"Kristoff.." narinig niyang tawag ng kung sino sa likuran niya kaya naman napabaling siya dito.
"Marie what happen?" Concern na tanong nito sa kanya. Sandali niyang nakalimutan ang galit niya dito at natural na lumabas ang pag aalala sa kanya ng makita niya na umiiyak ito.
"Is it true?" Tanong nito sa kanya.
Kumunot ang noo niya dito. Unti unting bumalik sa isip niya ang laht ng sinabi ni Maggie sa kanya. Ang pang uuto at paglalarong ginawa ni Marie sa kanya.
"Is it true that dad just talked to you kaya ka lumapit sa akin? Kaya mo ako niligawan?" Umiiyak pa ding tanong nito sa kanya.
Unti uting bumalik ang galit sa sistema niya para dito. "Yes." Malamig na sagot niya dito.
Napahagulhol ito sa sagot niya. What a good actress. "Why?" Ang kapal ng mukha nito na magtanong pa sa kanya. Parang hindi nito alam ang ginawa nito sa kanya. Damn her!
Umismid siya dito kaya naman lalaong lumakas ang pag iyak nito. Damn good fucking actress huh. "Because you are such a brat na kailangan pang gamitin ang impluwensiya ng daddy mo just to have the man you like."
"No thats not true!!" Sigaw nito sa kanya
"Yes you are!!"sigaw din niya sa dito. "You dad talked to me. Hiningi niya na makipaglapit ako sayo because according to him you like me so much."
"No dad will never do that!" Oh yeah your dad will never do that kung hindi mo sinabing gawin niya iyon. Sigaw niya sa isip.
"But he did. And guess what? Pumayag ako! You what to ask why?" Nagtatagis ang mga bagang na sabi niya dito. Ipinakita niya ang sobrang galit na nararamdaman niya para dito. "For the fucking business! Pumayag ako because I was force to do it! Your father and my father force me to do it! Ang sabi ng daddy mo he will invest in our company kapag niligawan kita. So you see I did it not because I really love you. I did it for our business!"
Umiling iling ito sa sinabi niya. "No. Thats.. thats not true." Ang galing din namang umarte nito ha. Bilib na talaga siya dito. "thats not true!!"
Tumawa siya ng mapang uyam dito. She want to play game ha, well then he will play with her. A game she will never forget. "Why sa tingin mo talaga magugustuhan kita? Sa tingin mo talaga maiinlove ako sa iyo?" Tanong niya dito habang tumatawa. "Pwes I dont like you. I will never like you at mas lalong lalo na na hindi ako ma iinlove sayo! Me Andrew Kristoff Lawrence will never love someone as fat, as ugly, as brat like Tiffany Marie Briones. You are so not my type. Ni kaligkingan ng ideal woman ko wala ka. I want someone who is so hot and beautiful not someone like you Nerd! I will never love you."
Nagulat nalang siya ng bigla nalang sunggaban ni Marie si Maggie mapatos may sabihin sa Maggie dito.
"Ahhh stop it Tiffany. You're hurting me!" Sigaw ni Maggie habang sinasaktan ito ni Marie.
"You two face bitch! I will never forgive you! Hayop ka! I never say those shit!" Galit na galit nitong sabi habang sinasabunutan si Maggie.
Dahil sa pagkabigla dahil sa mga nangyayari ay nahawi niya si Marie palayo kay Maggie. Alam niya na napalakas ang paghawi niya.
"Stop it will you! Kahit sino pa ang saktan mo at gamitin mo hinding hindi ako mapapasaiyo because I DONT AND WILL NEVER LOVE YOU. So back off!!"galit na galit niyang sabi dito.
Agad niyang tinignan ang kalagayan ni Maggie na ngayon ay umiiyak na.
"Oh my gosh you're bleeding!" Narinig niyang sigaw ngnisa sa mga kaibigan ni Marie kaya naman agad na napalipad ang tingin niya dito. Bigla niyang nakalimutan ang umiiyak na kaibigan dahil aaminin niya na mas naramdaman niya ang pag aalala ngayon para kay Marie.
Pero ganon nalang ang pag urong ng kanyang pag aalala at pag ka umid niya ng makita ang galit sa mga mata nito. Matinding galit na ngayon lang niya nakita dito. At alam niya na ang galit na iyon ay para sa kanya. Galit na galit ang mga mata nito at nakatuon lang iyon sa kanya.
Nakita niya ang pagdating at pagsaklolo dito ng kapatid nitong si Nathan.
"Lets go princess. Lets go." Narinig niyang sabi nito kay Marie bago ito inakay papunta sa sasakyan nito. Nakita niya ang pag agos ng dugo sa likod nito ng tumalikod ito sa kanya.
Narinig niya ang tawanan ng mga kaibigan niya kaya naman agad niyang tinignan ng masama ang mga ito.
Sa mga sumunod na araw ay nakita niya kung papano ito ebully ng mga schoolmates nila. Alam niya na siya ang dapat sisihin dahil doon and he felt so guilty about it.
Hindi nito ipinagtatanggol ang sarili sa mga nambubully dito. Hindi ito umiiyak o tumatakbo o umiiwas man lang. Lahat tinatanggap nito. Lahat ng masasakit na salita tinanggap nito pero hindi ito lumaban man lang kahit isang beses.
Gustong gusto niyang lapitan ito at ipagtanggol pero hindi niya magawa dahil kitang kita niya ang galit sa mga mata nito.
Pasakay na siya sa sasakyan niya ng lapitan siya ng isa sa mga kaibigan nito. If he is not mistaken ito si Reena.
"Andrew."
"What do you need?" Malamig na tanong niya dito.
"Bakit mo sinaktan ang kaibigan ko?" Tanong nito.
Tumawa siya ng pagak sa tanong nito "She deserve it. She use his father's influence para lang ma edate ko siya. Ginusto niya iyon."
"Tiff will never do such thing. Yes bata palang siya mahal kana niya. Mahal na mahal actually. Pero alam mo kahit hindi mo siya pinapansin okay lang sa kanya. Isang tingin mo lang masaya na siya. Kuntento na siya sa pagtanaw tanaw sa iyo. At hindi pa siya desperada para gamitin ang daddy niya para lang mapalapit sa iyo. Masaya na siya na mahalin ka kahit sa malayo lang."
"Hindi ako kakausapin ng daddy niya na e date siya kung hindi niya ginusto iyon."
"Bakit sinabi ba ng daddy niya na utos yun ni Tiffany? Sinabi ba ng daddy niya na saktan mo si Tiffany?"
Yes her father never say na sinabi ni Marie iyon. Is he wrong sa assumtion niya?
"Mahal na mahal ka niya. Pero sinayang mo lang iyon. Sinayang mo lang ang kaibigan ko, she will never be the same. She will never be the same Tiffany anymore." Sabi nito bago siya nito iniwanan doon.
Ilang araw din niyang pinag isipan ang lahat ng nangyari sa kanilang dalawa ni Marie. Ilang araw din siyang ginulo ng mga ala ala nilang dalawa.
Now he realized how he love that girl. He is so damn in love with Tiffany Marie Briones. And he is willing to do everything para mapatawad lang siya nito. Kahit mag makaawa siya dito gagawin niya mapatawad lang siya nito.
He is willing to do everything just to win his woman back. Just to win the love of his life.
Pinaghandaan niya ng mabuti ang pakikipag usap dito. Gusto niyang kausapin ito pagkatapos ng graduation nito. May dala dala siyang bulaklak na paborito nito, a boquet of white rose and gerbera, ng magtungo siya lugar kung saan gaganapin ang graduation ng mga ito. Alam niya na ito ang valedictorian. He is so proud and happy for her.
"What are you doing here?" Tanong ng kaibigan nito na si Reena ng makita siya sa venue. Hindi pa nagsisimula ang graduation rites.
"I came here to see Marie. I want to apologize to her. I want to start again with her. I love her."
Nakita niya ang pag ngiti nito ng malungkot at ang pag iling nito "She wont show up."
Kunot noong napatingin siya dito buhat sa pagtingin tingin sa paligid para hanapin si Marie. Kinabahan siya sa sinabi nitp. Anog ibig sabihin nito. "What do you mean she wont show up? She is your batch valedictorian, she will show up."
Muli itong umiling sa kanya "She wont. She left kaninang madaling araw."
Namutla siya sa sinabi nito. No! Hindi aalis si Marie. Nagmamadali siyang tumagbo papunta sa kanyang sasakyan. Wala siyang pakialam kung pinagtitingin na siya ng ibang mag aaral doon. Ang importante sa kanya ay makita niya si Marie.
Pinaharurot niya ang kanyang kotse papunta sa mansion ng mga ito. Wals iayng pakialam kung mahuli man siya dahil sa over speeding.
"Please Marie dont leave me. I love you so much baby. Please dont leave me baby. I am so sorry." Paulit ulit niyag sinasabi habang nag didrive.
Agad siyang bumaba sa kotse niya ng makarating sa mansion ng mga ito.
"Marie! Marie! Marie baby please talk to me!" Sigaw niya habang pinipindot ang doorbell ng mga ito.
"What the hell are you doing here!?" Tanog ng kuya niting si Nathan sa kanya pagkabukas na pagkabukas ng gate ng mga ito. Kasunod nito ang ama nito.
"I want to talk to Marie. Marie please to talk to me baby please!" Sigaw niya. Bumulagta siya sa sahig ng bigla nalang siyang suntukin ni Nathan. Naramdaman niya ang ang sakit sa kaliwang pisngi niya pero hinayaan lang niya. Wala siyang pakialam kahit na saktan pa siya nito o bugbugin pa siya nito ng todo, he deserve it.
"Damn you! Kulang pa iyan sa ginawa mo sa kapatid ko! Gago ka! Fuck you!" Galit na galit na sabi nito sa kanya at akmang susugurin pa siya nito ulit ng pigilan ito ng kanyang ama.
"Stop it Nathan. Pumasok kana sa loob. Let me talk to him" mainahon nitong sabi kay Nathan. Tinignan pa muna siya ng masama nito bago pumasok sa loob.
"Sir please let me talk to Marie. I love her so much. Let me say sorry to her. Please sir. I love your daughter so much. Let me talk to her." Pagmamakaawa niya dito
"I told you to take good care of her right. But instead of taking care of her you hurt her."
"Sir I did not mean to hurt her. Please let me talk to her."
"Umalis na siya kaninang madaling araw."
"Saan siya pumunta Sir? Susundan ko siya."
" no I will never tell you kung nasaan siya. She is my princess, but you treated her like a trash. She does not deserve how you treated her."
"Sir please. Im begging you. I love her so much." Umiiyak na niyang pakiusap dito. Hindi siya iyakin but not this time, Marie is his life. Hindi niya kaya na wala ito sa buhay niya. Kung kinakailangang magmakaawa siya dito o lumuhod sa harapan nito para sabihin lang nito kung nasaan si Marie gagawin niya.
"If you really love my daughter let her heal herself first. She is so wounded. Hayaan mo muna siya. Leave her alone. She needs time to heal herself."
"But sir..."
"If you really love my daughter prove to us that you deserve her. That you deserve our princess. Binigyan na kita ng pagkakataon but you blew it. This time Prove to us that you deserve a second chance with her. Because honestly Andrew, I dont think that you deserve her." Sabi nito bago siya nito tinalikuran.
Kahit anong pakiusap niya dito at maging sa ama niya ay wala siyang makuhang sagot kung nasaan si Marie. Kahit ang mga hinire niyang private investigator na inupahan niya ay walang maibigay na impormasyon sa kanya. Kahit sa social media ay hindi niya ito makita. Mukhang nag deactivate na ito ng mga social media account nito.
He is a live but he is like just a walking dead because her life, Marie, left her.
Sa tingin niya ay naka private ang lahat ng information at dat nito para hindi ma trace kung nasaan ito. Hindi iyon imposible dahil na din sa impluwensiya ng ama nito.
Mahigit isang taon ang ginawa niyang paghahanap dito bago niya malaman kung nasaan ito, salamat sa isa sa mga schoolmates nila na nakakita dito sa Paris.
Agad agad siyang nagpa book ng flight to Paris ng malaman na nandoon ito.
Ng makita niya ito ay hindi siya makapaniwala sa nakita niya. The fat, nerd, and innocent Marie is gone. What he can see is a model like, party lover and liberated Marie. Kahit nasasaktan siya kapag nakikita niya itong may kahalikan ay patuloy pa din ang pagbabantay na ginagawa niya dito mula sa malayo.
he is blaming himself for what happen to his Marie. He turn her in to this. But never the less, she is still his Marie. Kahit ano pang pagbabago ang mangyari dito ay mahal na mahal pa din niya ito.
He love her so much.
End of Flashback