"Έλενα;" Έχω μείνει να τους κοιτάζω καθώς η κοπέλα προσπαθεί να μαζέψει τα υπόλοιπα τζιν της θυμωμένη.
"Άλεξ!" Λέει εκείνος και μου χαμογελάει. Με δουλεύει;
"Ξέρεις την μαλακισμένη;" Η Έλενα ξαναμιλάει αφού έχει στρέψει την προσοχή της πάνω μας.
"Εγώ έφευγα. Και συγνώμη για πριν υποθέτω." Φεύγω αρκετά πληγωμένη. Πώς γίνεται να λέει ότι είπε χθες και έπειτα να με δουλεύει μπροστά στα μούτρα μου;
Συναντώ την Μελίνα στο ταμείο και μόλις πληρώσει την τραβάω να φύγουμε. Της λέω ότι βιάζομαι να γυρίσω σπίτι οπότε θα πάμε στο μαγαζί της κ.Δάφνης να αγοράσω ότι χρειάζομαι πρώτα.
Φτάνουμε και μόλις μπω μέσα με υποδέχεται όπως πάντα η κ.Δάφνη με μία αγκαλιά.
"Κορίτσι μου τι κάνεις είσαι καλά;"
"Ναι καλά είμαι εσείς; Από εδώ η κολλητή μου η Μελίνα. Μελίνα από εδώ η γιαγιά του Μιχάλη η κ.Δάφνη." Τις συστήνω και αφού αρχίσουν να μιλάνε απομακρύνομαι και προχωράω προς το μέσα δωματιάκι που είχαμε ζωγραφίσει.
Μόλις μπάινω μέσα χαμογελάω στην θέα του υπέροχου πια δωματίου. Τα χρώματα έχουν στεγνώσει και έχουν αναμειχθεί μεταξύ τους ομοιόμορφα. Αγγίζω με τα δάχτυλα μου τα σχεδια που έκανα και τα σέρνω πάνω στις γραμμές τους. Ξαφνικά ακούω φωνές από το άλλο δωμάτιο και βγαίνω να δω τι συμβαίνει.
Αυτό δεν υπάρχει!
"Εσύ;!"Ρωτάμε και οι δύο αμέσως και κερδίζουμε τα βλέμματα όλων.
"Γνωρίζεστε Έλενα;" Η κ.Δάφνη ρωτάει και ο Μιχάλης με την Μελίνα δεν μιλάνε.
"Είναι η ηλίθια που με κουτούλησε στο εμπορικό!" Λέει η Έλενα και δεν καταλαβαίνω πολλά. Συγγενείς είναι με τον Μιχάλη;
"Έλενα! Πρόσεξε την γλώσσα σου νεαρή μου! Και τι έγινε με την Αλεξάνδρα στο εμπορικό;" Η κ.Δάφνη είναι μπερδεμένη καθώς και η Μελίνα. Ο Μιχάλης παρακολουθεί αμίλητος.
"Κ.Δάφνη εγώ να φεύγω καλύτερα." Λέω και κοιτάω την Μελίνα έντονα. Αφού καταλαβαίνει τι γίνεται παίρνει μπρος και ανοίγει την πόρτα του μαγαζιού.
"Άλεξ περίμενε!" Ο Μιχάλης μου λέει και αφού γνέψω στην Μελίνα βγαίνω έξω μαζί του.
"Τι σκατά;"
"Τι έπαθες; Η Έλενα μου είπε ότι την κουτούλησες στο εμπορικό." Μιλάει χαλαρός.
"Ποια Έλενα ρε Μιχάλη; Κάνεις λες και χθες δεν έγινε τίποτα!" Ρωτάω αγανακτησμένη.
"Την αδελφή μου; Τι εννοείς;"
"Έλα μου;" Έχω μείνει με το στόμα ορθάνοιχτο.
"Την αδελφή μου; Συγγνώμη τι πίστευες;" Με ρωτάει και κάνει ένα βήμα πίσω.
"Έλα μου; Ξαναλέω προφανώς μπερδεμένη.
"Πίστευες ότι ήταν γκόμενα;"
"Δεν μου είχες πει οτι εχεις αδελφή!"
"Και τι με αυτό;"
"Δεν μπορείς να κυκλοφορείς με κοπέλες και να περιμένεις να είμαι εντάξει με αυτό."
"Δεν είμαι σαν τους πρώην σου εγώ. Είμαι ή δεν είμαι μαζί σου;"
"Είσαι αλλά..."
"Δεν έχει αλλά. Κόψε τις ζήλιες και μην με ξανανευριάσεις με τέτοιες μαλακίες."
"Απλα ήμουν περίεργη!"Λέω και απομακρύνομαι απο τα χέρια του που με πλησίασαν αρκετά.
"Ζηλεύει η μεγαλειοτατη;" Με ξαναπλησιαζει ακάθεκτος.
"Μιχάλη είπα όχι!" Επιμενω.
"Μα δεν είσαι καλή στα ψέματα και το ξέρουμε." Λέει και με τραβάει κοντά του. Τα πρόσωπα μας ειναι το ενα απέναντι απο το άλλο και νιώθω την ανασα του καυτη στο στέρνο μου. Κοιτάζω τα χείλη του μέχρι που μια φωνη οικεία με απομακρύνει απο πανω του λες και με χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα.
"Αλεξ;"
"Χάρη;"
{...}
"Τι εννοείς ρε Χάρη; Εξαφανίζεσαι και μου ζητάς τον λόγο;"
"Τοι σκατά Άλεξ! Σου εξήγησα! Είχα να πάω για κάτι δουλειές στη Θράκη και δεν είχα κινητό γιατί μου γαμήθηκε με την βροχή!"
"Περιμένεις να το πιστέψω αυτό;"
"Γαμώ τι έκανες με τον Μιχάλη;"
"Γιατί μου λες ψέματα μέσα στην μουρη μου Χάρη!"
"Ααα και αυτό καθιστά εντάξει το γεγονός οτι πηδιέσαι με τον φίλο μου;"
"Πας καλά;! Θα βγεις από πάνω;"
"Μην μου κάνεις την άγια! Ξέρουμε ότι την στιγμή που βρήκες ελεύθερο χρόνο τον πήδηξες!
"Ακόμα και αν το έκανα δεν μπορείς να μου ζητάς τον λόγο!"
"Ααα δηλαδή είναι εντάξει για εσένα να με κερατώνεις;"
"Εσύ δηλαδή δεν με κεράτωσες τόσες μέρες! Δεν είμαι χαζή!"
"Σταμάτα να κάνεις το θύμα! Είσαι ίδια με όλες." Στην αποθήκη ηχούν οι φωνές μας δυνατά και οποιοσδήποτε τύχει να περάσει τώρα θα νομίζει ότι πλακωνόμαστε.
"Ξέρεις τι. Τελικά δεν κάνουμε ο ένας για τον άλλο. Λέω ας το αφήσουμε εδώ."
"Δεν το μετανιώνεις καθόλου δηλαδή;"
"Δεν θα δούλευε όλο αυτό ούτως ή άλλως."
"Μα γαμώτο τι παραπάνω έχει αυτός;"
"Χάρη σε παρακαλώ. Δεν έχει νόημα σταμάτα. Τελειώσαμε." Λέω και προσπαθώ να απομακρυνθώ από κοντά του.
"Είμαι πολύ καλύτερος και το ξέρεις Άλεξ."
"Δεν υπάρχει καλύτερος. Υπάρχει πλέον μόνο ο Μιχάλης." Ψελλίζω με νεύρα και πισωπατάω.
"Εδώ κάνεις λάθος. Δεν με έχεις δοκιμάσει ακόμα για αυτό." Πονηρεύει το βλέμμα του και με τραβάει κοντά του.
"Δεν θα δοκιμάσω τίποτα. Θα φύγω. Άσε με." Το κράτημα του είναι σφιχτό.
"Κάτσε να σου δείξω τι χάνεις τόσο καιρό." Τα χείλη του ορμάνε πάνω μου και η μόνη σκέψη μου είναι τι πήγα και έκανα χριστέ μου;
Sorry for the small part. I will upload soon.SEX part soon,too. I hope.