CELINE'S POV
I saw how he cried with the tears running down to his face. Pero ayoko na ring pahirapan pa ang mga sarili namin. Naaawa ako kay James. He became part of my life. At alam kong nasasaktan ko siya ngayon. Pero ayoko na rin naman siyang paasahin sa isang bagay na, hindi na mangyayari. Oo, sinabi ko noon na babalikan ko siya after 3 months ng kasal namin ni Shaun pero dati yun. Bago pa niya baguhin ang pagkakakilala ko sa kanya.
Bago pa siya baguhin ng sariling emosyon niya.
It's been a long time since I felt sorry for what happened to us. And I believe that I have the right to be happy. Same for him. That's why I decided to do this.
I know truth really hurts. But we have to accept it.
I sighed.
Pabalik na ako sa room.
"I'm sorry about this, Jason and Marcus ..." at natingnan ko silang dalawa na nakatingin lang sakin. Alam kong, hindi nila nagustuhan yung ginawa ko, dahil naging matigas na naman ang ulo ko. Pero yun na siguro ang the best na pwede kong gawin para tumigil na si James.
"Sana po, hindi kami mawalan ng trabaho." si Marcus.
"Ma'am Celine, yun lang naman po ang hiling namin eh. That's why we are here to do our job. Okay lang naman kung tatanggalin kami ni Sir, pero ipapaban pa po niya kami once na mangyari yun. Hindi po kami mayaman katulad niyo, ma'am. May pamilya po kaming binubuhay." halata ko na ang inis kay Jason.
Naiintindihan ko naman sila. Ginagawa lang nila ang mga trabaho nila. Pero, kailangan ko rin talagang gawin yun.
"Guys, I'm really sorry about this. But I will assure you, hindi kayo mawawalan ng trabaho. Hindi ko naman papayagang gawin ni Shaun ang ipa-ban kayo. And I promise, this will be the last time that this will happen. Basta, wag niyo na lang tong babanggitin sa kanya, para hindi na niya tanungin. Okay ?" sabi ko sa kanila.
Napabuntong-hininga sila, at napilitang tumango.
Seriously, hindi ko naman talaga hahayaang ipa-ban sila ni Shaun lalo na at kasalanan ko pa.
**
Good thing dismissed na ang klase namin.
Napangiti ako ng makita ko agad si Shaun sa labas ng classroom namin.
"Naku, ayan na agad ang ideal husband. O paano, iwan ko na kayo, ha. Jared, thanks ulit sa pabango, ha." asar ni Patrice.
Napangiti si Shaun sabay yakap sa bewang ko.
"You're welcome, Pat. Salamat sa pagbantay sa asawa ko."
Ano daw ? Pinapabantayan niya ako kay Patrice ?
Nalingon ko siya.
"What are you talking about ?" I asked, frowning.
Ngumiti si Shaun, with his boyish smile.
"Of course, pinapabantayan din kita kay Patrice kahit na nandyan sila Jason. Eh minsan kasi di ba, tumatakas ka sa mga bodyguards mo. Mabuti na yung may back-up."
I rolled my eyes.
Ano bang nangyayari sa asawa ko ?
Natawa si Patrice sa reaksyon ko.
"I'm sorry, Celine. Jared was just so protective when it comes to you. O sige, see yah tomorrow. Take care the both of you, okay ?"
I bid her goodbye.
"Bye, Pat. Keep safe, okay ?" bilin ko.
Nakangiti itong tumango bago tuluyang umalis.
"So, let's go, baby ?"
I smiled to him.
"Yah."
At tumungo na kami sa parking lot kung saan nandun ang kotse ni Shaun.
Iisang kotse na lang kasi ang ginagamit naming dalawa, since isang bahay na lang naman ang tinutuluyan namin, at pareho naman kami ng schedule. Maliban na lang kung mauuna ako sa kanyang pumasok, ihahatid niya ako pero kotse ko na ang dadalhin namin dahil kotse naman niya ang gagamitin niya papuntang school kung ano mang schedule ang meron siya.
**
Si Jason ang nagda-drive, katabi si Marcus sa passenger's seat at nasa backseat kaming dalawa ni Shaun.
He's holding my hand while we're on our way to home.
"Anything to, report ?" si Shaun.
No !
Hindi kumibo ang dalawa.
"Kanina pa kasi kayo nagtitinginan ni Jason, baby. Something happened ?"
Oh my goodness. Nahalata niya pa yun eh simpleng simple na nga ang mga tinginan namin ?
Nalingon ko siya.
"Wala namang nangyari, Shaun. Everything's fine." and I tried to smile, hiding him the truth.
He stared at me, seriously.
"Jason, tell me. Or you can start, Marcus." and he started to have the authority.
Hindi pa rin kumibo ang dalawa.
"Shaun, wala naman talagang nangyari, ano ba ... Wag ka ngang paranoid." sabi ko sa kanya.
Bumitaw siya sa pagkakahawak sa kamay ko.
"May gusto ka ba sa asawa ko, Jason ?"
What the heck is he thinking ?!
"Shaun !" nagulat ako sa accusation niya.
"Wala po, sir. Pamilyado po akong tao." si Jason.
"Eh bakit tinginan kayo ng tinginan ?! Or the right term is, may nangyari bang hindi ko alam ?!" galit na ngayon ang asawa ko.
"What are you thinking ? Wa----"
"Can you just shut up, Celine ? Hindi ikaw ang tinatanong ko ! Magsasalita ba kayong dalawa o, tatanggalin ko na kayo ora mismo ng hindi man lang naririnig mga paliwanag niyo ?!"
Hindi naman nila kasalanan yun.
"Pasen----"
Pero pinutol ko ang sasabihin ni Marcus.
"No ! Hindi mo pwedeng gawin yun sa kanila dahil wala naman silang kasalanan. Ako ang may gusto na kausapin si James. Sakin ka magalit, hindi sa kanila. HIndi mo sila pwedeng tanggalin, Shaun. They're doing their job well. Please, we can talk about this."
"Doing their job well ? Do you think they know how to do their job well ? Eh hinayaan ka nga nilang makausap yung walang kwentang lalaking yun ?! Damn Celine ! How many times do I have to tell you this ?! Na hindi ka pwedeng makipag-usap sa g@60ng ex mo ?!" galit na galit na siya habang sinasabi ang mga yun.
I hate seeing him so mad like this.
Pero alam kong kasalanan ko.
Para rin naman sa kanya yung ginawa ko, eh.
Ayoko na kasing may manggulo pa sa aming dalawa.
I guess, this is the first fight we ever have as a couple.
"Shaun, makinig ka muna sakin. Maniwala ka naman, walang kasalanan sila Jason sa nangyari. Ako angf may gusto. In fact, pinigilan talaga ako nila Jason from talking to him. Pero ---"
"This discussion is over, Celine." matabang niyang sabi at naibaling na lang ang tingin sa bintana.
Napalunok ako.
What did I do ?
Ayaw niyang makinig sakin.
Natingnan ko sila Jason at Marcus na parehong tahimik.
I want to say sorry to them pero, baka lalong magalit si Shaun.
Ano ba ! Kababalik lang namin dito sa Pinas pero, away agad !?
***
JARED'S POV
Agad kaming nakarating sa bahay. Nagmadali akong bumaba ng kotse.
Sumunod si Celine at ang mga bodyguards.
"Hanggang dyan na lang kayong dalawa. You're fired now !" galit kong sabi sa kanila.
Nakita ko kung paano sila nagulat sa mga sinabi ko. Pero agad namang nakabawi si Jason.
"Sir, wag niyo naman pong gawin to samin ! Hindi naman po talaga namin kasalanan yun. Si ma'am Celine po talaga ang nagpilit na kausapin si sir James." katwiran ni Marcus.
Pero wala akong pakialam. Mga bwisit sila, kalalaki nilang tao, pero nagpadaig sila sa asawa ko ?!
Paano kung may nangyari na namang masama kay Celine ?! Dahil pinayagan nilang makausap nito yung hinayupak na lalaking yun ?!
"Shaun ! Hindi mo sila pwedeng tanggalin, for Christ's sake ! Mag-usap nga tayo !" saway ni Celine.
Nalingon ko siya.
Pero wala akong panahon para makipag-deal sa katigasan ng ulo niya.
Fvck !
"Ayoko ng makita mga pagmumukha niyo, okay ? Now, get out !" taboy ko.
"Sir !" si Jason pa rin, pilit na nakikiusap sakin.
"Tara na, Jason. Wala tayong lugar sa mga ganyang ugali." si Marcus.
"What ?! What did you say ?! Galit pa kayo sakin kahit na kasalanan niyo naman ?! Ulitin mo nga ang sinabi mo !?" at lumapit na ako sa kanila but Celine interfered.
"Please, Shaun ... Mas matanda sila satin. Wag mong gawin to. Pag-usapan natin to, okay ?" awat niya sakin at hinawakan niya ako sa kamay. But I let go.
I saw how she react. Halatang nagulat sa ginawa ko.
Natingnan ko ng masama ang dalawa saka tuluyang tinalikuran ang mga ito at pumasok ng bahay.
Narinig ko pang kinausap ni Celine ang dalawa pero, hindi ko na sila inintindi.
***
CELINE'S POV
Ito na nga ba ang sinasabi ko. Galit na galit na siya dahil sa nangyari. Dahil sa katigasan ng ulo ko, may nadamay pang dalawang tao.
Agad akong nag-sorry kila Jason and Marcus bago tuluyang sinundan si Shaun making a promise to them that I will fix this.
Sinundan ko siya sa kwarto.
"Shaun ..."
"What ?!"
Hindi ko maiwasang magulat dahil ang lakas ng sigaw niya.
Nakita ko kung gaano siya kagalit.
"... wag ka namang sumigaw, please. I know you're mad."
"Alam mo naman pala, eh ! O ano'ng sasabihin mo ? Na hindi ko dapat sila tanggalin ? Yun ba ?! Well, my decision was final !"
"Just listen to me, first. Wag ka munang magalit at gumawa ng desisyon dahil lang galit ka."
"Eh ano'ng gusto mong gawin ko ?! Ang matuwa dahil nakipag-usap ka sa walang kawentang ex mo ?! Ganon ba ?! Kulang pa ba, Celine ?! Kulang pa ba yung mga ginagawa ko para lang makapag-move on ka sa kanya ?! Ano pa bang gusto mong gawin ko para lang mawala na siya sa buhay mo ng tuluyan ? Yung hindi mo na siya hahanapin at hindi mo na siya gugustuhing makausap ulit ?"
What is he saying ?
Kung alam lang niya na siya ang dahilan kung bakit ako nakipag-usap kay James, maiintindihan niya ako. Hindi naman ako nakipag-usap kay James dahil gusto kong makipagbalikan eh.
In fact, ang dami niyang nagawa para tuluyan kong makalimutan si James.
Siya na ang mahal ko.
"Kinausap ko siya para sabihing tigilan na niya ako. Wala na akong balak na makipag balikan sa kanya, Shaun. Please, believe me. I'm sorry kugn sinuway ko ang gusto mo. Pero, ayoko na rin kasing pahirapan si James. Umaasa siyang magkakabalikan pa kami pero hindi na mangyayari yun. Kaya sinabi ko na sa kanya ang totoo. Hindi naman talaga kasalanan nila Marcus yung nangyari. They'd tried to stop me from talking to him. But I think it's the best thing to do that's why I insist that I should talk to him, for the last time. Takot silang mawalan ng trabaho, dahil wala silang ipapambuhay sa mga pamilya nila. Wag mo namang gawin sa kanila to, o. It's my fault. Ako ang sisihin mo. Sakin ka magalit. Wag sa kanila." paliwanag ko. Sana naman maniwala siya. Siya lang naman kasi talaga ang iniisipm ko kaya ko ginawa yun. Wala ng iba.
He stared at me. At maya-maya, lumapit siya sakin.
"Sobrang tigas ng ulo mo, Celine. Sobra-sobra na."
I looked down.
"I know. And I'm very sorry for that. Gusto ko lang namang maging masaya tayo. Yung walang manggugulo. Yung tahimik tayong dalawa."
I felt his hands touching mine.
"Look at me ..." and he cupped my chin tilting my head up.
Natingnan ko siya.
Hindi ko alam kung ano'ng tama sa mga nakikita ko sa mga mata niya ngayon habang tinitingnan ko siya.
He's worried, perhaps. He's afraid of something, and at the same time, he's furiously mad.
"... mahal mo pa ba siya ?"
Iling lang ang naging sagot ko. Pero hindi ko na yun pinag-isipan pa.
Dahil siya na ang mahal ko.
I saw how he sighed.
"Ayokong mapapahamak ka, alam mo yan. Ayokong makita ka ulit na gaya nung dati. God, I don't know what can I do if that will happen again. Natakot lang naman kasi ako nung kausapin mo ulit si James. Ayoko ng bumalik ka sa kanya. Please, don't turn your back to him. Sakin ka lang, Celine. You know that, right ?"
Napalunok ako.
He really makes me fall in love with him deeply.
Paano ko ba masasabing mahal ko siya ?
Para malaman niyang hindi ako aalis sa tabi niya. Na hindi ko siya iiwan ?
"I will definitely not, Shaun. Alam mo naman yan. Kung ano yung sinabi ko sa yo noon sa Europe, hindi pa rin magbabago yun. Ikaw na ang kasama ko ngayon. Gusto kong, sa yo na ako sumaya."
Hinapit niya ako sa bewang.
"Oh, baby ... I'll do everything just to make you happy." and he kissed me, passionately.
"I love you." I said between our kiss.
I]�om�