"Gülizar!.."
"Efendim Asaf!"
"Yine daldın!"
"Özür dilerim, bir şey mi sordun?"
"Sorun yok değil mi?"
"Hayır, çok iyiyim!"
"Güzel... Omlet sever misin?"
"Omlet! Sahanda yumurta mı?"
"Gibi!.. Biraz daha farklısı diyelim. Hiç yemedin mi?"
"Bilmiyorum, eee... Yemek firmasında çalışırken değişik... Neyse, belki yemişimdir!"
"Olabilir. Değilse de denemiş olursun, seveceğini düşünüyorum. Dolaptan dört tane yumurta çıkarır mısın?"
"Hemen."
Çift taraflı garip bir tavayı ocağa yerleştirirken elinde yumurtalarla yanına giden genç kız, Asaf'ın derin bir kaseye kırıp çırpmaya başlamasını merakla izlemeye başladı.
'Ne kadar becerikli! Annem, bir erkeğin bunları yapabildiğini görse şoka girerdi. Ama yok, muhtemelen karı kılıklı derdi. Ne kadar yanıldığının da farkında olmazdı.'
İçine peynirle ince kestiği salam parçaları atmasının ardından hafife yağladığı tavanın bir yüzüne karışımı döktüğünü görünce, yemediğine emin olup iyice yanına yaklaştı. Kapağını kapatmasıyla elini omzuna atan Asaf'ın beline sarılmamak için kendisini zor tutarken, 'İşte bu kadar küçük hanım, beş dakikaya omletimiz hazır.' demesi üzerine şaşkınlıkla bakışlarını kaldırdı.
"O kadar kısa mı sürüyor?"
"Evet..." derken tavanın diğer yüzünü döndürerek, "Arada çevirip iki tarafının da aynı oranda pişmesini sağlıyorsun." diye kedi gibi göğsüne sokulan kızın iyice kendisine alıştığını, ilk günlerdeki gibi irkilip uzaklaşmaya çalışmadığını görüp sevindi.
"Yaaa! Çok ilginç!"
"Hı hı... Yakında alışırsın. Gülizar, kol askın nerede, yine takmamışsın."
"Odada unuttum. Üstümü değiştirdikten sonra takarım."
"Tamam, ihmal etme yine omzun ağrımasın."
"Peki..." 'Yine beni düşünüyor! Allahallah!.. Ne kadar garip bir tava, yemek fabrikasında bile böylesini görmemiştim.' "Asaf, bir dahaki sefere ben döndürebilir miyim?"
"Olur! Hadi çevir bakalım."
"Nasıl yapacağım?"
"Şuradan... Sapının inceldiği yerden tut."
"Böyle mi? İkisini birden..."
"Hı hı... Evet. Merak etme mıknatıslı açılmaz. Bileğinden kıvırarak tam tur diğer tarafa döndür."
Meraklı tazesinin hevesle tavayı çevirmesinin ardından sırıtarak başını kendisine kaldırmasına dayanamayan genç adam, aynı şekilde karşılık verirken başının üzerinden usulca öptü. Gülizar'ın uzaklaşmaya çalıştığını fark edince bozularak, "Ne oldu?" diye sorarken tavır değişikliğine anlam vermeye çalıştı.
"Saçlarım kirli Asaf, eee... Dört gündür, şey leş gibiyim... Yıkanmadım."
"Haaa... Mesele o mu, hallederiz. Ayrıca leş gibi falan değilsin, bir daha duymamış olayım." dediği sırada kapının çalması üzerine Gülizar'ı kendine çekip tekrar başından öptü. Sırıtmasından memnun olduğu anlaşılan akıllı kızını bırakırken, ocağın altını kapatıp koridora yöneldi.
"Peki, söylemem!"
"Simitler geldi. Sen masaya geç, hemen geliyorum."
'Asaf! Her zaman doğru kelimeleri telaffuz etmekte üzerine yok.'
Gün geçtikçe duygularını saklamanın zorlaştığını düşünen genç kız, çayları doldurarak masaya geçerken içeriye simitlerle giren Asaf'ın, 'Fırından yeni çıkmış, hala sıcak.' demesi üzerine gülümseyerek karşılık verdi. Tabağına omleti servis yapmasını bekledikten sonra çayından ilk yudumunu alıp tek elle rahat yiyebilmesi için parçalara bölen genç adamı her seferinde olduğu gibi duygulanarak izlemeye koyuldu.
Hızlı hareketlerle lokma büyüklüğünde kesmesindeki beceriyi, yanına küçük parçalar halinde koparttığı simitleri yerleştirmesini, cevabını bilerek itiraz etmeden bekledi. Bu kadar küçük bir şeyden böylesine etkilenmesini, şefkate aç olan yaralı ruhuna ilaç gibi gelmesine bağladı. Unutmak istemediği sahneyi ileride tekrar tekrar izleme arzusuyla hafızasına kaydederek, öne eğik duran başını sevgiyle anacağını düşündü.
"Simit mis gibi koktu değil mi?"
"Evet, çok güzel." 'Seni asla unutmayacağım Asaf, asla... Benim için yaptıklarını hiç bir şey unutturamayacak. Asaf, Asaf'ım.'
"Acıktın mı?"
"Hem de çok."
"Harika. Al bakalım, artık başlayabiliriz."
Teşekkür ederek çatalına uzanan genç kız, adına omlet dediği yiyecekten ağzına bir parça atmasıyla, lezzeti karşısında gözlerini açarak adama baktı. Lokmasını bitirmesinin ardından gülümseyerek, "Asaf, bu harika bir şey." diye beğenisini dile getirdi.
"Afiyet olsun, hoşuna gitmesine sevindim. Ne zamandır böyle bir sofrada kahvaltı yapmamıştım, özlemişim."
"Neden?"
"Eee... Özel bir sebebi yok! Tek başına hazırlık yapmaktansa ayaküstü yemek kolayıma geliyor. Genelde evde fazla durmuyorum."
"Ben geldiğimden beri de dışarı çıkamıyorsun. Sıkılmış olmalısın." 'Bekar erkek, ne idüğü belirsiz bir kadına hastabakıcılık yapmak için hayatından feragat ediyor! Adamı işinden ettim. Beni bu şekilde daha ne kadar çeker.'
"Onu kastetmedim Gülizar, sıkıldığım falan yok. Yalnız kalacak kadar toparlandığından emin olunca yakın çevreyi tanıtıp gün içinde işe gitmeye başlayacağım."
"Yaaa! İyiyim Asaf, benim yüzümden patronunla problem yaşamanı istemem."
"Sen o konuyu merak etme, yaşamam. Hadi bakalım yemeğini soğutma."
"Peki!" 'Gitmemi istemedi! Henüz değil, iyice düzelene kadar değil.'
Duyduklarının verdiği rahatlamayla keyfi yerine gelirken, eline çatalını alıp iştahla kahvaltısını yapmaya başladı. Neredeyse iki haftadır ikamet ettiği evde hayatının en huzurlu günlerini yaşadığını, gün içinde yirmi dört saat beraber olduğu adamla kardeşleriyle yirmi iki sene boyunca konuşmadığı kadar çok şey paylaştığını düşündü.
'Beni dinliyor! Anlattıklarım çok önemliymiş gibi ilgi gösteriyor.'
"Çayını tazeliyim mi?"
'Soruyor, başından savmıyor, terslemiyor. Seni insan yerine koyuyor Gülizar, ilk defa değerli olduğunu hissetmesini sağlıyor.'
"Burada mısın? Gülizar!"
"Hıııı!.. Efendim."
"Yine daldın! Bu anlarında ne düşündüğünü merak etmeye başladım."
"Özür dilerim, alışkanlık! Ne sormuştun Asaf?"
"Çay koyayım mı dedim!"
"Şey, eee... Ben alır..."
"Hadi ama... Başlama gene."
"Peki, teşekkür ederim."
"Rica ederim." Ayağa kalkan genç adam, iki bardağı da doldurduktan sonra yerine geçerken, "Nasıl bir alışkanlıkmış bu?" diye samimi bir merakla sordu.
"Çevrende anlattıklarını dinleyen kimse olmayınca bir süre sonra konuşmayı bırakıyorsun."
"Annen!"
"Frekanslarımız uymuyordu diyelim. Aslında hiçbiriyle uymuyordu."
"Günlük konularda bile mi?"
"O kısım ayrı."
"Nasıl?"
"Anlatırım ama yadırgama."
"Peki!"
"Gündüz işte olduğumu biliyorsun, gelir gelmez üzerimi değiştirip evin bütün işini yerine getirmem gerekiyordu. Sırf hedefimi engellemesin diye itirazsız istenen her şeyi yerine getiriyordum. Sofrayı topla kız... Peki anne... Abinin gömleklerini yıkadın mı? Suya bastım, şimdi yapacağım anne... Allah'ın cezası, hala yapmadın mı? Tuvaleti temizliyordum anne... Tembel köpek, iyice beceriksizin teki olup çıktın. Birazdan abinler gelecek, kovayı bile doldurmamışsın. Daha işten yeni geldim anne... Kes sesini, şimdi çarparım bir tane..."
Yadırgamayacağını söylediği halde irkilen genç adam, anlattıklarına daha fazla dayanamayarak, "Yeter Gülizar, anladım." derken kazık kadar dört erkekle, bütün gün evde oturan sağlıklı bir annenin, el kadar kızın üzerine bu derece gitmesine anlam veremeyeceğine kanaat getirdi. Bakışlarını masaya indiren tatlı kızının utandığını görünce, içinden kendisine küfrederek söze girmek için derin bir nefes aldı.
"Ben!.."
"Kusura kakma, sana böyle davrandıklarını duymaya dayanamıyorum. Anlatırken bile sinirlerim bozuluyor. Açıkçası bu kadar güzel bir yemeğin üzerine gitmedi."
"Rahatsız olmakta haklısın, kusura bakma. Kısaca, evde fikir beyan etmemden hoşlanan kimse yoktu. Ben de annemin komşu dedikodularına ilgi göstermediğim için anlatmıyordu. Al ver, git gel, şunu yap bunu yapla sınırlı diyaloglar dışında fazla konumuz yoktu. Bir kaç girişimim de daya... Şeyle sonuçlanınca vazgeçtim."
"Tahmin ettim. Sen de içine kapandın, konuşmamayı tercih ettin."
"Gibi..."
"Gibi!.. Nasıl yani?"
"Delirdiğimi düşüneceksin."
"Aksine, gayet aklı başında olduğunu görebiliyorum. Eee... Söyle hadi!"
"Ben... Oooofff... İçimden kendi kendimle konuşmaya başladım. Ailemle paylaşamadığım, arkadaşım olmadığı, çevremde anlaşabileceğim kimse bulunmadığı için sessiz konuşmayı tercih ettim. Bazen Gül, bazen de Gülizar diye hitap ederek söylemek iste... istediklerimi... Kendime anlattım. Bir süre sonra alışkanlık haline geldi."
"Yaaa!"
"Beni çok mu garip buluyorsun Asaf?" 'Kahretsin, nerede durman gerektiğini öğrenemedin, çenen düştü! Kendini açık ettin Gülizar, ya delinin teki olduğunu düşünürse?'
"Hayır, iyi dayandığın kanaatindeyim."
"Sa... sağ..."
Genç kızın gözlerini kaçırdığını, duygularını kendisinden sakındığını görünce, eliyle minik çenesinden tutup yüzüne çevirirken, "Kendini saklama... Bana istediğin her şeyi anlatabilirsin Gülizar, seni eleştirmem, sıkılmadan dinlerim. Artık kendi kendine konuşmana gerek yok. Çevrende söylediklerinden dolayı sana kızacak, hele hele kötü davranacak kimse yok. Ayrıca muhabbetinin çok keyif verici olduğunu düşünüyorum." diye hayretle bakan ifadesi karşısında gülümsedi. "Anlaştık mı?"
"Aan... anlaştık!.. Ya unutursam, uzun zamandır..."
"Sana kızmam. Arada hatırlatırım, özel bir konu değilse bana da anlatırsın. Bu konu dahil, kendini hiç bir şey için zorunlu hissetmeni istemiyorum."
"Sağ ol, çok sağ ol Asaf!"
"Hııııhhh..." Gülmesi yüzünde büyürken, bu hassas doğalı kızın içten gelen teşekkürünü kabul etmekle mutlu kılacağını bilerek, "Peki, öyle olsun. Bir şey değil Gülizar." derken konuyu değiştirmenin zamanı geldiğine karar verip lafa girdi. "Doydun mu?"
"Hem de nasıl, ellerine sağlık hepsi harikaydı."
"Afiyet olsun. O zaman birer keyif çayı içip yıkanma işini halledelim."
"Eee... Olur!"
İlk haftanın ardından kendinden tiksinen genç kız, gizli gizli silinmeye çalışırken yakalanınca, Asaf'ın ısrarı üzerine mecbur kaldığı duruma hala alışamadığını düşündü. Koluna boydan boya torba geçiren genç adamın, iç çamaşırlarıyla oturtup çocuk gibi bedenini sürterken, saçlarını şampuanlarken tutunduğu tavır sayesinde, korkmaktan ziyade utanmasına engel olamadığına kanaat getirdi. Hayatında hiç kimseyle olmadığı derecede yakınlaştığı adama, canını emanet edecek kadar güven duyarak, başını olumlu anlamda sallamayı ihmal etmeden, "İyi olur." diye yineledi.
*****************************************************************************
Selam, yine ben :)) Bölümü beğendiğinizi umuyorum. Hepinize desteğinizden, güzel yorumlarınızdan dolayı çok teşekkür ederim. Ne diyeyim çok tatlısınız :)) Yeni bölümde görüşmek dileğiyle sevgiyle, sağlıcakla, mutlu kalın... Sevgiler, güzel arkadaşlarım :))