Natatakot ako sa magiging reaction ninyo sa chapter na ito mga kamaldita
Cross finger.
The final revelation
Revelation #5
*****
"Well it seems na hindi lang si Ms. Briones ang hawak ng mga kidnappers sa loob. Nasa loob din si Maggie Sandoval." Imporma sa kanila ng isa sa mga tauhan ni Samaniego.
"What kasabwat siya ng tatay niya?" Galit niyang baling dito.
Nandito sila ngayon hindi kalayuan sa lugar kung saan itinatago ngayon ni Roberto si Marie. They are making sure na bawat galaw nila ay tantiyado dahil iniiwasan nilang malaman ng mga tauhan ni Roberto na nasa malapit lamang sila. Their plan is going smoothly.
Ang hinihintay nalamang nila ay ang go signal sa isan pang tauhan ni Samaniego na nasa loob kung saan itinatago si Marie at nagmamantyag. Funny pero sa isang abandonadong building pa na pag aari ng kumpanya nila napiling itago ni Roberto si Marie.
"I dont think so. Nakita ko mismo na kasama ito ni Ms. Briones at pareho sila ngayong nakagapos." Anito sa kanila. "Hindi lang ako makalapit sa kanila dahil sa higpit ng pagbabantay na ginagawa ng mga tauhan ni Roberto."
"He even put his own daughter in this mess?" Paulo ask na parang hindi makapaniwala na magagawa ito ni Roberto sa sariling anak. "Damn! What kind of a father he is."
"The building is guarded kaya mahihirapan tayo sa pagpasok. Kahit kami kanina ay nahirapan kung hindi pa namin pinatulog ang tatlong bantay hindi pa kami makakalampas sa mga ito. Mas konti ang bantay sa side ng building kaya doon tayo dadaan mamaya. My two men are already inside that building, they will guide us." ani Samaniego. "All in all they are about twenty to thirty guard. Mas madami sila kumpara sa atin na papasok sa loob, but we are much trained that they are kaya kampante ako na mas nakakalamang tayo. But we still have to make sure na walang masasaktan sa dalawang babae, specially Ms. Briones. Because someone will go ballistic if something happen to her." Pasaring nito sa kanya bago tumingin sa kanyang gawi. Hell yeah he will definitely go ballistic angpd crazy if something bad happen to his Marie. "Anyway as I was saying our goal is not to kill, we will focus on rescuing the two women inside that building. Butnto make sure that no one qill get hurt in our group four snipers will be place in front, at the back and the two sides of the building. I am warning everyone, specially you Andrew and Nathan, to please focus. We will move as fast as we can but we will also move carefully." He warned us givin us a fierce look na sa paraan ng pagtingin nito sa amin ay ipinahihiwatig na hindi pwedeng unahin ang ano mang emosyon para sa ikaliligtas nh babaeng mahal niya.
Hell he is willing to do that, basta siguraduhin lang ng mga ito na ligtas na makakaalis si Marie sa lugar na iyon.
Marahan ding tumango ang kanilang mga kasama bilang pag sang ayon sa gusto nitong mangyari.
"Good. Now all our guns have silencer para hindi makuha ang atensyon ng mga guard na nasa loob ng building kung may kailangan tayong iligpit. Dalawang groupo tayong papasok sa building we will the firat group will enter the west building and the second group will enter the east. Nathan and Andrew's security team will stand by at this area and some at outside the building para kung dumatin man yung mga pulis at mga magulang ng dalawa mapipigilan sila sa paglapit sa building mismo, we dont want anyone of them be involve with this." Anito na ipinakita ang hawak niyong baril.
Fuck he already know about that fucking thing. Why they just go to that bullshit building and rescue Marie!
"Alright! Lets do this gentlemen!" Sigaw nito and everyone goes to their position.
Kasama sila Nathan, siya at si Paulo kasama si Samaniego sa second team na papasok sa east part ng building. Ayon sa tauhan ni Samaniego na nagmamasid sa loob ay malapit sa east part ng building na iyon ang kwartong pinagtataguan kay Marie kasama si Maggie.
Yung dalawang tauhan ni Samaniego ang nauna sa kanila at ito na din ang bahala sa entrance sa may east part ng building. Agad silang pumasok doon ng mawala sa daan nila ang tatkong bantay na pinatulog ng mga tauhan ni Samaniego. They were greeted with darkness pero pumapasok pa din sa loob ang liwanag mula sa mga sirang bintana ng building.
Walang maririnig mula sa loob. Hindi man lang aakalain na may mga bihag na itinatago doon. Ng makarating sila sa ikatlong palapag ng building na iyon ay may itinurong pintuan si Samaniego sa kanila. At alam niya, nararamdaman niya na nasa loob si Marie. The room was guarded by four bulky men. May mga dalang baril ang mga ito at sa mukha palang ay alam niyang hindi mangingiming pumatay ang mga ito.
Nagtago sila sa isang bahagi doon habang nakikiramdam sa mga ito. He cannot wait to go inside that room but he does not have any choice but to wait.
"Tiba tiba dito si boss ah. Paniguradong malaki ang bonus natin dito." Rinig nilang sabi ng isa sa mga ito.
Nagkatinginan sila ni Nathan sa sinabi ng lalaking iyon.
"Oo nga. Pero mas masarap na bonus kung ipapatikim muna niyansa atin yung pamangkin niya. Tang ina ang kinis, paniguradong masarap kahit talampakan non." Sagot ng isa bago binuntutan ng halakhak.
"Fuck this! Im gonna fucking kill them." He hissed almost a whisper. How dare this men na sabihin iyon sa babaeng mahal niya. No one has the right kahit ang isipin man lang na pagnasaan ang pag aari niya.
"And Im gonna burn them alive." Galit ding sabi ni Nathan.
"Damn it! Will you please shut the hell up! They might hear us morons. We dont want to get caught so gather your shit up, and deal with them layer kapag ligtas na si Tiffany!" Inis na bulong sa kanila ni Samaniego.
Sabay sabay silang napalingon sa mga lalaking iyon ng may marinig silang mga yapag na tila ba nagmamadali sa paglapit. Nakita nila ang tatlong lalaking padating sa gawi ng mga nagbabantay sa kwarto kung nasaan si Marie.
"Si boss?" Anang lalaking dumating. Panic is very evident in his voice.
"Nasa loob. Bakit?" Tanong ng isa sa mga bantay,
"Pinasok tayo, nakita naming walang malay ang mga nagbabantay sa labas."
"Putang ina! Patay tayo kay boss nito." Sabi ng isang lalaki at pumasok sa kwartong binabantayan ng mga ito.
"Hindi niyo ba nakita yung mga pumasok?" Tanong ng isa sa lalaking dumating
"Hindi. Pupuntahan ko sana si Berto para palitan pero wala siya sa pwesto, nakita nalang namin siya kasama si Carding na walang malay sa kwarto sa ibaba." Anang lalaki.
"Fuck!" Samaniego curse "we have to move fast." Anito
Samaniego show himself to those men without warning. Nakatutok sa mga ito ang dalawang baril na hawak nito.
"Hey assholes! Looking for me?" Anito habang walang takot na nakatingin sa mga nabiglang lalaking iyon.
Lumabas sila sa kanilang pinagtataguan at itinutok din ang mga baril sa mga ito.
"Hands up!" Utos sa mga ito ni Samaniego. Pero mukhang walang balak sumunod ang mga ito dahil akmang bubunot pa ng baril ang isa pero mabilis na nabaril ito ni Samaniego sa binti dahilan para mapaluhod ito. "Come on, dont make this hard for us. Kukunin lang namin si Ms. Tiffany. So if I were you you better step aside kung gusto niyo pang mabuhay."
"Sa tingin ninyo ganun kadaling kunin sa amin ang babaeng iyon? Mag isip muna kayo!" Kumpiyansang sabi ng isa. Pero ganon nalang ang gulat nila ng may biglang nagpaputok sa bandang likuran nila dahilan para magsitago sila.
Nakipagpalitan sila ng putok sa mga lalaking iyon. Now he is so certain na any minute ay lulusob na sa gawi nila ang iba pang bantay sa ibaba. But he will never lose hope. He still have rescue Marie. Iyon lang ang laman ng isip niya habang patuloy na nakikipagpalitan ng putok sa mga tauhan ni Roberto.
Napaigik siya ng madaplisan siya sa kanyang balikat ng lumapit siya sa pintuan ng silid kung nasaan si Marie.. Masakit ang tama niya pero ipinagwalang bahala niya iyon. Nakapasok siya sa loob ng silid na iyon pero tanging malamlam na liwanag lang ang sumalubong sa kanya. Iginala niya ang kanyang tingin sa buong silid habang naka umang ang kanyang baril.
"Fuck where are they?" Napalingon siya sa pinanggalingan ng boses at nakita niya si Nathan sa loob ng silid. Katulad niya ang nakaumang din ang baril nito.
Marahan siyang lumapit sa isang pintuan na nakita niya sa isang sulok doon. Bahagya iyong nakaawang, dahan dahan niyang binuksan iyon habang nakaumangnpa din ang baril. He can hear Nathan foot steps behind him.
"Fire exit." He murmur.
Instinct told him na bumaba sa hagdanan noon. Mabilis ang ginawa niyang pagbaba, kailangan niyang abutan ang mga ito dahil kapag nakarating ang mga ito sa ibaba ay maaring makatakas ang mga ito habang kasa kasama pa din si Marie.
"Roberto!!" He called ng makita ang mga ito.
Kasama nito ang nasa anim nito tauhan, si Marie at si Maggie habang hawak ng mga tauhan ni Roberto.
Ng lumingon ito at nakitang nakaumang dito ang kanyang baril ay maagap nitong kinuha si Marie buhat sa pagkakahawak dito ng dalawang tauhan nito.
Nakita niya ang takot sa mukha ni Marie ng iumang ni Roberto dito ang hawak nito baril sa sentido nito.
"Kristoff!!" Marie cried. Parang piniga ang puso niya ng mabistahan ang itsura ng babaeng mahal niya. May pasa ito sa pisngi, namamaga ang mga mata nito dahil sa pag iyak at napakadumi na ng puting damit nito na may mantsa pa ng dugo.
"Oh the mighty Andrew Kristoff Lawrence and my nephew Nathaniel Briones is in the house!" Nang uuyam na sabi nito habang ginagawang pananga sakanila ang katawan ni Marie. "Hindi niyo naman ang siguro gutong makita na sumabog ang utak ng paborito kong pamangkin dito ano?" Natatawang tanong nito sa kanila. "Ibaba ninyo ang mga baril ninyo kung gusto niyo pang mabuhay ang babaeng ito."
Agad naman niyang itinapon aa gilid ang hawak niyang baril sa isang banda dahil sa takot na kalabitin nito ang gatilyo at barilin si Marie. Ganoon din ang ginawa ni Nathan.
"Why are you doing this? Pamangkin mo si Tiffany. My family trusted you!" Galit na tanong ni Nathan dito. "If you want money you should have told us! You damn know that we are willing to lend you money!" Sigaw nito.
"Nathan." He warn. Hindi nila gustong galitin si Roberto habang hawak pa din nito si Marie at nakatutok dito ang baril nito.
"Oh ano ito gusto mong magkwentuhan tayo sa sitwasyon na ito Nathan? Well iho wala akong panahong makipag kwentuhan ngayon sayo, hectic ang schedule ko ngayon." Nakakalokong sabi nito sa kanila. "Oh ayan na pala yang mga kasama ninyo!" Anito ng makita ang ibang tauhan ni Samaniego kasama si Paulo. Walang pakialam na iniumang ni Samaniego ang baril nito sa gawi ni Roberto, sandali niyang nakita ang takot na dumaan sa mukha ni Roberto dahil sa ginawa ni Samaniego pero agad din iyong nawala at mas lalong itinutok ang sariling baril nito sa sentido ni Marie.
"Kristoff please just leave. Kuya please, umalis na kayo." Narinig niyang iyak ni Marie.
Leave?
Hell no! He will never leave without her.
"We will never leave without you baby. Never." Mariin niyang sabi dito habang nakatingin sa luhaan nitong mga mata.
"Pag ibig nga naman." Nang uuyam na sabi ni Roberto sa kanila. "Kung ako sa iyo Andrew at Nathan sasabihin ko sa mga kasama ninyo na ibaba nila ang kanilang mga baril dahil hindi ako mangingiming patayin si Tiffany sa harapan ninyo." Anito sa mataas na boses.
Tinignan niya si Samaniego na hanggang ngayon ay nakatutok pa din ang baril sa gawi ni Roberto.
"Put your gun down man, we cant risk her life." He said. Tinignan lang siya nito bago nito itinapon ang baril sa galid at inutusan ang mga tauhan nito na ibaba din ang mga baril.
"Good. Madali lang naman pala kayong kausap eh."
"Please let go of her. Wala siyang ginawang masama sayo, she treated you as her second father." He said almost beggin for the freedom of Marie, wala na siyang pakialam kung magmakaawa pa siya sa hayop na ito basta masiguro lang niya na pakakawalan nito si Marie.
Hindi na niya kakayanin kung masasaktan pa ito ulit. Halos ikadurog na ng puso niya na makita lang ang nangingitim nitong pisngi.
"Yes! This young lady I have here is indeed sweet and caring, I have to give her that." Sabi nito pero wala pa ding ipinagbago ang tigas ng mukha at boses nito. "Tama ka din naman na wala siyang ginawang masama sa akin. Siya wala pero yung magulang niya meron!!" Galit na sabi nito. Halos higitin niya ang kanyang hininga ng makita na lalong humigpit ang pagkakasakal ng braso nito sa may bandang leeg ni Marie. At mas lalo nitong itinutok sa sentido ni Marie ang dulo ng baril nito. Lalong bumuhos ang luha sa mga mata ni Marie dahil sa ginawa nito. He can now clearly see panic ang fear to her beautiful eyes. "Actually yung mga magulang niyo!! Malaki ang atraso ninyo sa akin!"
Parepareho silang napatingin sa isang banda ng marinig ang pagdating ng ilang sasakyan kasama ang ilang police mobile.
Fuck their parents are here. The situation is getting worst. The police wont help either. Natatakot siya na baka lalong magalit si Roberto dahil sa mga dumating.
"Oh look who's here. A family reunion perhaps?" Nang uuyam na tpsabi nito ng makita na bumaba sa kotse ang kanilang mga magulang. Agad na lumapit sa kanila ang kanyang mga magulang pero agad na umatras si Roberto at ang mga tauhan nito palayo sa kanila.
The police men guns are now pointed towards Roberto's group kaya naman ginawang pangharang nga mga ito ang katawan ni Marie at Maggie upang hindi magpaputok ang mga pulis.
He curse in his mind because of the this situation. Makakagulo sa pakikipag negosasyon nila ngayon ang mga pulis.
"Put your gun down or I'll shoot her?" Banta nito ng hindi binaba ng mga pulis ang mga baril ng mga ito.
"Put your gun down please." His father said na agad namang sinunod ng mga pulis.
"Roberto why are you doing this?" Tito Antonio ask calmly. "Kung tungkol ito sa pera, mapag uusapan natin ito. Please let go of my daughter and your daughter. Please."
Her mother and Tita Sandra is now histerically crying upon seeing how miserable Marie and Maggie is right now.
"Sa tingin ninyo tungkol lang ito sa pera? It is more than that!" Sigaw nito
"Then tell us! Pag usapan natin ito." Tito Antonio said.
"I want to kill all of you. Ikaw! At ang tarantadong best friend mong si Nick Lawrence! I've waited for this moment, ang tagal tagal kong hinintay na makipag higanti ako sa inyo!" Roberto said
"Then set my daughter free! Wala siyang kinalamn sa galit mo sa amin. Sa amin ka may galit kaya wag mong idamay ang mga anak namin!"
"Huh. No! Mas masarap ang ganti ko kapag nakikita ko kayong nahihirapan kapag namatay ang mga anak ninyo!"
"Kuya! Ano bang ginawa nila sayo? Sabihin mo sa amin anong ginawa nila at ganyan nalang kalalim ang galit mo sa sakanila, sa amin. Please you are my brother dont do this to us." Tita Sandra ask while crying.
"Oh hello there my dearest sister. Kapatid? putang inang kapatid! Hindi kita kapatid!" Roberto yelled at Tita Sandra.
"How could you say that!? Magkapatid tayo! Siguro nga we are not blood related pero kapatid kita. Our parents legally adopted you kaya kapatid kita, tinanggap ka namin sa pamilya namin. Our parents love you as much as they love me." Umiiyak na sigaw ni Tita Sandra dito "magkapatid tayo, kuya. Please let go od my daughter."
Yes Roberto is the adopted son of Tita Sandra's parents.
"Hah! You fucking parents adopted me dahil akala nila hindi na sila mag kakaanak! Pero hindi nabuntis pa din yung nanay mo at tignan mo ikaw ang bunga. Pero okay lang iyon eh, alam mo kung bakit? Dahil mahal kita! Mahal kita ng higit pa sa pagiging kapatid! Pero nung nalaman iyon ng mga magulang mo konti nalang ipatapon nila ako sa isang sulok ng bansa palayo sayo! They even threaten me na kapag hindi ko kinalimutan ang nararamdaman ko para sayo they will not think twice na ipapatay ako!" Sigaw nito. "See they dont love me the way they love you! Dahil kung mahal nila ako katulad ng pagmamahal nila sayo hindi nila pagbabantaan ang buhay ko! Dahil kung mahal nila ako hahayaan nilang maging masaya tayong dalawa! Pero hindi! Hindi nila ako mahal!"
Nakita niya ang pagkabigla sa mukha ni Tita Sandra maging sa mukha ni Tito Antonio. Even him ay nabigla sa sinabi nito.
He love Tita sandra more than a sister?
Siguro nga hindi ito tunay na kapatid ni Tita Sandra pero naiintindihan niya ang ginawa ng mga magulang ni Tita Sandra dahil magkapatid ang mga ito sa batas.
"Kaya alam mo kung ano ang ginawa ko? Pinagbigyan ko sila. Ipinakita ko sa kanila na nawala na ang nararamdaman ko para sayo. I even use Margaret para mas kapani paniwala." He said and look at his wife who is standing beside Tita Sandra. He saw pain in Tita Margaret eyes with what he said. "Habang pinapaniwala ko sila na wala na nga akong nararamdaman para sayo nagpaplano na ako para sa mga magulang natin. Then one night Booooom!" Tumatawang sabi nito na para bang may ikinukwento itong isang napakalaking biro.
"No." Tita Sandra said almost a whisper.
"Yes my dearest Sandra, hindi aksidente ang ikinamatay ng mga magulang mo! I planned everything. Ipinapatay ko sila para tuluyan na silang mawala sa landas nating dalawa! Para pwede na tayong dalawa! Bright idea right?"
"Hayop ka! How could you do that to them! Pinalaki at tinanggap ka nila! Why did you kill them!" Nagwawalang sigaw ni Tita Sandra. Niyakap ito ni Tito Antonio ng magtangka itong lumapit kay Roberto. "How dare you!!"
"Papatayin ko talaga sila dahil hadlang sila sa mga plano ko para sayo! Pero putang ina lahat ng pinag hirapan kong pinlano nabalewala dahil iba ang nakinabang!" Muling bumagsik ang anyo ni Roberto. Bakas ang sobrang galit sa mukha nito habang nanlilisik na mga matang nakatingin ito sa gawi nina Tito Antonio. "Dahil sa iba ka napunta! Dahil iba ang minahal mo! Ako dapat Sandra! Ako pero si Antonio ang pinili mong pakasalan! Ni hindi mo man lang nakita na mahal kita hindi bilang isang kapatid dahil sa kanya ka nakatingin! Inagaw mo ying babaeng mahal ko Antonio kaya isinumpa ko na gaganti ako! Na pahihirapan din kita katulad ng paghihirap na nararamasan ko kapag nakikita ko kayong dalawang magkasama! At gagamitin ko ang anak mo! Yung prinsesang pinakamamahal mo ang sasalo sa lahat ng galit ko sa inyong dalawa!"
"Hayop ka kung galit ka sa akin wag mong idamay ang anak ko!" Tito Antonio shout
"Huh damay damay na ito! Ano Antonio masakit ba na makita ang anak mo na nasasaktan? Masakit ba na halos mawalay sa anak mo dahil mas pinili nitong manirahan sa ibang bansa dahil na broken hearted? Masakit ba? Haha hitting two birds with one stone ang plano ko. Nasaktan na ang anak mo dahil sa anak ng best friend mo nasaktan ko din ang ama niya dahil nakikita niyang nahihirapan at nasasaktan ang anak niya. Well not only that, dahil nasaktan ko din ang anak ng best friend mo dahil sa katangahan niya. Dahil mas pinili niyang maniwala sa mga kasinungalingan ni Maggie kesa maninawala sa anak mo!" Sabi nito bago tumingin sa gawi ni Maggie na hawak hawak ng dalawang tauhan nito. "See nasaktan ko na ang mga anak ninyo nasaktan ko din yung taong umagaw sa akin ng babaeng mahal ko. At lalong nasaktan ko din ang taong naging dahilan kung bakit nagpakamatay ang totoo kong ama!"
Nagitla silang lahat sa huling tinuran nito.
"Yes its you Nick Lawrence. Natatandaan mo ba ang lugar na ito? Ang dating building na iyan. Remember Jaime Cruz? Maybe not. Dahil wala ka namang pakialam sa mga taong nakapaligid sayo basta umangat lang ang ngosyo mo! Pinabagsak mo ang negosyo ng ama ko kaya nagpakamatay siya dahil sa sobrang depresyon!"
"I put his business down dahil illegal ang negosyo ng ama mo!" His father said
Lahat kayo, hindi ninyo ako bingyan ng panahon na maging masaya! Kaya papatayin ko kayong lahat!! Pero siyempre uunahin ko yung mga anak ninyo, para mas masakit!" Sigaw nito at itinutok ang baril nito sa kanilang gawi.
Lahat sila ay napaupo at napayuko ng mgapaulan ito ng bala sa kanilang gawi. Pero halos manlaki ang kanyang mga mata at halos malagutan siya ng hininga ng makita niyang tabigin ni Marie ang kamay nito upang hindi sila tamaan ng bala. Nakita niya kung paano nito ibinuhos ang lahat ng lakas nito para makawala sa pagkakahawak ni Roberto at tumakbo papunta sa kanilang gawi.
At kitang kita ng dalawang mata niya ng itutok ni Roberto ang baril nito kay Marie. Mabilis siyang bumangon mula sa pagkakaupo at tumakbo upang salubungin si Marie at iiwas sa bala but he was too late.
Roberto pulled the trigger.
At parang huminto ang oras ng makita niya ang unti unting pagtigil ni Marie sa pagtakbo. Unti unti at napaluhod ito but before she even hit the ground ay nagawa pa niya itong saluhin.
Hindi na niya alintana kung tamaan man siya ng bala because his attention is focus on this woman in his arm.
She's bleeding.
She's fighting for her life.
It feels like the time stop while looking at his beloved woman while fighting for her precious life. His woman is starting to drift away from him and he cannot do anything about it. But even in her state she still manage to smile at him and caress his cheek.
"Kri...k..kristoff i..I l..love yo...you so much." She said almost a whisper.
"Baby breathe with me. Please fight for our life." Yes our life because her life is his life too.
Her eyes is starting to close. He felt like the most worthless man on eart because he cant do anything to save the woman he love.
He cried ng tuluyang bumagsak ang kamay nitong humahaplos sa kanyang pisngi kani kanina lang.
"Marieeeeeeeeeeeee!! No! No baby dont close your eyes. Stay with me baby please." He beg her.
But her eyes is now close.
"Baby please wake up. Please. Baby. Wake up now." He cried.
*****
October 13, 2016
8:18 PM