Zaraz po przyjściu do domu czekała na mnie stęskniona babcia, która przygotowywała pierogi. Od razu kazała wszystko jej opowiedzieć. Mówiłam praktycznie wszystko — pomijałam oczywiście to ile alkoholu podczas tego krótkiego wyjazdu wypiłam.
Wieczorem zaczęłam czytać notatki ze szkoły. Co prawda nie musiałam się nie wiadomo ile uczyć, bo wszystkie przedmioty przychodziły mi bez większego wysiłku. Dodatkowo czasami znajdywałam czas w Europie na przepisanie lekcji, odrobienie zadań. Przeczytałam po pare razy wszystko co zrobiła moja klasa podczas ostatniego tygodnia, wzięłam prysznic i położyłam się spać.
Rano wstałam bez żadnego problemu, spałam pare godzin dłużej niż podczas trasy po Europie. Od razu po przebudzeniu sprawdziłam portale społecznościowe. Z konta 5SOS na twitterze jeden z nich napisał "Jedziemy do was Ameryko! #SLFL".
Dosłownie wyczołgałam się z łóżka i poszłam do łazienki umyć twarz i zęby. W pokoju otworzyłam dużą, białą szafę i pierwszy raz w życiu zastanawiałam się co założyć. Zawsze ubierałam się jak wzorowa uczennica, spódniczka do kolan, jasna koszula, baleriny, jednak teraz mogłam założyć czarne rurki, biały T-shirt, skórzaną kurtkę i czarne trampki. Co wybrałam? Oczywiście, że po tych wszystkich imprezach i dniach spędzonych z zespołem, wzięłam drugi zestaw. Pierwszy raz zdecydowałam się na mocniejszy makijaż niż tylko maskara i pomadka na usta bez żadnego koloru.
Zeszyty spakowałam do torebki, w kuchni napiłam się herbaty, pożegnałam się z zaskoczoną babcią i wyszłam do szkoły.
Dzisiaj wszyscy w szkole nie patrzyli na mnie jak na kujonkę, tylko jak na gwiazdę rocka, którą przecież nie jestem, ale kto by się tym przejmował?
Powędrował także na mnie wzrok wszystkich fanek zespołu, które wiedziały o mnie i Irwinie. Z wiadomości, które do mnie dochodziły, większość mi zazdrościła. Pare dziewczyn chciało wypytać jaki on jest, inne pragnęły się teraz zaprzyjaźnić ze mną.
Pierwszy raz przechodząc obok szkolnych gwiazd nie czułam się gorsza.
Role się odwróciły, kochane.