Bu aralar sizler için daha çok yazmaya çalışıyorum ama büyük ihtimal uzun sürmez. Hasta olduğum için 2 gündür evdeyim o fırsatla yazıyorum. İnşallah yeni bölümler hemen gelir diyorum bende :D
Gözlerimi açtığımda bilmediğim bir yerde bilmediğim bir odadaydım. Kendime gelmeye ve ne olduğunu hatırlamaya çalışıyordum. En son hatırladığım Arda....
Arda mı? Hayır hayır rüya olmalı beni kaçırmış olamaz değil mi? Hızla kapıya doğru ilerledim ve kapıyı açmaya çalıştım ama olmuyordu bağırmaya başladım
"Kimse yok mu? İmdat! Biri sesimi duysun!" kapıya var gücümle vuruyorum ama tık yok çaresizce olduğum yere çöktüm. Çantamın hala burada olduğunu görünce koşarak çanta mı almıştım salak herif telefonumu almamıştı. Hızla Ateş'i tuşladım çalıyor ama açmıyordu.
"Yalvarırım Ateş ne olur aç telefonu" diye sayıklarken bir anda kapı açıldı ve Arda içeriye girdi.
"Sen ne yaptığını sanıyorsun be!" deyip tokadı yapıştırdı telefon bir yana ben bir yan uçtum. Seslice bir küfür savurduktan sonra
"Mahvettim seni Arda! Ateş bulacak oğlum seni ve öldürecek bak gör sen!" dedikten sonra telefona uzanmaya çalıştım ve bağırmaya başladım.
"Ateş kurtar beni ne olur Ateş!" hızla telefonu alıp bir tarafa savurdu ve telefon param parça oldu tek umudum Ateş'in beni bulmasıydı. Ne olursa olsun beni bulacaktı bunu biliyordum ama korkuyordum. Arda'nın yapabileceklerini bilmiyorum o gerçekten çok değişmiş miydi? Bilmiyorum ya dedikleri gibiyse gerçekten gözü hiç bir şey görmüyor muydu?
"Sana dedim o adam seni değiştirmiş artık ona güvenmekten vazgeç bak ben geldim ben seni o adamdan kurtarmaya geldim korkmana gerek yok artık benimsin"
"Anlasana Arda ben o adamı seviyorum asıl senden korkuyorum."
"Yalan söyleme! O adam senin beynini yıkamış"
"Asıl senin beynin yıkanmış"
" O yüzden mi beni arayıp telefonda ağladın? O yüzden mi Arda beni kurtar dedin!"
"Lanet olsun ya! Lanet olsun seni aradığım güne seni arayan beynime lanet olsun ya!" diye bağırdıktan sonra ağlamaya başladım
"Lanet olsun! Lanet olsun ne yaptım ben ya"
"Kapa o çeneni Zeynep! Mantıklı düşünemiyorsun hala unutma sen beni seviyordun ve bu böylede devam edecek" dedikten sonra odadan çıktı ve gitti. Bense olduğum yere çökmüş ağlıyordum yaptığım büyük hatanın bedelini ödüyordum. Neden Arda'yı aramıştım ki güvenecek arayacak başka kimse yok muydu ki aptal kafam...
Saatlerce ağladıktan sonra kapım yeniden açılmıştı elinde tepsi ile içeri giren Arda'ya baktım. Yüzünde milim pişmanlık yoktu. Yanıma gelip
"Hala ağlıyor musun? Böyle devam edersen o herife de hesap sormak zorunda kalacağım" dediğinde hızlıca göz yaşlarımı dilip dikkatlice ona baktım
"Arda sen bu değilsin? Sen Cem'e... Sevdiklerine zarar vermezsin. Neden böyle yapıyorsun"
"Sevdiklerimi korumak için Zeynep seni korumak için"
"Arda bak her şey benim hatam evet seni hiç aramamalıydım. Ben olmadan önceki hayatına devam edebilirdin hala edebilirsin bizim aramızda hiç bir şey olmadı"
"Saçmalıyorsun şuan eski hayatımı istemiyorum seni istiyorum bir tek"
"Beni tanımıyorsun bile hakkımda hiç bir şey bilmiyorsun. Duygularımı bilmiyorsun"
"Öğrenirim zamanla sende öğrenirsin beni sevdiğini biliyorum benden hoşlandığını okuldaki herkes biliyor"
"Anlamıyorsun değil mi? Bak ben evliyim ve evli olduğum adama Ateş'e aşığım"
"O zaman neden beni seviyormuş gibi davranıyordun neden beni aradın neden sana aşık olmamı sağladın!" diye bağırdıktan sonra getirdiği tepsiyi fırlattı.
"Haklısın yaptığım yanlıştı ama ben Ateş'i unutmaya çalıştım Arda buradayken unutmuştum da ama ben ona olan duygularımı unutamadım anlıyor musun? Onu görünce duygularım yeniden yeşerdi içimdeki kıvılcım ateşe dönüştü. Evet ondan kaçtım hemden ondan kaçıp sana sığındım ama çaresizdim anlıyor musun? Onu istemiyordum ona sahip olmaktan korkuyordum onun ateşinde yanmaktan korkuyordum. Ama biz Ateş ile başardık anlıyor musun? Biz mutlu olmayı başardık. Ne olur bırak beni eski hayatına dön unut beni eski Arda ol"
dediğimde öylece bakıyordu bana başını olumsuzca kapıdan çıktı ve kapıyı kapatırken
"Demek Ateş'in ölmesi lazım" dediğinde hızla ayağa kalktım ve kapatmış olduğu kapıyı var gücümle yumruklamaya başladım.
"Hayır...Hayır...Hayır!"
"Arda aç kapıyı! Arda yapma! Arda yalvarırım ona zarar verme! Arda ne olursun yapma"
ellerim kıpkırmızı olmuş ama Arda beni bir kere bile takmamıştı.Ne yapacaktım şimdi hep hata yapıyordum ve bunun bedelini neden başkaları ödüyordu. Ne yapmam gerekiyordu ? Ateş'e zarar veremezdi değil mi?Arda gibi birisi Ateş gibi bir adama zarar veremez değil mi? Yapacak bir şey kaçacak bir delik bile yoktu burada öylece oturuyordum. Ateş ne yapıyordu? Fark etmiştir yokluğumu değil mi? Tabi fark etmiştir. Ne yapıyordur peki? Çıldırmış durumdadır şuan değil mi? Ben olsam kafayı yerdim Ateş'siz bir hayat düşüncesi... Hayır hayır böyle bir şey olmamalı bile.
************************************
Bütün gece düşünmekten kafayı yemiştim.Dört duvar arasında çaresizce beklemek insanı deli ediyordu dışarıda ne oluyor haberim yok ve bu beni delirtmeye yetiyordu. Eminim şuan hapishane kaçkınları gibi gözüküyorumdur. Duvar kenarına oturmuş öylece düşünüyordum. Ve yeniden kapı açılmıştı dışarıdan gelen ışık gözlerimi kapatmama neden olmuştu.
"Artık gitme vakti geldi"
"Neyden bahsediyorsun"
"Hadi gidiyoruz"
"Nereye? Ben hiç bir yere gelmiyorum"
"Çabuk ol kocan olacak herif izimizi bulmuş bizde kaçıyoruz"
"Sana dedim Arda Ateş benden vazgeçmez"
"Merak etme Mardin güzeli buraya geldiğinde Ateş'ten eser kalmayacak param parça olacak"
"Ne diyorsun sen ya!"
"Diyorum ki biz şimdi gidiyoruz ve Ateş bey buraya geldiğinde booooommmm"
"Ha..hayır yapamazsın buna izin vermem!"
"Nasıl engel olacaksın bakalım" dedikten sonra zorla tutup dışarı çıkardı bir kaç adamına kaş göz işareti ile bir şeyler anlattıktan sonra beni arabanın birine soktu. Arabanın içinde olan adama
"Yalvarırım bırakın beni bak ben evliyim kocam var benim ne olur onun başına bir şey gelsin istemiyorum ne olur bırakın"
"Özür dileriz bizim yapabileceğimiz bir şey yok"
"Hayır var! O gelmeden bırakın ineyim şuradan"
"Tabi sonra bizi öldürsün"
"O zaman sadece ellerimi aç başka hiç bir şey istemiyorum"
"Tamam" dedikten sonra ellerimi açtı ama ben Arda anlamasın diye ellerim arkada oturmaya başladım.
Arabayı sürmek için Arda öne oturdu yanıma iki adam koyup beni orta tarafta tuttu. Ardaya seslenip
"Arda ben ortada oturamam fenalaşıyorum cam kenarından başka bir yerde oturamam ben"
"Kaçmak için yalan söyleme"
"Ne kaçması be nefes alamıyorum zaten ellerimde bağlı nasıl kaçayım"
"İyi " dedikten sonra adamlardan biriyle yer değiştirdim ve cam kenarına oturdum. Nereye gideceğiz nasıl gideceğiz hiç bir fikrim yoktu. Dağlık bir alanda gidiyorduk burada arabadan atlasam bile kaçış yolum yoktu. Biraz sonra yanımızdan bir kaç araba geçti. Son araba yanımızdan geçecekken arabayı sürenin Murat olduğunu görmemle bu fırsat kaçmak deyip kapıyı açmam ve kendimi atmam bir oldu. Bütün kemiklerim acıyordu sanki her yerim kırılmıştı benim çığlıklarım üzerine bütün arabalar durmuştu duyduğum tek şey silah sesleriydi. Yuvarlanmış olduğum ağaca yaslanıp bağırmaya başladım.Murat yanıma doğru geldiğinde Arda'nın da ban yaklaştığını görüyordum.
"Murat! Arkanda!" diye bağırmamla Murat Arda'nın eline sıkmıştı. Sonrada hiç bir şey yokmuş gibi yanıma geldi
"İyi misin gelin ağam"
"Ateş nerede?"
"O alt taraftan diğer adamlar ile bizde yukarıdan yanınıza geliyorduk büyük ihtimal varmak üzerelerdir"
"Hayır! Hemen onları durdurman gerek Murat orada tuzak var herkes ölecek" demem ile telefonunu çıkardı ama telefon çekmiyordu. Önden bir kaç adama seslendi ve beni bırakıp hızla arabalardan birine atlayıp gitti.
Adamların yardımı ile bende arabalardan birine bindim yol boyunca telefon ile Ateş'e ulaşmaya çalıştım ama ya sinyal çekmiyordu yada beni duymuyordu. Bir türlü Ateş'e ulaşamıyorduk. Dört bir koldan aramaya devam ederken arabadaki adamlardan biri
"Ağam" diye telefona seslenince hemen elinden aldım ve
"Ateş olduğun yerde kal! O eve yaklaşma bile!" dememle büyük bir patlama sesi duydum ve gözlerimi sımsıkı kapadım. Gzölerimi açtıktan sonra bağırmaya başladım
"Ateş! Ses ver! İyiyim de!"
"Dııttt... dııttttt... dıııııttttttttttt... Aradığınız kişiye ulaşılamıyor"
"Allah kahretsin! Hayır ya! Hayır! Ölmedi tamam mı! Yaşıyor!" benim bu tepkilerime karşılık araba daha da hızlanmıştı. Ben ise olayın şokuyla gözlerimi yummuştum. Daha fazla dayanamamıştım Ateş'siz bir hayatı onsuz bir ömrü bir daha düşünmek istemiyordum. Onsuz olmak istemiyordum.....
Evet yorumları alalım nasıl gidiyor sizce?