Odamıza sızan güneş ışığı ile gözlerimi açtım. Sağa döndüğümde yanımdaki koca adama sarıldım kokusunu içime çektim ve kıkırdamaya başladım. Benim çıkardığım sese uyanmış olmalı ki
"Sabah sabah ne neşe bu" dediğinde daha fazla gülüp sıkıca kocama sarıldım. Yılışık bir şekilde
"Seni çok özlemişim" dedikten sonra dudaklarından bir öpücük aldım. Bu halime o da gülümseyip
"Fazla kaşınma yoksa bu odadan hiç çıkamayız"
"Çıkmayalım" dediğimde şaşkınca bana bakıyordu
"Arsız kız" dedikten sonra bu sefer o öpmüştü beni...
Aradan bir ay geçmiş ve artık her şey düzene girmişti. Artık Mardin'de kalıyorduk ve ben burada okuluma devam ediyordum. Bu süre zarfında dedemi kaybettik. Zaten hasta olan dedem bu son olaylara daha fazla dayanamamıştı, dedemin vefatı ile ne babam nede amcam ağa olmak istemedi ve bu yüzden Demir abim ağa oldu ayrıca birkaç güne de evleniyor. Emir ise artık daha bir olgun davranmaya başladı.Ateş'in yanımda olmasına rağmen her gün beni arıyor ve bir ihtiyacım olup olmadığını soruyor arada bir okul çıkışlarında bana uğruyor ve eskisi gibi takılıyoruz. Ateş ise oldukça yoğun çalışıyor yokluğunda çoğu şeyi değiştirmişlerdi bu yüzden yeniden ve daha sıkı bir düzen kurdu. Böylece hem daha güvendeyiz hemde daha mutluyuz.
Saat 12'ye geldiğinde ayaklarımı sürte sürte banyoya gittim
"Hadi işe geç kalacaksın ben banyoya gireyim bu kadar kaçamak yeter sana" dedikten sonra dediklerimin şokuyla kendimden utandım resmen az önce kocamı ayartmış ve hiç bir suçum yokmuş gibi cilve yapmıştım. Hızla duşumu aldıktan sonra Ateş'e hiç pas vermeden giyinip odadan çıkacakken
"Bu kadar utanacak isen niye öyle davrandım başbelası" dediğinde arkamı dönüp dil çıkardım ve
"Sana mı soracağım" deyip hızla odadan çıktım arkamdan bağırdığını duyuyordum bu durum hoşuma gitmişti arada böyle saçmalıklar yapmalıydık. Eskiye göre artık çok çok daha iyiydim. Kocamla mutluydum ve hayallerimi yaşıyordum. Bir çok meslek düşündükten sonra Tıp fakültesi okumaya karar verdim. İyi bir doktor olmak istiyordum belki Mardin'e yara olurdum. Bazı günler Ateş'in arkadaşın ait olan eğitim kurumunda dersler alıyordum. Sınava sıkıca çalışmalıydım. Sonuçta tıp okumak kolay değildi ve ben bunu çok istiyordum.
Düşüncelere dalmışken aşağıya Ateş indi. Yanağıma bir öpücük kondurup.
"İşe gitsem iyi olacak geç kaldım"
"Beni de dershaneye götürür müsün? Bu gün işim yok orada çalışayım"
"Oraya fazla gitmeni istemiyorum evde çalışsan olmaz mı?"
"Evde tembellik yapıyorum ama lütfen Ateş" dedikten sonra tatlı olduğunu düşündüğüm köpek bakışlarımla ona baktım bana gülümseyip
"Tamam tamam git ama ben çıkayım seni Murat bırakır akşam ben alırım söz"
"Tamam haberleşiriz. Seni seviyorum kocacığım" dedikten sonra kocamı yolculadım ve hızla odaya çıkıp dışarısı için uygun şeyler giyme kararı aldım. Bileğimin biraz üstünde olan uçuş uçuş siyah bir etek ve üstüne beyaz bir badi giydikten sonra saçlarımı açtım. Çantamı hızla hazırlayıp kapıya çıktım. Biraz sonra Murat gelmişti ve beni dershaneye bırakmıştı.
Kendime küçük ve boş bir sınıf bulunca hemen içeriye girdim ve çalışmaya başladım. Arada içeri girip sınıfın dolu olduğunu gören ve oflayarak çıkanlar dışında hiç bir ses gürültü yoktu. İlk olarak fen bölümü derslerine yöneldim benim için önemli olan kısım matematik ve fen idi. Ama en büyük sıkıntım matematik bundan kaça bildiğimce kaçıyorum. Bir kaç hoca ile birlikte çalışmama rağmen becerememiştim tabi bundan Ateş'in haberi yoktu zaten buraya gelmemem için bahane arıyordu. 'Bak işe yaramıyor' deyip beni buraya yollamazdı. O yüzden her şey yolunda deyip duruyordum. Ben düşünceler içinde soru çözerken içeriye biri girdi benim sınıfta olduğumu görmesine rağmen arkamdaki sıraya geçip oturdu. Kim diye bakmak için kafamı kaldırdığımda tanımadığım bir sima görünce önüme döndüm.
"Kusura bakma başka sınıf yoktu en sessiz burası" dediğinde
"Sorun yok" deyip önüme döndüm. Bir müddet sonra telefonum çalınca kalemimi bırakıp telefona cevap verdim arayan Emir idi.
"Canım nasılsın neredesin?"
"İyiyim abla okuldan çıktım şimdi sen nasılsın neredesin"
"Senin dersin yok mu erken çıkmışsın yoksa okuldan mı kaçtın!"
"Hayır ya hoca yok vallahi bende seninle takılırım dedim hem düğün için takım almadım daha kendime sende elbise aramıyor muydun beraber bakalım işte"
"Ha tamam o zaman ben evde değilim ama sen buraya gel beraber gideriz" dediğimde arkadan bağıran sesle şoka uğradım
"Yeter ama ya! Ders çalışıyoruz burada dışarıda konuşsana ya!"
"Ne bağırıyorsun be insan gibi söylesene"
"İnsan olsan söylerim düşünce yok mu sende ders çalışmak için sessiz yer arıyorum dedim ya dışarıda konuşamaz mısın?"
"İnsan gibi söyle dedik sana oğlum uyarman yeterliydi. Hem buraya gelen sensin rahatsızsan kapı orada ahmak ya!" deyip telefonda bağıran Emir'e döndüm.
"Patlama be oğlum buradayım işte"
"Ne oldu orada kimdi o?"
"Sorun yok dengesizin biri işte. Sen ne zaman geliyorsun"
"Konum at hemen geliyorum bebeğim. Çok işimiz var bugün " dediğinde kahkaha ile gülüp telefonu kapattım. Arkam oturan çocuğa tip tip bakıp önüme döndüm
"Yaban şey" diye söylendiğinde
"Bir şey mi dedin!" diye çıkıştım. Galiba özel günüm yaklaşıyor fazlasıyla sinir olmuştum çünkü duygu yüklü bir şekilde arkamı döndüm
"Allah rızası için bi işine git kızım zaten bir sürü derdim var"
"Ne güzel işte bana bulaşma o zaman" deyip çantamı alıp sınıftan çıktım. Bu işin burada bitmeyeceği belliydi. Çıkmadan önce sınıfın ışını kapatıp kapıyı da çarptım. Arkamdan bağırdığını duyuyordum. Gülümseyerek dışarıya çıktım. Neden az önce öyle bir tartışmaya girdim bir fikrim yoktu ama olsun bana kimse laf diyemez diyerek kendimi avutup dışarı çıktım. Bir müddet sonra Emir de gelmişti kardeşime sıkıca sarılıp alışverişe gittik. Yolda Ateş'i aradım oda işinin az kaldığını bize katılacağını söyledi.Öncelikle Emir'e takım bakmaya karar verdik. Bir kaç mağazaya baktıktan sonra Ateş'e düğün takımını aldığımız mağazaya girdik.Bir kaç takım denedikten sonra son bir takım kalmıştı onu deneyip kabinden çıktığında
"Çok mu yakışıklı oldum be" dediğinde gülümseyip başımı salladım. https://pbs.twimg.com/media/CQ_2sXnW8AAqHMt.png ( linkteki Emir'in giydiği takım ve ablasına attığı bakış)
Son takımda karar kılıp satın aldık.
"Sıra sana geldi prenses" dediğinde gülümsedim. Bu sefer benim için arayışa başladık. Genelde çok açık elbiseler bulduğumuz için hepsini geri bıraktık. Artık aramaktan bıkmışken Emir bir mağazaya daha soktu ve
"Hadi burada güzel şeyler var dene" dediğinde kendime elbise aramaya başladım. Elime aldığım siyah bir elbise ile kabine girdim.
Emir'e göstermek için çıktığımda
"Çabuk değiştir şunu tamam güzel ama eniştem bizi öldürür daha çok gencim başka şey dene" dediğinde gülümseyip kabine girdim
https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/236x/5a/5c/2e/5a5c2e87cff01324712dc2eb16520d25.jpg (elbisenin linki)
Görevli kadının getirdiği elbiseyi giydiğimde içime hiç sinmemişti ama Emir'e göstermek zorundaydım dışarı çıktığımda gülmese başladı
"Kızım bu ne hal ya gecelik mi alıyorsun sen"
http://ind3.ccio.co/QD/W9/YC/f52f1eff8b949756c36ed2db2e2b12b1.jpg?iw=300 (elbisenin linki)
"Bence de gece seni yatakta bununla görmek güzel olabilir ama dışarı da asla sevgilim" diye yanımıza gelen Ateş'e
"Ya doğru konuş çocuk var " dediğimde
"Bu mu çocuk diye Emir'i kolunun arasına sıkıştırdı" Hep birlikte gülmeye başladığımızda
"Şunu çıkar ben elbise seçeceğim şimdi sana" dediğinde heyecanlanmıştım eminim harika bir şeyle gelecekti karşıma
Biraz sonra kırmızı bir elbise yolladı yanıma elbiseyi giydiğimde şok oldum sırtı açıktı ama çok güzel bir şekilde oturmuştu üstüme yavaşça dışarı çıktığımda karşımda duran iki adam da hayranlıkla bana bakıyordu.
http://thepoorhomme.com/wp-content/uploads/2012/10/SARA-SAMPAIO-VOGUE-PORTUGAL-NOVEMBER-2012_PREVIEW.jpg (elbise linkte)
"Bunu alıyoruz" dedi direk Ateş
"Ama sırtı" deyip arkamı döndüğümde
"Benim karım değil misin sorun yok alıyoruz" dediğinde gülümseyip kabine doğru ilerledim Emir ise arkamdan ıslık çalmakla yetindi. Üstümü değiştirip çıktıktan sonra havanın karardığını yeni fark ettim.
"Yemek yemeğe gidelim mi?" diye sorun Ateş'e
"Sevgili eniştecim benim artık gitmem gerek size iyi akşamlar "deyip aniden yanımızdan uzaklaşan Emir'i tutup
"Hop hop nereye bakalım" dediğimde gülümseyip
"İşim var dedim ya ablacım"
"Ne işin var lan!" diye bağırdığımda bende şaşırdım
"Sakin ol Zeyşan niye bağırıyorsun" diye Ateş yanıma geldiğinde şok içinde ona baktım Emir'e dönüp
"Özür dilerim" dedikten sonra arkamı döndüm artık emindim kesin ay başım geldi ve duygularım artık birbirine girdi.
"Ne oldu şimdi bu kıza ya" diye bağıran Emir'e gülümseyip
"Bir şey yok şapşal" deyip lavaboya gittim. Ve doğru tespit üstüm başım mahvolmuştu. Dışarı çıkıp
"Ateş eve gidelim ben rahatsızım"
"Ne oldu bir tanem söyle bana"
"Hastayım"
"Ne hastası"
"Kadınlara özel hani"
"Haa şimdi anlaşıldı garipliklerin" deyip gülüp beni kendine çektiğinde sinirle ona bakıp
"Eve gidelim hadi"
"Tamam tamam yine kızma" deyip arabaya gittik.
Ateş'ten öğrendiğime göre Emir'de arkadaşlarıyla futbola gitmiş. Eve gelip sıcak bir duş alıp temizlendim. Üstümü giyip aşağıya indiğimde koltukta oturan Ateş'e yanaşıp
"Karnım çok ağrıyor" diye üstüne kıvıldım o ise gülümseyip
"Bu iyi gelir herhalde" deyip karnımı okşamaya başladı. Gülümseyip
"Gerçekten iyi geliyor" dediğimde gülümsedi ve dudağıma küçük bir buse kondurdu.
Özür dilerim çok beklettim yine ama artık çok fırsatım yok ne zaman yazacağıma dair söz veremiyorum:( Kısa bir bölüm oldu evet ama ilerde güzel şeyler olacak