Naaawa ako kay baby boss
Parang ayoko na siyang pahirapan..
Pagbatiin ko na kaya sila?
Anomsa tingin niyo mga kamaldita
Comment your answers
C=
*****
He heared a loud crash of glass hitting the floor kaya naman napalingun siya sa pinagmulan niyon mula sa niluluto niyang agahan para kay Marie.
And right there just a few meters away from where he is standing the most beautiful woman with a shock expression in her face. The woman who can make his heart skip a beat. The woman she misses so much, the woman she love.
Damn he wanted to hug her and kiss her that instant pero pinigilan niya. Ayaw niyang biglain ito. Alam niya na nabigla na ito sa pagdating niya sa rest house ng mga ito dito sa Baguio kaya ayaw niyang dagdagan ang shock na nararamdaman nito ngayon.
After he talk to her parents at pagkatapos ibigay ni Nathan sa kanya ang lokasyon at susi ng rest house ng mga ito dito ay agad niyang inayos ang mga gamit niya at ilang mga importanteng bagay. Nung gabi ding iyon ay nagmaneho siya papunta dito. He does not want to waste time anymore. Tama na yung kulang isang buwan na sinayang niya. Hindi na niya kayang mabuhay na hindi niya nakakasama ulit ang babaeng mahal niya. He just cant take the longing he is feeling anymore with out Marie by his side.
"Good morning." Bati niya dito at marahang pinunasan ang kanyang kamay sa apron na suot suot niya.
Napatingin siya nabasag na baso na nasa paanan nito.
"Marie you should be carefull next time, papano nalang kung tinamaan ang paa mo nung mahulog mo yung baso. Baka masugatan ka, I know how afraid you are sa dugo so you dont want to be wounded. So please do me a favor always be careful, okay." Aniya at kinuha ang walis at dustpan para alisin ang bubug na nasa paanan nito.
Nakita niya kung paano ito napasinghap ng makalapit siya dito para alisin ang bubog. Hindi pa din ito nagsasalita at nakatingin lang ito sa kanya na para bang hindi ito makapaniwala na nandito siya ngayon sa harapan nito.
"There." Aniya ng malinis niya ang mga bubog. Itinapon niya sa garbage bin ang bubog at itinabi ang mga ginamit niya. "Come on upo kana the breakfast will be serve in a minute, malapit na din namang maluto ito." Hinarap niya ang niluluto niyang hotdog na nasa kawali pa.
He is trying to act normal but damn it he is so nervous right now. Habang nag mamaneho siya papunta dito Akala niya ay hindi na siya kakabahan kapag kaharap na niya ito. He already readied himself. But now? Fuck it! Abot langit ang kabang nararamdaman niya ngayong kaharap na niya si Marie.
He never felt this nervous before, kahit na malalaking tao pa sa business world ang nakaharap niya noon ay hindi siya kinabahan ng ganito. Ngayon lang niya naramdaman ang ganitong kaba, sa harap lang ng babaeng mahal niya.
Huminga muna siya ng malalim bago humarap dito hawak sa magkabilang kamay ang plato ng agahan na inilito niya para dito.
"Marie have a sit, ipinagluto kita ng paborito mo. You like pork tocino for breakfast right?" Aniya dito habang inilalagay ang mga iniluto niya sa dining table. He already set the table up a while ago kaya naman ang niluluto niya nalang ang kailangan niyang ilagay sa mesa.
Lumapit siya sa coffee maker at nagsalin sa dalawang tasa ng kape. Inilagay din niya iyon sa mesa.
Tinignan niya si Marie at nakita niya na Hindi pa din ito umaalis sa kinatatayuan nito kanina. Tinignan niya ito at nakita niya na wala na ang pagkabigla sa mukha nito. She is now looking at him coldly. Walang emosyon na makikita sa mga mata na lalong nagpadagdag sa kabang nararamdaman niya.
Damn it!
He knew it this wont be easy as before. But no matter how hard at kahit gaano pa katagal kaya niyang mag tiis at mag hintay.
"Baby come..."
"Dont. Call. Me. That." Malamig na sabi nito bago siya nito iniwanan doon.
Sinundan niya ito sa loob. Akmang aakyat na ito sa taas ng pigilan niya ito sa braso. Hindi niya magawang suwayin ang sarili at niyakap niya ito ng mahigpit. He burried his face sa pagitan ng leeg at balikat nito. Damn even her scent he miss it.
Naramdaman niya ang panginginig ng katawan nito. But he ignore it.
"I miss you." He whisper.
She just remain silent. Hindi ito kumikibo ni isang salita o pagtutol mula dito ay wala siyang narinig. She was just there standing habang yakap yakap niya ito, both of her hands in her sides.
"Let. Go. Of. Me." She said after a while.
Four words. Just fucking four words pero parang kinurot ang puso niya ng ilang milyon beses. Let go of her? No! He will never let her go.
"No baby. I will never let you go again. Never. Kahit ikamatay ko hinding hindi kita e lelet go. Because if I did para na din akong namatay. I cant no longer live without you. You are my life" He said sincerely
Mas lalo niyang hinigpitan ang pagkakayakap dito, sending a silent sign na wala siyang balak pakawalan ito. He hug him tightly hoping that she will hug him in return.
Gusto niya ulit maramdaman ang init ng yakap nito. He wanted to feel her love once more. Pero habang yakap yakap niya ito he cant no longer feel the warm from her. Wala na yung pamilyar na pakiramdam na na tanging nararamdaman niya kapag niyayakap niya ito. He is like hugging a stone. A cold stone. He cannot feel anything. It felt nothing. So empthy.
He knew he made this and he have to endure this. Siya ang dahilan kung bakit wala na siyang maramdaman na init mula dito. Walang pwedeng sisihin kaya ganito ang Marie na kayakap niya ngayon kundi siya. He made her this. It is all damn his fault.
"Tiffany" anang boses sa likuran nila.
Marie pushed him hard. But not strong enough para maalis ang pagkakayakap niya dito.
"Paulo." Marie sweetly said na nagpaguho sa mundo niya.
Paulo?
What is that man doing here?
Kasama ba ito ni Marie dito?
Sila na ba talaga?
Huli na ba talaga siya?
Is he too late to win her love back? Mahal na ba talaga nito ang Paulo na ito? Balewala na ba talaga siya para dito?
Para siyang nauubusan ng lakas sa posibilidad na balewala na nga siya para kay Marie. Nasasaktan siya sa posibilidad na maaring nag mamahal na nga ito ng ibang lalaki. Na hindi na siya ang mahal nito. Na hindi na siya ang umookupa sa puso nito.
Dahil sa nararamdamang panlalabot ay madali siyang naitulak nito dahilan para mabitawan niya ito sa pagkakayakap.
Agad itong lumapit kay Paulo at parang pinilipit ang puso niya ng makita ng dalawang mata niya na halikan nito sa pisngi si Paulo. He even smiled at him na hindi nito magawa sa kanya. Nagseselos siya. He is so fucking jealous right now. Gusto niya na sa kanya lang ang ngiti pero hindi. Dahil ang ngiti nito na dating kanya lang ay ipinagdadamot na nito sa kanya. Napakadali para dito na bigyan ng masayang ngiti si Paulo samantalang siya ni maliit na ngiti ay hindi nito maibigay sa kanya.
"Good morning, my love." She said not looking at his direction. She is af trying to avoid his burning gaze right now.
There it goes again. That endearment that crash every bit of his soul.
How he hated that endearment. Because that endearment reminded him that the woman he love is no loger his.
Fuck alam niya kung gaano katalim ang pagkakatingin niya ngayon kay Paulo dahil sa selos na nararamdaman niya. But fuck kung pwede lang niya itong patayin sa sama ng tingin niya ay paniguradong kanina pa ito naliligo sa sarili nitong dugo.
Kung gaano katalim ang tingin niya dito ay ganoon naman ka walang emosyon itong nakatingin sa kanya.
"What is he doing here my love?" Tanong ni Paulo kay Marie.
Nakita niya na nagkibit balikat si Marie still not looking at him.
Nang wala itong makuhang sagot kay Marie ay muli siya nitong binalingan.
He tried to hide the emotion in his eyes ng bumaling ito sa kanya. Pilit niyang itinago ang selos na nararamdaman niya ngayon. Pilit niyang itinatago ang sakit na nararamdaman ng puso niya ngayon.
"Mr. Lawrence, what are you doing here?" Paulo ask formally.
"Vacation." Tipid niyang sagot dito.
Wala siyang pakialam dito at wala din siyang panahon na sagutin ang mga tanong nito. He is here for Marie, not for any stupid asshole like Paulo Santos.
He look at Marie again trying to catch her gaze but failed because she is obviously trying her best not to look at him.
Damn baby come on look at me he silently whisper.
"Vacation? Here? Bakit dito ka tumuloy sa rest house ng mga Briones." Sunod sunod na tanong nito sa kanya.
"I need a place to stay kaya dito ako tumuloy. In the first place Nathan gave me a go signal na tumuloy dito" aniya.
Nakita niya ang pamimilog ng mga mata ni Marie sa sinabi niyang binigyan siya ng go signal ng kapatid nito na mag stay dito.
Yes baby I have a blessing from your brother. He said while looking at her with amusement. Damn he is really so beautiful kahit gulat pa ang nakabakas sa maganda nitong mukha.
"Kuya Nathan? No fucking way." She said unconsciously.
Natawa siya dito ng mariin nitong kagatin ang labi ng marahil ay maging aware ito sa sinabi. Agad ding naging blanko ang mukha nito ng marinig na tumatawa siya dahil sa ginawa nito.
"At bakit naman kami maniniwala sa sinasabi mo?" Nagdududang tanong sa kanya ni Paulo.
Well they cannot blame them na magduda ang mga ito. Hindi nga naman kapanipaniwala na binigyan siya ng go signal ni Nathan na magbakasyon sa lugar kung nasaan ang kapatid nito na sinaktan niya ng sobra.
"You want proof?" Tanong niya dito at kinuha ang susi sa kanyang bulsa at ipinakita dito. "Well I guess he wont give me the key if he dont gave me the signal to temporary stay in this rest house." Kibit balikat na sabi niya dito.
"Wag mo kami pinagloloko Lawrence, we all know that you have your own rest house here in Baguio. You can even fucking afford to stay in a five star hotel for goodness sake. Bakit nakikisiksik ka dito? Bakit dito ka pa pumunta kung saan kami nagbabakasyon?" He hissed at him.
Napa angat ang kilay niya dito and he look at him with annoyance in his eyes.
"Bakit Santos masama na ba ang magbakasyon ngayon? Ikaw lang ba ang may karapatang mag bakasyon dito? Do you own the place anyway? No, right? So why the fuss?" He said not trying to hide his annoyance.
"Yes I dont own the place but you are not still welcome in here." Kalmadong sabi pa din nito sa kanya kahit nakikitaan na niya ng galit ang mga mata nito.
Napahalakhak siya ng mapang uyam dito.
"And who the fuck are you to say Im not fucking welcome here?" He ask full of sarcasm. Pinagsalikop niya ang dalawang kamay niya sa harapan ng dibdib niya at tinignan ito ng nakakaloko.
He really wanted to wreck his neck right now lalo na at harap harapan niyang nakikita ang pagkakapulupot ng isang kamay nito sa maliit na baywang ni Marie ngayon. It would really be his pleasure removing his hands away from his fucking not so hot body.
"I am..."
"He is my boyfriend." Marie said. At tumingala kay Paulo.
He can see happiness in her eyes.
Happiness that killed him over and over.
Muli siyang napatingin sa gawi nito. Parang bombang sumabog sa harapan niya ang sinabi nito. Bulong lang ang pagkakasabi nito doon pero parang isinigaw nito ang mga salitang iyon malapit sa kanyang tenga. Wala siyang marinig na iba kundi ang sinabi nito na parang sirang plakang paulit ulit na sumisigaw sa kanyang tenga.
Parang unti unting pinapatay ang puso niya dahil sa sinabi nito. Hindi kayang e proseso ng utak niya ang sinabi nito. Ang sakit na manggaling mismo sa bibig ng babaeng mahal mo na may nag mamay ari na ng iba dito. Hindi kayang tanggapin ng puso niya na may mahal na itong iba.
Hinding hindi niya matatanggap ang katotohanan na iyon. Hindi niya kaya.
"Marie.."
"He is my boyfriend. And when he say that you are not welcome here then you are not. So please stay away from us." Marie said looking straight to his eyes. He cannot see any emotion in her eyes.
Parang sinasakal siya dahil sa sakit na nararamdaman niya ngayon. He cannot properly breath dahil sa pamimilipit sa dibdib niya.
"Marie please dont do this. Dont do this to me." He plead.
Akmang lalapitan niya ito ng humarang si Paulo sa kanya. Inilagay nito sa likuran nito si Marie na para bang itinatago nito sa kanya si Marie.
"Do what Lawrence? Hindi na kayo diba? Remember you are the one who quit on her. Ikaw ang nag cancel ng kasal ninyo. You gave up on her." He said at him.
Fuck! Lahat ng sinabi nito ay totoo. At aminin man niya o hindi ay parang isinampal nito lahat ng mga kagaguhang ginawa niya kay Marie. At wala siyang magawa para ipagtanggol ang sarili niya o ideny man lang ang mga iyon dahil lahat ng sinabi nito ay totoo lahat.
"Stay out of this. This is between me and Marie. Hindi ka kasali dito kaya wag kang makisawsaw." He said at him at lumapit sa mga ito.
Nakita niya ang pag hawak ng mahigpit ni Marie sa braso ni paulo na para bang doon ito kumukuha ng lakas. And it pain him. Nasasaktan siya na hindi na siya ang nagbibigay lakas dito.
"Makisawsaw? Makikisawsaw ako dahil girlfriend ko ang ginugulo mo!!." Ani Paulo.
"I said stay out of this asshole!!" Gigil niyang kinuwelyuhan ito.
Nauubos na talaga ang pasensiya niya dito. Pilit niyang pinipigilan ang galit niya para dito pero nagawa nitong patirin ang pagtitimpi niya.
He will fucking beat him to death.
"Asshole? Sino kaya ang asshole sa ating dalawa? Kung mag isang malaking gago man sa ating dalawa nakakasiguro akong hindi ako yon, dahil ikaw yon Lawrence." Paulo said na para bang wala itong pakialam kahit na nasasakal na ito dahil sa pagkakakwelyo niya dito.
Pero hindi niya pinansin ang sinabi nito. Akmang susuntukin na niya ito ng Maramdaman niya ang paghawak ni Marie sa kanyang braso na susuntok dito.
"Bitawan. Mo. Siya." Mariing sabi nito pero nakikita niya ang takot sa mga mata nito.
Damn! is she afraid for this asshole? Natatkot babito sa maari niyang gawin sa lalaking ito O natatakot ito sa kanya?
Pabalyang binitawan niya ito dahilan para mapaupo ito sa lapag.
Marahan niyang hinawakan ang braso ni Marie.
"Marie please lets talk about this. Lets talk about us please." He beg.
Gusto niyang kausapin ito. He want to make things clear between the two of them. Hindi na niya kaya ang sakit na makita itong nagmamahal ng iba. Fuck alam niya na selfish siya. Pero pagdating kay Marie nagiging madamot talaga siya.
"Wala na tayong dapat pag usapan. Tapos na tayo. Wala. Ng. Tayo." Galit na sabi nito at inalis ang pagkakahawak niya sa braso nito.
Agad itong lumapit kay Paulo at inalalayan itong tumayo.
Fuck ang sakit marinig ang mga katagang iyon. Ang sakit makita ang babaeng mahal mo na lumalayo sayo habang kasama ng iba.
Kahit ng umalis ang mga ito ay hindi niya nagawang umalis sa kinatatayuan niya dahil sa sakit na nararamdamn niya.
Pero kahit ganoo kasakit titiisin niya. Para kay Marie. Para sa babaeng mahal niya tatanggapin niya lahat ng sakit.
Kahit pa ang sakit ay galing dito.
Galing sa babaeng mahal niya.
*****
August 25, 2016
7:37 PM