Yanında Asaf yokken yabancı bir insanla ilk defa yalnız kalmanın huzursuzluğunu yaşayan genç kız, garip bir duyguyla terk edilmiş gibi hissetmekten kendisini alamadı. Ruh halinin üzerinde bıraktığı etkiyle sandalyede sakil bir şekilde otururken, bomboş gelen evdeki varlığının sayesinde kıymet bulduğunu anladı. Peşinden gitme, geri çağırma dürtüsünü baskılamaya çalıştığı sırada, ne tarafa bakacağını, fazlalık hissi veren ellerini nereye koyacağını bilemedi.
'Aptallık etme Gülizar, çocuk musun sen? Yirmi iki yaşına geldin, yabani gibi hareket edemezsin. Ya seni Asaf bulmasaydı ne yapacaktın, nerede kaldı o tek başına ayaklarının üzerinde duracağına dair cesaretin... Allah'ım hakikatten ne yapardım! Çok şükür rabbim... Kaldır başını artık. Hadi Gülizar...'
İçinden davranışının çok saçma olduğunu tekrarlarken zorlanarak da olsa bakışlarını karşısına çevirince, halini anlamış gibi kendisini izleyen Çağla'nın gülümseyen yüzüyle karşılaştı. İfadesini yumuşatmaya çalışırken kafasını sallayarak bir şeyler söylemeye çalışan genç kadının bilgisayara uzanması üzerine boşalan tabakları çekerek yer açtı.
"Oldu mu?"
"Aaahkh."
"Haa! Eee... Tamam, sen yaz bekliyorum."
Bir süre duralayan genç kadın, Gülizar'ın çay koymak için kalkmasından faydalanarak düşünürken, Asaf'la aralarındaki bağın bu kadar kuvvetli olmasının şaşkınlığını yaşadı. Abisine ilk geldikleri zaman hissettiği koruyucu tavrına ek olarak, endişeli hareketleriyle her ifadesini takip ederken aynadaki yansıması gibi karşılık vermesini neye yoracağını bilemedi.
'Birbirlerine ne derece bağlı olduklarının farkındalar mı acaba? Biri gülünce karşılığında ifadesinin yumuşadığının, ya da somurtunca kaşlarını çattığının!'
Ortak tavırlarından aralarında bir erkekle kadının paylaştığı fiziksel tutku olmadığı halde duygusal olarak birbirlerini sahiplendiklerine karar verdi. Gözlemlediği kadarıyla yalnız ve bağımsız bir kişilik olarak nitelendirdiği abisinin, birebir şahit olmasa inanamayacağı derecede Gülizar'a düşkünlük göstermesini, küçük bir çocukmuş gibi birkaç saatliğine evden ayrılırken endişeli davranmasını sahiplenmenin ötesine geçtiğine bağladı. Bardağını masaya koyduktan sonra karşısına yerleşen kızın hala huzursuz göründüğünü fark edince, aklına gelen fikirle rahatlatma arzusu duyarak yazmaya girişti.
'Teşekkür ederim.'
"Rica ederim, afiyet olsun."
'Gülizar, açıkçası mesleki bilgine hayran kaldım. Lütfen yanlış anlama bu konuda eğitim aldığını biliyorum.'
"Seninle kıyaslanamaz Çağla, ben lise mevzunuyum."
'Söylemesen yüksek eğitimini görmediğini anlayamazdım.'
"Öylemi düşünüyorsun!"
'Kesinlikle.'
"Çok... Çok teşekkür ederim Çağla, sözlerinin benim için ne ifade ettiğini bilemezsin!"
'Görebiliyorum.'
Yüzünde güller açan genç kızın, küçücük bir iltifatla bile çok mutlu olmasına içi burulurken, ifadesini sabit tutmaya özen göstererek incelemesine devam etti. Masum ve bir o kadar akıllı olan kızın, yüzünde hala izlerini taşıdığı morluklara rağmen aslında güzel bir bayan olduğuna karar verdi. Tamamen toparlandığında biraz bakımla, az buçuk akıl vermeyle ortaya ilginç bir görüntü çıkacağını öngörünce, sırıtması genişleyerek bütün yüzüne yayıldı. 'Pınar bu duruma uyanınca çok ilginç şeyler yaşanacak. Hele Asaf abinin Gülüzar'a karşı boş olmadığını anlarsa elinden kurtulamaz.' diyerek içinden ekledi. Tavrındaki değişime anlam veremediği belli olan kızın, garip garip bakması üzerine pişkince göz kırparak yazmaya geri döndü.
'Kendini bu derece geliştirmeyi nasıl başardın?'
"Okuldayken derslerinde çok başarılıydım. Hayatımda başka bir şey olmayınca bütün ilgimi branşıma yönelttim. Mezun olduktan sonra defter kitaplarımın hiç birini atmadım. Evde bilgisayar olmadığı için boş bulduğum her dakika bilgilerimi tazelemek için tekrar tekrar okudum. Ben... Şey bir karton parçasının üzerine klavye çizip parmaklarım durmasın diye üzerinde hayali metinler bile yazdım. Eee... Çenem açıldı. Çok konuşuyorum değil mi?"
İçinden sahip olamadıkları için bir daha şikayet etmeyeceğini geçiren genç kadın, 'Hayır. Aksine çok hoş sohbetsin.' diye yazarak bu tatlı dostu adına ne yapabileceğini düşünmeye başladı. Zengin bir hayattan gelmese de tek çocuk olmanın verdiği sevgi ve ilginin yanı sıra, güçleri yettiği ölçüde isteklerini yerine getirmek için çaba harcayan ailesiyle aralarında ne kadar fark olduğunu görmezden gelemedi.
"Sağ ol Çağla!"
'Eee... Sonra ne oldu?'
"Çalışmaya başlayınca iş yerindeki bilgisayardan donanım ve programcılık üzerine son gelişmeleri takip etmeyi sürdürdüm."
'Harikasın!'
"Ben mi? Yok canım keşke öyle olsam. Sadece alanımı çok sevmemin yanında kurtuluşumun..."
'Lütfen devam et.'
"Ben... Benim için anlatması çok zor. Eee... Yaşadıklarımı biliyor musun?" 'Bilmemeleri imkansız, kaza geçirmediğini şimdiye kadar öğrenmişlerdir. Hakkımda kim bilir ne düşündüler! Bana acıdıkları için mi bu derece iyiler?'
Gözlerini kaçırmasından durumdan çok utandığını anlayan genç kadın, olayı hafifletmek amacıyla, 'Kısmen... Gerekli gördükleri kadarını anlattılar.' diyerek biraz olsun rahatlatmaya çalıştı.
"Tahmin ettim. Ben... Kötü bir şey..."
'Asla öyle düşünmüyoruz Gülizar, anladığım kadarıyla talihsiz bir hayatın olmuş. Her halükarda bu tip durumları içim kaldırmıyor, inanmakta zorlanıyorum. İçine girmeden gerçekliğine tam anlamıyla vakıf olamıyorsun. Hele seni biraz olsun tanıdıktan sonra öğrendiklerime çok üzüldüm. İnsan bire bir şahit olmayınca hikaye gibi geliyor, uzaktan sadece kınıyorsun. Her ne yapmış olursa olsun hiç kimse böylesi bir muameleyi hak etmediğini düşünüyorum.'
"Sağ ol Çağla! Bir kadın olarak kurtuluşumun ekonomik özgürlüğüme sahip olmakla gerçekleşebileceğinin farkındaydım."
'Anlıyorum. Haklısın... Doğru yolda olduğunu farklı bir mecrada deneyimledim.'
"Sağ ol!"
'Gülizar.'
"Efendim!"
'Mücadelene destek olmak istiyorum. Sana çıkış yolu sağlayacağını düşündüğüm bir teklifte bulunsam ne dersin?'
"Teklif!.. Anlayamadım Çağla, ne teklifi?"
'Bağımsız olarak firmalara program hazırladığımı ve kullanım sürecinde karşılaştıkları problemleri çözdüğümü söylemiştim.'
"Hı hı... Pardon, evet!"
'Alanımda isim yapmış ve talep gören bir programcıyım. Buna rağmen yoğun çalışmaktan hoşlanmıyorum. Kendime, evime, dostlarıma ve özellikle Faruk'a zaman ayırmayı seviyorum. O yüzden aracı kurumdan gelen işlerin büyük bir kısmını geri çevirmek zorunda kalıyorum. Şu an elimde hali hazırda ret etmeyi düşündüğüm teklifler var.'
"Aaaahhh! Eee... Evet!"
'Söyleyeceğim o ki... Şartlarda anlaşırsak benimle çalışmayı ister misin?'
"Sen... Sen ciddi misin? Yani gerçekten böyle bir şeyi yapar mısın?"
'Evet. Yalnız anladığım kadarıyla resmi işlerde adını kullanamazsın.'
"Eee... " Duyduğu heyecanla kanunun bu kısmını aklına getirmediğini fark ederek yüzü düşen genç kız, ağlama arzusunu baskılamaya çalışırken, "Bunu göze alamam! Vergi kayıt numarası, çalışma belgeleri, adres bilgileri vermeyi göze almam mümkün değil. Maalesef sigortalı çalışamam. Zaten lise mezunu olduğum için kabul edeceklerini zannetmiyorum." diye sözlerini tamamlayarak umutsuzca başını masaya eğdi. 'Yabancı bir insanın önünde ağlayamazsın Gülizar, kendine gel. Beş dakika önce aklında böyle bir fikir bile yoktu. Mutluluğun, hep arzuladığın, olmasını ümit ettiğin hayallerinin imkansızlığını fark etmenle bitiyor değil mi? Sonra Gülizar, sonra dertIen...' Düşüncelerinin arasında toparlanmak için kendisine telkinlerde bulunurken el çırpma sesiyle üzüntüsünü saklayamadan başını tekrar kaldırdı.
'Biliyorum. İşi ben kabul edeceğim, senin adın hiç bir evrakta geçmeyecek. Sorumluluk üzerimde olduğu için hataya mahal vermemek adına benim yönlendirmemi ve son kontrolleri yapmamı kabul edersen beraber çalışacağız. Buna ne dersin?'
"Aaahhh! Taa... Tabii kabul ederim! Maaşlı çalışanın gibi mi olacağım?"
'Hayır. Maaş falan yok, o işten alacağım ücret neyse senindir. Sadece programı ben hazırlamışım gibi görünecek.'
"Bu yasal mı Çağla, sonra başın derde girmesin?"
'Kimseyi soymuyoruz canım, alan memnun satan memnun. Keşke şartlar farklı olsaydı, gelinen noktada duruma göre hal çaresi bu... Vergimi de takır tıkır ödediğime göre ortada dolandırıcılık yok. Aslında mağdur olan sensin, ister istemez sigortasız çalışmak zorunda kalacaksın.'
"Onu göze aldım, biliyorum. Ben senin için sordum."
'Kimsenin haberi olmayacağına göre sorun yok. O zaman anlaştık. Tek elle çalışabilecek misin Gülizar?'
"Hallederim! Belki biraz yavaş olur ama zorlanacağımı zannetmiyorum. " 'Asaf'la konuşmadım! Ya danışmadan kabul ettim diye kızarsa? Yok Asaf'ım bana kızmaz, yine de önce ona danışmalıydım.'
'Sevindim, ihtiyaç duyduğunda ben de yardım ederim. Kullandığım programların hepsini senin bilgisayarına yüklerim. Gelen tekliflerin istekleri doğrultusunda başta benim gözetimimde hazırlarsın. Son kontrollerini yapıp aracı firmaya kendim hazırlamış gibi gönderirim.'
"Ama benim bilgisayarım yok ki! Eee... Asaf... Asaf'a bilgisayarını kullanabilir miyim diye sormam lazım." 'İzin verip vermeyeceğini de sormalıyım! Sormalı mıyım? Hani artık bağımsız bir kadın olacaktım, yine bir erkeğin onayına ihtiyaç duyuyorsun. Ama evinde misafir kalıyorum, hem Asaf başka, benim hayrına olacak bir şeye karşı çıkmaz. Ya da zarar göreceğim bir işe girmeme izin vermez. İzin istemek değil bu Gülizar, danışmak.'
'Onu sorun etme. Eski bilgisayarım atıl bir kenarda duruyor.'
"Yaaa! Teşekkür ederim Çağla, çok iyi niyetlisin. Hakkını nasıl öderim bilmiyorum."
'Lafı bile olmaz. Eee ne diyorsun?'
"Evet demeden önce yine de Asaf'a sormalıyım. " 'Hayır der mi acaba? Yok ya demez, güzelce anlatırsam kabul eder. En azından gitmeden biraz para biriktirme imkanı bulurum. Gitmek... Gitmeyi şimdi düşünme Gülizar, bu kadar mutluyken aklından çıkar. Hem belki Asaf'ım... Kes, başlama gene!' "Kabul edeceğini umuyorum."
Böyle bir konuda bile izin istemesi gerektiğini söyleyerek hareket eden kızın, düşünce şeklinin yetiştirilme tarzından mı yoksa Asaf'a duyduğu bağdan mı kaynaklandığını sorgulamaktan vazgeçip, 'İtiraz edeceğini sanmıyorum. Akşam konuş, yarın sabahtan uğrar duruma göre hareket ederiz.' diye yazarak kırılmasını engelleyecek politik bir cevapla konuyu noktaladı. Gözleri pırıl pırıl parlayan, sevinçten ağzı kulaklarına varan mutlu halini görünce, kabul edeceğine emin olduğu halde ola ki Asaf abi farklı bir yaklaşım gösterirse, Pınar'ı da alıp üzerine uçmaya karar verdi.
"Sağ ol, çok sağ ol Çağla! Allah'ım..." 'Lütfen, lütfen kabul etsin. İlk defa istediğim gibi gerçek bir işim olacak! Demez, demez değil mi, Asaf'ım hayır demez. Beni kırmaz.'
'Bir şey değil canım, biz buna aramızda kadın dayanışması diyoruz.'
"Kadın dayanışması!" 'Burası kesinlikle ütopya!'
'Evet...'
"Bunu sevdim, kadın dayanışması..."
Konuşurken ellerini kullanan kadının, kenarda unuttuğu çayından yudum almasının ardından yüzünü buruşturduğunu fark edince, "Özür dilerim, çayını tazeliyim mi Cağla?" diyerek vücudunda hissettiği yeni bir heyecanla yerinden fırladı. Genç kadının gülümseyerek başını sallaması üzerine, bardakları sırayla bankoya taşıyıp biryandan doldururken hayal alemine daldı.
'Ne kadar alırım acaba? Sorsam ayıp olur mu? Saçmalama Gülizar, ne verirse kabulün. Öğrensen ne olacak, bu az, işi kabul etmiyorum mu diyeceksin. Allah razı olsun... Belki işimi görecek kadar iyi bir bilgisayar almama yeter. Bir de Asaf'ıma yakın cevrede daire kiralayabilirsem harika olur. Neredeyim ki!.. Neyse, orasını zamanı gelince düşünürüm. Allah'ım lütfen yardım et, tek odası bile olsa başımı soksam razıyım. Bu kadar yakınlarında olmam tehlikeli ama olsun, mecbur kalmadıkça evden hiç çıkmam. Hem Asaf'ımdan uzaklaşmak zorunda kalmadan yaşayabilirim. Belki arada beni ziyarete bile gelir, güzel yüzünü görürüm, özlemim geçer. İşini çok iyi yapmalısın Gül, hayallerine kavuşabilmek için en...'
Bir kaç sefer el çarptığı halde tepki vermeyen Gülizar'ın ne yaptığını merak ederek yanına giden genç kadın, bardağı tabağına bırakmasını bekledikten sonra kendisini göstermek için elini havada savurunca, verdiği tepki karşısında tüyleri diken diken oldu. Sağlam eliyle başını korurken diğerini karnına yapıştırıp içgüdüsel bir harekette iki büklüm bedenini küçültünce, bir adım geri çekilerek ne yapacağını bilemedi.
"Aaagghhkkh!.."
Kendisine vuracağını zanneden genç kızın içini parçalayan hareketi karşısında, gerçek hayatından bir kesiti izlediğini anladı. Ellerini göğsünün üzerinde birleştirirken bir insanın, korunması, kollanması gereken genç bir kadının, yaşadıkları sonucu geldiği noktayı yüreği kaldırmadı. Gözlerine akın eden yaşları engelleme çabasıyla kırpıştırdığı halde başaramayınca, bakışlarını yüzüne çeviren Gülizar'ın kim olduğunu idrak edene kadar geçen sürede, yanaklarından süzülmesini engelleyemedi.
"Ben... Ööö... Özür dilerim, çok özür dilerim. Çaağ... Çağla, istemeden... Boo... Boş bulundum, özür..."
Dudaklarından bir biri ardına özür dilediğini okumasıyla, usulca yanına sokularak ağlamaya başlayan genç kızın bedenine sarılıp kendisine çekti. İlk anda irkilse de itiraz etmeyen, başını boynuna gömerken anlayış dolu bir çift kolun arasında olmaya ihtiyaç duyduğunu belli eden tavrı karşısında acısını içinde hissetti. Sesini duymasa da sırtındaki elinin altında titreşimlerini algıladığı hıçkırıklara, içini boşaltana kadar ızdırabına ortak olarak üzüntüsünü paylaştı.
"Çağla, ben..."
"Aaaghh." Yavaşça geri çekilmesi üzerine kollarını salarak, acının iştirak ettiği gülümsemesiyle yüzüne baktı. Benzer bir ifadeyle karşılık veren kızın, mahcubiyetin karıştığı sözlere anlayışla başını sallarken, en çok da böyle anlarda cevap veremediği için hayıflanarak masanın üzerinden peçete alıp uzattı.
"Sağ ol. Kusura bakma... Ben, ne diyeceğimi bilmiyorum!"
"Aaahhh..."
"Hıııı!"
Bankodan çayını alıp söylemek için geldiği demini açtıktan sonra masaya geri dönerek, karşısına yerleşen genç kıza, 'Diyecek bir şey yok, yaşandı ve bitti. Sana bunu yaşatanlar, bu hale getirenler utansın. Sen güçlü bir kızsın, bundan sonra her şey iyi olacak. Sakın özür dileme, boynunu da bükme... Artık yalnız değilsin.' diye yazarak utancını bertaraf etmeye girişti. 'Evet, şimdi gelelim asıl konumuza... Sonuç ne olursa olsun çalışma yöntemlerimi öğretmende fayda var. Bilgisayarımda kayıtlı, bitmiş ve yapım aşamasında olan programlar mevcut...' Bir yandan sözlerine devam ederken, sonuç iyi olacak diye kendi kendine ant içti.
**********************************************************************
Merhaba arkadaşlar, inşallah bölümü beğenmişsinizdir. Lütfen duyuruyu okumadan ayrılmayın, özellikle bölüm arkasından verdim ki yeni bölüm zannedip hayal kırıklığı yaşamayın...
Sevgiyle sağlıcakla kalın, görüşmek üzere :))