"Ελεύθεροι. Και μην ξεχάσετε την τελική σας εργασία την Τετάρτη!" Ο καθηγητής μας υπενθυμίζει καθώς όλοι έχουν βγει διάλειμμα.
Ο Μιχάλης δεν μου έχει μιλήσει ακόμα και η Μελίνα με έχει πρήξει να της πω τι έχει συμβεί απειλώντας με ότι δεν θα μου ξαναμιλήσει. Και έχω και να σκεφτώ για το πάρτυ αύριο. Πολλά μαζεμένα μου έπεσαν.
Προχωράω προς τις τουαλέτες. Ανοίγω την πόρτα και βλέπω πως υπάρχουν δύο κοπέλες μέσα. Με κοιτάνε από πάνω μέχρι κάτω όσο πηγαίνω στους νιπτήρες. Δεν δίνω τόση σημασία και βρέχω το πρόσωπο μου με κρύο νερό. Το αυτί μου πιάνει σε κάποια φάση την συζήτηση τους.
"Ναι ρε τον έχεις δει; Είναι θεός απλά."
"Αναρωτιέμαι με ποια θα παιχτεί κάτι. Λες να μου κάνει το κονέ η Μελίνα αν την πείσω;"
"Αφού δεν μιλάτε καν ηλίθια."
"Ελα μωρέ πόσο δύσκολο θα είναι να την πείσω; Άκουσα ότι είναι ελεύθερος. Κάνει βέβαια πολύ παρέα με την ξινή την Αλεξάνδρα."
"Ποια, αυτή πίσω μας;"
"Ναι ρε."
"Πώς και έτσι. Αυτοί δεν έχουν καμία σχέση. Η νύχτα με την μέρα είναι. Ο Μιχάλης δεν θα την πλησίαζε ουτε στο ένα μέτρο. Ισως θέλει τίποτα."
"Ναι καμιά άσκηση."
Αρχίζουν και κακαρίζουν σαν τις κότες.
Την ποιοτική συζήτηση τους διακόπτει η πόρτα που ανοίγει. Γυρνάμε όλοι το βλέμμα μας και αντικρίζω τον Μιχάλη να με καρφώνει. Αυτό δεν είναι καλό.
Αρχίζει και βηματίζει προς τα εμένα με σοβαρό βλέμμα.
"Εε συγγνώμη είσαι στις γυναικείες." Πετάγεται η μια κοπέλα
"Κατουρήσατε;" Ο Μιχάλης ξινά ρωτάει.
"Εμμ ναι." Απαντάει η ίδια κοπέλα μπερδεμένη.
"Ωραία δρόμο τότε." Με αυστηρό ύφος τις κοιτάει και εκείνες με ψηλά το κεφάλι βγαίνουν έξω έτοιμες να σκάσουν.
Χαμογελάω χωρίς να το καταλάβω.
"Ωωω μην γελάς. Τώρα θα δεις." Εχει έρθει στιγμές αργότερα μπροστά μου καρφώνοντας με με το βλέμμα του.
"Εε...Μιχάλη..." Βηματίζω προς την πόρτα συνεχίζοντας να τον κοιτάζω.
"Δεν θα πας πουθενά. Δεν σε είχα ρωτήσει;"
"Εεε...δεν θεώρησα σημαντικό να στο...αναφέρω." Η πλάτη μου χτυπάει με την πόρτα και τα μάτια μου κλείνουν στιγμιαία.
Τα χέρια του βρίσκονται δεξιά και αριστερά μου και μπορώ να νιώσω τη ανάσα του στο στέρνο μου.
"Πρέπει να δεχθείς τις συνέπειες που έκρυψες από το αγόρι σου κάτι τέτοιο." Με κοιτάει σατανικά.
"Μιχάλη...εεε...ας το προσπεράσουμε καλύτερα." Η φωνή μου βγαίνει ασταθής.
"No no no." Τα χερια του κολλάνε στο σώμα μου και αρχίζουν να κυλάνε προς τα κάτω. Ακούγεται ένας ήχος και γυρίζω να δω τι έκανε. Η πόρτα είναι κλειδωμένη πια.
"Μιχάλη...γιατί κλείδωσες;;" Αρχίζω και φοβάμαι.
"Δεν θα θέλαμε να μπει κανένας μέσα από τις φωνές σου, έτσι μωρό μου;"
"Για-γιατί να φωνάζω;"
"Ξέρεις." Με τον αντίχειρα του χαϊδεύει τα χείλη μου.
"Θα με σφάξεις Παναγιά μου;!" Με γουρλωμένα μάτια απομακρύνομαι και πηγαίνω απέναντι στους νιπτήρες πάλι.
"Αχ μην αρχίζεις από τώρα." Με ενοχλημένο ύφος με έχει ξαναπλησιασει.
"Μιχάλη έλα τώρα. Τα γενέθλια μου σου έκρυψα. Δεν είναι ανάγκη να φτάσουμε μέχρι εδώ."
"Ας μην μου έλεγες ψέματα τότε." Με τα στιβαρά χέρια του με ανεβάζει στους νιπτήρες.
Ένα επιφώνημα ξεφεύγει από το στόμα μου και προκαλεί ένα γελάκι στον Μιχάλη.
"Πολύ βιάζεσαι μωρό μου." Με τα μελί μάτια του με καρφώνει. Ξεροκαταπινω.
"Μιχάλη τι-τι θα μου κάνεις;"
"Αυτό που περιμένω τόσες ώρες." Με το τελείωμα της πρότασης του τα χείλη του κολλάνε στα δικά μου βίαια.
Η γλώσσα του αναζητεί πρόσβαση καθώς τα χέρια του ξεκουμπώνουν το τζιν μου. Έχει ήδη πάρει θέση ανάμεσα στους μηρούς μου καθώς με φιλάει σε όλο το λαιμό μου.
"Μιχάλη σταμάτα είμαστε στο σχολείο." Προσπαθώ να τον αποθησω ακόμα και αν δεν είμαι βέβαιη ότι θέλω.
"Για αυτό σκάσε να μην μας καταλάβουν." Τον βλέπω που ξεκουμπώνει το μαύρο τζιν του και βγάζει από την πίσω τσέπη ένα προφυλακτικό.
"Προετοιμασμένος ήρθες." Σχολιάζω σαρκαστικά και κερδίζω ένα άγριο βλέμμα. "Οκευ σκάω." Λέω ασυναίσθητα.
"Όχι για πολύ. Και θα πας στο γυναικολόγο να πάρεις χαπάκια."
"Τι;" Τον σταματάω πριν εισχωρήσει.
"Αυτό που άκουσες. Δεν θέλω να σε γκαστρώσω."
"Για αυτό υπάρχουν αυτά." Λέω και δείχνω την ανοιγμένη συσκευασία.
"Ναι θα κουβαλάω παντού το κουτάκι ολόκληρο άλλη δουλειά δεν έχω. Ασε που θα γίνουν πουτάνα μέσα στις τσέπες όλη την ώρα."
"Γιατί πόσα θα χρησιμοποιείς;"Ρωτάω μπερδεμένη.
"Αν δεν το βουλώνεις πολλά λογικά."
"Τι λες πας καλ..."το στόμα μου ανοίγει διάπλατα καθώς ο Μιχάλης απροειδοποίητα μπαίνει μέσα μου.
Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά. Κάθε εισχώρηση του με κάνει να βαριανασαινω και να βγάζω επιφωνήματα.
Το αριστερό του χέρι κρατάει το πόδι μου πίσω στην πλάτη του σταθερό ενώ το δεξί του χέρι βρίσκεται στην μέση μου να σταθεροποιεί την πλάτη μου.
Νιώθω τον κόμπο στο στομάχι μου και αρχίζω να γρατζουναω την πλάτη του ασυναίσθητα.
"Χρόνια πολλά μωρό μου." Η φωνή του βραχνή. Μικρές σταγόνες ιδρώτα στάζουν πάνω μας.
"Μιχάλη..."καθώς έρχεται η ηδονική στιγμή η πλάτη μου σχηματίζει ένα τόξο απόλαυσης.
Έπειτα από λίγες ωθήσεις τελειώνει και εκείνος σταθεροποιώντας το σώμα του. Τα χέρια μας έχουν πέσει πίσω και στηρίζονται στον πάγκο όπου και κάθομαι.
Ηχούν σε ολόκληρο το δωμάτιο οι ανάσες μας που παλεύουν να βρουν ρυθμούς.
Το πρόσωπο μου είναι χωμένο στο νωπό κοντομάνικο άσπρο μπλουζάκι του.
"Ποτέ δεν θα καταλάβω γιατί θες να το κάνεις με μια άσχετη." Η φωνή μου είναι ψιθυριστη μα λόγω της απόστασης μας με ακούει.
"Άλεξ σκάσε. Είσαι η μικρή μου σέξυ, αθώα μεγαλειοτάτη που πηδάω στις τουαλέτες του σχολείου και σ'αρέσει ή δεν σ'αρέσει εγώ θα συνεχίσω να πηδάω την μικρή μου,αθώα μεγαλειοτάτη." Η φωνή του ακόμα βραχνή.
"Δεν ξέρω πως να σε ευχαριστήσω όπως κάνεις εσύ σε εμένα ρε Μιχάλη." Κατσουφιαζω.
Ο Μιχάλης απομακρύνεται και με τις παλάμες του αιχμαλωτίζει το πρόσωπο μου.
"Πάντα είμαι ανοιχτός σε μια πίπα."
"Αν σου κόψω το πουλί θα σου πω εγώ."
"Θες δεύτερο γύρο μου φαίνεται."
"Όχι!"
*Απόγευμα Παρασκευής, οχτώ η ώρα*
"Ελάτε παιδιά το φαί είναι σχεδόν έτοιμο." Η Μελίνα μας φωνάζει από τη κουζίνα και σηκώνομαι τρέχοντας με τον Μιχάλη να την πλησιάσουμε.
Μόλις στρογγυλό καθήσουμε στις καρέκλες οι πρώτες κρέπες έχουν κάνει φτερά.
"Γουρούνια σιγά. Αφήστε μου και εμένα."
"Σουτ. Πεινάμε!"
"Ααα πες το έτσι Άλεξ. Σε ξεθεώνει ο Μιχάλης μας." Όταν το ακούω αυτό πνίγομαι με την μπουκιά μου και αρχίζω να βήχω.
Ο Μιχάλης με χτυπάει στην πλάτη μου και η Μελίνα μου δίνει ένα ποτήρι νερό μπροστά μου.
"Εντάξει σιγά. Μην μας πνιγείς από μια κρέπα, υπάρχουν και άλλοι τρόποι." Η Μελίνα χλευάζει και φτιάχνει μια κρέπα σοκολάτας να φάει.
"Κόψε τα χυδαία υπονοούμενα. Και οι δυό σας!"
"Ηρέμησε μωρό μου. Το ξέρω ότι είμαι πολύ καλός."
"Ναι βέβαια είσαι και μετριόφρων."
"Πάμε πάνω στο μπάνιο μια στιγμή."
"Όχι!"
"Ναι παιδιά οκευ λείπουν οι γονείς μου αλλά δεν θα μου το κάνετε μπουρδέλο το σπίτι. Είπαμε. Την Κυριακή σπίτι σου κάντε ότι θέλετε όσο θέλετε με την ευχή μου τέκνα."
"Ωραία σταματάμε την συζήτηση για το σεξ με εμένα και τον Μιχάλη τώρα;"
"Ποια ταινία θα δούμε;"
"Θρίλερ." Απαντάει η Μελίνα.
"Γουστάρω."
"Πάτε καλά;! Εγώ τέτοιο πράγμα δεν ξανά βλέπω!"
*πέντε λεπτά αργότερα*
"Σκάστε αρχίζει."
Η Μελίνα έχει ξαπλώσει στον ένα καναπέ καθώς ο Μιχάλης στον άλλο. Εγώ κάθομαι στην πολυθρόνα με μια κουβέρτα και ως γνωστόν έχω γίνει μπάλα.
Παρακολουθούμε την ταινία μέχρι που πετάγεται κάτι και με κάνει να τσιριξω δυνατά.
Η Μελίνα δυσανασχετεί και ο Μιχάλης με κοιτάζει σκεπτικός. Ύστερα από λίγα δεύτερα έχει έρθει μπροστά μου κρύβοντας την τηλεόραση. Πάλι καλά Χριστέ μου θα πετάγονταν κανένας δαίμονας τώρα.
"Κάνε άκρη τον κώλο σου."
Χωρίς να σχολιάσω κάνω αυτό που μου λέει και κάθεται στην πολυθρόνα.
"Μα καλά είσαι ηλίθιος; Πώς θα κάτσω εγώ τώρα;"
"Εμ πάνω μου;"
"Εμ έλα μου;"
"Τελείωνε. Θα κάτσεις ή να φύγω;"
"Εντάξει, εντάξει. Ηρέμησε." Λέω και κάθομαι πάνω του κουκουλωνοντας μας και τους δυο με την κουβέρτα.
"Βολέψου." Με παροτρύνει.
Κάθομαι καλύτερα για να μην μουδιάσει ο κωλος μου και ακούω τον Μιχάλη να ξεφυσάει. Το αγνοω και ξαπλώνω το κεφάλι μου στον θώρακα του.
Παρακολουθώ την ταινία μέχρι που ξανά πετάγεται μια βλακεία και ξανά τσιρίζω.
"Ρε μωρό μου μην τσιρίζεις μέσα στο αυτί μου. Και μην κουνιέσαι κάθε τρεις και λίγο δεν βολεύομαι."
"Εσύ ήρθες και έκατσες στην πολυθρόνα. Μπορούσες να μου πεις να έρθω στον καναπέ."
"Οφου νταξ νταξ."
"Αναποδε άνθρωπε."
"Με αγαπάς." Το λέει για πλάκα;
"Ησυχία Μιχαήλ."
"Αργότερα θα δεις."
"Όχι πάλι..."
"Ησυχία Αλεξάνδρα." Λέει με την σειρά του εκείνος και αφού μου δώσει ένα φιλί ξανά συγκεντρωνομαστε στην ταινία.
Τα βλέφαρα μου κλείνουν και αποκοιμιέμαι στην αγκαλιά του.
Θα γίνει της κακομοίρας προειδοποίησα. Σεξ παρτ δεν παιζει να ξαναβάλω. 😢😈