"Se... Sevindim! Eee..." 'Ne, neee, düşün!' "Şu... Şu bina ne Asaf?" 'Uzaklaş artık, kenara çekil geri zekalı, zaten yeteri kadar rezil oldun. Allah'ım çok güzel kokuyorsun! Çekiiiiiilll... Kendine gel, duygularını anlarsa iyice çuvallarsın.'
"Hııı!" Kollarının arasından sıyrılırken konunun aniden değişmesiyle şaşıran genç adam, Gülizar'ın işaret ettiği yere bakışlarını çevirerek, "Spor salonu." diye kısaca cevap verdi.
"Yaa!.. Demek spor salonu! Spor salonu mu?"
"Evet."
'Çok lazımdı sordun, sana ne, şimdi cahil olduğumu düşünecek. Hakikatten spor salonu da ne? Bizim okuldaki gibi bir şey mi acaba? İyi de burası okul değil ki! Koca bina, yazık... Alla alla, neden böyle bir şeye gerek duymuş olabilirler ki? Cahilsin Gülizar, sakın ola sorma. Garip davranıyorsun, adamın üzerine bir atlamadığın kaldı, sakinleş artık iyice saçmaladığını düşünecek.'
"Şaşırdın mı?"
"Eee!" 'Kahretsin şimdi ne diyeceğim?'
"Ne?"
Kolunun altında durmaya devam etse de sıkıntısı olduğu her seferinde yaptığı gibi ellerini ovuşturmasına, gözlerini kendisi dışında muhtelif her yere kaçırmaya başlamasına anlam vermeye çalıştı. Daha önce hiçbir erkeğe sarılıp öpmediğine emin olduğu kızın, utandığını, dahası, karşı cinse karşı mesafeli bir hayat yaşadığı ve kadın erkek ilişkilerine yabancılık çektiği için nasıl davranacağını bilmediğine yordu. Gözüne çok sevimli görünen haline dayanamayıp sırıtırken, farkında değilmiş gibi hareket etmesinin en doğrusu olacağına karar vererek tekrar söze girdi.
"Başta saçma gelebilir, yapılma gerekçelerini öğrenince hak vereceğini tahmin ediyorum."
"Mutlaka öyledir Asaf!"
"Abim konumundan dolayı dışarıda istediği gibi güvenli ve rahat bir şekilde hareket edemiyor. Doğal olarak ailesi de..."
"A aaa!.. Neden?"
"Para... Neden bu kadar çok güvenlik önlemi aldığımızı zannediyordun. Zenginlik hayatı kolaylaştırmasının yani sıra farklı bir tür kısıtlamayı da beraberinde getiriyor. Hem de çok tehlikeli cinsinden."
"Hırsızlıktan mı bahsediyorsun Asaf? Ay Allah korusun!"
"Sadece bir tanesi ve en önemsiz olanı... Asıl problem ölüm riskiyle yaşamak."
"Neee? Yok artık, neden birisinin çok parası var diye öldürsünler ki."
"Gülizar, Gülizaaaar... Çok safsın, sakın bu yönünü kaybetme."
"Hııı!" 'Saf mıyım! Eeh nihayet aptal olduğumu anladı. Ama bu yönünü kaybetme dedi. İyi bir şey mi yani?'
"Rakipleri ayağını kaydırmak amacıyla sürekli takip ederler, daha geçen sene büyük bir badire atlattık. Abim öldürülmekten kıl payı kurtuldu."
"Aaaa! İnanamıyorum. Ne yani sırf zengin diye öldürmek mi istiyorlar?" 'Tek hayati tehlikesi yaşayan ben değilmişim! Bu strese nasıl dayanıyor?'
"Maalesef gerçek, sadece bununla da sınırlı değil. Kendilerine mafya diyen, organize suç örgütleri de parasına konabilmek için sürekli bir tehdittir. Doğal olarak ailesi de bu durumdan nasipleniyor. Fidye istemiyle kaçırılma riskine karşı 7/24 korunuyorlar."
"Bu çok kötü bir şey Asaf!"
"Öyle... Açığımızı yakaladıkları anda emin ol boş durmazlar. Konuyu nereye bağlayacağım, bahsettiğim sebeplerden dolayı en risksiz ve güvenli yol, yaşadığın yerde ihtiyaçlarını giderebileceğin her şeye sahip olmak. Spor salonu bunlardan sadece biri."
"Başka şeyler de mi var? Ben... Özür dilerim, öyle deyince merak ettim." 'Bir türlü bırakamadın şu huyunu! Bok var, öğrensen ne olacak. Ama burada yaşayan kadınlar hiç korku içinde yaşıyor gibi değillerdi.'
"Rahat ol, sormasan da gösterecektim. Bu yolu takip edersen bahçede yaşayanların ihtiyaçlarını karşılayacak nitelikte, doğal yoldan tarım yapılan meyve ve sebze bahçeleri ve seralar yer alıyor. Kendi kendisine yeten küçük bir çiftlik gibiyiz. Gübreyi bile dışarıdan almıyoruz."
"Aahh! Hayvanlar da mı var? A aaaa! İnek, koyun, ne bileyim işte tavuk falan mı besliyorsunuz?"
"Evet... Eve gelen malzemelerin hemen hepsi burada yetiştiriliyor."
"Yumurta, süt, yoğurt, eee... Et..."
"Hepsi... Bahçeyi küçük, modern bir köy gibi düşün Gülizar, şartların veya iklimin izin vermediği ürünler haricinde ne ararsan yetiştiriliyor. Diğerlerini de dışarıdan temin ediyoruz. Çalışanlar, babadan intikal eden emektarlar, neredeyse hiç değişmemiş ve kendi istekleriyle aileden devralan çocukları tarafından devam ettiriliyor. Hepsi Çınar Beye ve ailesine sadık, birbirlerini çok iyi tanıyorlar. Biz bile aralarında yabancı sayılırız. Abim tarafından çocukları okutuluyor, maaşlı çalışan oldukları halde her türlü ihtiyaçları karşılanıyor, karınları tok ve mutlular. İhtiyaç dahilinde derin araştırmalar sonrası çalışacak yeni eleman alınıyor. Şimdiye kadar ayrılmak isteyen olmamış."
"Ben de olsam gi..." 'Gitmek istemezdim!' "Gitmelerine hayret ederdim." 'Az daha ağzından kaçırıyordun Gülizar, konuşmadan önce düşün. Buradan kim ayrılmak ister ki, hele sen buradaysan Asaf... Ölene kadar yanında kalacağını bilsem, bahçeden bile çıkmak istemezdim.'
"Katılıyorum canım, hele yaşını başını alanlar neredeyse hiç dışarı çıkmıyor. Uzatmayayım, sonuçta sürekli ikamet edenler de düşünülerek çocuk parkından yüzme havuzuna, tenis kortundan futbol sahalarına kadar ne istersen mevcut."
'Kesinlikle burası cennet ya da ben rüya görüyorum.'
"Bak, şu ağaçların arasındaki büyük evi görüyor musun?"
"Evet!"
"Abim ve ailesi orada oturuyorlar. Ana girişe yakın, ön cepheye bakıyor. Spor salonu çapraz arkasına düşüyor. Yapmak istediğin faaliyete göre içeride her türlü spor malzemesi bulunuyor."
"Yaa!" 'Faaliyet mi? O ne be! Penceresi de yok ki içeriye bir bakayım.'
"Kendisi veya bahçe halkından isteyen dilediği gibi kullanmakta özgür, hatta ara sıra ben bile çalışıyorum."
"Kapısı yok!" 'Bravo, üstün zekanı yine belli ettin. Şimdi içeriye ışınlanarak giriyoruz derse, inanmış gibi yaparsın. Merakını bir dizginleyemedin gitti Gülizar.'
"Girişi diğer kısımda, sanırım orasını daha çok beğenirsin. Evin ön cephesiyle birleşen çiçek bahçeleri, oturma yerleri, gezme alanlarına bakıyor.
'Gezme alanları, çiçek bahçeleri! Neden bahsediyorsun Asaf, burası ne biçim bir yer?'
"Buradan düz devam edip..."
"Aaayyy!"
"Ne oluyor? Gülizar..."
Genç kızın irkilmeyle beraber hafif çığlığının ardından önce yanından uzaklaşmaya kalkmasını, hemen akabinde iyice yanına sokulmasını sorgulayarak sebebini anlamaya çalıştı. Bahçede herhangi bir tehlike olmadığını bilmenin rahatlığıyla kollarına alırken, korkmasına sebep olan etkeni bulmak için bakışlarını çevresinde gezdirdi. Ağaçların arasında Gülizar'ın tepkisinden dolayı tedirgin olduğu anlaşılan güvenlik görevlisini görünce, rahatlayarak gelmesi için işaret etti. Kafasını göğsüne gömen genç kızın içler acısı haline üzülerek, "Gülizar, her şey yolunda." diye kısık sesle, güven verici bir edayla saçına dokundu.
"Aaa... Asaf! Ağaç... Ağaçların arasında..." 'Allah'ım, o... O...'
"Biliyorum canım, gördüm, arkadaşı tanıyorum. Beraber çalıştığım güvenlik elemanlarından birisi... Lütfen saklanmayı bırakır mısın?"
"Ar... Arkadaşın mı?" 'Tanıyormuş, oooohhh çok şükür!'
"Sayılır. Beraber çalışıyoruz ve çok iyi tanıyorum. Sana zararı dokunmayacağının garantisini veriyorum, güvenilir bir insandır. Hadi ama yapma böyle... Yanımıza çağırdım, çocuk da seni korkuttuğunu düşünerek tedirgin oldu."
"Ta... Tamam, özür dilerim."
"Dileme, haklısın. Çevrede güvenlik elemanları olduğu hakkında uyarmalıydım. Asıl ben suçluyum."
Başını sakladığı omuzdan hafifçe uzaklaştıran genç kız, ürkek bakışlarını bir süre Asaf'ın yüzüne diktikten sonra anlayışla gülümseyen ifadesinden güç alarak biraz ileride duran karaltıya çevirdi. Otuz yaşlarında temiz yüzlü bir adamın kendisine saygıyla selam verdiğini görünce, nispeten rahatlarken bulunduğu durumdan duyduğu utançla genç adamdan biraz daha uzaklaşarak karşılık verdi.
"İyi günler hanımefendi... Asaf abi..."
"İii... İyi, eee... günler."
"İyi günler Şevket. Gel lütfen, seni Gül Hanımla tanıştırayım."
"Memnun oldum... Korkuttuysam kusuruma bakmayın Gül Hanım, bahçeyi kontrol için geziyordum, sesleri duyunca kim olduğunu görmek için yolumu değiştirdim."
"Önemli değil, asıl ben özür dilerim. Aniden görünce boş bulundum."
"Rica ederim."
"Tanıştığımıza memnun oldum, eee... Şevket Bey."
"Sağ olun... Ben görev yerine döneyim. Abi..."
"Kolay gelsin abicim..."
'Acaba hakkımda ne düşünüyor? Bekar bir erkeğin evinde kalan düşmüş bir kadın olduğumu mu? Ne fark eder ki bu saatten sonra yemin etsem Asaf'la bir ay boyunca aynı evde kaldığımı öğrenen hiç kimseye, başta kendi aileme namusumu kanıtlayamam. Yıllardır özene bezene koruduğum, itin tekine peşkeş çekilen iffetim ayaklar altında!.. Hıııhhh... Hem de hiç suçum yokken, yediğim onca dayağa çektiğim ızdıraba rağmen, kendimi sakınmaya devam ettiğim halde... Peki, umurumda mı Gülizar... Sen, hepsinden de önemlisi Asaf ne olduğunu bilirken, insanların ne düşündüğü önemli mi? Haaa, önemli mi? Hayır!..'
"Nereye bakıyorsun? Gülizar!.."
"Efendim!"
"Daldın yine! İyi misin?"
"Öyle düşünüyordum, merak etme iyiyim Asaf."
"Canın mı sıkıldı?"
"Eee... Hayır!.."
"Yine o trans hallerinden birisine girdin. Kafanı kurcalayan konu ne?"
"Yok vallaha..."
"Gülizaaar, seni tanıyorum. Hala tedirgin misin?"
"Eee..." Ne söyleyeceğini şaşırarak öylece dururken duygularının açabileceği kadarını kafasında sıralayan genç kız, "Tam olarak değil." diye anlaşılma arzusuyla söze girdi.
"O da ne demek?"
"Benim hakkımda ne düşündüğünü merak ettim Asaf, buraya nasıl geldiğim malum."
"Haa anladım! İçin rahat olsun, tanımadıkları halde hepsi senin adına çok endişelendiler."
"Ciddi misin?"
"Kesinlikle... Çok kötü durumdaydın Gülizar, insani duygulara sahip olan herkes aynı şeyi hissederdi. Diğer türlüsü de burada barınamazdı. Her gördükleri yerde sağlık durumunu ve yapabilecekleri bir şey olup olmadığını sordular."
"Yaa! Sağ olsunlar."
"O yüzden hakkında ne düşündüklerini dert etme, hep beraber seni sahiplenmiş durumdayız."
'Beni, Gülizar'ı sahiplenmişler! Doğru dürüst tanımadıkları, hatta görmedikleri bir kadını... Gerçek olabilir mi? Bu kadar iyi niyetli insanların aynı yerde bulunmaları normal mi? Onların yetiştirilmeleriyle bizim aramızda ne fark var? Neden tanıdığım insanların çoğu çıkarları olmadan karşılıksız kimseye kol kanat açmıyorlar? Ben bunun neresindeyim...'
"Devam edelim mi?"
"Olur." 'Gerçeklikten kopuyorsun Gülizar, daha ne kadar şaşırabilirsin! Bunca yıl çektiğim sıkıntıların ödülü bu masal diyarı olabilir mi?' "O çiçek bahçeleri dediğin yere mi gidiyoruz?"
"Ne o, pek inanmamış gibi konuşuyorsun."
"Yok, öyle değil de... Ne bileyim, garip geldi." 'Hoş burası başlı başına garip bir yer, karşıdan tek boynuzlu at bile çıksa şaşırmamam lazım. İlkokuldayken okuduğum masal kitaplarından fırlamış gibi.'
"Kış vakti pek çiçek olmaz ama yine de görünce şaşıracağını tahmin ediyorum. Bu kısımdan geniş bir tur atıp diğer taraftan dolanırız, kendi gözlerinle görürsün."
"Peki!"
"Çalışanlarla tanıştırmadan önce çevreyi gezdirmek istedim. İleriden..."
Duyduğu sözlerle tüyleri diken diken olan genç kız, ürkek bir ifadeyle bakışlarını Asaf'a çevirerek, "Ön kısımda başka insanlar mı var Asaf?" diye korkusunu açık etti. Denetimi eline alan bedeni dururken, yalvaran gözlerini, saklayamadığı tedirginliğini taşıyan yüzünü genç adama doğru kaldırdı.
"Evet... Gülizar, daha şimdi bahçede yaşayanlar olduğunu söyledim."
"Ama tanıştıracağım demedin Asaf! Hem seninle kaldığım süre boyunca Çağla ve nişanlısı dışında evin önünde dolanan kimseyi görmedim."
"Biliyorum. Bizim bulunduğumuz kısımda aileler yok... Faruk'u saymazsak, en azından yakın zamana kadar yoktu. Abimin teşviki ve bizim de tercihimizle üç güvenlik şefi yan yana evleri seçtik."
"Üçüncü mü? O kim?"
"Suat... Diğer yanımızdaki evde oturuyor."
"Hiç görmedim!"
"Hı hı... Şaşırmadım."
Son dönemde Faruk'un nişanlanması, kendisinin Gülizar'la ilgilenmesi yüzünden sorumluluğu sırtlanan dostunu minnetle anarken, genç kıza yabancı geleceğinden emin olduğu eğitimlerinin, istedikleri takdirde ruhu duymadan burnunun dibine kadar girmesini sağlayacağını söylemekten vazgeçerek gülümsedi. Korkularını baz alarak yakın civarda rahat dolanabilmesi adına planladığı gezinin, amacına ulaşabilmesi için insanlarla tanışmasının şart olduğunu bilerek ikna girişimlerine başladı.
"Gülizar, sürekli evin içine tıkılarak yaşayamazsın."
"Ama... Be... Ben iyiyim!"
"Kötüsün demedim. Bahçe içinde tehlike teşkil eden en ufak bir unsur olsaydı, önce ben izin vermezdim. Etrafının güvenlik ağı bulunan, yüksek duvarla çevrili olduğunu biliyorsun. Yirmi dört saat kameralarla kontrol altında tutuluyor. Bilgimiz dışında içeriye kedi bile giremez."
"Yaaa!.." 'Saklı cennet derken ne kadar uygun bir benzetme kullanmışım. Buradan hiç çıkmadan yaşayabilirim!'
"Bu bölgede istediğin gibi dolaşabilirsin. En azından sular durulana kadar sosyalleşe bileceğin yegane ortam burası, güvenilir ve korkmanı gerektirecek hiç bir şey yok."
'Beni gideceğim güne hazırlamaya çalışıyor. Lütfen, istemiyorum! Gitmek istemiyorum Asaf, senden ayrılmayı istemiyorum.'
"Tek çekincem, arkadaşları tanımadığın için aniden karşılaşırsan biraz evvel olduğu gibi korkman. Daha önce de belirttim Gülizar, ben yokken evde kapalı kalmanı istemiyorum. Dışarıda çekinmeni gerektirecek kimse olmadığını kendi gözlerinle görürsen rahatlarsın."
"Peki, sen nasıl istersen!"
"Ben değil, yaşadığımız yer çok güzel, alışınca kendin çıkmak isteyeceksin. Hadi gel yürümeye devam edelim."
*******************************************************************
Merhaba, an itibariyle yetiştiremeyeceğime kanaat getirdim, biz bir arkası yarın yapalım arkadaşlar, ben de sizleri daha fazla bekletmemiş olayım... İki kardeşimin altı yaş farka rağmen bir gün arayla olan yaş günlerini kutlamak için sürpriz bir ziyaret yaptık, ister istemez yetiştiremedim. Neyse zaten 11.00 oldu ben susayım :)) En kısa sürede görüşmek üzere, sevgiler :)