İthaf listesi;
➳ 1DSimge
(Uzun yorumlardan ya da güzel yorumlardan seçerek oluşturuyorum. Yorum yaparak, adınızı yazdırabilirsiniz. )
Bölüm şarkısı: Zara Larsson - Uncover
☞ Sınır 60 oy, 70 yorum.
**
Elimde ki albüm dolu kutuyu yere bırakıp, sandalyenin üzerine bıraktığım sırt çantamdan su şişemi çıkardım. Müzik bölümünü yenilemek fena olmazdı. "Yeni albümleri yerleştireyim mi Harry?" Diye soran sese karşı şaşkınlıkla arkama dönerek, bana gülümseyen Gemma'ya sarıldım. "Geleceğini bilmiyordum!" Diyerek, saçlarına öpücük kondurdum. Gemma'yı fazlasıyla özlemiştim. "Sadece sizleri özledim, özellikle Sydney Rain'i. Tanrı'm Harry, buraya gelmeden önce onu gördüm. Sana çok benziyor." Diyerek, genişçe gülümsedik birbirimize karşı. Sydney Rain, bu aralar daha fazla bana benzemeye başlamıştı. Bunu fark ettiğim de, midem de oluşan kelebekler, neşelenmeme yardım ediyordu. "Biliyor musun, aynı şeyi düşünmeye başladım Gem, cidden bana benzemeye de başladı." Diyerek, sandalyeyi çekerek oturdum. Ayakta dikilmemize gerek yoktu. "Yürümeye başladı mı?" Diye merakla soran Gemma'yı başımla olumsuzca onayladım. "Uğh, hayır hala emekliyoruz. Daha on aylık Gem, yavaş yavaş yürütmeye başlatacağım." Dedim. Hatta belki eve gittiğimizde bile deneyebilirdik. Ama kızımı zorlayamazdım, istediği zaman yürüyebilirdi. Aklıma kutu içinde bulunan albümler geldiğinde, yerimden kalkıp, "Yardım etmek ister misin küçüğüm?" Diyerek, kıkırdadım. Gemma, benden büyük olsa da boy olarak ondan uzundum ve onunla dalga geçmek en büyük hakkımdı. "Harold!" Diye tısladığında, cidden sinirlendiğini anlamıştım. "Beyin yaşın, boyundan kısa ve az olunca böyle konuşursun anca." Diye gülümsediğinde, klasik bir Gemma olmuştu. Omuzlarımı düşürüp, "Seninle uğraşamam." Diyerek, raflara albümleri dizmeye başladım. Çocukluğumuzda ki gibi tartışmaya girmek için doğru mekanda maalesef değildik. "İyi bücür, ben eve gidiyorum." Dediğinde, albümleri dizmeyi bıraktım. Gemma, havadan öpücük atıp, kapıyı kapattığında bende kapıya doğru ilerledim. Arkasından biraz bakıp, gittiğine emin olduğum da, topladığım saçlarımı açtım. Uzun süre topladıktan sonra sıkılıyordum nedense bu aralar. Belki biraz kestirsem fena olmazdı? Ama buna hazır değildim. Bedenim de bile Sydney'e ait izler, dokunuşlar ve anılar varken onlardan arınmak Cehennem gibi gözüküyordu. Şu bir kaç gündür doktorumun dediklerine uyduğum için, değiştiğimi hissediyordum yavaşça. Bu tuhaftı. Düşünceleri kenara itip, işime yoğunlaştığım da mesainin hızlıca bitip, kızıma kavuşmak istediğimi tekrardan hissettim.
∞ ∞ ∞
Evde büyük bir telaş hakimdi. Her yer, her yerdeydi. Benim biraz dağınıklığım sonucu Sydney Rain'nin diş kaşıyıcısı olarak kullandığı oyuncağı evde kayıptı ve Sydney Rain'nin ağlamaktan göz altları kızarmaya başlamıştı bile. "Anne, bana ver." Diyerek, kızımı kucağıma almaya çalıştım. Çok fazla hareket ediyor, ağlamaya devam ediyordu. "Prenses'im bana bakar mısın?" Diyerek, başımı yüzüne yaklaştırdım. "Aşkım bulacağız, ağlama." Diyerek, kucağımda hoplatmaya başladım. Değişik yüz ifadeleri yapmayı da unutmuyordum ama işe yaramıyordu. "Bulun artık şunu Gemma, zapt etmek çok zor." Diye isyan ettiğim de, Sydney Rain, çığlıklar atmaya geçmişti. "Oğlum, niye bu kadar dağınıksın ki!" Diye, azarlayan anneme omuz silkittim. Bir yandan saçları bozulduğu için isyan eden Gemma'nın söylenmesini dinliyordum. Yerde bulunan, oyuncak atı diğer elime aldım. Kızıma yakınlaştırıp, uzaklaştırırken "Kaç, kaç Sydney Rain!" Diyerek hoplatıyordum. Ama bir kaç dakikalık işe yarıyordu bu yöntem de. Minik parmaklarını, ağzına sokup, hıçkırarak ağlamaya devam ettiğin de, oturup ağlama isteğim artmıştı.
Kıyamıyordum miniğime.
Diğer koltuğun, minderlerleri ve yastıkları da yeri boyladığın da annemin zafer çığlığı, Sydney Rain'nin ağlama sesini bastırmıştı. Elinde tuttuğu kaşıyıcı oyuncağı kanter içinde bana atarken, hızlıca kaptım. Sydney Rain'nin eline verdiğim de, ağlamayı kesmişti. Ağzına aldığı kaşıyıcı ile, gözlerini huzurla bir kaç dakika kapattığında, bende huzurlu bir şekilde, iç çektim. Annem ve Gemma, yorgunlukla kendilerini yumuşak halının üzerine atıp, soluklanmaya başladıkların da, ben de kızım ile yanlarına uzandım. Kafasını tam göğsüme koyarak, üzerime uzandırdım. Küçük bedeni, benim iri ve uzun bedenim de minnacık kalıyordu. Annem, konuşmaya başladığında kafamı çevirip, merakla ne diyeceğini bekledim. Elleriyle saçlarını düzeltip ve soluklanarak, "Bu evi sen toplayacaksın." Dediğinde, kaçıp gidesim gelmişti. Evde büyük bir dağınıklık vardı ve bunu asla tek başıma yapmazdım. "Acı bana anne." Diye söylendiğim de, bakışlarıyla beni susturmaya yetmişti. Gemma, bu halimize kahkaha atarak gülmeye başladığın da, odayı saran koku hepimizin yüzünü değişik bir şekle sokmaya yetmişti. "Oh, hayır." Dediğim de, burnumu Sydney Rain'nin poposuna doğru götürdüm ve o an pişman oldum. "Cam açın!" Dediğim de, Sydney Rain ağzında ki kaşıyıcı ile kıkırdayıp üzerimden halıya doğru indi ve emeklemeye başladı. "Biri Sydney Rain'i tutsun!" Dediğim de, Gemma hemen kucağına alarak, kokunun diğer odalara yayılmadan engel oldu. "Bu çocuğu neyle besliyorsunuz ya?" Diye konuşan Gemma'ya göz devirip, ayağa kalktım. En son oturma odasında bıraktığım bezi, pudrayı, kremi ve ıslak mendili hızlıca kapıp, salona gittim. "Sen Sydney Rain'i oyala, ben de bezi değiştireyim. Bu aralar zapt etmek zor." Diye konuştuğum da, Gemma derin bir iç çekip, "Tanrı'm bizi kokudan koru!" Diye söylemeyi unutmamıştı. Kirli bezi açtığım da, nefesimi tuttum. Cidden çok kötü kokuyordu. "Çok berbat kokuyor." Diye isyan eden Gemma'ya yandan bir bakış atıp, altını temizlemeye devam ettim kızımın. Tüm işlemi bitirdiğim de, kızımın yumuşak ve hafif belli olan göbeğine öpücük kondurup, kıyafetlerini giydirdim. Gemma, koltuk altlarından tutup, kucağına kızımı aldığında, "Babanın saçlarını çekmeye ne dersin Sydney Rain?" Diye sorduğunda, irislerimi büyütüp, "Uzak durun saçlarımdan!" Diyerek, elimde ki çöp poşetiyle ayağıya kalktım. "Gemma, kızıma böyle şeyler öğretme!" Diyerek, arka arkaya gitmeye başladım. Ben her geriye gittiğim de, onlar daha fazla bana yaklaşıyordu. "Elimde kakalı bir bebek bezi var Gemma, kullanmaktan çekinmem!" Diye konuştuğum da, yüzünü buruşturup, "İğrençsin." Diyerek arkasını dönerek, annemin yanına doğru gitti. "Çöpleri atıp, geliyorum!" Diye bağırarak, banyolarda ki ve mutfakta ki çöpleri alıp, kapıya ilerledim. Spor ayakkabılarımı ayağıma geçirip, evin anahtarlarını eşofmanımın cebine atarak evden çıktım. Karşı tarafta bulunan, büyük çöp kutularına atarak, bize ait olan posta kutusunun yanına geldim. İki haftadır hiç bakmamıştım. Cebimde ki anahtarlığı çıkartıp, posta kutusunun anahtarını aradım. Bulduğumda hemen açarak tüm zarfları elime alarak tekrar kilitledim. Eve tekrar girdiğim de, yatak odamda bulunan banyoya girmeden, tüm mektupları yatağın üzerine koydum. Hızlı adımlarla banyoya girip, ellerimi iyice yıkadım. Elimi güzelce kuruladıktan sonra, odaya geri dönüp, yatağın üzerinde bıraktığım mektupları elime aldım. Çoğu bankalardan ve şirketlerin iş yemekleri davetiydi. Sanırım hala şirkette çalıştığımı sananlar vardı. Hepsini es geçip, diğer zarfı elime aldığım da, şaşkınlığımı gizleyememiştim.
Kimden; Ruthie Fray.
Kime; Harry Styles.
Elimde ki zarfı yatağın üzerine bırakıp, diğer mektupları çöpe attım. Tekrar zarfı yatağın üstünden aldığım da, şaşkınlığımı ve merakımı gizleyemiyordum. Kimdi bu Ruthie Fray?
Ehe ben geeldim! Tam da yerin de bitirdim biliyorum ve bölüm 1000 kelimeyi geçti. Artık uzun yazmaya çalışacağım. ( Buradan creamcakesharry 'e selamlar, uzun yaz diye hep belirtiyordu.😂 )
Sizce bu Ruthie Fray, kim? Harry'e ne yazmış olabilir? Düşüncelerinizi ve tahminlerinizi lütfen yazın!💘💁🏻 21K olduk! Herkese sonsuz teşekkür ederim! Sizi seviyorum💘💘💘❤️
☞ Sınır 60 oy, 70 yorum.