Ay goodluck nalang sayo Kristoff.
Ang gulo mo baby.
Enjoy reading sa magulong utak ni Kristoff mga kamaldita.
At sabay sabay natin siyang e wish ng "GOODLUCK!"
Bukas pa dapat ang update pero dahil natapos ko agad e popost ko na.
Siguro magsimula sa next chapter salitan na ang point of view nila. Ano sa tingin ninyo mga kamaldita?
Pinapahirapan ako ni baby Kristoff
C=
*****
Napaangat ang tingin niya ng marinig na nagbukas ang pintuan ng kanyang opisina at bumungad doon ang kanyang ama. Agad na panakunot ang noo niya ng makita ito.
"Hey dad." He greeted him. "Its late what are you doing here? Kasama mo ba si mommy?" He ask.
"I was just a few blocks away kaya naman naisipan kong dumaan dito. I had a meeting with Antonio. At ang mommy mo nasa bahay." His father said. He seated in the visitor's chair.
"Okay. How is she?" He ask. Sumandal siya sa sandalan ng kanyang upuan at marahang minasahe ang kanyang batok. Nangangalay na iyon dahil sa maghapong pagtatrabaho.
If only Marie is here she will definitely massage him.
Shit damn it! Here he is again.
Marie again. Walang minutong lumipas na hindi niya naiisip ito. He wanted to forget her but damn how will he do that kung ito lang ang laman ng isip niya.
He is trying to make himself busy para hindi maalala ang mga nasaksihan siya kahapon. He went in the office at seven in the morning, wala pa halos ang mga empleyado nila ay nandito na siya at pilit na inaabala ang sarili sa pag tatrabaho. This is the first time that he went to his office at that time, maging si Trina na matagal na niyang sekretarya ay nabigla ng malamang naupa pa siya dito. Nasanay na kasi ang mga empleyado niya na alas nuwebe o alas diyes na siya pumasok.
Buong maghapon siyang nagkulong sa kanyang opisina. He is trying his best to focus sa mga dokumento na kailangan niyang pag aralan pero kahit isang dokumento ay wala siyang maintindihan.
He fucking did not even eat break fast and lunch and now its fucking past seven in the evening pero hindi pa din siya kumakain ng dinner niya.
Wala siyang ganang kumain. Wala siyang ganang magtrabaho pero pinipilit niya ang sarili para mawala ang atensyon niya sa nararamdaman niyang pagka miss kay Marie.
If only Marie is here paniguradong magagalit ito dahil sa hindi niya pagkain ng tama sa oras.
Fuck!
"You're spacing out again." Bumalik ang atensyon niya sa kanyang ama, shit sa harapan pa talaga ng kanyang ama siya natulala. "Just how you space out during our board meeting yesterday. But anyway your mother is.. well I guess she's okay." Naiiling na sabi nito sa kanya habang mataman itong nakatingin sa kanya.
"She does not call me anymore to check out on me. Is she really mad at me?" He ask.
"You could say that. Alam mo naman ang mommy mo gustong gusto niyang maging asawa mo si Tiffany. She adore Tiffany so much, kaya naman ganun nalang ang pagtatampo niya ng malaman niyang hindi na matutuloy ang kasal niyo." Kibit balikat na sabi ng kanyang ama.
"Gustong gusto ko din maging asawa si Marie. Kahit noon pa." Wala sa loob na sabi niya.
Well he dream about that. He dream of marrying the woman he love the most but then he guess his dream will never turn to reality after what happen between the two of them.
Napabuntong hinginga siya. Gustong gusto niyang magbulag bulagan nalang sa pagtataksil na ginawa nito sa kanya pero hindi niya kaya. Dahil sa bawat pag pikit ng kanyang mga mata ay nakikita niya ito kasama ang lalaki nito habang nakikipagtalik.
Parang bangungot na paulit ulit na nag rereplay ang tagpong naabutan niya noong isang linggo kasama ang lalaki nito sa kanyang utak. At sa bawat minutong iniisip niya iyon ay paulit ulit ding sinasakmal ang kanyang puso, nasasaktan siya sa kaalamang hindi ito naging tapat sa kanya katulad ng pagiging tapat niya dito.
Sa loob ng sampung taon ma paghihintay niya dito ni minsan ay hindi siya tumingin o humanga man lang sa ibang babae dahil para na din siyang nagtaksil dito kapag ginawa niya iyon. Kahit walang kasiguraduhan ang na babalik ito sa kanya noon ay naging tapat pa din siya dito.
And he is so damn dissapointed knowing that the woman he love cheated on him. Hindi niya matanggap iyon, kaya naman mas pinili nalang niyang hindi ituloy ang kasal nila at iwanan ito. Because every time he see her ay nasasaktan siya.
Pero bakit may parte sa puso niya na mas lalo siyang nasasaktan dahil hindi niya ito kapiling ngayon o kahit ang makita lang ito.
"Then why did you suddenly cancel your wedding?" His father ask.
Napailing siya dito. Nagtaksil man sa kanya si Marie ay hindi niya kayang ipagsabi man lang ang ginawa nito sa kanya. Hindi dahil natatakot siyang pagtawanan ng mga ito kundi dahil ayaw niyang marungisan ang pangalan nito. Kahit doon man lang ay kahit papano ay maprotektahan niya ito.
Mas gugustuhin pa niyang ang isipin ng mga ito na ang dahilan ng hindi pagkakatuloy ng kanilang kasal ay dahil sa kanya.
"You wont understand dad." He said and tightly close his eye. He feel so damn tired right now. Kung tutuusin ay wala naman siya ginawa maghapon dahil wala naman siyang natrabahong matino ngayong araw na ito but he still feel so tired.
Siguro nga mas nakakapagod ang mag isip kesa sa magtrabaho maghapon. He never stop thi king about her kahit gustong gusto na niyang hindi ito isipin.
Pakiramdam niya kapag hindi pa siya tumigil sa pag iisip dito ay mababaliw na siya.
"Papano ko, namin, maiintindihan kung pareho ninyong hindi sinasabi sa amin ang dahilan ng hindi oagkakatuloy ng kasal ninyo. Both of you are shut about the reason why." Naiiling na sabi ng kanyang ama sa kanya.
Napmulat siya sa sinabi nito. Marie did not tell them what happen? Kung ano ang ginawa nito? At kung ano ang ginawa niya?
"Things happen dad. Trust. Iyon ang nawala sa nangyari sa amin. And I think kung wala ang tiwala sa isang relasyon it wont survive." He said
A long silence filled his office. Narinig niya ang paghugot ng malalim na buntong hininga ng kanyang ama.
"I have to agree with you. But do you really love her?" His father ask.
"Yes. I love her so damn much." He sincerely said,
Gustuhin man niyang sabihin na hindi na niya ito mahal ay hindi niya kayang magsinungaling. Hindi niya kayang magsinungaling sa sariliri niya dahil ang buong pagkatao niya ay sumisigaw ng pagmamahal para dito. But still his decision is firm. No matter how much she love her he will not chase her again. He had too much pain in his heart at the moment and his heart is so fragile right now and he does not like that.
Dahil isang sakit nalang ang ibigay nito sa kanya tuluyan ng mawawasak ang puso niya and he is afraid that kahit ang kanyang katinuan ay sumuko dito.
"Sa isang relasyon may tatlong sangkap iyon para magtagal iyon ng panghabang buhay. First is love, you love someone who makes your heart happy sa pagmamahal sa isang tao nagsisimula lahat ng relasyon without love relationship will not exist. Kung walang pagmamahal sa isang relasyon then it is not a relationship, its called flirting around or some called it play. Second is respect, this one is really important. You always have to respect your partner. Respect her decision, respect her as a woman. You should not violate her. You should always repect her belief and learn how to respect her as a woman you love. Third the most importand ingredient of a relationship is trust. Walang kwenta ang pagmamahal at respeto na meron ka sa babaeng mahal mo kung wala ka namang tiwala sa kanya. Kapag nagmahal ka kailangan mong ibigay ang one hundred percent na tiwala mo sa kanya. Kapag may pagdududa kang nararamdaman talk to her, listen to her and trust her. Because if she really love you she will always be honest and faithfull to you. Always remember those son. Importante ang mga yon sa isang relasyon. Love. Respect. Trust."
Itinukod niya ang dalawang siko sa kanyang mesa at sinapo ang kanyang ulo. Mariin niyang ipinikit ang mga mata upang pigilan ang luhang unti unting namumuo sa mga mata niya.
Nagkulang nga ba siya dito?
Love. He love her so much. No question about that. Mahal na mahal niya ito na handa siyang maghintay kahit gaano pa katagal, kahit walang kasiguraduhan handa siyang maghintay para dito. Handa siyang ibigay at gawin anh lahat para dito, kahit ang sarili pa niyang buhay kaya niyang ibigay para dito. He love her so much.
Pero sapat na ba ang pagmamahal niya para dito para bumitiw nalang siya basta basta dito? Sapat na ba talaga ang pagmamahal niya para dito para konting sakit lang ay nagawa niya itong saktan? Is his love really enough para masabi niya na mahal nga niya ito ng higit pa sa buhay niya? Ng higit pa sa sarili niya?
Did he really love her?
Respect. Mataas ang respeto niya dito. Iginagalang niya ang mga paniniwala nito. He respect what he want. He respect her not only as a woman but as the woman he love. He respect her whole being and her whole existance. Inilagay niya ito sa pedestrial dahil sa sobra sobrang respeto na meron siya para dito.
But Did he respect her ng oras na makita niya itong may kasamang ibang lalaki sa kama? Did he respect her ng pagbuhatan niya ito ng kamay? Did he really respect her when he called her names? Did he fucking respect her ng babuyin niya ito? He violated her. Kung papano niya inilagay ito sa pedestrial ay ganon din ang pag apak niya sa pagkatao nito ng oras na babuyin niya ito.
Did he really respect her?
Trust. He trust her na babalik ito sa kanya. Naniwala siya dito ng sabihin nito na hindi na ito aalis ng hindi siya kasama. He trusted her when he finally said she love him. Nagtiwala siya dito na aalagaan nito ang puso niya. He trusted her not only a hundred percent but a hundres and one percent.
But did he really trust her ng mas pinili niyang paniwalaan ang mga larawang ipinadala sa kanya? Nagtiwala ba siya dito ng mas pinili niyang paniwalaan ang nakita niya? Nagtiwala ba talaga siya dito ng mas pinaniwalaan niya ang sinabi ng best friend niya kesa sa sinabi ng babaeng mahal niya? Did he trust her ng mas ginusto niyang paniwalaan ang mga paniniwala niya kesa sa magtiwala sa paliwanag nito?
Did he really trust her?
"Tell me son, do you love her? Do you love her enough para mahalin mo siya? Para irespeto mo siya? At para pagkatiwalaan mo siya?" His father ask again.
He does not know what to say. Yes she love her so much at hinding hindi magbabago iyon.
He love her.
He respect her.
He trust her.
But he let his anger ruled. Hinayaan niyang sirain ng galit niya ang pagmamahalan nilang dalawa. Mas pinairal niya ang galit na nararamdaman niya kesa sa pagmamahal na meron siya.
He love her so much but anger eat his love for her. Hinayaan niya na maghari ang galit niya sa buong pagkatao niya kaya ang pagmamahal na meron siya para dito ay natapon, ang respeto niya para dito binalewala niya, at ang tiwala na meron siya para dito nakalimutan niya.
"You know what son? Alam ko na mahal mo siya. I know that dahil nakita ko iyon. Ang mga sakripisyo mo para lang mapatunayan hindi lang sa pamilya niya kundi pati na din sa kanya na worth it ka sa second chance. Nakita ko kung gaano kumislap ang mga mata mo pag nakatingin ka sa kanyam you even smile like an idiot evertime you have a sight on her. Nakita din ko kung papano ka nalungkot ng umalis siya, at ngayon nakikita ko sa walang buhay mong mga mata ang sakit. You love her son." His father answer his own question. Tanong na hindi niya kayang sagutin dahil nahihiya siya sa sarili niya kaya sinagot niya iyon. "And son, she loves you too. Dahil nakita ko yun sa mga mata niya. Mahal na mahal ka niya na handa ka niyang pakawalan dahil yun ang ginusto mo. Nirespeto niya ang gusto mo anak at alam ko na kahit na ganoon ang naging desisyon mo nagtitiwala pa din siya na magiging masaya ka. Kahit wala siya."
Damn is he worth it sa pagmamahal nito para sa kanya? Is he worth it for the woman he love.
Marahan niyang pinalis ang luhang kumawala sa mga mata niya. The woman she love loves him so much.
Mali ba talaga siya?
Mali ba siya na sinaktan niya ang mahal niya?
Mali ba siya na hinayaan niyang mawala sa kanya ang babaeng mahal niya?
Mali ba siya?
"Am I stupid dad?" He ask habang nakayupyop pa din at umiiyak.
"Yes. You are one of top businessman in the country ang in Asia, kinakatakutan ka sa pagnenegosyo. But when it comes to love, you are stupid. I raise you to be the best son not to be stupid. Before you make any move think first son, wag kang magpapadalos dalos. Huwag mong hayaan na masaktan na naman ang puso mo at ang puso ng mahal mo dahil sa padalos dalos mong desisyon. Dont be impulsive." His father said.
Pabagsak na umayos siya ng upo at isinandal ang kanyang likod sa sandalan ng upuan. Tumingala siya para pigilan ang kanyang mga luha. She shut his eyes close tightly.
Fuck him!
Tumayo na ang kanyang ama at naglakad papunta sa pintuan ng kanyang opisina. Marahan nitong kinabig pabukas ang pintuan at akmang lalabas na ng muli itong magsalita.
"Oh by the way. According to your tito Antonio naka confine daw ngayon si Tiffany, she broke down because of too much stress. And the Briones family decided to send Tiffany to New York. They decided to support what Tiffany wants, kahit ang pagmomodelo pa nito."
He remain silent. Ayaw man niyang maramdaman pero dumaloy ang pag aalala sa kanya ng malaman na nasa hospital ngayon ito.
"She's leaving?" Naguguluhang tanong niya.
"No. Tiffany decided to stay. Such a tough woman." His father said. Rinig niya sa boses nito ang pag mamalaki. "One last time son, I also like her to be your wife." He said before leaving him.
Napangiti siya sa sinabi nito.
Everyone like her.
Gulong gulo ang isip niya ngayon. Gustong gusto niyang tumakbo papunta dito pero pinipigilan siya ng sakit sa puso niya.
What if mali ang lahat ng sinabi ng kanyang ama? Pano kung hindi naman talaga siya mahal ni Marie? Handa ba siyang masaktan ulit? Kayanin pa ba niya ang sakit?
Hindi niya alam kung ano ang iisipin.
He needs time. He needs to think. Kailangan niyang isipin ang desisyon niya. Just what his father saidm hindi dapat siya maging impulsive.
Muli niyang ipinikit ang mga mata. As he close his eyes nakita niya ang mukha ng babaeng mahal niya.
Ang malungkot na mukha nito. Her eyes is sad and it pain him.
Nasasaktan siya na makitang nasasaktan ito.
At kasalanan niya lahat iyon.
Ayaw man niyang aminin pero his father is right. He might regret everything.
And he is starting to regret everything.
He hope his not too late.
Sana hindi pa huli ang lahat sa kanila.
Sana mahintay siya ni Marie.
Wait for me baby. I'll fix this. Mahinang bulong niya sa hangin.
*****
August 13, 2016
8:51 PM