A/N
OMG THIZ IZ IT. ARE YOU GUYS READY?! (charot)(sorry sobrang late cause busy...)
Julia
6 months after
"ANG SARAP NG HANGIN NG PILIPINAS!!" sabi ni Shai habang nakapikit ang mga mata at feel na feel ngang nilalanghap ang hangin.
"Huy ang oa mo! Hangin naman ng aircorn yung nilalanghap mo, hindi naman ang hangin ng Pilipinas!" saway sa kanya ni Liza sabay hampas sa balikat.
"Aray naman!" reklamo ni Shai.
"Ssh! Ang gulo niyo!" sabi ko sa kanila nung napansin ko na na nakatingin ang iba sa amin.
"Ang ingay mo talaga Shai! Magagalit na sa atin si madame oh!" pagbibiro naman ni Liza saka tumingin sa akin na may tumataas-baba na kilay.
Binigyan ko siya ng masamang tingin.
"Magc-cr na muna kami. Paki-kuha ng bags namin ha!" bigla-biglang paalam ni Shai at hinila na nga si Liza.
Napailing na lang ako sa kakulitan nung dalawa. Nasa airport kami ngayon, kukuha na ng luggages namin. Bagong dating lang kami from Korea. Matapos ang anim na buwan na pagtatrabaho ko ng walang sawa, i decided to resign. Wala lang...gusto ko lang mag soul-searching. Para kasing...may nawala sa akin. Hindi ko alam kung ano pero parang kailangan ko aliwin ang sarili ko. Yung dalawa naman ay sumabay na rin sa akin. Na-assign sila sa first ever branch office ng aming firm from Korea dito sa Pilipinas.
Naghintay pa ako nang narealize ko na luggage na pala ni Liza yung papadating. Nagmadali akong naglakad papunta dun para kunin yun. I bent down to reach the luggage when i felt my head hit something.
God! Nauntog ba ako?!
"Ah!" Reklamo ko as I turned to the right to see what it is.
I stood up...while touching my head...slowly putting it down to be steady to the side.
Everything felt familiar, all of the sudden.
It turns out it wasn't a what but a who.
In front of me is Enrique...
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Daniel
"Uhm...you should tell me the exact details of what you wanted your house to be like" I asked my client. She just sipped her juice...in a uhm...i think seducing way then smirked at me.
"Ms. Palomatu?" I called her again.
She crossed her legs and tucked her hair behind her ear. She then leaned forward that I-I...could a-already see her... uhm c-cleavage.
She raised an eyebrow. "You should decide...I want my house to be inspired of your tastes..."
So she wants this...
Inayos ko ang necktie ko saka napalunok ng laway.
"What do you want?" diretso at seryoso kong tanong.
Napakagat siya ng labi saka sumandal sa upuan.
"Ask me on a date" sagot niya. Tumaas ang kilay ko.
This girl is really flirting with me. Napansin ko na nung una pa naming meeting. I just didn't bother since i have respect for her family . My company shouldn't do her house either since we do bigscale projects pero dahil nga my family is trying to pursue her family for partnership, kailangan kong gawin.
"What? Pinag-isipan mo pa? Wow Mr. Ford. You're single, right? Matagal na kayong hiwalay ni Kathryn Bernardo, diba? It's just a date."
I gave her a smile and I slightly nodded.
Tama rin naman siya...single ako at matagal na kaming hiwalay ni Kathryn...
Nagising na siya ng araw na yun. Normal na ang vitals niya. Matagal nang dumating ang mga magulang niya galing America. Parang nabunutan kami ng tinik sa puso nang binuksan niya na ang mga mata niya. Halos dalawang linggong tulog lang si Kathryn.
Lumapit ako sa kanya pero tiningnan niya lang ako. Hindi niya ako kinakausap. Hindi niya ako pinapansin. At nagpatuloy...nagpatuloy...para akong hangin lang sa kanya.
Kahit na nung nagkaroon siya ng therapy para sa binti niyang naipit, andun ako. Sinamahan ko siya because i couldn't bear to be absent when she goes through all the pain. Dahil ako...ako naman ang dahilan kung bakit pagdadaanan niya ang mga ito.
But still, she wouldn't talk to me. She wouldn't even dare to look me in the eyes. At masakit pala...dun ko lang narealize na napakaimportanteng tao ni Kathryn sa buhay ko at sobrang pinagsisisihan ko na hindi ko siya binigyang importansya. I was stupid. I really was.
Hanggang sa isang araw...kinausap niya na ako.
"Gusto mo na bang kumain?" tanong ko pagkatapos kong umupo sa kama. Nasa wheelchair siya't nakaharap sa akin. Hindi siya umimik. Alam ko naman na hindi niya ako sasagutin. Tumango na lang ako.
Tatayo na sana ako nang...
"Stop this now, Daniel..." bulong niya.
I went back to my seat. I looked at her. She's looking at nowhere until...she finally looked at me in the eyes.
"Kath..." I held her hand.
"Alam kong guilty ka...but don't worry. Everything's fine. I'm able to walk again" seryosong sabi niya. She's really improving from all the therapies. In fact, naglakad na siya kahapon pero yung hinay-hinay lang.
"I don't want to lock you in here, Dj" - Kath
Napayuko ako, ina-absorb ang gusto niyang iparating.
"Alam mo ba kung bakit ko tinanong si Julia kung mahal ka pa niya?" her name was mentioned, causing me to raise my head to face Kath.
"Dahil alam ko na sagot niya lang ang magbabago sa lahat. When she didn't answer, it was game over..." she's trying to hold her tears. "When she can't answer, alam kong phased out na ako...dahil hindi naman nawala yung pagmamahal mo sa kanya"
Hindi ko na kayang tumingin sa mga mata ni Kathryn...
"Even when I still didn't know Julia was that woman, the two years we've been together felt like ako na yung kabit kahit hindi pa tayo kasal..."
"She was always your number 1, Dj" isang patak ng luha ang tumulo mula sa mata niya.
Hindi ako makapagsalita...
Huminga siya ng malalim. "I don't want to be your 2nd priority. I don't want you to be with me dahil guilty ka. I don't want any of these..."
Ito ang rason kung bakit hindi niya ako pinapansin...
"I want something real from you, Dj. I really wanted that..."
"...pero alam kong imposible. Kaya...please...itigil mo na 'to"
Dahan-dahan niyang kinuha ang kamay kong nakapatong sa kamay niya.
I looked up to see her.
"Sorry..." yun lang ang lumabas mula sa bibig ko.
Nag-iwas tingin siya. "G-go..." her voice broke but she was strong...walang umiiyak na Kathryn.
Tumayo ako.
And before i left, i cupped her face to kiss her forehead.
It was long...
And I walked out of the room.
I closed the door but stayed there.
And not too long after...
Naririnig ko na ang paghagulgol niya mula sa loob...
Yun na ang huling araw na nakita ko siya.
"Mr. Ford..." I snapped back to reality when this woman infront of me is looking all pissed when she called me.
Naghihintay na siya ng sagot.
"Date?" I asked her. Tumango siya.
I stood up, then buttoned my suit.
"Okay"
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Julia
"Hoy ano na naman ba ang problema mo't nakatunganga ka dyan, Hulya?" nagulat naman ako ang bigla akong tinawag ni Liza na nagmamaneho. Nasa likod ako. Si Shai, nasa harap.
Kanina pa nga ako nakatunganga. Napabuntong-hininga ako.
"Ano nga ba iniimagine mo ha? Si Quen?" dagdag ni Shai na tumingin na sa likod niya.
Hindi kasi iniimagine...kundi inaalala.
"Julia..." tawag niya.
Hindi naman ako makapagsalita. Shit naman kasi. Si Enrique oh, nasa harap ko si Enrique!
Nagpanic ang puso ko na hindi ko alam kung anong gagawin. Hanggang sa naalala ko ang luggage ni Liza. Napunta dito ang atensyon ko at nagmadali nang hinabol yung luggage. Naabutan ko naman at kukunin na sana pero ibang kamay ang humawak sa hawakan nito at ibinaba.
Si Enrique...
"A-Ah..thank you" nahihiya kong sabi.
Ngumiti lang siya.
"May iba ka pa bang kukunin?" simpleng tanong niya.
"Uhm. W-Wala...i-ito na lang" i smiled. Ugh ba't ba ako nauutal? Bakit ba ako na-awkward?!
"Hulya!" rinig kong sigaw ni Shai.
Oh shemay... napapapikit na lang ako.
"Quen!" masiglang tawag ni Liza. Ito na nga bang sinasabi ko eh. Ano na naman kaya ang gagawin ng dalawang 'to?
"Shai,Liz..." pag-acknowledge naman ni Quen saka niya niyakap ang dalawa.
WOW. SILA BA YUNG EX NIYA?
Nakita ko naman na binibigyan ako ni Shai ng "Shet-nagkita-kayo-ulit-muling-ibalik-ba" look. Ito namang si Liza at nakangiti na parang baliw sa akin. Bwiset talaga 'tong mga kaibigan ko!!
Nahalata naman ito ni Enrique na ikina-awkward ng atmosphere.
"Coffee?" pag-iinvite niya.
"Sure!" "Ah hindi na!" sabay na sigaw ng dalawa nung sumagot ako.
Mukhang naguluhan naman si Enrique dahil dun.
"A-ah. H-Hindi na siguro k-kasi...a-andyan n-na si Kiko...sa l-labas. Baka matagalan pa..." parang tanga kong sagot. Tinignan naman ako ni Shai at Liza na may magkakasalubong na kilay.
Parang napansin naman ito ni Enrique. Kaya naman kinurot ko ang dalawa sa tagiliran. "Diba? H-hindi na siguro tayo magcocooffee dahil nasa labas na si Kiko" Pinandilatan ko pa sila.
"A-ah oo..." napilitang sagot ni Shai.
"Andyan na si Kiko..." Liza rolled her eyes at me.
"Oh. S-sayang naman. Sige aalis na lang rin ako. May susunduin din kasi ako..." S-sundo?
"Sino?" direktang tanong ni Shai. Napatingin ako sa kanya. ARGH ITO TALAGANG SI SHAI ECHOSERA KAHIT KAILAN!
Parang hindi naman makapagsalita si Quen matapos ang tanong ni Shai. "M-my girlfriend..." alanganin niyang sagot saka tumingin sa akin.
Itong dalawa ko namang kaibigan ay sabay na tiningnan ako.
Binigyan ko naman sila ng "Wag-nga-kayong-halatado-dyan" look.
"Anyway, i'll go now" pagpapaalam ni Enrique.
"A-ah oo! Bye!" masiglang sabi ko.
Lumapit naman siya sakin at niyakap ako na ikinabigla ko.
"You're still beautiful, Julia.." he smiled then walked away.
Ako naman ay nasemento dun at hindi na nakapagsalita.
"Oh bakit ba? Nafru-frustrate ka kasi may jowa nang iba?" pang-aasar ni Shai.
"Siguro you're thinking na hindi pa rin nakamove-on yun noh? Teh, wag feeler. Hindi ka ganun ka ganda" WOW. Dinagdagan pa ni Liza.
Huminga na lang ako ng malalim. Imbyerna talaga pag may ganito kang mga kaibigan.
"M-masaya lang ako noh na nakahanap na siya ng mamahalin niya at hindi siya sasaktan. Di tulad ko..." depensa ko naman.
"Huwaw...kunwari hindi affected si bakla. Siguro nag-expect ka na ikaw greatest love nun?kasi sobrang loka-loka siya sa iyo dati. Wag nga mag assume! Hahaha" nag-apiran pa sila.
"Ihinto niyo na nga dito!" sigaw ko.
Pumreno naman ng bigla si Liza.
"Aray naman!" reklamo ko.
"Sorry naman!" balik ni Liza. Saka kami tumawa ng sabay.
Lumabas na ako ng sasakyan. Tsk tsk tsk. Iba talaga basta baliw-baliwan ang mga kaibigan mo. Bwiset lang din dahil pipikonin at pipikonin ka. Hayy.
Pero sa totoo lang kasi, masaya naman talaga ako for Quen...it seems like he's in a good place. I really do hope so.
Papasok na ako sa isang restaurant kung saan ko imemeet ang isang client. Well, personal work na lang ito dahil nga nagresign ako. Napabalitaan niya kasi ang aking skills hahaha ang galing ko talaga. Kaya nagparequest na sana ako ang maging ID. Siyempre um-oo na ako noh. Alam niyo naman, wala ngang work kaya kailangang rumaket ng ganito dahil magso-soul searching nga ako.
Pumasok na ako at may isang babaeng maganda ang tumaas ng kamay. Ay ito nga...feeling ko siya na nga. Lumapit ako dito at ngumiti.
"Ms. Palomatu?" tanong ko. Tumayo naman ito at nakipagkamay.
"Hi. Julia Montes, right?"
"Yes" sagot ko at nakipagkamay na rin.
Nag-order kami ng tatlong steak na pinagtataka ko. Nakita naman ata niya ang reaksyon ko kaya nag-explain agad.
"Uhm, the president of the Construction Company will join us" -Ms. Palomatu
"Aah..." wait...kung Construction Company eh di meaning nun meron silang ID team. B-Bakit kinuha pa ako?
"A-Uhm...can i ask you something?" tanong ko.
"Yeah sure"
"I'll be working with the company?" Hayy. Ano ba to...akala ko pa naman tapos na na bahay ang idedesign ko. Hassle kaya!
"Yes! Actually meron nga silang ID team eh pero i insisted you design to be the main designer kasi alam mo ba, nag check-in ako sa hotel ni Quen Gil, the hotel you designed and sobrang nalove ko yung room. So i told my dad I want the exact same company and Interior designer to make my home"
I just nodded. Aaah. Sa hotel pala ni Enrique...feeling ko mayaman tong babaeng itp kasi kung hindi siya ganun kayaman, hindi siya magkakaroon ng connections para siyempre tawagan ako at para tawagan ang cons-......wait....
T-the same construction company?!
H-hotel ni Quen...
Eh Fordel COnstructions gumawa nun eh!
Lumaki tuloy ang mga mata ko at napainom ng tubig.
"Uhm, the president of the Construction Company will join us"
SHIT SHIT SHIT. Napatayo ako na ikinagulat ni Ms. Palomatu.
"What's the problem?" nag-a-alala niyang tanong.
"Uhm...magc-cr l-lang a-ako?" yes kailangan kong pumunta sa cr dahil mag-aayos ako! Galing pa kaya kami ng inuman nila Shai at Liza kaya alam kong dugyot na dugyot ako tingnan ngayon! Ugh. Ayokong magkita kami na para akong tae, noh!
Hinihintay ko ang sagot niya nang bigla na rin siyang tumayo.
"Mr. Ford!" tawag niya at ang mga mata'y nakatingin sa likod ko.
Napayuko na lang ako at napapikit ng mata.
Oh great why...
"This is Julia Montes, my interior designer"
Ay grabe...inintroduce pa ako...
I turned around...and smiled so widely...
"Hi!"
And there he was...with his shocked at the same time cold face.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Daniel
"That's it" huling sabi ko matapos ko i-explain ang mangyayari sa bahay kay Julia. Tumango lang siya, habang nagta-take ng notes. She's really professional and she's still very...pretty.
Tinitingnan ko lang siya habang tinitingnan ang blueprint nang bigla siyang napatingin sa akin.
Shit. Nag-iwas tingin ako. Putek. Nanakaw na nga lang ng tingin, magpapahuli ka pa Daniel.
Actually, sobrang nagulat ako nung nakita ko siya kanina. Eh sino ba naman ang hindi magugulat na anim na buwan akong walang balita tungkol sa kanya. Anim na buwan na nabuhay na hindi siya iniisip...well baka minsan, oo...pero pinilit ko na hindi. Akala ko dun na siya mabubuhay sa Korea tapos biglang nasa harap ko na naman siya at magkakatrabaho na naman kami.
"Okay. Just call me when to meet again and ill prepare the first draft..." sabi niya sa client namin.
"Then we're set! Thanks Julia and we..." she suddenly linked her arm to mine. It's just so happened that I can't sit beside Julia that's why I'm beside Ms. Palomatu.
Nakita ko ang pagtitig ni Julia dito sabay tingin sa akin na parang nagtatanong kung ano si Ms. Palomatu sa buhay ko.
"we'll go on a date..." Fuck...tama...I agreed to have a date...
Julia's eyesight narrowed.
Tumayo na si Ms. Palomatu na ikinatayo ko rin.
"Bye Julia..." pagpapaalam niya. Kumunot naman ang noo ni Julia na parang hindi nagugustuhan ang nangyayari.
Teka...hindi niya nagugustuhan?
"Wait!" lumingon kami ulit nang tumawag si Julia. Humarap kami sa kanya.
"C-Can I-I join you?" pasupladang tanong niya na ikinagulat ko. I mean...pinagtataka ko. Bakit naman niya gustong sumama eh alam niya naman date?
"What?" even this girl beside me can't believe this absurdity.
"N-Nagutom kasi ako..." I saw her smirk at me...oh she did. Ano bang gusto niya? KAKALUNCH LANG KAYA NAMIN!!
"We just ate" -Ms. Palomatu
"Hmm?" hindi niya ito pinansin. She then have these puppy eyes to ask for my consent.
God...
What can I do? I gave in....
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hindi ko alam kung anong mas a-awkward pa dito. Kasi naman, this was supposed to be a date but Julia wanted to be with us...actually pinilit niya ang sarili niya. And i don't even know why. We're in a Filipino restaurant.
We can't even talk because she's staring at us with these eyes na parang kakainin ng buhay ang client namin.
Dumating ang order at kumuha agad si Ms. Palomatu ng isang bagnet at nilagay sa plato ko.
Julia's eyebrow raised again! Parang hindi na nga bumababa simula kanina eh.
Ang sunod naman na kinuha ng client ko ay yung sauce at nilagay ito on top of my rice.
"This is their special sauce. Similar to kare-kare kasi mula siya sa giniling na mani"
Shit...peanuts again...
Napatingin ako kay Julia na may nagsasalubong na kilay. Tapos ay tumingin sa akin na para bang nagtatanong kung kakainin ko ba o hindi. Iniwasan ko na lang ito at ngumiti kay Ms. Palomatu na parang napansin na ang titigan naming dalawa.
"Try it?" inabot niya sa akin ang bagnet na sinawsaw niya roon.
Kukunin ko na sana ito nang biglang...
Inagaw ito ni Julia...at kinain...
WTF?
Kitang-kita naman ang pagkabigla sa mukha ng client ko.
"Wow! Ang sarap!" puna niya pa habang nginunguya ang baboy saka uminom ng tubig.
"What the hell are you doing?!" sumigaw si Ms. Palomatu.
Nagulat naman si Julia dun at napatigil sa pag-inom niya ng tubig.
Inis na inis ang client ko. Na hindi ko alam kung bakit pero natatawa na ako. HAHA
Tumingin ako kay Julia, na-offend yata sa pagsigaw nang babae. Sumandal siya sa kinauupuan niya at tinaasan ng kilay si Ms. Palomatu.
Woah...she's back to her bitch mode?
She folded her arms.
"Daniel can't eat that..." pasuplada niyang sabi.
"What? Are you close enough to call him by his first name?" nalito naman yata ang kausap niya.
Mag-aaway ba sila? Sana naman hindi... pero tangina, parang oo.
"Yes. We're that close that I know he's allergic to that trapo mani sauce you want to give him"
Woah...bakit ba nag-eenjoy ako sa pinapanood ko?
"ANO MO BA SIYA HA?!" sigaw ulit ng babae.
Julia looked at me before she answered, "I'm his ex...bitch"
Napayuko na ako at napapikit ng mata. Shit...sa tingin ko, mawawala sa akin ang project na 'to which means...mahihirapan kaming mka-partner ang family business nila.
"Ugh!" Nanggigigil naman sa galit si Ms. palomatu saka umalis.
Naiwan naman kami dun at binigyan si Julia ng masamang tingin. Nakasandal pa rin siya habang umiinom ng tubig.
Parang satisfied naman siya sa ginawa niya.
"What was that?" malamig kong tanong sa kanya.
She just raised her shoulders. Nanliit ang tingin ko. What the hell is wrong with her, seriously?
Hindi siya kumibo hanggang sa kitang-kita na sa mukha niya ang pagkapuno at nilapag ang mga kamay sa mesa.
"Tsk. Ganun na ba ngayon? Nakikipagdate ka kahit may fiance ka na? Hayy"
Kumunot ang noo ko. F-Fiance? Oh....Okay...she means Kath...
"Ano naman sa iyo ngayon? And besides, i do think you should not be interfering to my business..." seryosong sagot ko.
Hindi naman siya makapaniwala sa mga nasabi ko.
"Heol...wala ka ng magagawa cause we are connected in a-ny way..." nilagyan niya pa ng emphasis.
"Plus...don't you think this our fate? Na maging magkaibigan...see? magkatrabaho na naman tayo" Talagang jinustify niya pa ha.
"Fate? Wala akong pakialam dyan. Iwasan na natin yang fate na sinasabi mo tutal mawawalan naman ako ng client" tumayo na ako na naging dahilan nang pag-asim ng mukha niya.
Naglakad na ako paalis pero dahan-dahan lang. Hanggang sa nakarating na ako ng pintuan.
T-teka...di niya ako sinundan?!?!?!
Putek, para ka namang tanga Daniel!
Pero bakit niya ba gustong dumikit sa akin kanina pa? bakit siya nagpapansin? Tapos hindi niya ako hahabulin? The fuck...
Naglakad ako ng mabilis papunta sa kanya.
Nakatingin lang siya sa kawalan.
I snapped my fingers in front of her.
"Alam mo, kung fate man lang ang pag-uusapan, matagal na tayong pinagtatakda ng kapalaran na yan, Julia pero ikaw...alis ka ng alis..."Huminga ako ng malalim "...kaya ito, di na fate. Coincidence na lang. It's nice to see you!" Huling sabi ko saka tuluyan nang lumabas ng resto.
Act tough Daniel...dapat ba di halatadong masayang-masaya ka na nakita mo siya ulit.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Enrique
"Aiissh!" naiirita kong sinipa ang stuff toy na nasa sahig.
"Hoy ano ba!" saway naman ni Kylie.
Nasa bahay nila ako ngayon. Binigay ko kasi ang regalo ko sa kanya dahil she's 2 months pregnant. Dalawang buwan pa lang pero heto na siya, nagdedecorate na ng room ng magiging anak niya.
"Wag mo ngang idamay yung stuff toy sa immaturity mo" sabi niya habang inaayos ang mga laruan sa gilid.
Napabuntong-hininga ako. Paano ba naman kasi. Hindi ko naman alam na makikita ko si Julia dun sa airport. Sino ba naman ang mag-aakala diba? Eh gustong-gusto ko siyang iwasan.
At ako naman na gago, nagkunwaring may girlfriend dahil sa lecheng pride.
But what if she wanted to be with me again? Pero di pwede dahil sinabi kong may girlfriend ako?
Shit! I'm so childish!
"Hoy, wag ka ngang mag-imagine na nasasaktan si Julia dun sa sinabi mo dahil i bet with my whole life that she's happy about it" she pat my shoulder.
And yes, biglang nabasag yung imagination ko.
Well, she really seemed happy when she heard about it.
Tinulungan ko pa magligpit si Kylie at nung pinupulot ko ang mga wrappers ng pinamili niya...
"Hindi ba talaga kayo mag-uusap ni Daniel?" tanong niya habang nakatalikod sa akin.
The atmosphere became serious all of a sudden.
Since the accident, I never talked to Daniel and we never saw each other. or should I say, iniiwasan namin ang isa't-isa. There was so much damage in our friendship, mahirap nang ibalik yung dati.
"Maybe soon..." i coldly answered.
"Que-" "Kylie..." I cut her off.
"We loved the same woman...and i still do and hindi ko alam kung siya rin. I can't face him na ganito pa rin ako. I will completely move on...and when that happens, i know i can be his friend again"
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Julia
"It's nice to see you?!?! Can you believe it? It's nice to see you raw!" Kanina pa ako nagrarant sa harap nila Kiko, Jae, Liza at Shai. Nanonood kami ng movie ngayon, i mean sila at halatang-halata na hindi sila nakikinig sa akin.
"Grabe...I said goodbye naman na maayos. B-bakit....ang cold niya sa akin?" yumuko ako at binulong ang mga huling salita.
"Ikaw talaga Julia, assumera ka talaga kahit kailan. Baka kasi after six months, nakamove-on na siya sa iyo!" nagsalita na si Liza.
I rolled my eyes. Wow ha. Sa bigat ng nangyari sa amin dati, ngayon masaya silang lahat? Si Enrique, may bagong jowa tapos...si Kath pa rin at si Daniel? TAPOS AKO WALANG GANAP SA BUHAY?!
Shit. Parusa ko ba 'to?
"Kung alam ko lang na ganito aabutan ko, sana di na lang ako nagresign..." pagmamaktol ko saka umupo sa gitna nila.
Naramdaman ko naman ang pagtitig nila sa akin.
"You mean? You resigned para talaga pagkrus-in ang landas niyo rito sa Pilipinas?" tanong ni Kiko...
Wow. Na-hotseat ako.
"I-I mean...hindi naman sa ganun pero kasi i wanna be civil with them kahit na alam kong sila pa rin. Tapos nagkita kami. Di ba fate yun?" para akong bata sa sinasabi ko eh!
Bigla naman akong hinampas ni Jae.
"ARAY!!!" sigaw ko.
"Eh gaga ka pala eh! Sa tingin mo ba pwede pa rin kayong maging magkaibigan, ha?!" Eto naman, sumigaw talaga. eto naman . Civil nga diba?!
Napaisip naman ako. Well i know i don't pero...pero kasi...yung sinasabi kong nawala sa akin...parang sila? si Kath na kaibigan ko? Or siya...si Daniel?
When i saw him earlier, I felt it again. Not the bitterness...I felt nervous not because I'm angry. Parang kinabahan ako kung maayos ba pananamit ko kanina...kung maganda ba ako. Alam niyo yun?
"At teka nga! Sino bang nagsabi na sila pa rin ni Kathryn Bernardo? Nasa America na yun huyyy!" dagdag ni Kiko.
Lumaki naman ang mga mata ko.
What did he just say?
"Oh..kita mo na. Yun nga ang dahilan kung ba't di namin sinabi sa iyo eh. Tingnan mo yung reaksyon mo. Sabi mo kaibigan mo si Kath, pero ngayon na alam mong wala na sila, parang gusto mong magpaparty ngayon" -Kiko.
Kumunot naman ang noo ko.
"Hindi ah!" binelatan ko siya.
"Tsk Tsk Tsk. Okay, so, para ma-at ease pa yung puso mo, sa ilalim ng kama mo, may maliit na box, parang baul. HInatid yan ni Daniel dito sa inyo after ka naming hinatid sa airport nung umalis ka..." hindi na nila ako pinapansin habang nakatunganga lang ako doon.
What the hell?! Ba't ngayon lang nila sinabi sa akin 'to?
God....
1....2...3...
I can't wait.
Wala na akong pake kung aasarin nila ako.
Tumakbo na ako agad papunta sa kwarto ko at tiningnan ang ilalim ng kama.
And there...i saw the box...
Nilagay ko ito sa ibabaw ng kama.
Pabalik-balik pa ang paglakad ko.
HUminga ako ng malalim. Hindi ako mapakali!!
I sat down...
This is it...
I opened the box...
At bumungad sa akin ang mga ala-ala kung saan pinakamasaya ako...pinakamasaya kami...
Nandun ang mga engagement ring at ang couple ring...
Nandun lahat...
Bumibilis ang tibok ng puso ko.
I knew this feeling.
And somehow parang natatawa ako...
Ako na yata ang reyna ng kagagahan...
Pera? Pressure? Amnesia?!
Lahat ng yun, naging hadlang sa amin ni Daniel...
At lahat ng yun dahil lamang sa takot ko...
Ni hindi ko man lang siya binigyan ng pagkakataon na isalba ako sa takot na yun.
Kahit nung pangalawang beses...
Palaging kapakanan ng iba ang iniisip ko...never naging ako...
I sighed...
Oo na, gaga na ako...
Napangiti ako cause somehow i felt relieved.
Kasi sure na ako....si Daniel yung nawala....
And i want him back...
This is really fate!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Daniel
I had to have a break from the stress from work. And when I say stress, that's from the failed partnership of my company to the Palomatu's. If Julia weren't there....
Anyway, don't get me wrong. I was really happy about the fact that she's back...I just...I think i just grew...I mean i promised myself not to be the old Daniel. I told myself i shouldn't wait for her. Pero gago naman, nung nakita ko siya, i realized i actually waited for her.
But the difference now is, i want to take things slowly...ayoko na maging parang asong ulol na hahabol-habol sa kanya like how i was before. Pero purong kagaguhan ulit, I just asked Rachel to know her whereabouts and updates.
Nandito ako sa Palawan, as I said, I want to relax. And ironic, dahil ang sabi ko, I'm different from the old Daniel but I'm here...at the mountain top where I brought Julia before our engagement party...where we saw the sunset together...where I sang and played a guitar for her...
"Stop Daniel...stop it" bulong ko sa sarili ko saka ko tinaas ang camera at tinapat sa mata ko para kumuha ng pictures. I turned around to take more pictures at i stopped....
I stopped when my lens focused to a lady infront of me...
The lady I was thinking just seconds ago.
She's wearing a white dress. She's also holding a camera and started taking pictures.
I continuously took photos also as she was walking towards me and when she stopped just in front me, binaba ko na ang camerang hawak ko.
Ginawa niya rin ito.
I just looked at her and she brightly grinned while raising both of her eyebrows.
Kumunot ang noo ko.
"What are you doing here?" I blankly asked.
"Oh? Andito ka rin? Tsk tsk tsk. This must be fate! I didn't know you were here" I smell fishiness from what she answered. Fate?! Ilang beses niya nang binabalik-balik ang fate na yan ah?
"Tell me the truth, sinundan mo ba ako dito?" malamig kong tanong habang kumikitid na ang tingin.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Julia
Pagkatapos kong buksan ang box at mag-isip isip sa buhay, tinawagan ko si Rachel. I asked her where Daniel is at nalaman kong flight niya papuntang Palawan...so...siyempre, sumunod na ako. HAHAHAHA.
"Tell me the truth, sinundan mo ba ako dito?" I can feel coldness from his voice. Aissh. Ano bang problema niya sa akin?
"I told you it's fate! Pumunta lang ako dito dahil feel ko, malay ko ba na nandito ka..." mataray kong sagot.
"Coincidence. Coincidence ang tawag dun! Hindi fate!" suplado niya ring sagot saka umalis papunta sa jeepy na dala niya.
Ay grabe ha...nakakaloka siya! Emegerd.
Sumunod naman ako sa kanya.
"Don't you understand? Fate nga ito, eh! Pinagtatakda talaga tayo ni Lord!" sabi ko habang nasa likod niya, Naglalakad. Tumigil siya sa harap ng sasakyan at nilagay ang camera doon. Saka siya humarap na biglang ikinahinto ko.
Huminga siya ng malalim. I just smirked at him na naging dahilan nang pagkunot ng noo niya.
"I-I'm with Kath..." HEOL! ANO R-RAW?!
Tiningnan ko siya ng masama at tinaasan ng kilay. Nag-iiwas naman siya ng tingin.
"Talaga? Tss. You're not together, anymore" diretso kong sabi as i crossed my arms.
Nag-iba naman ang timpla ng mukha niya na para bang caught in the act.
Napuno ng katahimikan ang paligid.
"S-so what do you want?" he broke the silence.
UGH UGH UGH GRABE TALAGA. NAPUPUNO NA AKO. BA'T BA ANG SLOW NIYA TODAY?!
I sighed so deeply.
"Hindi mo pa rin ba nagegets?!" hindi siya sumagot.
I rolled my eyes. But pinilit kong ngumiti ulit.
"I mean...this is a fat- ugh okay coincidence. That means...uhm...we shou-should be...together a-again?"
Tumaas naman ang kilay niya.
"Promise, it will be so much better this time. Hindi na ako magiging bitch!"
Shit, i never imagined na magagawa ko ito. HOMAYGAD PRIDE JULIA PRIDE. But okay fine...for him...kaya ko to.
Tumalikod naman siya.
WHAT THE F.
TINALIKURAN NIYA AKO!!!
Okay...i give up. Ayoko na. Ayoko na talaga!!
"Julia...alam mo naman na..." May sinasabi pa yata siya pero hindi ko na marinig dahil tumalikod na rin ako at umalis.
Tsk. Wrong decision. Ang feeler niya ha! Heol. Wala na Juls. Wala ka nang pag-asa sa life. Ayan kasi, mahilig kang umalis ng umalis eh.
Hindi pa ako nakakalayo ay may humila na sa kamay ko.
Napaharap ako sa kanya, sino pa ba eh di si Daniel.
"Ayan ka na naman! You're leaving me again!" hinihingal niyang sabi.
I semi-glared at him. "I changed my mind. Masyado kang pa-chix Mr. Ford! Maghahanap na lang ako ng iba!" Tsk, akala niya ha.
Binawi ko ang kamay ko at naglakad ulit.
Sobrang tanga ko naman dahil bigla na lang akong...natipalok!
Ohshit...im on my knees now...on the grass.
FUCKSHIT. Sobrang nakakahiya!!
Hinila niya na naman ako patayo.
"Julia!" tawag niya. Huhu. Di ko mataas ang ulo ko.
"God...ang clumsy mo talaga" lumuhod siya para tingnan ang tuhod ko.
Masamang-masama naman ang binibigay kong tingin sa kanya.
"Mabuti't wala namang sugat.." sabi niya saka tumayo na.
Hmmmm. I had to do it...
I encircled my arms around his neck...
And gave him a smack on the lips.
Natunganga siya. I was waiting for a reaction but...wala.
Napabuntong-hininga lang siya. "Ang alam ko dapat nasa resort ka nila Kiko today, eh..."
HEOL. SO PINASUNDAN NIYA AKO. SUPPOSEDLY KASI, MAGO-OUTING KAMI KINA KIKO TODAY PERO YUN NGA, UMABOT AKO DITO. TAPOS NGAYON, KUNG MAKA-ASTA?!?!
Tumayo na ako ng maayos at inirapan siya.
Napatingin siya sa leeg ko.
He saw it...
"You're wearing the necklace with our couple rings from college..." hinawakan niya ito.
"You really came here for me..." seryoso niyang tanong.
"F-fate nga kasi..."
Ako na naman ang nag-iiwas ng tingin ngayon. Paano ba kasi eh baka kiligin ako dito...dapat bitchesa ako hahahaha.
"Are you really sure you really want to be with me again?" ngumingiti siya.
I just nodded, trying to hide my happiness.
"Paano yan, hindi mo na magagawa ang mga pag-alis alis mo. You can't leave ever leave me. EVER. I won't let it happen again, Julia..." seryoso naman siya.
Tumango lang ako ulit which caused his eyebrows to meet.
"I would really be possessive with you. Like worse than how i was before..." He suddenly encircled his arms around my waist.
Tinatakot niya ba ako? Kasi hindi umuubra eh...hihi.
"Okay! Kahit sa condo mo pa ako tumira. Kahit gawin mo pa akong secretary mo" masigla kong sagot. Haha. Sorry Rachel...
Tumingin lang siya kaya naman ngumiti na ako habang nanliliit na ang mga mata ko.
Napaubo-ubo siya. "What if I told you na kung ano ang gusto kong mangyari dati, yun pa rin ngayon? Paano pag gusto kong bilhan ka ng kompanya o gusto kong buhayin ang pamilya mo?"
Woah...i expected this...
"Okay! Eh wala akong trabaho so kailangan mo talaga akong bilhan ng kompanya but with my family...we should probably talk about it more" i tried to remain smiling...i should.
Hindi na nagbago ang pagkitid ng tingin ni Daniel sa akin. Well, i know he can't believe whatever i'm saying right now.
"Eh paano si Mama?"
Oh shoot. Nakalimutan ko yung nanay niyang kontrabida forever sa amin.
"Isn't it your job to fight for me?" I smiled widely as i cupped his face.
Yes Daniel...i'll give you this chance.
He just stared at me...
Habang na lumalakas ang tibok ng puso ko...
Binaba ko ang mga kamay ko at sinusubukang tumingin sa paligid.
Paano ba kasi...
I am so madly in love with him...
Hindi ko na matigil ang pagngiti.
"Why are you smiling? Anong nakakatawa?"
Nahuli ko naman siyang ngumiti rin pero pinigilan ito agad at pinilit na maging seryoso ang mukha.
Tsss. So childish...
"Wala...sobrang mahal lang kasi kita..." I looked at his eyes and said this seriously.
Hindi naman siya makasagot at parang di makapaniwala sa sinabi ko.
"Hayyy nako naman, Daniel!" reklamo ko saka kumalas sa posisyon namin.
Nag-iba ang mukha niya as if asking me what's wrong.
"Sa mga ganitong moments, you should've kissed me by now! Kailangan mo pa bang magpaalam? Tsk tsk tsk" Hehe. I'm pushing him. I am! I am!
Napatawa siya ng mahina.
"I never needed your permission" he said before he cupped my face and pressed his lips against mine.
And we kissed...
With the cool air blowing on our faces...
With both of our hearts, shouting with joy.
And there I was, hoping...that this not so intricate affair of ours will never become intricate again...
THE END