yürüyen Mahmut'un bir an evvel uzaklaşmak istediğini düşünerek hak vermeden edemedi. Onca yapılan yanlışa rağmen, ebeveynlerinin hatası yüzünden kendisine biçilen rolü kusursuzca oynadığını kabul etmek zorunda kaldı. İçinde bir yerlere dokunduğuna emin olduğu tecrübe sayesinde, yaşananlardan ders aldığını duyma arzusuyla son sözü söylemek üzere peşine düştü. Arabanın yanına ulaşın herifin binmeden önce eve baktığını görünce, kaşlarını çatarak uyarısını gündeme getirdi.
"Sakın Asaf çıkmayacak mı diye sorma, Hafize teyzeden sonra bir de ben sıfatına tükürürüm."
"Tamam sormam! Cuma günkü nikahın ardından tamamen hayatlarından çıkacağım."
"İyi edersin!"
"O... Onu..."
"Ne hale getirdiğini görüp aydınlandın mı koçum. Söyle güzelce bir silkindin mi?"
"Ben..."
"Ne bekliyordun, 'Abicim.' diyerek boynuna sarılacağını mı? Seni affettiğini, helalleşeceğini mi duymak istiyordun? O kadar kolay mı zannediyorsun o iş, daha çok beklersin Mamut'um." derken adamın rahatsız olarak başını olumsuz anlamda sallamasıyla, baskını arttırıp vurgunun iyice yerine ulaşması için konuşmaya geri döndü.
"Çok sinirlendim, gözüm döndü bahanesinin ardına sığınıp döverken, şu an hissettiğin acıları duyduğunu mu anladın. Vicdanın mı sızladı ha? Kardeşini sık sık bu hale getirdiğini mi hatırladın Mamut, yoksa yaşadığın ızdırap acıma duygularını mı tetikledi? Şu sızlayan kolunun, muhtemelen ağrıyan ağzının burnunun şahitliğinde kızın tavrını suçlayabilir misin?"
"Ha... Hayır! Sonunun böyle..."
"Biteceğini öngöremedin... Arkadaş, anladık geç anlıyorsunuz da hiç mi yaşadıklarınızdan ders almıyorsunuz. Kübra örneği..."
"Onu karıştırma!"
Kaşları çatılan adamın hassas yerinden vurduğunu anlayarak, "Neden, vicdanın mı sızlıyor Mamut?" diye ısrar ederken, ağzının içinde homurtular eşliğinde küfrettiğini duymazdan gelip tek kaşını sorarcasına kaldırdı. "Sonuçta evlendiği için namusunun korunduğunu savunup babanı zorlayabilirdiniz. Kızcağız daha hayatının başında, sevdiğiyle evli ve hamileymiş. Muhtemelen o da sizin zulmünüzden kaçmış."
"Ulan!.. Seninle kavga etmek istemiyorum, bizim suçumuz değildi tamam mı... Ölsün istemedim, ne söylediysek babamı ikna edemedik, karşı da gelemedik! Arka çıkmazsak evlatlıktan reddetmekle tehdit etti."
"Keşke etseymiş, belki o zaman yaşama şansı bulurdu! Doğmamış bir bebekle, iki genç aşık insanın daha ahını yüklenmezdiniz."
"Geçmiş ola!"
"Sizin sorununuz ne biliyor musun, bencilliğin hayat şekliniz olması, sevgi hakkında hiç bir bok bilmemeniz. Biliyor olsaydın, kaçmasına sebep olacak kadar hayatta olan kardeşine eziyet etmezdin. Ulan deyyus, ne zannettiydin. Gücü sana yetmediği için sürekli horlanan, şiddet gören bir kadının, seni hala seveceğini mi düşündün. Sapık mı lan bu kız, dayak yemekten zevk mi alıyor?"
"Sinirli adamım abi, kafam kızınca gözüm hiç bir şeyi görmüyor."
"Sirktir lan, acınacak halde olmasaydın sinirin ne demek olduğu sana gösterirdim. Sırf şahsına has bir duygu mu zannediyorsun kıt beyinli? Kalıbına uymayan, gücü karşılık veremeye yetmeyecek kişiyi dövmek o işin kolay tarafı, yemezler. Götün giyiyorsa kafan her attığında kendi ayarında bir adamla dövüş, o zaman dediğini anlarım. Seninki sapkınlık, bana hikaye yazma."
"Yok, Tahir abi..."
"Ne abisi, bana mı anlatıyorsun. Bak koçum, güçlü kuvvetli adamsın, karşında kolay kolay birisinin duramayacağı belli. Yetiştirirken sana ne öğrettilerse yanlış yapmışlar. Rahmetli babamdan çocukluğum boyunca bir kere dayak yedim, sebebi neydi biliyor musun, kız kardeşime vurmamdı. Aptal bir program için kumanda kavgası yapıyorduk, ergendim, sabırsızdım, güçlü olan bendim, o yüzden öncelik benim hakkım olmalıydı. İzlediği çizgi filmin son beş dakikası kaldığı halde seyretmesine izin vermeyecek kadar bencildim. Hatalı olduğumu bile bile acı gücümle iki tane çaktım, ağlamasına aldırmadan kumandayı alıp televizyonun karşına kuruldum. Seslere babam içeriden geldi. Durumu anlayınca, o öyle olmaz böyle olur, yaşayarak öğren dedi. Tabiri caizse ağzıma sıçtı. Her vurduğu darbede, 'Bak, kardeşinin değil ama benim sana gücüm yetiyor gördün mü, anladın mı?' diye sordu. Çok güzel anladım, bir hafta kıçımın üzerine oturamadığım her sefer hatırladım. Kısaca haksızdım, erkeğim diye kimse arkamda durmadı, sırtımı sıvazlamadı, sen üstünsün oğlum demedi. İyi ki de demedi. Annem, 'Utanmaz, biz sana öyle mi davrandık.' dedi. Nenem, olaya direk Hafize teyze gibi lama tarzında tükürerek müdahil oldu. Yerin dibine girdim, utancımdan yüzlerine bakamadım. Kardeşim bir ay benimle konuşmadı, kalbini tekrar kazanana kadar dokuz takla attım. İşte seninkilerin hatası burada başlıyor, kardeşini dövdüğün için Asaf'tan gördüğün karşılığı zamanında babandan öğrenseydin, şimdi helallik istemene gerek kalmazdı. Arkanda seni bir daha görmek istemeyen bir bacın olmazdı. Şöyle yaptıklarını bir daha düşün, onca sene o kadar işkenceyi hak edecek ne yaptı kafanda tart bakalım."
"Yapmadı! İnatçılığına, karşımda dik duruşuna sinir oluyordum. Ben..."
"Ezmek istedin değil mi geri zekalı. Çok güzel iş çıkartmışsın, tebrik ederim. Bu kafayla gidersen, sonun baban gibi nefretle anılarak geberip gitmek olacak. Benden sana tavsiye, evlenme abicim, bir garibin daha başını yakma. Ve lütfen, mümkünse üreme... Karın olacak kadını, kızın olacak yavrucakların nefretini kazanma, ahını da alma. Önce kişisel gelişimini tamamla... Hadi şimdi selametle Mahmut, inşallah bir daha yollarımız karşılaşmaz."
Ağzı açık kalan adamları aptallaşmış vaziyette ardında bırakan genç adam, ortağıyla birlikte arabasına yönelerek şoför koltuğuna yerleşti. Mesleğinin verdiği temkinle dikiz aynasından hıyar gurubunun ayrılmasını beklerken, "Güven..." diye seslenip dostuyla göz temasına geçtikten sonra konuya girdi.
"Arkadaş çok gerildim ya! Allah rahmet eğlesin, anlatırken yeminlen babamın vurduğu yerler sızladı. Şaka maka, adam işi biliyormuş. Seneler sonra idrakine varmak ne garip!.. Oğlum, stres açlık hissimi tetikledi, işe dönmeden önce bir şeyler yer miyiz?" diye sordu.
"Olur."
"Harika, kısa ve net... Bu huyuna bayıldığımı söylemiş miydim? Üzerine tatlı da yeriz, de mi lan Güven?"
"Hıı."
"Bak işte bu cevap çok kısa oldu, sanırım bu bir evet... Öküzler de yola çıktığına göre artık gidebiliriz." diye sırıtırken arabayı çalıştırdı.
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
Merhaba ve alasmaldık :)))) Sabah 6.30 yolcusu yatmaya kaçar :)) Bölüm bitmemişti merakta bırakmayayım diye kalan kısmı sürpriz yapayım dedim bu saati buldum. Hepinize iyi geceler, bu bölümde böylece biter, hafta sonuna görüşürüz. Sevgiler :))
Not: Bu da sessiz abimiz Güven :)))