Naalimpungatan ako ng may pumatak na malamig na bagay sa mukha ko. Tuluyan na akong nagising dahil sa sunud-sunod ang patak nito.
"Jed?"
"Gising ka na pala. Kailangan nating humanap ng masisilungan. Umuulan na."
"Ha? Sige sige." Akmang baba na ako ng pigilan niya ako.
"Wag ka ng bumaba. Pahihirapan mo lang ang sarili mo."
"Pero kanina pa ako nakasaklang sayo, baka kasi pagod kana."
"Okay lang ako. Yumapos ka ng maayos. Tatakbo na ako para hindi tayo mabasa ng sobra. Italukbong mo muna yung jacket."
"Ha? Sige sige." Kagaya ng sinabi niya. Yumapos ako ng maayos sa kanya.
Hindi ko alam, pero biglang tumibok ng mabilis ang puso ko. Hindi naman ako yung tumatakbo pero parang ako yung hinahapo. Medyo inilayo ko sa kanya ang parte ng katawan ko kung nasan ang puso ko para di niya maramdaman ang bilis ng tibok nito.
Sumilong kami sa isang maliit na kweba na nadaanan namin. Di man komportable na manatili dito ee wala kaming pamimilian dahil hindi na rin namin makita ang daan dahil sa sobrang dilim.
"Pasensiya ka na Jed."
"Para san?"
"Kasi nasa ganto kang kalagayan dahil sa akin. Kundi mo ako sinundan hindi ka sana mababasa ng ulan at aabutin ng gabi dito sa gubat."
"Wala na tayong magagawa. Nangyari na ee."
Kahit na hindi pa rin nagbabago yung paraan niya ng pakikipag-usap at trato niya sa akin, masaya na ako dahil pakiramdam ko, kaibigan ko na siya.
---
Ilang oras na rin kami dito sa kweba pero tila hindi na titigil pa ang ulan. Sa halip na humina siya lalo siyang lumalakas kasabay ng paglakas ng hangin.
Hindi ko maaninag ang itsura ni Jed dahil sa sobrang dilim. Hindi ko din alam kung anong kalagayan niya. Kung nilalamig ba din siya na kagaya ko.
Nagulat ako ng biglang may mainit na bagay na humawak sa kamay ko.
"R-raxelle..."
"Jed?"
"A-ang l-lamig."
Naalarma ako dahil sobrang init nung kamay niya na nakahawak sa kamay ko. Agad kong inilagay yung kamay ko sa noo niya kahit na hindi ako sigurado kung noo niya ba talaga yung nahawakan ko.
"Pisngi ko yan."
"Ha? Aa ee. Sorry. Di kasi kita makita."
Dug.dug.dug.dug
Ano bang problema ng puso ko? Hinawakan lang namin ni Jed yung kamay ko aa. Tskk. Kainis. Hinahapo na naman ako.
"Eto ang noo ko."
"Grabe Jed. Ang init mo. Uso din pala sayo ang sakit?!"
"Anong palagay mo sakin, waterproof?"
"Tsssk. Teka, gagawa lang ako ng apoy."
Akmang tatayo ako ng biglang niya kong pinigilan.
"Pano mo gagawin yun, ee wala ka na,ang kapangyarihan na katulad ng sa akin atsaka bawal gumamit ng kapangyarihan dito, di ba?"
"Hindi ko naman kailangan ng kapangyarihan ee. Wait lang. Ako ng bahala."
Hinubad ko yung jacket niya sa akin atsaka ko ibinalot sa katawan niya.
"Mas kailangan mo yan." Kahit na alam kong di niya makikita, ngumiti ako sa kanya.
Mabilis akong lumabas sa kweba at tumakbo papunta sa puno na malapit sa amin. Medyo naaninag ko pa siya dahil sa konting liwanag na nagmumula sa buwan.
"Aaaaa. Yung sugat ko." Nakita kong dumudugo na naman ito pero hindi ko na lang pinansin. Mas mahalaga ang makagawa agad ako ng apoy.
Humanap ako ng tuyong mga sanga ng kahoy at dahil sinuswerte ako, may natagpuan ako.
"Akala ko wala akong makikita ee. Bwenas na rin at hindi nabasa tong mga to."
Mabilis ulit akong tumakbo papasok sa kweba.
"San ka galing?"
"May kinuwa kang ako. Kamusta na pakiramdam mo?"
"Nilalamig pa rin."
Haay. Ayoko talaga ng may sakit. Kumuwa ako ng dalawang sanga at kinuskos ko sa bawat isa.
"Anong ingay yun?"
"Wala. Basta."
Ilang minuto din akong nagkukuskos at sa wakas umapoy na din siya.
"Sabi ko sayo ako bahala sa apoy ee."
Naupo ako sa tabi niya at isinandal ko ang ulo ko sa pader ng kweba. Nakakapagod ang araw na ito. Kung sakaling hindi dumating si Jed. Hindi ko alam ang gagawin ko. Panigurado ako na mag-isa akong pagala-gala dito sa gubat.
"Raxelle?"
"Bakit?"
"Nilalamig pa rin ako."
"Ha?" Agad kong iniligay muli ang kamay ko sa noo niya. "Lalo kang uminit. Ano bang nangyayari sayo?"
"Sobrang lamig."
"Basang basa ka kasi ee. Pati yung damit mo. Alam ko na, hubarin mo yung damit mo para matuyo tapos yung jacket mo muna ang isuot mo para mabawasan yung lamig na nararamdaman mo."
"Sige."
O_______O ako yan.
"Jed, sana nagpasintabi ka muna na maghuhubad ka na. Di man lang ako tumalikod ee."
"Gusto mo rin namang makita ang abs ko ee."
"A-ano?" >/////////////<
"Hahaha. Bakit ka namumula?"
"Che, ewan ko sayo." Sabay talikod ko sa kanya. Kainis to. Pero wow, tumawa ba siya? Tsaka pano niya nalaman na namumula ako ee madilim. Tssk, obvious ka kasi Raxelle. Argh.
Dahil sa ang tahimik ng buong paligid, Napaidlip ako pero di rin nagtagal nagising ako ng maramdaman ko yung ulo ni Jed sa balikat ko.
"Nakatulog ka na pala."
"A-ang l-lamig."
"Nagii-sleep talk ka pala. Nakakatuwa naman."
Pakiramdam ko sobra talaga siyang nilalamig. Hindi pa rin siguro sapat ang init nung apoy para mabawasan yung lamig na nararamdaman niya. Hindi ko alam kung anong gagawin ko.
"J-jed...." Nagulat ako nung bigla hinila ni jed ang kamay ko at iniyapos sa kanya.
"Kahit ngayon lang."
"Ha?"
"Yakapin mo ako kahit ngayon lang."
Dug.dug.dug.dug.
Ayan na naman ang puso ko. Bakit ba palagi na lang din akong hinahapo. - -
Kahit nahihiya ako, ginawa ko na lang. Para na rin mabawasan yung lamig at para mabilis na rin siyang gumaling. Tutal naman, kaming dalawa lang ang tao dito atsaka di naman din niya nakikita dahil nakapikit yung mata niya.
"Ngayon lang to ha."
---
Mackie P.O.V
"Hating gabi na wala pa rin si Raxelle. Kainis. Dapat sinamahan ko talaga siya."
"Mackie, wala tayong magagawa sa ngayon, sobrang lakas ng ulan at madilim na rin sa labas." - Maddison
"Pagkahupa ng ulan saka tayo maghanap." - Lei
"Argh. Naiinis ako sa sarili ko. Ako na nga lang ang poprotekta sa kanya di ko pa magawa."
Nagulat kami ng dali-daling tumakbo papunta sa amin sina August at Renz na basang-basa.
"Di namin makita si Jed." - Renz
"Pati ba naman siya nawawala rin." - Casie
"Sabi niya kanina maghahanap lang daw siya ng prutas ee." - Lei
"Maghahanap ng prutas? Ee ilang oras na siyang wala." - Casie
"Hinanap nga namin sa paligid para kako makuwa na yung prutas kung meron man siyang nakita pero inabot lang kami ng ulan sa kahahanap." - August
"San kaya nagsusuot yung lalaking yun?!" - Maddison
"Dalawa pa tuloy silang nawawala. Hindi kaya magkasama sila?" - Casie
"Imposible yun. Naunang umalis si Raxelle bago umalis si Jed."
"Oo nga." - August
"All we can do is to wait for them or wait until the rain stopped so we can search for them ." - Ro
Argh nakakainis. Baka kung napapano na si Raxelle. Tssk sabi ko na nga ba kaya gustong gusto ko siyang samahan kanina ee. Tsssk.
"Wala ba talaga tayong magagawa?"
Lahat sila umiling. Aisst. - __________-
***