Chapter 40: I Won't Give Up
Nate's POV
Isang buwan mula na noong mapagpasyahan ni Alex na mabuhay muli ng normal. Halos lumundag ako sa tuwa sa naging takbo ng buhay ko kasama siya.
Hindi man kami ay alam kong doon din ang tungo nito.
Napapangiti na lamang ako sa tuwing masisilayan ko ang kanyang mga tipid na ngiti. Hindi ko alam kung ang nagpabago sa kanyang isip na bumalik
sa normal na takbo ng kanyang buhay ngunit wala na akong pakialam.
Basta ang mahalaga ay ayos na siya ngayon at mas magiging maayos pa siya sa susunod na mga araw at linggo. At sisiguruhin kong nasa tabi lang niya ako palagi.
Hindi ko na siya iiwan kagaya ng dati.
Kaya naman ginagawa ko lahat ng aking makakaya para mapasaya siya at tuluyan ng makalimutan ang kanyang mapait na nakaraan.
Ipinabura ko lahat ng balitang may patungkol sa Andrew Yoshinori na iyon.
Isa siyang malaking gago. Kamakailan lamang ay ibinalitang magiging ama na pala siya. May anak sila nung anak ng isang politiko.
Cheska yata ang pangalan kung hindi ako nagkakamali.
Kaya naman lahat ng may tungkol sa kanila ay ipina-block ko para hindi mabasa ni Alex. Ayoko nang makita pa siyang malungkot at umiiyak nang dahil sa dalawang iyon.
Mga wala silang puso na nilalang.
Lalo na ang Andrew na iyon. Matapos niya itong lokohin tungkol sa pekeng kasal nila ay binuntis na nga ang babaeng mahal ko ay ang lakas pa ng loob na mambuntis uli ng
panibagong babae. Hobby niya yata ang mambuntis.
What a piece of shit.
"Ano bang nakita ni Alex doon at minahal niya?" Bulong ko at sumimsim ng alak.
"Tanungin mo ang sarili mo. Di ba ikaw naman ang nang-iwan?" Tinapik-tapik ni Ric ang braso ko.
"Alam ko na I'm partly to blame for this chaos. Pero ang gago ni Andrew." Iiling-iling kong sagot.
"Pareho lang kayong gago. Ibang level lang ng gago si Andrew. Kumbaga expertise niya maging gago."
"Oo na. Gago na ako. Kakampi ba kita o ano?" Iritable kong tanong sa kanya.
"Whoa. Chill. Si Alex ang kinakampihan ko dito, okay? Bahala kayong magrambulan ni Andrew. Malalaki na kayo. Kaya niyo na yan." Paliwanag niya.
"Malaki na din si Alex."
"Alam ko, pero prinsesa natin siya di ba? Kaya aalagaan at poprotektahan pa rin natin siya."
Tumango ako at tinapik ang balikat niya.
"Basta huwag mo munang ipagsabi na alam mo kung nasaan si Alex. Darating din ang araw na magpapakita siya sa mundo, sa pamilya niya, at lalo na sa Yoshinori na iyon."
"Ibang apelyido na ba ang dala-dala niya sa panahong iyon?" Pang-aasar niya.
Napangiti ako.
"Alexandria Olchondra Lagdameo." Lalong lumapad ang ngiti ko.
"It suits her." Sabi ni Ric.
"Kami naman talaga ang para sa isa't-isa, Ric. Sadyang mapait lang ang kapalarang kailangan naming pagdaanan."
"Buti naman at ayos na ulit ang business niyo, Nate. Balita ko nga noon na halos itakwil kayo ng lolo mo."
"Tama iyon. Kaya naman mas pinili kong makipaghiwalay na muna kay Alex dahil alam kong pati siya ay idadamay ni lolo.
Hindi na nga niya kami tinulungan ay itinakwil niya pa kami. Mas masakit pala na kapag kapamilya mo mismo ang nagtraydor sa iyo." Naikuyom ko ang aking mga palad nang
maalala ulit ang mga mapapait na yugto ng buhay ko limang taon na ang nakakaraan.
"That's tragic, man. Sana you called me para naman natulungan kita."
Umiling ako. Kailanman ay hindi ako nanghingi ng tulong kahit kanino. Tumayo ako sa sarili kong mga paa.
"Thanks, bro. Pero kilala mo ako. Hindi ko ugali ang humingi ng tulong kung alam ko namang kakayanin ko. Well, it took me five years to rebuild myself and save the company but still I made it.
Yun ang importante. Hindi ko na iniisip ang mga sakripisyo ko."
"Si Alex lang naman ang inaalala mo."
Napatango ako.
Si Alex lang talaga ang pinakainaalala ko noon. Kahit na nasa ibang bansa ako at nakikiusap sa mga investors ay siya pa rin ang nasa isip ko.
Siya ang nagsilbing lakas at motibasyon ko upang ipagpatuloy pa ang laban. Siya lang. At minadali ko ang lahat para mabaliakn ko siya.
Ngunit nangyari na ang hindi inaasahan. Isang malaking trahedya ang naranasan ni Alex nang dahil sa pag-iwan ko.
"Sa tingin mo-" Pinutol ni Ric ang sasabihin ko.
"Na ano? Na kung hindi mo ba siya iniwan noon ay masaya kaya si Alex ngayon? Na hindi siguro niya nakilala si Yoshinori at nasaktan ng ganito?" Napapailing ito.
"I don't think so. Siguro mas malala pa ang naranasan niya. Knowing what your lolo did to Nick's fiancee, I'm sure that the magnitude of pain Alex felt from Yoshinori will be just a scrape in the knee.
Haven't you heard? Nasa mental institute na ngayon yung fiancee ng pinsan mo."
"Tama. Pero hindi pa rin. Mayaman sina Alex. Hindi siya kayang galawin ni lolo."
"Walang kaluluwa ang lolo mo at walang makakapigil sa kanya. Tama na nga itong usapan natin. Nabbwisit ako sa kadugo mong iyon."
"Vodka or scotch?" Alok ko sa kanya.
"Any. Basta isa lang. Uuwi pa ako kay Bree."
"Alex's best friend? Ikakasal na ba kayo?" Tanong ko.
"Soon. Kapag okay na ang lahat." Ngumiti ito ng tipid.
"Move on na, Ric. Matagal na siyang patay. It's high time for you to live and love again."
Tumango ito at inisang lagok ang alak.
Tinapik ko ang balikat niya at pinisil iyon.
"Bree's a great woman. You should not let her go."
He smiled at me and I grinned.I know that smile.
"Buntis na ba?" Tanong ko.
"Sana nga. Para wala na siyang kawala."
"Gago ka." Natawa ako.
Natawa na rin siya.
***
Alex's POV
Lumabas ako sa may verandah ng mansion ni Nate para magpahangin. Iniwan ko na muna sila ni Ric upang makapag-usap habang umiinom.
Hindi ko alam kung paano niya nalamang nandito ako. I trust Nate, alam kong hindi niya sinabi kay Ric.
Malakas lang talaga ang gut feel nitong si Riri. Na-miss ko rin siya. Na-miss ko Bree. Sina mommy at daddy. Si kuya. Lahat sila nami-miss ko na.
Mahigit isang taon na din akong nawala.
Kung iisipin ay sapat na iyon upang maghilom ang anumang sugat na meron ako.Isang taon din akong nabuhay na parang isang patay. I wasted a year to mourn for my loss and pain.
My baby.
Noong nakaraang buwan lamang ako nagising sa katotohanan na kailangan ko na ulit bumalik. Kailangan ko na ulit mabuhay. Mabuhay para sa sarili ko at mga nagmamahal sa akin na inabandona ko na
lamang ng basta-basta.
Kumusta na kaya silang lahat?
Oras na para bumalik ako. Hindi ko na kailangan pang mabuhay nang ganito. Kailangang ipagpatuloy ko na ang buhay ko. Na kahit na wala ang baby ko, ay ipaglalaban ko ang buhay ko.
I will do this for her.
Yes, her. My daughter. My angel.
Naluluha na naman ako. I miss you, my angel.
Napaigtad ako nang biglang may yumakap sa likod ko at hinalikan ako sa leeg.
"Hey, gorgeous." Nate whispered. It sent goosebumps on my skin.
"Hey, you startled me." I tried to free myself from his grasp but he won't budge.
I could smell alcohol from his breath. Gahd. Is he drunk or just tipsy?
"Look at the stars. Look how they shine for you." He said.
I looked up and it mesmerized me. Yes, they're shining for me.
But wait.
"That's a Coldplay song." I tapped his arms and giggled.
"Yes, yes it is." He mumbled and kissed the part between my neck and shoulder blade.
Why is he so touchy tonight?
"Alex." He whispered my name.
He turned me around as his arms wrapped swiftly around my waist. His eyes looking intently at me.
I could see the pure love and sincerity in his eyes.
Nate leaned in and captured my lips in a brief yet sweet kiss. I tasted the alcohol.
His forehead's on top of mine and he looked directly at me, our lips brushing each other.
"I won't give up on you, Alex. I will redeem myself and prove to you that I am the right man for you." Then he leaned in again and kissed me hard.
I parted my lips for him and kissed him with everything I had.
My hands found their way on his hair and tugged on it. The kiss became heated and fast.
And when we parted, we're both breathless.
"Nate, I think I'm ready to go back."
His smile faltered then came back.
"That's great." He replied.
"Yes, babalik na ako. I will redeem myself as well." I said in a determined tone.
"I will be with you along the way and through it all, Alex." He curtsied and I giggled.
"Thank you." I kissed him briefly and took his hand.
We stayed like that for who knows how long. And I realized that his kisses did not ignite a fire the same way Andrew's did to me before.
It lacks sparks.
But I no longer want Andrew in my life. So I should learn to deal with it. I will redeem myself and think of nothing else but myself and the people that loves me.
"Nate." I whispered and crushed my lips to him. Hoping to feel the spark.
He angled his head a bit to have easy access. Our tongues dueled and before I knew it, a flame started to ignite inside me.
'Am I ready for this?' I asked myself.
And the answer was given to me when I saw my blouse on the ground as Nate carries me inside his room.
This is my reality now. A heated reality.
#RedeemMyInnerGoddess #SPGBes
A/N: I skipped three chapters. Well, about lang kina Bree at Ric iyon. I'll just upload them after kong matapos ito. Anyway, more or less ten chapters na lang natitira and matatapos na ito. FINALLY!
So what can you say about this? Sorry, I keep on updating so late. Tapos lagi pang ganito na update. Thoughts? Comments?
Should I upload the whole #spg scene or not? Baka kasi ayaw niyo dahil si Nate kasama niya. Hahahaha. Just tell me and I will include it here.
Next chapter will be about Alex's come back. #IhandaMoAngPisngiMoCheska #AngPagbabalik
XOXO,
SERENDIPITY214