"Bayan... ba..."
"Aaaaaahhhhh!.. Aaahhh ah... hhııığğğhhhhh... lüüüüüü... lüüttfeeeeennn... yaaa... yaapmaaa..."
Kadının panikle doğrulmaya, tek eliyle yerden destek alarak kendisini geriye çekmeye çalışmasından çok korktuğunu anlayan genç adam, yerinden kıpırdamadan, "Hiiiiiiiişşşşşttt... hiiiiişştt... Korkma, niyetim kötü değil... korkma..." derken ses tonunu kısık, yüz ifadesini mülayim tutmaya özen gösterdi. Loş ortamın izin verdiği ölçüde incelediği kadının, yüzünde gördüğü koyuluklardan, göğsünün altında sabit tuttuğu kolunu korumasından, ciddi anlamda dayak yediğini tahmin etti. Kıyafetleri, alt gelir seviyesine ait bir yaşamdan geldiğini söylerken, tarzından, hafifmeşrep bir bayan olmadığını, aksine tutucu denilebilecek düzeyde mutaassıp olduğunu düşündü. Bu derece soğuk bir gecede sırtında ince bir ceket, ayağında potin görünümünde ayakkabılarla, yanında hiç bir eşya olmadan dışarıda bulunmasını kaçtığına yordu. İlk bakışta tecavüze uğradığını düşünse de bacaklarını geriye çekerek kapatmak için özel bir çaba harcamadığını görünce yanlış kanaate vardığını çıkardı. Hala inleyerek, korku dolu gözlerle yüzüne bakmasından, dayak atan kişinin erkek, dahası, verdiği zarardan güçlü kuvvetli birisi olduğuna emin oldu.
İri bedeninin, cinsiyetinin, korkusunu tetikleyeceğini öngören genç adam, ellerini görebileceği şekilde önünde tutarken, çok yavaş hareketlerle yere çömeldi.
"Yaralı mısın? Üzerinde gördüğüm kan lekeleri sana mı ait?"
"Lüüü... lüttfeeeenn gi... giiit..."
"Hava çok soğuk, tahminimde yanılmıyorsam ciddi darbeler almışsın. Gidersem, burada tek başına ölürsün..."
"Oooo... olssuuun... lüüüt... lüü... lüüttfeeen..."
Kadının çenesinin titremesinden ciddi anlamda üşüdüğünü, vücuduna aldığı yaralar da birleşince kendisini kaybetmesinin yakın olduğunu tahmin etti. Başına ne geldiyse ölümü göze alacak kadar canından vazgeçtiğini anlayarak, en azından bayılana kadar ikna çabalarına devam etmeye karar verdi.
"Yardımcı olabilecek bir tanıdık veya akrabana haber vermemi ister misin?"
"Ha... hayır sa... sakııııın, yok... kiii... kimseeeem yoookkk... lüüü... Iüütt... fee... giitt..."
"Seni ölüme terk etmemi nasıl beklersin... İnsanlığa sığar mı bu? Benden sana zarar gelmez, izin ver yardımcı olayım."
"Haa... ha... hayy hayıııırrr... bı bıraak beni..."
Çok korkmuş, zarar görmüş insanların hassasiyetine, yardım elini bile kabul edemeyecek kadar kaderini kabullenmiş haline acıyarak, "Lütfen itiraz etme, istemediğin sürece sana dokunmayacağıma söz veriyorum. İstersen hastaneye götüreyim ya da ambulans çağırayım." derken kadının eliyle yardım alarak kendisini geriye çekmesine, hareketlerinde gözlemlediği paniğe bakarak birisinden kaçtığına emin oldu.
"Aaağğhhh... ıııhhhh..."
Ölümün ne kadar acı ve uzun sürdüğünü düşünürken, karşısında iri yarı bir adam görmenin şaşkınlığını yaşayan genç kız, sindiği yerden korkuyla yüzünü seçmeye çalıştı. İlk sesini duyduğu üç dört metre ilerisindeki ağacın yanından ayrılmayan, kısık sesle kendisine yardımcı olabileceğini iddia eden adama, görebilen tek gözüyle bakarken, geri kaçtığı sırada çalılıklara sürttüğü sırtının acısıyla inlemesine engel olamadı. 'Keşke...' diye içinden geçirdiği sırada, sarf ettiği sözleri algılayınca, panikle, "lıııggghhh... Haaa hayıııırrr, hayır saakıııınnn... sa... saakın lüttfeeeen lütfen... lüütfeeen çaaa... çağırma!.." diyerek titreyen çenesinin izin verdiği ölçüde, bakacakları ilk yere götürülme korkusuyla itiraz etmeye çalıştı.
"Tamam, sakin ol..."
"Ça... çağıııır... maaahhh haaaa... haayııırrr ııııhhh... lüüüt..."
"Tamam dedim, söz veriyorum."
"Beennn... saa saağ oolll..."
"Hı hı... O zaman, izin ver ben yardım edeyim. Dişlerinin çıkardığı sesi buradan duyuyorum, titriyorsun... Bak, şimdi yavaşça montumu çıkarıp üzerine koyacağım. Sana dokunmayacağım. Beni anladın mı?"
"Haa haayııırrr, ge geree ek yoookk... ooohhh... Beennn, be beee beniii bıııraaaaak..."
"Neden anlamak istemiyorsun, ölürsün..."
"Ooooo... ooollsuunn... aaaahhh..."
"Lütfen, beni böyle bir konuda zan altında bırakamazsın... Bunu istemeye hakkın yok. Sen beni bu durumda bulsan yardım elini uzatmaz mıydın?"
"lııııggghhh... ııııhhh... Ee... eee... ııııhhh... eeveeett... ö... özür... di..."
"O zaman bana neden izin vermiyorsun? Daha çok gençsin, önünde yaşanacak bir hayat var. Göz göre göre ölümü seçiyor olamazsın..."
'Yaşanacak bir hayat!.. Nasıl? Gücüm olsa sözlerine gülmeyi, alay etmeyi, bağıra bağıra, olabilir, ama onların elinde değil... demeyi isterdim.' diye aklından geçirirken, dudağının sağlam olan yanıyla istemsizce sırıtarak, "lııııggghhh... Beeennn zaa... zateeen... ölüüü... yüümm... ooohhh... bu buraaaya kaa kaadaarr, yorul... oohh... yorulduuum. Bıraaaak, giitt..." derken neye bulaştığının farkında olmayan, iyi niyetli yabancıyı kovmayı denedi. Özellikle erkeklerden alışkın olmadığı tutuma hayranlık duymakla birlikte, geç gelen iyiliğe nasıl tepki vermesi gerektiğini bilemedi.
Tahmin ettiği gibi kadının hayattan vazgeçtiğini, peşinde olan her kimse pes ettiğini anlayan genç adam, içler acısı haline, onu bu hale getiren mahluka karşı; hissettiği nefreti saklamaya, ifadesini sabit tutmaya çalıştı. Sorduğu takdirde anılarının canlanacağını, iyice içine kapanacağını öngörerek, bunu daha sonra yapmaya karar verdi.
Açabildiği tek gözüyle hala ürkek bakışlar atan kadının, nispeten kendisine güvenmeye başladığını anlayınca, dizlerinin üzerinde tuttuğu ellerini yavaşça kaldırarak görmesini sağladı. İrkilmediğini, kabuğuna çekilen yaralı bir hayvan gibi izlediğini görünce, aynı üslupla üzerinden çıkararak, harekete geçmeden önce önünde tuttu.
"Sen ölü değilsin, en azından ben izin vermezsem. Üzgünüm, seni bu şekilde bırakıp gitmeye vicdanım izin vermez." derken aralarında bir bağ kurabilmek, biraz daha rahatlamasını sağlayabilmek için ismini öğrenmesinin faydalı olacağını umarak, "Adım, Asaf... Rica etsem seninkini söyler misin?" diye aynı sakinlikle sordu.
"Been... ııııığğhhh... Gü... Güüll... Gülizar!.. Aaa... Asaaf..."
'Asaf, ne garip isim... Garip ama güzel, sesine yakışıyor. Asaf!.. Göründüğün, konuştuğun kadar iyi birisi misin Asaf?' Bulunduğu durumda içinden geçirdiklerine kendisi bile hayret eden genç kız, yediği darbelerden beyninin hasar almış olabileceğini, bir şekilde yüzünü bile seçemediği, tanımadığı bir adama inanmak istediğini düşündü.
"Memnun oldum Gülizar, ismin çok güzelmiş, keşke karşılaşmamız bu şekilde olmasaydı. Şimdi, montu üzerine koyabilmek için sana doğru biraz yaklaşacağım. Korkma olur mu?"
"A... ama!.."
"Hiiişşşşttt sakin ol... Söz verdim dokunmayacağım. Unutma, benden sana zarar gelmez. İstemediğin hiç bir şeyi yapmam."
"Amaa... ıııığğhhh... git... gitmedin!.."
Usulca, yerden uzaklaşmadan kadına yaklaşan genç adam, her hareketini takip ederek, "Sen bile isteğinin haksızlık olduğunu kabul ettin... Kendini benim yerime koy..." derken titreyen bedenin üzerine, montu açarak koymasının hemen akabinde geri çekildi. Kazanılmış güveni sarsmamak adına daha yakın fakat, kişisel alanındaki mahreminden çıkıp, arkadaş bölgesine kadar geriledi.
Adamın aynı söylediği gibi ceketi bırakmasının ardından geri çekilmesiyle rahatlayan genç kız, sıcaklığının verdiği etkiyle bütün vücudu ürperdi. Ağzından istemsizce kaçırdığı inlemeyle burun kanatlarına dolan mis gibi kokuyu içine çekerken, bedenini iyice sarması arzusu duyarak hareket etmeye çalıştı. Kolundan, sırtından, artık anlamakta zorlandığı muhtelif yerlerinden gelen acıyla tahammül sınırında dolaşarak, "lııııığğğhhhh... Oooohhh Allaaahıı... hııııım... sııııı... sıcaaakk... ııııığghh... saağ sağ oooll... ıııııhhh..." derken hissettiği sıcaklığa değdiğini düşündü.
"Bir şey değil... Gülizar, çok mu ızdırabın var?"
"Beenn... Aaa Asaaaff... acııı acıyoorr. Aaaahhh..."
Neyi olduğunu anlayana kadar bilincini açık tutmaya çalışan genç adam, "Kolun mu acıyor Gülizar?" derken müdahale edebilmek için yakın zamanda ikna etmesinin şart olduğuna kanaat getirdi.
"lııııııgğğğhhh... Koluuu... ko... koluuumm, sıır sırtımm... her heeer yeriiiii.. aaaağğğhhh..."
"Her yerin acıyor... anladım, Gülizar!.." derken içinden, 'Siktir, şerefsiz herif...' diye ekleyen genç adam, "Şimdi, sana zarar vermeyeceğime inanıyor musun?" diyerek cevabını bekledi.
"Asaaff!.. Tanı... tanımı aahhh..."
"Beni tanımadığını biliyorum. Bunun için şu an yapabileceğim bir şey yok. Sorduğum o değildi."
"Haaa!.. E... eveeett... ııııığğğhhh..."
"Güzel, güvenini suistimal etmeyeceğime söz veriyorum. Gülizar, sana yardım etmeme izin verir misin?"
"Aaahhh... Haaa... hayııı..."
"Hayır demeden önce beni ne duruma düşürdüğünü iyi düşün..."
"Sen iyi ııııhhh... iyi biiir... aaağğhh a... adamsın, sa sanaa da zaraaar ve veriir... ler... Beni bı... bıraaakk, git... ıııığğğhhh..."
'Verirler!..' diye içinden tekrarlayan genç adam, korktuğu kişinin birden fazla olduğunu anladı. Bulunduğu duruma rağmen, yardımı, başka sebeplerin yanı sıra kendisine zarar geleceğini düşünerek ret etmesindeki inceliği görmezden gelemedi.
"Beni merak etme Gülizar, hafife alınacak bir adam değilim. İzin verirsen..." derken duralayan genç adam, patronuna danışmadan güvenlik hattının içine yabancı bir insanı, özellikle sorunun içeriği hakkında bilgi sahibi değilken, almasının ne derece doğru olduğunu sorguladı. Tanıdığı kadarıyla, her ne yapmış olursa olsun bu hale getirilmiş bir kadını görmezden gelemeyeceğine emin olduğu abisinin, onay vereceğini düşünerek tekrar söze girdi.
"lıııığğğhhh..."
"İzin verirsen, seni bu duvarın arkasına geçireceğim. Orada her hangi bir kimse, ne sana ulaşabilir ne de zarar verebilir. Özel olarak korunan bir bölge, giriş çıkışları kontrol altında..."
"Sanaa... benim ıııhhh yüüü... yüzüüümden..."
"Bir şey yapamazlar. O konuyu bırak da ben düşüneyim. Hadi ama Gülizar, daha fazla burada oyalanamayız. Yaralarının ne durumda olduğunu bilmiyorum, kanaman olabilir."
"Doktora gi... gidemee... meemm..."
"Orasını anladım. Her şeyi bana bırak, sana söz..." derken ikinci bir defa duralayan genç adam, nefret etse de, "Söz veriyorum, kimsenin sana zarar vermesine izin vermeyeceğim." diyerek cümlesini tamamladı. Gülümsemeye çalışırken, üzerine aldığı sorumluluğun etkisiyle somurtma arzusunu baskılamaya çalışarak içinden kendisine küfretti. Kim olursa olsun, bu tip bir durumda geri adım atamayacağının bilinciyle, yüzüne dikkatle bakan kadını samimiyetine inandırmak amacıyla sessizce incelemesi için bekledi.
"Pe... pekiiii... ııııığğğhhh... ııııhh..."
"Nihayet... Gülizar, arka cebimden fener çıkaracağım. Biraz aşağıda bir arkadaşım arabanın içinde, yanıma gelmek için benden haber bekliyor."
"Hııııı!.."
"Sonra anlatırım. Korkulacak bir şey yok..." derken aleti sıkıştırdığı yerden alarak yola doğru iki defa açıp kapayan genç adam, meydana gelen aydınlıkta kadının halini görünce irkildi. Tepkisini belli etmemeye çalışırken, feneri yerine koyup, "Uzun zamandır soğukta yatıyorsan bacaklarını hareket ettiremezsin... Müsaade edersen seni kucağıma alacağım. Yaklaşabilir miyim Gülizar?" diye sorarak tepkisini bekledi. Söylediklerinin üzerine doğrulmaya, bacaklarını toplamaya çalışan kadının inleyerek yüzünü buruşturduğunu görünce, tahmininin doğru olduğunu anladı.
"lıığğghh... Ben... kalkamııı... aaaağğğhhh..."
"Kendini zorlamana gerek yok. Bana izin vermen yeterli..."
"lııığğhh ııııhhh ııhh... Pe... peki Asaaafff!.."
Vazgeçmesinden çekinerek dikkatle kadının yanına yaklaşan genç adam, çalılarla bütünleşen bedene zarar vermemek için görebildiği kadarıyla yaralarını inceledi. Şu durumda yapabileceği daha iyi bir şey olmadığını düşünerek ellerini altından geçirirken, genç kadını kucakladığı gibi ayağa kalkmaya davrandı. Duyduğu acı çığlığın ardından başı geriye düşen kadının, bayıldığını, bedeninin tahmininden fazla hasar aldığını anladı. Böylesinin kadının hayrına olduğuna karar vererek, oyalanmadan biraz ilerde park eden araca doğru ilerlemeye başladı.
*********************************************************************
İşte böyle, maalesef bu sefer biraz dramatik başladık... İnşallah beğenmişsinizdir. Benim hemen diğer hikayeyi tamamlamaya geçmem gerekiyor, yorumlarınıza hemen dönemezsem kusuruma bakmayın :)) Bir terslik olmazsa 2. bölümü önümüzdeki pazartesiye yetiştirmeyi planlıyorum. Yeni bölümde görüşmek üzere, sevgiyle sağlıcakla kalın :)