Luigi
They are here..
My family is really here. I can't help but just stare at Samantha who's sleeping soundly beside me. I am brushing her hair with my fingers and I never kept my eyes away from her.
It's already 1am and yet hindi parin ako.tulog. Kanina pa ako pangiti-ngiti habang minamasdan siya. My wife. My second half. My heart. The mother of my children. Ang babaeng pangalawa man sa buhay ko pero siya namang panghabambuhay ko.
Damn!
Hindi ko napigilan halikan ito sa labi. Bahagya itong gumalaw at nilamukos ang mukha ko. Ang sungit na talaga ng misis ko!
Maya-maya ay mahimbing na naman ang tulog nito. Napailing nalang ako.
I never thought I can still experience this with her. Kasama ang mga anak namin at ng isa pang anghel. I was ready let her go dahil naisip ko noong tama siya, nasasaktan nalang namin ang isa't isa.
I knelt infront of her and that was the most painful thing I got from being heartless. Heartless? Minsan iniisip ko kung tama ba lahat ng ginawa ko. Nasaktan siya, nasaktan ako. Marami pang ibang nadawit nang dahil sa mga issues ko sa buhay.
But it's all worth it. Gaya ng sinabi ni Samantha. It's all worth it. Mas lalo naming napatunayan na destined kami. Kaya naman kahit ilang bala pa ang saluhin ko, gagawin ko, para lang sa kanya. Para lang bumawi sa lahat-lahat ng masasalit na alaalang naidulot ko sa kanya.
"I love you baby.." I whispered then kiss her on her forehead.
Akala ko talaga hindi na ito darating. I though the moment she said we are done, that we must just let go each other, akala ko doon na matatapos.
Not when that incident happened. Takot na takot ako noon para kay Samantha. I don't want to see her crying in pain. Kaya naman ginawa ko lahat para mabulok sa kulungan ang mga kumidnap sa amin.
Jules. He's been my buddy eversince, I never thought he can do that. He deserves to rot in jail kasama ng dating asawa ni mommy.
Aaminin ko, noong una hindi naging madaling tanggapin ang mga inamin ni mommy. We were never her first family, but looking at her condition now, how can I not forgive her. Siya parin ang mommy ko. Ang unang babae sa buhay ko.
Dad hasn't talked about it lately kahit pa sinabi ko na sa kanya. He accepted mom. I remember how he cried when he saw mom. My heart melted at the scene. Dad loves mom so much. Gaya ko, nabulag lang rin ito sa galit and so he made it appear tha t he didn't care at all but he is. Nalaman kong gumawa rin siya ng hakbang para hanapin si mom without telling me.
I intertwined my fingers with Samantha.
"Sorry baby kung nalilikutan ka sa akin, I just miss you so much, almost 2 months that I felt suicidal kakaisip sayo, tapos di mo pa ako nirereplyan kasi nagtampo ka." I said. Kahit pa alam kong di rin nito dinig dahil tulog mantika.
Ilang beses akong nag-iwas ng tingin kay Samantha. She's freaking me out with her stares na para bang may hinahanap sa mukha ko.
"Wh--"
"Bakit ganyan mata mo? Natulog ka ba?" She asked.
Darn! Is it obvious?
"Ah, oo naman!"
She squinted her eyes then pinched my cheeks.
"Liar! Ang laki ng eyebags mo oh! Umamin ka, pinagsamantalahan mo ko kagabi noh?" She accused me. God! My wife just accused me!
She even covered herself with her hands na para bang may gagawin ako kahalayan sa kanya. Goodness! Ang weird ng asawa ko. Ganito rin ba suya magbuntis sa kambal noon?
"Samantha, sweetheart, what am I, a psycopath maniac? Hahalayin pa kita, asawa na nga kita, I even impregnated you twice!" I exclaimed. Just stating a fact.
Itinuloy ko ang paggawa ng sandwich ng mga anak kong tulog pa. Well, me and Samantha are here in the kitchen. Maaga kasi siyang nagising so I have no choice but to wake up as well. Kung wake up ngang matatawag dahil di naman ako natulog.
Nakasimangot parin ito nang lingunin ko.
"Baby, stop frowning! You are acting like a virgin. Alam naman nating hindi na." I said.
Napanganga ito. Binitawan ko ang bread knife at hinapit si Samantha palapit sa akin. I even stole a kiss.
Good Lord! Why is my wife so gorgeous? Kahit bagong gising!
"I love--" tinakpan nito ang bibig ko.
"Oh! Dinadaan mo na naman ako sa ganyan ganyan mo Fortalejo! Hindi ako pavirgin! I am just concern, bakit kasi nangangalumata ka? Don't tell me may babae ka? Lumabas ka at nagkita kayo? Oh my gosh Luigi! Mahiya ka naman sa akin! How dare you?! May kabit ka? Nasa gitna na tayo ng kagubatan nakakakita ka pa ng babae? Sino yan? Ipakita mo yan sa akin, ayokong magkaroon ng kapalit na mukhang impakta. Nakakaloka! "
I almost rolled my eyes. Here we go again. Kahapon pa siya ganyan. Wala pang preno. Naaaliw na nga lang ako.
I have known Samantha as a meek and innocent girl before. Hindi makabasag pinggan. Ngayon, kahit eardrums mo, basag! But I am madly inlove with her para gawin ang inaakusa nito.
Hinalikan ko ulit ito.
"Daldal." I said after I cut the kiss.
"Ako madaldal? Hindi ah!" Deny nito.
I held her hand. Inakbayan ko ito papunta sa mesa.
"Mrs Fortalejo, wala po akong babae. Ikaw lang ang misis ko. Kaya po ako hindi nakatulog dahil tinititigan kita buong gabi. Baka kasi mawala ka. Lam mo namang mahal na mahal na mahal na mahal kita."
Napansin ko ang pananahimik nito.
"Kikiligin na ba ako?" Sagot nito. Ang sungit talaga! Pero okay lang, mahal ko padin.
Napansin ko ang pagngiti nito. I am sure bati na kami. Naramdaman kong pumulupot ang braso nito sa baywang ko.
"Mahal din kita Mr. Fortalejo. Huwag ka lang mambabae, ipapatapon kita sa Ilog Pasig." She said. Her favorite line! Kundi milk tea, ilog pasig!
"Never will I do that because I am so in love with you, you are the air that I breath, the path that I walk through, the world that surrounds me, and my eyes are all for you. Nasayo na ang puso ko Samantha, so no need to worry." I assured her.
"Awww..Nakakatouch. Good morning bunso. I have something to tell you." Biglang pasok ni Ashton.
Samantha pouted and knotted her forehead. Oh-ohw! Here we go again!
"What?" Samantha asnwered lazily .
"Sabi kasi ni Luigi, you are the air that he breathes, Paano ba yan? Iisa lang naman hangin dito sa mundo." He said
"So? Anong point mo?" My wife answered.
"La. Naisip ko lang, kaya naman pala polluted na ang hangin. "
Gago talagang Ashton! Naramdaman kong kikilos si Samantha pero pinigilan ko.
"Baby, no. Baka mapano ka kapag hinabol mo kuya mo."
"Iisa lang ako. Kahapon pa yang unggoy na yan eh!"
I heard Ashton chuckled. Tuwang-tuwa talaga ang isang ito kapag nabubwisit ang asawa ko. Nag-aalala naman ako baka mapano si Samantha kakahabil minsan sa isang iyon para lang makaganti.
"Saan ka pupunta?"
"I'll wake up the kiddos. " she answered. Pero kumunot ang noo ko nang makitang sumunod ito sa garden kung nasaan sila Ashton kaya sinundan ko.
"Kuya! Gusto mo ng kape?" She asked sweetly. What the fuck?! Anong balak nitong asawa ko?
"Sure! Himala atang mabait ka ngayon bunso?"
Tumalikod na si Samantha para dumiretso sa kusina. I heard the utensils.
"Sweetheart, ano na naman yan?" I asked her with a warn.
"Magtitimpla ng kape?" She said while smilling sweetly. Napailing nalang ako. Ang ganda lang! Paano ko to sasawayin kung ganyang nginitian na ako?
Napalunok ako nang makitang halos nang ibuhos nito lahat ng asukal sa kape ni Ashton. She's evem humming a song! Mukhang nag-eenjoy sa ginagawa.
"Baby, di ba magkakadiabetes si Ashton nyan?" I asked.
"Bakit? Marami ba nalagay kong asukal?"
Serioysly? Hindi niya alam?
Tumango nalang ako. Napanganga ako nang lagyan naman niya ng asin ang kape.
Damn! I should remind myself not to ask her make me coffee lalo na kapag ganitong naglilihi or galit. Poor Ashton!
"Baby.." I warned her.
"What? Masarap to! Gusto mo tikman? Imortal yung isang yun! Di tinatablan ng diabetes at sakit sa bato. " she said before turning away. Dala nito ang kape.
Sinundan ko ulit. She's having a genuine smile plastered on her face.
Maya-maya...
"Fuck! What the heck Samamtha?!" Sigaw ni Ashton.
Tawa naman ng tawa ang asawa ko kaya nilapitan ko na.
"Have you seen his face? So epic! I so love my brother. He made my day." She said.
I frowned.
Pwede bang magpatimpla din ng kape sa kanya? So I can make her day as well. Damn!
----------------------------------