Months Later... EriceKajoii
JANJIE KANE SOCRATES POV
I don't know if how many days, weeks akong natulog. Basta ang nararamdaman ko ngayon ay so much relieved.
Sobrang saya kong makita ang mga mahal ko sa buhay na ligtas silang lahat. At nandito kami ngayon sa bahay namin kasama ang mga kamag-anak at malalapit naming mga kaibigan.
Ngayon din kasi ako ipapakilala sa lahat bilang isang Terorra. At selebrasyon na rin daw ito sa pagiging okay na ng kalagayan ko.
Isang buwan din kasi akong na-coma at medyo natagalan pa ang pagpapagaling ko.
"Hey babe, are you okay? Bakit parang tulala ka dyan?" L asked me.
Nandito kasi ako sa terrace sa taas. Pinagmamasdan ang mga tauhan ni Daddy na abala sa pag-ayos sa garden para sa gaganaping party mamayang gabi.
"I'm okay baby. Kumain kana ba? Sila Mama at Papa? Dipa ba dumadating galing mall?" Harap ko sakanya at niyakap siya.
"Naglalambing kana naman babe e. Hmmmm. Ang bango ng buhok mo. Tapos na ako babe. Parating na din siguro sila." Ganting yakap niya sa akin at para bang hindi nagsasawa sa pag-amoy sa buhok ko.
Sa isang buwan na pagre-recover ko ay lagi lang siyang nandyan bukod sa pamilya ko. Hindi siya kailanman nagpakita ng pagka-pagod sa pag-aalaga sa akin.
Sobrang mahal na mahal ko talaga ang lalaking ito. Kung nung una ay sobrang gago. Ngayon naman ay sobrang dami niyang pinagbago.
And even though so many things had happened, lagi lang talaga siyang naka-agapay sa akin. Sila ng pamilya ko.
Lately ko lang din nalaman na alam din pala lahat ni Mama Flordeliza ang tungkol sa akin. And I am really grateful to them dahil kahit alam na pala nila simula palang ay hindi nila ako tinrato na iba sakanila. Sila Kuya Jeffrey lang pala at si Kuya Oliver and mga iba pa nilang kapamilya ang hindi nakakalam ng tungkol sa akin. And speaking of Kuya Oliver, he's okay now. But sad to day dahil kagaya ko, nung time na nag-rerecover palang din siya ay kailangan din niya munang mag-stop sa pag-aaral para din naman yon sa mabilisang pagiging okay namin. So, pareho kaming delayed ng 1 year.
And mga barkada ko, I already explained everything to them and as expected, they were all shocked pero wala naman na silang gaanong angal pa dahil kailangan naming iaccept lahat ang katotohanan. And after all, wala namang magbabago e. Apilido ko lang naman ang babaguhin dahil sabi kasi ni Dad non na pati first name ko daw na dapat ay Johanna Janina Terorra pero umangal ako. Okay na ako sa binigay nila Papa na Janjie Kane. Kahit yon man lang ang maging remembrance ko sakanila.
Kilala na din lahat nila Daddy at Mommy ang mga taong malalapit sakin. And to tell you, all I thought ay hindi sila katulad nila Mama at Papa na medyo kalog sa mga kaibigan ko. I was surprised dahil nadoble pa pala ang kakalogan nila. Haha! Kaya ngayon, everybody happy kami.
But, I can't describe my feelings right now dahil sabi ng isip ko ay okay na ang lahat pero parang may ibang kaba parin na nararamdaman ang puso ko. Ewan ko kung bakit ganito.
Because tonight we'll be having a party, isantabi ko nalang muna siguro ang kabang nararamdaman ko.
Naging mabilis ang oras dahil hindi ko man lang namalayan na kumakagat na pala ang dilim at abala na ang mga make-up artists para make-upan kaming lahat.
Formal theme ng party kaya naman ako ay binilhan ni Mommy ng simple black gown na hindi ko alam kung ilang beses niya akong pinilit para lang isuot ko ito.
Kulay black na may design na diamonds sa may V-neck line at red roses na naka-design naman sa may waist line.
Ako ang huli nilang inayusan. At habang inaayusan ako ay inabisuhan lahat ni Mommy ang iba pang mga kasama ko na mauna na sa garden at doon nalang ako abangan dahil mamaya pa ako papalabasin kapag si Daddy na ang magsasalita para ipakilala ako sa mga kamag-anak namin at sa lahat ng inimbitahan para sa gabing ito.
Wala naman akong ibang nararamdaman ngayon. Like yung sinasabi nilang kinakabahan ako dahil ipapakilala na ako sa lahat. Instead, saya ang nararamdaman ko dahil makikilala ko na ang mga totoong kapamilya ko.
Inimbitahan ko din ang mga taga-Cagayan kaya nandito din silang lahat ngayon.
Kanina ko pa hindi nakikita si Chua dahil magka-ibang room kung saan inayusan ang mga babae at lalake. Deep inside me was excited to see him on his attire for tonight. Never ko pa kasi siyang nakita na nagsuot ng formal attire as in never pa talaga.
"Kakaiba ang ganda mo gerla! Kung kanina ay para kang tomboy na balahura ngayon naman ay bigla kang nag-transform na isang napakagandang prinsesa!" Napa-ingos ako sa sinabi niya. Bigla ko tuloy naalala si Mr.Cabaña na kalbo, yung teacher ko. Pupurihin na nga lang ako ay may kasama pang panlalait. Bangasan ko mukha nito eh! -...-
"Tch! Madali lang bang tanggalin tong mga nilagay mo sa mukha ko? Dahil hindi natatagalan ng mukha ko yang mga kung anu-anong kolorete na nilagay mo. Mangangati ang buong mukha ko kapag diko yan agad mahugasan mamaya after akong ipakilala sa lahat." Maangas na tanong ko sakanya.
"Hahay gerl! Hindi mangangati ang mukha mo dyan. Dahil bago ako pumasok kanina dito ay kinausap ako ng mala-adonis mong nobyo na lagyan kita ng make-up na hindi mangangati ang mukha mo." Maarteng sagot niya habang fina-finalized ang make-up ko. Langyang baklang Chua talaga yon pati ba naman make-up ko gusto niyang pakialaman. Tch! " and one more thing...sinabi pa niya na gawin ko daw ang lahat para lumitaw ang angking ganda ng syota niyang abnormal! Hahahay ateng! Naloloka ako sa boylet mo! Super caring na super yummy pa!" Tili niya sa mukha ko kaya naman naasar ako. Hinigit ko ang kwelyo niya.
"Wala kang karapatan para manyakin ang boyfriend ko sa mga salita mo! At pwede bang tapusin mo na yang ginagawa mo sa mukha ko para makapagbihis na ako." Pandidilat ko sakanya.
"Ah-ah..o-opo. Pa-pasensya kana. Dina mauulit." Nagkanda-utal utal na sabi niya ng bitawan ko ang kwelyo ng damit niya.
Ng matapos niya akong make-upan ay tinulungan din niya akong magbihis.
Bago kami lumabas sa kawarto.
"What happened awhile ago was only a joke. Haha! Takot ka sakin no? Kalimutan mo na yon. " medyo tatawa-tawang sabi ko sakanya at pinagmasdan ang sarili ko sa salamin na katapat ko at literal na napaawang ang bunganga ko dahil talagang nag-iba ang itsura ko. Paramg hindi ako dahil tulad ng sinabi niya kanina ay paramg prinsesa ang nakikita ko ngayon sa harapan ko. Chos! Haha! Syempre joke lang yon. Pero ayos din pala talaga siyang mag-make up." Salamat bakla!" Tuwang baling ko sakanya.
"Abnormal ka nga talaga. Haha! Akala ko totoo na kanina." Sabi niya at inalalayan na akong makalabas sa kwarto.
Sa sala lang muna ako tumambay habang hinihintay na tawagin ako para lumabas na sa garden.
At naririnig ko na nga si Daddy na nagsasalita.
"Ladies and gentlemen! I would like to introduce to you our long long lost only daughter..." at yon na nga. Lumapit na sila Jason at James na pareho ding nakasuot ng amerikana para alalayan ako papuntang stage na inihanda nila kanina."Janjie Kane Terorra!" Saad niya ng sa wakas ay makarating ako sa tabi niya.
Agad nagsi-palakpakan ang mga tao at nakaakbay naman sakin si Daddy habang nasa tabi ko sila Mommy,Papa at Mama pati na din ang dalawang kuya ko na parehong gwapo sa mga suot nilang formal attire.
"I know, some of you knows about her and I also know that most of you are shocked because we have a daughter. Sa sobrang daming dahilan ay itinago ko siya ng mahabang panahon para din sa sarili niyang kapakanan. At ngayon nga ay ang tamang panahon na para ipakilala siya sainyong lahat dahil naayos na ang naging dahilan ng pagtatago namin sakanya. And I would also like to take this oppurtunity to thank the family of my friend Reymundo Socrates for taking good care of her while the problems are not yet done." Madami pang sinabi si Papa pero hindi ko na yon napakinggan pang mabuti dahil abala ang mata ko sa paghahanap kay Chua ngunit hindi ko ito nakita.
Peste naman oh! Saan ba yon nagsuot?! Baka may kalampungan ng iba!
Ng matapos akong ipinakilala ay inakay na ako nila Daddy at Mommy para naman ipakilala daw ako ng masinsinan sa mga kamag-anak namin.
Lumapit kami sa may mahabang mesa na tiyak akong nakalaan ang mesang iyon para nga sa aming mga kamag-anak.
Ng tuluyan na kaming makalapit sakanila ay agad silang nagsitayuan at binigyan nila ako ng pinaka-matamis nilang mga ngiti. Nilapitan ako ng mga Tita ko para makipag-beso habang ang mga Tito ko naman ay binigyan ako ng isang napaka-higpit na yakap. Isa-isa namang lumapit at nagpakilala sakin ang mga pinsan ko.
Well, wala naman akong naramdaman na plastik ang pakikitungo sakin. And I am very very glad na sa wakas ay nakilala ko na din silang lahat.
Ng matapos ko silang makilala lahat ay agad akong nag-excuse upang hanapin ang mga barkada ko ganun na din ang mga barkada ni Chua para sakanila nalang ako magtanong kung saan siya nagpunta.
Pero napagtanto kong kahit isa din sakanila ay wala akong mahagilap! Amputs naman oh!! Ano bang gimik nila?! Iniwanan ako sa ere ganon?!
Halos maiyak na ako sa isiping iyon. Bakit naman ngayon pa!??
No choice ako kundi lumapit sa table kung nasaan nakaupo ang pamilya ni Chua.
Ng makalapit ako ay agad akong niyakap ng Mommy niya at nakipag-beso ganon din ang ginawa ng mga Tita niya matapos akong mag-mano sakanilang lahat.
"Tita..alam niyo po ba kung nasaan po si Lachlan? Hindi ko pa po kasi siya nakikita." Medyo nahihiyang tanong ko sa Mommy niya.
"Hindi ko alam e. Kasi kaninang dumating kami dito ay hindi ko pa siya nakikita. All I thought ay kasama mo siya." Sagot naman niya kaya biglang lumaylay ang balikat ko.
"Tito Jowell, nasaan po si Angel at Chrystal?" Baling ko kay Tito Jowell.
"I don't know iha. Hindi ko nga din makontak ang mga cellphones nila." Sagot din niya.
Agad nalang akong nagpaalam dahil wala naman akong napala sakanila.
So! This is bullcrap! They leaved me alone here! Ampotek nilang lahat!
I was about to walk out to this party when....
××××××××××××
A/n:
Sorry po sa sobrang late update. Medyo busy kasi. Hope you will continue reading my stories ^.^