"Hayııııırrr... gidemezsiiiiin aaaaarrrggghhh siktir... Kahretsin, beyinsiz herif... Allah'ın cezası, söz vermiştim... aarrrgghhh... haaa ooohhh..."
Gözlerini açmasıyla yine kabus gördüğünü anlayan genç adam, baş ucundaki gece lambasının düğmesine basarak gayri ihtiyari ellerine baktı. Silkinerek derin nefesler eşliğinde doğrulurken, ter içinde kalan alnını sıvazlayarak yatağın kenarına oturdu. Komodinin üzerinde duran saatin dörde yaklaştığını görünce, elini çıkmaya başlayan sakallarına sürterek açılmaya, vücudundaki kan basıncının normal düzeyine düşmesi için beklemeye başladı. Sakinleşmeye başladığı anda daha fazla uyuyamayacağının bilinciyle, dinlenmenin haram olduğu odadan uzaklaşma arzusu duyarak banyonun yolunu tuttu. İhtiyacını gidermesinin ardından lavabonun başına, her kabustan sonra nefret ettiği adamın elini yüzünü yıkamaya, artık rutin hale gelen öz bakımını otomatiğe bağlanmış hareketlerle yerine getirmeye girişti.
Tıraş malzemelerini yerlerine kaldırırken bakışlarını aynaya çevirince, "Zafer bizim olacakmış, boookk..." diye fısıldayarak karşısındaki adamı bir süre izledi.
Aldığı eğitimin getirisi olan disiplini sayesinde düşüncelerini öteleyerek, "Sen de siktir..." derken bir sonraki adımını gerçekleştirmek üzere koridor ışığının aydınlattığı arka odaya yöneldi. İçeri girmeden kapıya monte ettiği barfiks aletine tutunurken, kol gücüyle bedenini çekmeye, nefes kontrolü dışında ses duyulmayan evde efor sarf ettikçe kendisine gelmeye başladı. Uzun zamandır saymayı bile bıraktığı, vücudunun isyan ettiği noktaya kadar devam ettiği aktiviteyle, bedenini kontrol etmeye odaklandı. Hemen akabinde yere yatarak şınav çekme işini tamamlayıp, odanın ortasında asılı duran kum torbasına doğru ilerledi. Ellerine geçirdiği boks eldivenleriyle başta yavaş, ısındıkça ritmini arttırarak bacaklarında dahil olduğu kickboks çalışmasına geçti. Derin uyuduğu her seferde bedenini ele geçiren hatıralara saldırırken, zayıflığına lanet ederek, şeytanlarıyla savaşını ara vermeden sürdürdü.
"Beyinsiz herif, senin yüzünden geldiğimiz noktaya bak... Sana... sana dönme demiştim. İnatçı pislik, al sana zafer..."
Düzenli olarak yaptığı etkinliği formunu korumaktan ziyade, yenilenmek, kendisine işkence eden enerji fazlasından kurtulma amacıyla, hırsla, azimle yinelemeye, yeterli olduğuna kanaat getirene kadar devam etti. Ter içinde kalan bedenini arındırmak için bir sonraki adımına, banyoya yönelerek, üstündeki tek kıyafet olan iç çamaşırını sepete, kendisini suyun rahatlatıcı etkisine bıraktı.
Uykusuzluğun yan etkilerini üzerinden silebilmek, dinç kalabilmek için programının son aşaması olan kuvvetli beslenmeyi tamamlamaya hazır, seri hareketlerle kurulanarak beline sardığı havluyla mutfağın yolunu tuttu. Aynı hızla hazırladığı sandviçi, bahçe ışıklarıyla aydınlanan ağaçlık alanı izlerken ayaküstü mideye indirdiği sırada, sessizliğin boğucu hale geldiğini, ruhunu melankoliye soktuğunu hissederek, uzaklaşma arzusuyla odasına yöneldi.
Mesaisi başlayana kadar kendisine iş edindiği araziyi kontrol görevini yapmak için hazırlanan genç adam, üzerine geçirdiği günlük kıyafetlerle soluğu bahçede aldı. Ağaçların arasından çatısı görünen büyük eve doğru yönelirken, her zamanki gibi kestirme patika yola daldı. Gözlerinin karanlığa alışmasıyla bütün duyularını çevresine açan genç adam, ortamın fazlasıyla sessiz olduğunu, bahçeyi kolaçan eden güvenlikçileri duyamadığını fark edince bulunduğu yerde durarak dikkat kesildi. Kısa bir an Faruk'a haber vermeyi aklından geçirse de ne olduğunu anlamadan uyandırmamaya kararıyla adımlarını hızlandırdı. Eğitiminin verdiği alışkanlıkla ağaçların arasından gölge gibi ilerlerken, ana kapının önünde toplandıklarını, hareketlerinden bir problem olduğunu tahmin etti. Zaten istim üzerinde olan adamların ani bir tepki vermesini engellemek için en yakınındakilerden birisinin adını seslenerek izlediği ağacın arkasından çıktı.
"Burhan..."
"Asaf abi, geldiğini fark etmedik!.."
'Ben istemediğim sürece de fark edemezdiniz...' diye içinden geçiren genç adam, ifadesiz bir yüzle tekrar söze girdi. "Ne oluyor? Neden herkes burada toplandı, bir problem mi var?"
"Kuzey cepheye bakan giriş kapısının yüz metre kadar sağındaki hareket sensorlarından biri sinyal verdi abi, muhtemelen sokak köpeğidir. Yine de risk almayıp bir kontrol edelim dedik. Araç bekliyoruz."
"İyi yapmışsınız. Kameradan kontrol ettiniz mi Burhan?"
"Baktık abi, bir süre bölgeyi taradık. Sezai hala başında, görüş açılarına her hangi bir canlı girmedi. Sensor git gel yaparak ara ara sinyal vermeye devam edince arkadaşlara haber verdim."
"Bu gibi durumlarda bana bilgi vermenizi söylemedim mi Burhan?"
"Önemli bir durum olduğunu zannetmiyorum. O yüzden uyandır..."
Kendine fazla güvenmenin nelere mal olabileceğini çok iyi bilen genç adam, bir daha aynı hatanın tekrarlanmasını engellemek için otoriter bir ses tonu kullanarak, "Onun kararını ben veririm Burhan, siz ne diyorsam onu yapın..." diye araya girerek cümlesini tamamlamasına izin vermedi.
"Özür dilerim abi, ben... eee..."
Çalışkanlığını takdir ettiği adamın, mesajı aldığını bozulmasından anlayarak, "Uzatmaya gerek yok, durumu gayet güzel idare etmişsin..." derken arkadaşlarının yanında rencide olmasını engellemek için omzuna iki sefer vurarak konuyu kapattı. Ev halkını rahatsız etmemek için sadece park lambaları dışında farları kapalı olan aracın yanlarına doğru geldiğini görünce, "Beyler, siz yerlerinize dönün, her ihtimale karşı tetikte olun..." diyerek adamlardan birinin el fenerini alıp arabaya bindi.
"Abi, ben de gelseydim, tek başına..."
"Hallederim... Buradaki düzeni korumaya devam et Burhan, en ufak bir sorunla karşılaşırsan Faruk'la Suat abini ara... Yürü oğlum..."
Burhan'ın cevap vermesini beklemeden şoföre komutunu bildiren genç adam, kapıyı kapatarak arkasına yaslandı. Sokaklarda kimsenin bulunmadığı soğuk gecede, hangi canlının korunaklı bir araziye yaklaştığını düşünerek dikkat kesildi. Aracın kuzey cepheye yaklaşmasıyla farları kapatmasını, hedefine yaklaşık beş yüz metre kala durmasını söyledi. Bire bir çarpışmadan bihaber yeni yetme genç şoföre talimatlarını bildirirken, çevreyi kolaçan ederek kapıyı açtı.
"Oğlum, kapıları kilitle arabadan da dışarıya çıkma, gözün yolda olsun. Feneri bir defa yakıp söndürürsem yardım iste, iki defa tekrarladığım takdirde yanıma gel demektir. Anlaşıldı mı?"
"Evet efendim!.."
"Benden haber bekle..." derken aşağıya inen genç adam, aynı dikkatle kapıyı kapatarak ağaçların arasında kayboldu. Burhan'ın bilgi verdiği noktaya doğru ilerlerken, uygun bir noktada eğilip botuna bağlı kabzadan bıçağını çıkararak eline aldı. Mecbur kalmadığı sürece kullanmayacağı aleti, tedbir olarak avucunun içinde ters tutarken, yavaşlayarak çevreyi dinlemeye başladı.
Sakin görünen ortamda sıkıntıya sebep olacak herhangi bir şey göremeyen genç adam, inlemeye benzer hafif bir uğultu duyduğu anda sesin geldiği yönü belirleyerek bedenini küçülttü. Kıstığı gözleriyle duvar boyunu incelemeye, önüne siper ettiği ağacı kullanarak gelebilecek tehlikeleri hesaplamaya girişti. Tehdidin tek bir noktada vuku bulduğuna emin olunca, saldırı pozisyonu alıp risk faktörünü bertaraf etmeye hedefine yöneldi.
"lıııııggghhhh..."
İkinci sefer duyduğu sesle, sahibinin yaralı bir insan olabileceğini düşünen genç adam, soğukkanlılığından hiç bir şey kaybetmeden temkinli adımlarla çalıların arkasında bulunan canlıyla arasındaki son engele sokuldu. Gürültü çıkarmamaya özen göstererek neyin nesi olduğunu anlamaya çalışırken, dikkatle hasmını görmek için uzandı.
Aydınlanmaya başlayan havanın izin verdiği ölçüde, yerde büzülmüş halde kıpırdamadan yatan bedeni görünce, 'Bu da ne!..' diye içinden geçirirken, hafifçe doğrulup bakış açısını genişletti. Kıyafetlerinden kadın olduğu anlaşılan figürün ellerine bulaşmış kanı fark eden genç adam, son bir kere olabilecek tehlikeleri kontrol ederek ayağa kalktı. Tedbiri elden bırakmadan çalıların etrafını dolanırken, yaralı olduğunu düşündüğü kadının bilinç seviyesi ölçmek amacıyla seslenmesinin uygun olacağına karar verdi.
***********************************************************************
İkinci kısmı okumadan geçmeyin, çok becerikli arkadaşınız saatlerce aradığı resmi araya yerleştirmeyi beceremeyince :)) böyle bir yöntem uygulamak zorunda kaldı :)))
***
DUYURU
Arkadaşlar, Bana Ait hikayesinde duyuru olarak yazdığım bir konuyu görmeyenler için bir seferde buradan yayımlamayı uygun gördüm. Okuyanların tekrar bakmasına gerek yok. İlk görenler, bilgi edinmek için okursanız sevinirim.
***
Sevgili arkadaşlar, Bana Ait'in Asaf üzerinden bir nevi devamı olan "Gül'e Ait" adıyla yayınlayacağım hikayesi, salı günü ilk bölümüyle karşınızda olacak...
Başlayacağım zaman size buradan haber vereceğimi söylemiştim. Ana sayfamda Gül'e Ait adı altında tanıtımını bulabilirsiniz. Hikaye Asaf üzerinden ilerlese de bahçe sakinlerinin her daim ortalıkta olacağını söylemeliyim. Bu arada Aynur'u da unutmadım, malum görücü çıkmıştı :)) Tabi arada sürprizler de olacak, örneğin Tahir ve Güven abimiz ziyaretlerde bulunacak :))
İnşallah beğenirsiniz, inşallah bundan da yüzümün akıyla çıkarım.
***
Sizlerden bir ricam var. Bu hikaye aklımda hiç olmayan, öyle ki başka bir hikayeye başladığım dönemde sizlerin arzusu üzerine ortaya çıktı. Bir şekilde sizleri kırmak istemediğim için kabul etmek zorunda kaldım. Suçlama yok, aksine, beğeniniz için çok teşekkür ederim. Fakat... buradaki fakata dikkat çekiyorum... Kendimi ciddi anlamda zora koşmama sebep olacak.
Sürekli takip eden arkadaşlar bilir, ben çalışan bir bayanım, doğal olarak gün içinde işte, dört buçuktan sonra da evde oluyorum. Malum, evdeki sorumluluklarım da devam ediyor. Bu da akşamları ve gelenim gidenim ya da acil bir durum olmazsa hafta sonlarım bana kaldığı anlamına geliyor. O yüzden de iki hikaye birden yürütmeye, sizleri bekletmemek adına çok sıcak bakmıyorum. Amacım duygu sömürüsü yapmak değil, durumumu ortaya koymak... Devam eden "Denize Karşı" hikayesi için takip edenlere verilmiş sözüm var. Doğal olarak durumdan çok memnun olmayan, süregelen hikayenin bitimine müteakip başlamamı isteyen arkadaşlar var. Bir yerde haklılar, haftada iki bölüm yayımlayacakken bire talim etmek zorunda kaldılar. Önceliğim, uzun zamandır beni kırmadan sabırla bekleyen, hikayeyi takip eden arkadaşlaradır. Lütfen, bu konuda anlayışınıza sığınıyorum. Zorda kaldığım zaman anlayış göstereceğinizi umuyorum.
Şimdiye kadar büyük bir mutluluk duysam da sizlerden ne oy ne de yorum istedim. Herhalde bunu görüyor ve ayrımını yapıyorsunuzdur. Şu an da amacım istemek değil... Mutlaka kendinize göre bir sebebiniz vardır. Benim de olduğu gibi... Lütfen yazdığımı tehdit olarak algılamayın, sadece 'Gül'e Ait'i yazmak için bu kadar zorlanırken yeterli ilgiyi görmezse, en azından diğer hikayeyi takip edenleri hesaba katarak bekletmeyi düşünüyorum. Bunu onlara borçluyum.
***
İnşallah beğenmişsinizdir :)) 2. kısımı okumayı unutmayın... Yeni bölümde görüşmek üzere sevgiyle sağlıcakla kalın :))