" အန်တီခင်သန်းနွယ် ဟင်းတွေက အများကြီးပဲ။ "
သောက မီးဖိုချောင်၏ ထမင်း၊ဟင်းချက်သည့် စင်ပေါ်လက်ထောက်ထားရင်းမှ မေးလိုက်သည်။ဒေါ်ခင်သန်းနွယ်က ဆိတ်သားဟင်းအိုးထဲ အနံ့မွှေးသည့် သစ်ခေါက်တွေ ထည့်နေရင်းမှ သောကို ပြန်ဖြေသည်။
" ဧည့်သည်လာမှာမို့ သောရဲ့။ သားငယ်ရဲ့ သူငယ်ချင်းဇေယျာကိုရဲ့ ညီမလေး လာလည်မှာ။ "
" သြော် ... "
ဒေါ်ခင်သန်းနွယ်က ဟင်းအိုးကို ရေထည့်ပြီး အဖုံးပိတ်လိုက်သည်။ပြီးနောက် သော၏ မေးဖျားလေးကို လက်လေးနဲ့ တို့ပြီး ပြောသည်။
" သောက အနှစ်များတဲ့ ဟင်းတွေ သိပ်မကြိုက်ဘူးမလား။ ဧည့်သည်လာမှာမို့ မျက်နှာပန်း လှအောင် ဆီပြန်တွေ ချက်ထားတာ။ သောအတွက် ဆိတ်သားခြောက်ကြော်လည်းရှိတယ်။ ပုစွန်ငါးပိဖျော်ရော၊ ပြီးရင် ကင်းမွန်ကို ကြက်သားအဆာသွပ်ပေးမယ်။ "
" အန်တီခင်သန်းနွယ်ကို တကယ်ကို အများကြီး ချစ်တယ်။ "
သောက သင်တန်းပိတ်ရက် ဖြစ်တာမို့ ဒေါ်ခင်သန်းနွယ် ဟင်းချက်သည့် နေရာမှာပဲ တဝဲလည်လည် ရှိနေသည်။ဆိတ်သားခြောက်ကြော် နှိုက်စားလိုက်၊ ပုစွန်ကို ဖဲ့စားလိုက် လုပ်နေပြီး ဒေါ်ခင်သန်းနွယ် ဟင်းချက်သည်မှာ လိုအပ်သည့် ဟင်းခတ်ပစ္စည်းတွေ ယူပေးပြီး ကူညီပေးသည်။
နှစ်နာရီခွဲလောက် ကြာသွားတော့ ဟင်းအားလုံး အကုန်အဆင်သင့် ဖြစ်သွားသည်။သောက ဟင်းပန်းကန်တွေကို စားပွဲပေါ် သပ်သပ်ရပ်ရပ် တင်ပေးသည်။
မီးဖိုချောင်ထဲ သန့်ရှင်းရေး လုပ်နေကြတုန်း ကားသံလည်း ကြားလာရသည်။ မဟော်တို့ ရောက်နေပြီ ထင်သည်။
" အန်တီ "
မဟော့်သူငယ်ချင်းရဲ့ ညီမလေးဆိုတော့ ခပ်ငယ်ငယ်လေး ထင်ထားပေမယ့် သောနှင့် မတိမ်းမယိမ်းအရွယ်လောက်ပင်။ ခပ်ချောချော မျက်နှာလေးလည်း ရှိကာ ရယ်လိုက်တိုင်း မျက်နှာလေးက ကလေးနဲ့ပိုတူသွားသည်။ ဒေါ်ခင်သန်းနွယ်၏ ခါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖက်ကာ နှုတ်ဆက်တော့ ဒေါ်ခင်သန်းနွယ်က ပြန်ဖက်ထားသည်။
" လွမ်းနေတာ။ "
" အန်တီလည်း သတိရပါတယ်။ ဟေမာကို ကျောင်းသွားတက်ကတည်းကဆိုတော့ တစ်နှစ်ကျော်လောက်တောင် ရှိရောပေါ့။ "
" ဟုတ်တယ် ... အရင်တစ်နေ့ကမှ အိမ်ပြန်ရောက်တာ။ ဒီနေ့ အစ်ကိုနဲ့အတူ လိုက်လာပြီး အန်တီ့ကို လာတွေ့တာပဲ။ "
မဟော်က အခုမှ အိမ်ထဲ ဝင်လာသည်။လက်ထဲမှာ ဆွဲထားသည့် စက္ကူအိတ်ကို ထမင်းစားပွဲပေါ် တင်လိုက်ပြီး ဘေးက တစ်သျူးဘူးထဲမှ နှစ်ရွက်၊သုံးရွက် ဆွဲထုတ်လာကာ ဟင်းနှိုက်စားထားလို့ ဆီပေနေသည့် သော၏ လက်ကို သုတ်ပေးသည်။
" ချယ်ရီသီးတွေ ဝယ်လာတယ်။ အခု စားချင်လား ... ရေဆေးပေးမယ်။ "
သောက ခေါင်းငြိတ်ပြလိုက်သည်။မဟော်က စားပွဲပေါ်က အိတ်ထဲမှ ချယ်ရီသီးဘူးကို ထုတ်ပြီး ရေဆေးသည်။ပြီးနောက် ပန်းကန်ပြားထဲ ထည့်ကာ သောကို ပေးသည်။
" အမေ ဧည့်သည်ကို နေ့လယ်စာကျွေးရအောင်လေ။ "
ဇေယျာကို၏ ညီမလေးမို့ မဟော်က ဟေမာကိုနဲ့ ရင်းနှီးပေမယ့် အရမ်းခင်နေတာမျိုးတော့ မဟုတ်ပေ။ အရင်ကတည်းက အရမ်းကပ်လွန်းလို့ စိတ်ရှုပ်ရတာမျိုးရှိသည်။ ဇေယျာကိုနဲ့က လုပ်ငန်းတူ သူငယ်ချင်းမို့ ဒီကောင်မလေးကိုလည်း အလိုက်အထိုက်သာ ဆက်ဆံလိုက်သည်။
" အန်တီ့လက်ရာကို အကြိုက်ဆုံးပဲ။ ဆယ်တန်းလောက်တုန်းက အိမ်ကအစ်ကိုနဲ့ ဒီကိုလာတိုင်း နေ့လယ်စာ စားပြီးမှ ပြန်တာ အခုထိ မှတ်မိသေးတယ်။ "
" အများကြီး ထည့်စားနော်။ "
သောက ဗိုက်မဆာတာမို့ ထမင်းဝင်မစားဘဲ ဘေးမှာ ထိုင်ရင်း ချယ်ရီသီးတွေသာ စားနေသည်။ မဟော်နှင့် ဒေါ်ခင်သန်းနွယ်ကတော့ ဧည့်သည်နှင့်အတူ ထမင်းစားပေးနေသည်။
" သောက သမီးအစ်ကိုနဲ့ လက်ထပ်ထားတာလေ။ "
ဟေမာကိုက သောကို ကြည့်လာတော့ ဒေါ်ခင်သန်းနွယ်က ဝင်ပြောလိုက်သည်။ သောက ပြုံးပြလိုက်တော့ တစ်ဖက်ကလည်း ပြန်ပြုံးပြသည်။
" အစ်ကိုက ဒီကို လာတဲ့ လမ်းမှာ အိမ်က ကလေးက ချယ်ရီသီးကြိုက်တယ်။ ဝယ်ခဲ့ရဦးမယ်လို့ ပြောနေသေးတာ။ အစ်ကိုနဲ့ လက်ထပ်ထားတာဆိုတော့ အစ်ကို့စံနှုန်းနဲ့ဆို အရမ်းချောမယ် ထင်ထားတာ။ မချောပေမယ့် ကြည့်လို့တော့ကောင်းပါတယ်။ "
သောက ချယ်ရီသီးတစ်လုံးကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုက်ပြီးမှ မဝါးဘဲ ငြိမ်သွားသည်။ ဒီကောင်မလေး ရောက်လာကတည်းက မဟော့်ကိုပဲ အာရုံစိုက်ကာ လိုတာထက် ပိုကပ်နေတာ သောလည်း ရိပ်မိပါသည်။ ဘာမှလုပ်ပြနေတာမဟုတ်ဘဲ အချစ်နှင့်ပတ်သတ်ပြီး လူတစ်ယောက်၏ ဆဌမ အာရုံဆိုသလို အလိုလို ခံစားမိနေသည်။
ဟေမာကို၏ စကားကြောင့် သောတင်မဟုတ်ဘဲ မဟော်နှင့်ဒေါ်ခင်သန်းနွယ်ပါ မျက်နှာတည်သွားသည်။
" အန်တီမြတ်ဆီ သွားလိုက်ဦးမယ်။ "
သောဘယ်လောက်ပဲ ကလေးဆန်ပြီးဆိုးနေပါစေဦး။ မိန်းကလေး တစ်ယောက်နဲ့တုပြိုင်ပြီး စကားနိုင်မလုသင့်တာ သိတာမို့ သောက ချယ်ရီသီး ပန်းကန်ကို သိမ်းခဲ့ကာ ထွက်လာခဲ့သည်။
" သမီးရေ တစ်မျိုးတော့ မထင်နဲ့နော်။ သောက ဒီအိမ်မှာ ကလေးလို ဖြစ်နေတော့ အန်တီတို့က သည်းတယ်။ သူ့ကို တမင်တကာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ မရည်ရွယ်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် စိတ်မကောင်း ဖြစ်အောင် ပြောတာမျိုးလေး ဆင်ခြင်ပေးနော်။ "
ဒေါ်ခင်သန်းနွယ်က ပြောလိုက်သည်။ ဧည့်သည်မို့ ဧည့်ဝတ်ကျေချင်ပေမယ့် အိမ်ရှင်ကို မထိလေးစား လုပ်တာမျိုးတော့ မကြိုက်ပေ။ ဒီကောင်မလေးက ဆယ်တန်းကတည်းက အိမ်လာလည်တိုင်း မဟော့်ကို အရမ်းကပ်တာကို သတိထားမိသည်။
" ဟုတ်ကဲ့ပါ အန်တီ။ သမီးက စိတ်ထဲရှိတဲ့အတိုင်း ပြောတတ်လို့ပါ။ အစ်ကိုနဲ့ မလိုက်ဘူး ထင်လို့ မစဥ်းစားဘဲ ပြောလိုက်မိတာပါ။ "
မဟော်က ရေခွက်ကို ကိုင်ကာ ရေသောက်လိုက်ပြီးမှ ပြောချင်သမျှ စကားလုံးတော်တော်များများကို မြိုချကာ လိုရင်းကိုပဲ ပြောလိုက်သည်။
" စိတ်ထဲရှိတဲ့အတိုင်း ထင်ရာပြောတတ်တာက လူတိုင်းတော့ ချစ်ဖို့ကောင်းမနေဘူးကွ။ "
" ဟုတ်ကဲ့ "
မဟော့်ပုံစံနှင့်ဆို အခုထက် ပိုပြောလိုက်မှာ ဆိုပေမယ့် အခုက ကိုယ့်အိမ်အလည်လာတဲ့ အချိန်မို့ရော၊ ဇေယျာကို၏ မျက်နှာရောကြောင့် စကားလုံးတွေကို ထိန်းသိမ်းထားရသည်။စိတ်ထဲမထားဘဲ ထင်ရာပြောတတ်သည့် အကျင့်လေးက သောတုန်းက မဟော့်အတွက် ချစ်ဖို့ကောင်းသလောက် အခြားသူတစ်ဦးဆီမှာ ဒီအကျင့်ရှိနေတာကျတော့ မဟော့်အတွက် အာရုံညစ်ညူးကာ စိတ်ပျက်စရာကောင်းစေပြန်သည်။
" ကဲကဲ ... စားကြရအောင်။ စိတ်ထဲ မထားပါနဲ့။ နားလည်မှု လွဲသွားကြတာလေးပါ။ "
ဒေါ်ခင်သန်းနွယ်က လူကြီးပီပီ ကြားမှ ဝင်ပြောပေးလိုက်သည်။ထမင်းစားပြီးနောက် ဒေါ်ခင်သန်းနွယ်ကပဲ ဟေမာကိုနဲ့ စကားပြောနေပေးပြီး မဟော်က သောရှိရာဆီ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
.......................
" မလုပ်တတ်ရင် ဒီအတိုင်းထိုင်နေနော် သော။ "
" လုပ်တတ်ပါတယ် အန်တီမြတ်ကလည်း ... ဒီလောက်လွယ်တဲ့ဟာ ... "
နေကြာပန်းတွေကို အခြောက်လှန်းထားပြီး နေကြာပန်းထဲမှ နေကြာစေ့လုပ်သည့် ဝတ်ဆံတွေကို သူ့အစေ့နှင့်သူ ထွက်လာအောင် လက်ကိုင် သစ်သားတုတ်နှင့်ရိုက်ရသည်။မဟော်တို့ ခြံထဲက နေကြာပန်းခြောက်တွေကို ဘေးခြံက ကလေးတွေက နေကြာစေ့ရအောင် လာထုတတ်သည်။ ပြီးရင် အခြားမှာ ပြန်ရောင်းကြသည်။ ဒေါ်မြတ်နန်းနွယ်က ကလေးတွေကို ကူလုပ်ပေးနေတော့ သောကလည်း ကူလုပ်ပေးသည်။
" ဝတ်ဆံရဲ့ အလယ်ကို ရိုက်လိုက် သော။ ဒါဆို ခဏလေးနဲ့ အကုန်ကြွေကျသွားတယ်။ "
" ဟုတ် "
သောက ဒေါ်မြတ်နန်းနွယ် လုပ်ပြသည့်အတိုင်း နေကြာဝတ်ဆံအုံ အခြောက်ကို မှောက်လိုက်ပြီး အလယ်ကို သစ်သားတုတ်လေးနဲ့ ရိုက်သည်။လုပ်ပေးနေရင်းမှ ခုနတုန်းက မိန်းကလေးမို့ သည်းခံလာခဲ့ရသည်ကို တွေးမိတော့ လက်က အားပါသွားသည်။ ငါးခုမြောက် နေကြာဝတ်ဆံမှာ သော၏ လက်ချောင်းထိပ်လေးကို ချော်ကာ ရိုက်မိသည်။
" အား ... "
အနည်းငယ် နာသွားတာမို့ သောက လက်ကို ခါနေလိုက်သည်။သော၏ စိတ်က ဒီမှာမရှိတာကြောင့် မတော်တဆ ရိုက်မိသွားတာပင်။
" သော ... "
မဟော်က သောကို တွေ့သည်နှင့် ချက်ချင်းပင် အနားရောက်လာသည်။ ရှပ်ထိမိသွားတဲ့ သော၏ လက်လေးကို လက်ဖဝါးထဲ ထည့်ဆုပ်ပေးထားသည်။
" အာရုံတွေက ဘယ်ကို ပြန့်နေတာလဲ။အခုမှ လုပ်ဖူးပြီး အာရုံက အခြားရောက်နေတာ။ "
သောက မဟော့်လက်ထဲမှ သူ၏ ဘယ်ဘက်လက်လေးကို ရုန်းသည်။မဟော်က ပြန်ဆွဲထားလိုက်ပြီး သော၏ ပခုံးမှ ပွေ့ဖက်ကာ မတ်တပ်ရပ်စေသည်။
" ဒဏ်ကြေဆေးလိမ်းပေးမယ်။ အိမ်ထဲသွားရအောင်။"
သောက ခေါင်းရမ်းပြသည်။
" ဟေမာကို ပြောတဲ့စကားကို စိတ်ခုသွားတာလား။ "
သောက ခေါင်းရမ်းပြန်သည်။
" မိန်းကလေးနဲ့ပြိုင်ပြောရလောက်အောင်ထိ စိတ်သဘောထား မသေးသိမ်ဘူး။ ဒီတိုင်းပဲ ကိုယ် အမြင်မကြည်တဲ့သူကို မတွေ့ချင်လို့။ "
" သူ့ကို အမေစကားပြောပေးနေတယ်။ကိုယ်က သောကို ဆေးလိုက်လိမ်းပေးမယ် နော်။ "
မဟော်က ချော့ပြောမှ သောက မျက်နှာလေး မပြုံးမရယ်နဲ့ မဟော်နှင့်အတူ အိမ်ထဲ တစ်ခေါက်ပြန်လိုက်လာသည်။
" ဒီမှာခဏထိုင်ဦး။ ကိုယ် ဒေါ်ဒေါ့်ဆီက လိမ်းဆေးဘူး သွားယူလိုက်ဦးမယ်။ "
မဟော်က သောကို ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်စေပြီးမှ လိမ်းဆေးယူဖို့ ထွက်လာသည်။ တံခါးဝမှာတင် ဒေါ်မြတ်နန်းနွယ်နဲ့ဆုံကာ သူမက လိမ်းဆေးဘူးကို ယူလာသည်။
" ဒေါ်ဒေါ် ယူခဲ့တယ်။ "
ဒေါ်မြတ်နန်းနွယ်က လိမ်းဆေးဘူးလေးကို မြောက်ပြလိုက်ပြီး မဟော်နှင့်အတူ အိမ်ထဲ လိုက်ဝင်လာသည်။မဟော်က လိမ်းဆေးလေးကို လက်ထဲ အနည်းငယ် ယူပြီး သော၏ လက်ချောင်းထိပ်လေးကို ခပ်ဖွဖွလေး လိမ်းပေးသည်။
" တစ်ခုခုလုပ်လိုက်တိုင်း ဒဏ်ရာရတာမျိုးကြီးက အကျင့်လို မဖြစ်စမ်းနဲ့။ ဂရုစိုက်စမ်း သော။ ခဏခဏ ဒဏ်ဖြစ်နေတာ။ "
သောက ဘာမှမပြောဘဲ ငြိမ်နေသည်။ ဒေါ်ခင်သန်းနွယ်က အသီးပန်းကန်ကိုကိုင်ကာ ဟေမာကိုနှင့်အတူ ဧည့်ခန်းမှာ လာထိုင်သည်။ သော ထိခိုက်မိတာသိတော့ မဟော် ဆေးလိမ်းပေးနေတာကိုတောင် အသည်းအသန် ကူလုပ်ပေးနေသေးသည်။
" နည်းနည်းလေး ထိမိတာပါ။ ရောင်သွားရုံလေးတင် ... ဘာမှမဖြစ်ဘူးရယ်။ "
သောကိုပဲ ဝိုင်းဂရုစိုက်နေကြတော့ ဟေမာကိုက သောကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ တစ်ယောက်တည်းဆို သော၏ ရုပ်ရည်က ချစ်ဖို့ကောင်းသလို ရှိပေမယ့် မဟော်နဲ့ တွဲမြင်လို့မရပေ။ မဟော်၏ ရုပ်ရည်က စံချိန်ပြည့် ချောပြီး အထက်တန်းဆန်သည်။သူမ၏ အချစ်ဦး ဖြစ်ခဲ့တဲ့ မဟော့်ကို လုချင်တာမျိုး မဟုတ်ပေမယ့် ကိုယ်မရနိုင်တာ တစ်ခုကို တစ်သက်စာ ပိုင်ဆိုင်သွားတဲ့ သောကို မနာလိုဖြစ်တာကြောင့် သော မခံချင်အောင်ပြောချင်နေမိသည်။
" မြတ်သောကို အရမ်းဂရုစိုက်ကြတယ်နော်။ မိဘမရှိတော့ အန်တီမြတ်နန်းနွယ်တို့ကပါ ဝိုင်းချစ်ပေးကြတာပဲ။ "
ဟေမာကိုက သူမကြားထားသည်ကို ပြောလိုက်တော့ ဒေါ်မြတ်နန်းနွယ်က ဆေးဘူးအဖုံးကို ပိတ်နေရင်းမှ မျက်နှာ မကြည်လင်စွာဖြင့် ပြန်ပြောသည်။
" သောမှာဘာလို့ မိဘမရှိရမှာလဲ။ ငါနဲ့ဦးဟန်သာက သူ့မိဘတွေပဲ။ မင်္ဂလာဆွမ်းကပ်တုန်းကလည်း သောမိဘနေရာမှာ ငါတို့ပဲနေပေးတာ။ ဟော ... အစ်မခင်သန်းနွယ်ကလည်း သူ့အမေပဲ။ "
သောက ဟေမာကို့ကို ကြည့်ပြီးမှ ထပ်ပြောလိုက်သည်။
" ဟုတ်တယ် ... မိဘတင်မကဘူး။ချစ်ပေး၊အလိုလိုက်ပေးမယ့် အိမ်ထောင်ဖက်လည်း ရှိတာမို့ အခြားသူတွေ မနာလိုလောက်အောင်အထိ ဘဝကြီးက ပြည့်စုံပြီးသား။ "
" သမီး ပြန်တော့မယ်ဆိုရင် လိုက်ပို့ခိုင်းလိုက်မယ်လေ။ "
ရိုင်းသွားသလား မသိပေမယ့် ဒေါ်ခင်သန်းနွယ်က ထုတ်ပြောလိုက်သည်။ ဒီကောင်မလေး သောကို လိုက်ဆွနေတာမို့ အရင်က သံယောဇဥ်ထောက်ပြီး ကြည်ဖြူမပေးနိုင်တော့ပေ။သိသိသာသာကို နှင်လိုက်သည်။
" ဟုတ်ကဲ့ ... နောက်မှ အလည်ထပ်လာပါ့မယ်။ "
ဟေမာကိုက မီးဖိုချောင်ထဲ ထားခဲ့သည့် သူမ၏ အိတ်ကို သွားယူသည်။
" လက်က ဘာမှမဖြစ်တော့ပါဘူး။ စာသွားကြည့်လိုက်ဦးမယ်နော်။ "
သောက မဟော့်ကို မကြည့်ဘဲ လူကြီး နှစ်ယောက်ကို နှုတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပေါ်တက်လာခဲ့သည်။ အခန်းထဲ ရောက်တော့ အိပ်ယာပေါ် ဝင်လှဲနေလိုက်သည်။သော ဘယ်လောက်ပဲ စိတ်တိုနေနေ တစ်ဖက်က မိန်းကလေးဖြစ်နေတော့ အနည်းနဲ့အများတော့ သည်းခံရသည်။
" အိပ်လိုက်တော့မယ်။ နိုးလာရင် စိတ်ကြည်သွားမှာ။ "
သောက စောင်ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး ခေါင်းထိ လုံအောင် ခြုံလိုက်သည်။နှစ်မိနစ်လောက်ကြာတော့ သောအိပ်နေသည့် မွေ့ယာက အိခနဲ ဖြစ်သွားပြီး သော၏ ဘေးမှာ တစ်ယောက်ယောက် ဝင်လှဲအိပ်သလို ခံစားချက်မျိုးရသည်။သောက စောင်ခြုံထားသည်ကို ဖယ်လိုက်တော့ သော၏ မျက်နှာလေး ပေါ်ရုံမှာတင် ဘေးတစောင်း အိပ်နေသည့် သောကို အနောက်က သိုင်းဖက်လာကာ သော၏ လက်နှစ်ဖက်ကိုလည်း ချုပ်ထားပြီး သော၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကိလည်း ခြေထောက်ဖြင့် ခွကာချုပ်ထားသည်။လာဗင်ဒါရနံ့ ခပ်သင်းသင်းလည်း သော၏ နှာခေါင်းဝမှာ ရနေသေးသည်။
" ခင်ဗျား ဟိုတစ်ယောက်ကို လိုက်ပို့တာ မဟုတ်ဘူးလား။ "
"ကိုယ်မအားဘူး ... "
" အလုပ်ကို ပြန်သွားရမှာလား။ "
" မဟုတ်ဘူး ... ဘယ်မှမသွားတော့ဘူး၊သွားချင်စိတ်လည်း မရှိဘူး ... ကိုယ့်ရဲ့ဆုဆုနဲ့ အခုလိုပဲ ဖက်အိပ်တော့မလို့။ '
မဟော်က ပြောနေရင်းမှ သော၏ ဆံပင်လေးတွေထဲ မျက်နှာအပ်ကာ သလဲသီး ခေါင်းလျှော်ရည်ရနံ့အနည်းငယ်သာ ရနေသော သော၏ ဆံပင်တွေကို မွှေနှောက်ကာ နမ်းသည်။သောက စောင်ထဲမှ လက်ထုတ်ကာ အနောက်မှ သိုင်းဖက်ထားသည့် မဟော်၏ လက်ကောက်ဝတ်အပေါ်မှာ လက်လေးဖြင့် ပြန်ကိုင်ထားလိုက်သည်။
" စိတ်တိုနေသေးလား။ "
မဟော်က မေးတော့ သောက ခေါင်းငြိတ်သည်။ပြီးနောက် မဟော်၏ ဘယ်ဘက်လက်မှာ ပတ်ထားသည့် လက်ပတ်နာရီလေးကို လက်မနှင့်လက်ညှိုးလေးကို သုံးကာ ကစားနေသည်။
" သူပြောတာလည်း မမှားပါဘူး။ ကျွန်တော့်ဘာသာ စိတ်တိုနေတာ။ စိတ်ကြည်အောင် အိပ်လိုက်ဦးမယ်။မဟုတ်ရင် ဒါပဲတွေးမိပြီး စိတ်ဆိုးနေမိမှာ။ "
" အင်း ... တရေးလောက် အိပ်လိုက်လေ။ လာ ... ဒီဘက်လှည့် ... ကိုယ်သိပ်ပေးမယ်။ "
သောက မရယ်မပြုံးဘဲ ပကတိ မျက်နှာလေးဖြင့် လှည့်လာသည်။ မဟော်က သောကို ပွေ့ဖက်လိုက်တော့ သောက မဟော့်လည်တိုင်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သိုင်းဖက်ပြီး မဟော်၏ ရင်ဘတ်မှာ မျက်နှာအပ်လာသည်။
"စိတ်ထိန်းလိုက်ရလို့ ကိုယ်တို့ ဆုဆု အများကြီး ပင်ပန်းသွားမှာပဲ။ "
သောက မဟော့်ရင်ဘတ်မှာ မျက်နှာအပ်ထားရင်းမှ ခေါင်းငြိတ်ပြသည်။ မဟော်က ခေါင်းငုံ့ကာ သော၏ နားရွက်လေးကို ခပ်ဖွဖွ နမ်းပြီး သော၏ ကျောလေးကို လက်နဲ့ပွတ်ပေးနေသည်။
လူတော်တော်များများ ပြောကြသည်က အိမ်ထောင်ကျပြီးလျှင် အချစ်ထက် သံယောဇဥ်ကသာ အလေးသာသွားသတဲ့။ မဟော့်အတွက်တော့ ပြောင်းပြန်ပင်။ အိမ်ထောင်ကျပြီးသွားမှ သောကို ပိုပိုပြီး အချစ်တိုးလာသည်။ မိနစ်နှင့်အမျှ ပိုပိုချစ်လာတာမျိုး ဖြစ်သည်။ သောက ဆိုးပေမယ့် ချစ်စရာကောင်းသည့် ဘောင်တစ်ခုအတွင်းမှာ ဆိုးတာမျိုး ဖြစ်သည်။အလိုလိုက်ချင်စရာကောင်းလောက်အောင် ဆိုးတတ်တာလေးမို့ မဟော်က အမြဲတမ်းလိုလို အလျော့ပေးကာ မသိမသာ အလိုလိုက်သည်။တစ်ခါလေးတောင် မငြိုငြင်ဖူးပေ။
...............................
သော အိပ်ယာနိုးတော့ မဟော်က ဘေးမှာ မရှိပေ။သောက အိပ်ယာပေါ်က ထလိုက်ပြီး အညောင်းဆန့်လိုက်သည်။ အခုတော့ စိတ်တိုသမျှ မေ့ပစ်နိုင်သွားကာ စိတ်ကြည်လင်လာသည်။
" ခြံထဲက အသံလား။ "
ဂစ်တာတီးသံကြားတာမို့ သောက ပြတင်းပေါက်အနား ခပ်သွက်သွက်သွားကာ ပြတင်းပေါက်မှ အောက်ကို ငုံ့ကာ ကြည့်လိုက်သည်။သီချင်းမဆိုတတ်ဘူး၊ မဆိုချင်ဘူးဆိုတဲ့ မဟော်က ခြံထဲက ဒါန်းပေါ်မှာ ထိုင်နေကာ သောကို မော့ကြည့်နေသည်။
" ကိုယ်တို့အိမ်က အငယ်ဆုံးလေး ဆုဆုတစ်ယောက်တည်း နားထောင်ဖို့အတွက်။ "
မဟော်က သီချင်းဆိုပြမည်ဆိုတော့ သောလည်း စိတ်လှုပ်ရှားသည်။သောအိပ်ယာနိုးသည်အထိ ဒါန်းပေါ်မှာ မဟော်ထိုင်စောင့်နေတာဖြစ်သည်။ ပြတင်းပေါက်တံခါး ဖွင့်ထားတာမို့ သောအိပ်ယာနိုးပြီး အညောင်းဆန့်နေတာကို မြင်ရမှ ဂစ်တာကို စတင်တီးလိုက်တာ ဖြစ်သည်။
🌸မင်းရဲ့မျက်လုံးလေးများက ပုလဲနှင့်မဟူရာ ပေါင်းစပ်ထားသလိုနှယ်
ကော့ညွတ်သွယ်နှုတ်ခမ်းလေးများက သိပ်လှအောင် ပတ္တမြားသွေးလိမ်းကာခြယ်
ကိုယ်နေဟန် အချိုးကျသူရယ်
ရွှေရောင်လို အသားဝင်းဝါတယ်
သွားလေးတွေ ဖွေးဖွေးနုတယ်
ပုလဲလေးတွေ သီကုံးထားသည့်နှယ်တကယ်
မင်းရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးပဲလှတယ်
အဖိုးထိုက်ရတနာ ပေါင်းစုထားသလိုနှယ်
ရတနာလို အလှဂုဏ်ကြွယ်သူရယ်🌸
Recommend Song _ ရတနာသူ _ ခင်မောင်တိုး
" ကိုကိုယောကျ်ား "
အောက်ထပ်ဆင်းလာပြီး မဟော့်အနားထိ လာကာ သောက ခေါ်လိုက်သည်။ မဟော်က ဂစ်တာကို ဒါန်းပေါ် ချလိုက်ပြီး သော၏ မျက်နှာလေးကို ခပ်ဖွဖွလေး ကိုင်သည်။ ပြီးနောက် သော၏ ပါးလေးကို လက်မနဲ့ ခပ်ဖွဖွလေး ပွတ်ကာ သော၏ မျက်နှာနားအထိ တိုးကပ်ပြီးမှ နှစ်ကိုယ်တည်း ကြားရုံမျှ လေသံအက်ရှရှဖြင့် မဟော်က ပြောသည်။
" မင်းက ကိုယ့်အတွက် ရူမငြီးတဲ့ အလှဆုံးပါပဲ သော ။ "
မဟော်က သော၏ နှုတ်ခမ်းဆီ ဦးတည်ပြီး ခေါင်းစောင်းငဲ့လာတော့ သောက ခေါင်းလေးကို တိမ်းရှောင်လိုက်သည်။
" ခြံထဲမှာနော် ...ကိုကို "
" အကုန်လုံးအပြင် သွားကြတယ် စိတ်ချ။ "
သောက ပြုံးလိုက်ပြီး မဟော်၏ လည်တိုင်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သိုင်းဖက်ထားကာ ပြောသည်။
" အဲဒါဆို အချိန်မဆွဲဘဲ ကြာကြာနမ်းကြမယ်လေ။ ကိုကို့ Skillတွေကို ထုတ်ပြလိုက်တော့။"
" တကယ်ကို မပြောရဲတာ မရှိဘူးနော် မြတ်သောဆုပန်။ "
" ကိုကိုယောကျ်ားလည်း ကိုယ့်ယောကျ်ားကို ကိုယ်ပြန်ပိုးနေတာပဲလေ။ "
သောက မဟော့်ကို ပြန်ပြောလိုက်သည်။ မဟော်က ရယ်လိုက်ပြီး သောကို အရင်ဆုံး ခါးမှ ပွေ့ကာ ဖက်သည်။ ပြီးမှ သောနှင့် လူချင်းအနည်းငယ်သာ ခွာလိုက်ပြီး သော၏ နဖူးက မှဲ့လေးကို တယုတယနမ်းသည်။
ဆက်ရန်
ညရှစ်နာရီထိုးလို့မှ Update မလာရင် အဲဒီညအတွက် Updateမရှိပါဘူးနော်
Zawgyi
" အန္တီခင္သန္းႏြယ္ ဟင္းေတြက အမ်ားႀကီးပဲ။ "
ေသာက မီးဖိုေခ်ာင္၏ ထမင္း၊ဟင္းခ်က္သည့္ စင္ေပၚလက္ေထာက္ထားရင္းမွ ေမးလိုက္သည္။ေဒၚခင္သန္းႏြယ္က ဆိတ္သားဟင္းအိုးထဲ အနံ႕ေမႊးသည့္ သစ္ေခါက္ေတြ ထည့္ေနရင္းမွ ေသာကို ျပန္ေျဖသည္။
" ဧည့္သည္လာမွာမို႔ ေသာရဲ႕။ သားငယ္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေဇယ်ာကိုရဲ႕ ညီမေလး လာလည္မွာ။ "
" ေၾသာ္ ... "
ေဒၚခင္သန္းႏြယ္က ဟင္းအိုးကို ေရထည့္ၿပီး အဖုံးပိတ္လိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ ေသာ၏ ေမးဖ်ားေလးကို လက္ေလးနဲ႕ တို႔ၿပီး ေျပာသည္။
" ေသာက အႏွစ္မ်ားတဲ့ ဟင္းေတြ သိပ္မႀကိဳက္ဘူးမလား။ ဧည့္သည္လာမွာမို႔ မ်က္ႏွာပန္း လွေအာင္ ဆီျပန္ေတြ ခ်က္ထားတာ။ ေသာအတြက္ ဆိတ္သားေျခာက္ေၾကာ္လည္းရွိတယ္။ ပုစြန္ငါးပိေဖ်ာ္ေရာ၊ ၿပီးရင္ ကင္းမြန္ကို ၾကက္သားအဆာသြပ္ေပးမယ္။ "
" အန္တီခင္သန္းႏြယ္ကို တကယ္ကို အမ်ားႀကီး ခ်စ္တယ္။ "
ေသာက သင္တန္းပိတ္ရက္ ျဖစ္တာမို႔ ေဒၚခင္သန္းႏြယ္ ဟင္းခ်က္သည့္ ေနရာမွာပဲ တဝဲလည္လည္ ရွိေနသည္။ဆိတ္သားေျခာက္ေၾကာ္ ႏွိုက္စားလိုက္၊ ပုစြန္ကို ဖဲ့စားလိုက္ လုပ္ေနၿပီး ေဒၚခင္သန္းႏြယ္ ဟင္းခ်က္သည္မွာ လိုအပ္သည့္ ဟင္းခတ္ပစၥည္းေတြ ယူေပးၿပီး ကူညီေပးသည္။
ႏွစ္နာရီခြဲေလာက္ ၾကာသြားေတာ့ ဟင္းအားလုံး အကုန္အဆင္သင့္ ျဖစ္သြားသည္။ေသာက ဟင္းပန္းကန္ေတြကို စားပြဲေပၚ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ တင္ေပးသည္။
မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ သန့္ရွင္းေရး လုပ္ေနၾကတုန္း ကားသံလည္း ၾကားလာရသည္။ မေဟာ္တို႔ ေရာက္ေနၿပီ ထင္သည္။
" အန္တီ "
မေဟာ့္သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ညီမေလးဆိုေတာ့ ခပ္ငယ္ငယ္ေလး ထင္ထားေပမယ့္ ေသာႏွင့္ မတိမ္းမယိမ္းအ႐ြယ္ေလာက္ပင္။ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ မ်က္ႏွာေလးလည္း ရွိကာ ရယ္လိုက္တိုင္း မ်က္ႏွာေလးက ကေလးနဲ႕ပိုတူသြားသည္။ ေဒၚခင္သန္းႏြယ္၏ ခါးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဖက္ကာ ႏႈတ္ဆက္ေတာ့ ေဒၚခင္သန္းႏြယ္က ျပန္ဖက္ထားသည္။
" လြမ္းေနတာ။ "
" အန္တီလည္း သတိရပါတယ္။ ေဟမာကို ေက်ာင္းသြားတက္ကတည္းကဆိုေတာ့ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ေတာင္ ရွိေရာေပါ့။ "
" ဟုတ္တယ္ ... အရင္တစ္ေန႕ကမွ အိမ္ျပန္ေရာက္တာ။ ဒီေန႕ အစ္ကိုနဲ႕အတူ လိုက္လာၿပီး အန္တီ့ကို လာေတြ႕တာပဲ။ "
မေဟာ္က အခုမွ အိမ္ထဲ ဝင္လာသည္။လက္ထဲမွာ ဆြဲထားသည့္ စကၠဴအိတ္ကို ထမင္းစားပြဲေပၚ တင္လိုက္ၿပီး ေဘးက တစ္သ်ဴးဘူးထဲမွ ႏွစ္႐ြက္၊သုံး႐ြက္ ဆြဲထုတ္လာကာ ဟင္းႏွိုက္စားထားလို႔ ဆီေပေနသည့္ ေသာ၏ လက္ကို သုတ္ေပးသည္။
" ခ်ယ္ရီသီးေတြ ဝယ္လာတယ္။ အခု စားခ်င္လား ... ေရေဆးေပးမယ္။ "
ေသာက ေခါင္းၿငိတ္ျပလိုက္သည္။မေဟာ္က စားပြဲေပၚက အိတ္ထဲမွ ခ်ယ္ရီသီးဘူးကို ထုတ္ၿပီး ေရေဆးသည္။ၿပီးေနာက္ ပန္းကန္ျပားထဲ ထည့္ကာ ေသာကို ေပးသည္။
" အေမ ဧည့္သည္ကို ေန႕လယ္စာေကြၽးရေအာင္ေလ။ "
ေဇယ်ာကို၏ ညီမေလးမို႔ မေဟာ္က ေဟမာကိုနဲ႕ ရင္းႏွီးေပမယ့္ အရမ္းခင္ေနတာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ေပ။ အရင္ကတည္းက အရမ္းကပ္လြန္းလို႔ စိတ္ရႈပ္ရတာမ်ိဳးရွိသည္။ ေဇယ်ာကိုနဲ႕က လုပ္ငန္းတူ သူငယ္ခ်င္းမို႔ ဒီေကာင္မေလးကိုလည္း အလိုက္အထိုက္သာ ဆက္ဆံလိုက္သည္။
" အန္တီ့လက္ရာကို အႀကိဳက္ဆုံးပဲ။ ဆယ္တန္းေလာက္တုန္းက အိမ္ကအစ္ကိုနဲ႕ ဒီကိုလာတိုင္း ေန႕လယ္စာ စားၿပီးမွ ျပန္တာ အခုထိ မွတ္မိေသးတယ္။ "
" အမ်ားႀကီး ထည့္စားေနာ္။ "
ေသာက ဗိုက္မဆာတာမို႔ ထမင္းဝင္မစားဘဲ ေဘးမွာ ထိုင္ရင္း ခ်ယ္ရီသီးေတြသာ စားေနသည္။ မေဟာ္ႏွင့္ ေဒၚခင္သန္းႏြယ္ကေတာ့ ဧည့္သည္ႏွင့္အတူ ထမင္းစားေပးေနသည္။
" ေသာက သမီးအစ္ကိုနဲ႕ လက္ထပ္ထားတာေလ။ "
ေဟမာကိုက ေသာကို ၾကည့္လာေတာ့ ေဒၚခင္သန္းႏြယ္က ဝင္ေျပာလိုက္သည္။ ေသာက ၿပဳံးျပလိုက္ေတာ့ တစ္ဖက္ကလည္း ျပန္ၿပဳံးျပသည္။
" အစ္ကိုက ဒီကို လာတဲ့ လမ္းမွာ အိမ္က ကေလးက ခ်ယ္ရီသီးႀကိဳက္တယ္။ ဝယ္ခဲ့ရဦးမယ္လို႔ ေျပာေနေသးတာ။ အစ္ကိုနဲ႕ လက္ထပ္ထားတာဆိုေတာ့ အစ္ကို႔စံႏႈန္းနဲ႕ဆို အရမ္းေခ်ာမယ္ ထင္ထားတာ။ မေခ်ာေပမယ့္ ၾကည့္လို႔ေတာ့ေကာင္းပါတယ္။ "
ေသာက ခ်ယ္ရီသီးတစ္လုံးကို ပါးစပ္ထဲ ထည့္လိုက္ၿပီးမွ မဝါးဘဲ ၿငိမ္သြားသည္။ ဒီေကာင္မေလး ေရာက္လာကတည္းက မေဟာ့္ကိုပဲ အာ႐ုံစိုက္ကာ လိုတာထက္ ပိုကပ္ေနတာ ေသာလည္း ရိပ္မိပါသည္။ ဘာမွလုပ္ျပေနတာမဟုတ္ဘဲ အခ်စ္ႏွင့္ပတ္သတ္ၿပီး လူတစ္ေယာက္၏ ဆဌမ အာ႐ုံဆိုသလို အလိုလို ခံစားမိေနသည္။
ေဟမာကို၏ စကားေၾကာင့္ ေသာတင္မဟုတ္ဘဲ မေဟာ္ႏွင့္ေဒၚခင္သန္းႏြယ္ပါ မ်က္ႏွာတည္သြားသည္။
" အန္တီျမတ္ဆီ သြားလိုက္ဦးမယ္။ "
ေသာဘယ္ေလာက္ပဲ ကေလးဆန္ၿပီးဆိုးေနပါေစဦး။ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္နဲ႕တုၿပိဳင္ၿပီး စကားနိုင္မလုသင့္တာ သိတာမို႔ ေသာက ခ်ယ္ရီသီး ပန္းကန္ကို သိမ္းခဲ့ကာ ထြက္လာခဲ့သည္။
" သမီးေရ တစ္မ်ိဳးေတာ့ မထင္နဲ႕ေနာ္။ ေသာက ဒီအိမ္မွာ ကေလးလို ျဖစ္ေနေတာ့ အန္တီတို႔က သည္းတယ္။ သူ႕ကို တမင္တကာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မရည္႐ြယ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေအာင္ ေျပာတာမ်ိဳးေလး ဆင္ျခင္ေပးေနာ္။ "
ေဒၚခင္သန္းႏြယ္က ေျပာလိုက္သည္။ ဧည့္သည္မို႔ ဧည့္ဝတ္ေက်ခ်င္ေပမယ့္ အိမ္ရွင္ကို မထိေလးစား လုပ္တာမ်ိဳးေတာ့ မႀကိဳက္ေပ။ ဒီေကာင္မေလးက ဆယ္တန္းကတည္းက အိမ္လာလည္တိုင္း မေဟာ့္ကို အရမ္းကပ္တာကို သတိထားမိသည္။
" ဟုတ္ကဲ့ပါ အန္တီ။ သမီးက စိတ္ထဲရွိတဲ့အတိုင္း ေျပာတတ္လို႔ပါ။ အစ္ကိုနဲ႕ မလိုက္ဘူး ထင္လို႔ မစဥ္းစားဘဲ ေျပာလိုက္မိတာပါ။ "
မေဟာ္က ေရခြက္ကို ကိုင္ကာ ေရေသာက္လိုက္ၿပီးမွ ေျပာခ်င္သမွ် စကားလုံးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ၿမိဳခ်ကာ လိုရင္းကိုပဲ ေျပာလိုက္သည္။
" စိတ္ထဲရွိတဲ့အတိုင္း ထင္ရာေျပာတတ္တာက လူတိုင္းေတာ့ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းမေနဘူးကြ။ "
" ဟုတ္ကဲ့ "
မေဟာ့္ပုံစံႏွင့္ဆို အခုထက္ ပိုေျပာလိုက္မွာ ဆိုေပမယ့္ အခုက ကိုယ့္အိမ္အလည္လာတဲ့ အခ်ိန္မို႔ေရာ၊ ေဇယ်ာကို၏ မ်က္ႏွာေရာေၾကာင့္ စကားလုံးေတြကို ထိန္းသိမ္းထားရသည္။စိတ္ထဲမထားဘဲ ထင္ရာေျပာတတ္သည့္ အက်င့္ေလးက ေသာတုန္းက မေဟာ့္အတြက္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းသေလာက္ အျခားသူတစ္ဦးဆီမွာ ဒီအက်င့္ရွိေနတာက်ေတာ့ မေဟာ့္အတြက္ အာ႐ုံညစ္ၫူးကာ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းေစျပန္သည္။
" ကဲကဲ ... စားၾကရေအာင္။ စိတ္ထဲ မထားပါနဲ႕။ နားလည္မႈ လြဲသြားၾကတာေလးပါ။ "
ေဒၚခင္သန္းႏြယ္က လူႀကီးပီပီ ၾကားမွ ဝင္ေျပာေပးလိုက္သည္။ထမင္းစားၿပီးေနာက္ ေဒၚခင္သန္းႏြယ္ကပဲ ေဟမာကိုနဲ႕ စကားေျပာေနေပးၿပီး မေဟာ္က ေသာရွိရာဆီ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
.......................
" မလုပ္တတ္ရင္ ဒီအတိုင္းထိုင္ေနေနာ္ ေသာ။ "
" လုပ္တတ္ပါတယ္ အန္တီျမတ္ကလည္း ... ဒီေလာက္လြယ္တဲ့ဟာ ... "
ေနၾကာပန္းေတြကို အေျခာက္လွန္းထားၿပီး ေနၾကာပန္းထဲမွ ေနၾကာေစ့လုပ္သည့္ ဝတ္ဆံေတြကို သူ႕အေစ့ႏွင့္သူ ထြက္လာေအာင္ လက္ကိုင္ သစ္သားတုတ္ႏွင့္ရိုက္ရသည္။မေဟာ္တို႔ ၿခံထဲက ေနၾကာပန္းေျခာက္ေတြကို ေဘးၿခံက ကေလးေတြက ေနၾကာေစ့ရေအာင္ လာထုတတ္သည္။ ၿပီးရင္ အျခားမွာ ျပန္ေရာင္းၾကသည္။ ေဒၚျမတ္နန္းႏြယ္က ကေလးေတြကို ကူလုပ္ေပးေနေတာ့ ေသာကလည္း ကူလုပ္ေပးသည္။
" ဝတ္ဆံရဲ႕ အလယ္ကို ရိုက္လိုက္ ေသာ။ ဒါဆို ခဏေလးနဲ႕ အကုန္ေႂကြက်သြားတယ္။ "
" ဟုတ္ "
ေသာက ေဒၚျမတ္နန္းႏြယ္ လုပ္ျပသည့္အတိုင္း ေနၾကာဝတ္ဆံအုံ အေျခာက္ကို ေမွာက္လိုက္ၿပီး အလယ္ကို သစ္သားတုတ္ေလးနဲ႕ ရိုက္သည္။လုပ္ေပးေနရင္းမွ ခုနတုန္းက မိန္းကေလးမို႔ သည္းခံလာခဲ့ရသည္ကို ေတြးမိေတာ့ လက္က အားပါသြားသည္။ ငါးခုေျမာက္ ေနၾကာဝတ္ဆံမွာ ေသာ၏ လက္ေခ်ာင္းထိပ္ေလးကို ေခ်ာ္ကာ ရိုက္မိသည္။
" အား ... "
အနည္းငယ္ နာသြားတာမို႔ ေသာက လက္ကို ခါေနလိုက္သည္။ေသာ၏ စိတ္က ဒီမွာမရွိတာေၾကာင့္ မေတာ္တဆ ရိုက္မိသြားတာပင္။
" ေသာ ... "
မေဟာ္က ေသာကို ေတြ႕သည္ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္းပင္ အနားေရာက္လာသည္။ ရွပ္ထိမိသြားတဲ့ ေသာ၏ လက္ေလးကို လက္ဖဝါးထဲ ထည့္ဆုပ္ေပးထားသည္။
" အာ႐ုံေတြက ဘယ္ကို ျပန့္ေနတာလဲ။အခုမွ လုပ္ဖူးၿပီး အာ႐ုံက အျခားေရာက္ေနတာ။ "
ေသာက မေဟာ့္လက္ထဲမွ သူ၏ ဘယ္ဘက္လက္ေလးကို ႐ုန္းသည္။မေဟာ္က ျပန္ဆြဲထားလိုက္ၿပီး ေသာ၏ ပခုံးမွ ေပြ႕ဖက္ကာ မတ္တပ္ရပ္ေစသည္။
" ဒဏ္ေၾကေဆးလိမ္းေပးမယ္။ အိမ္ထဲသြားရေအာင္။"
ေသာက ေခါင္းရမ္းျပသည္။
" ေဟမာကို ေျပာတဲ့စကားကို စိတ္ခုသြားတာလား။ "
ေသာက ေခါင္းရမ္းျပန္သည္။
" မိန္းကေလးနဲ႕ၿပိဳင္ေျပာရေလာက္ေအာင္ထိ စိတ္သေဘာထား မေသးသိမ္ဘူး။ ဒီတိုင္းပဲ ကိုယ္ အျမင္မၾကည္တဲ့သူကို မေတြ႕ခ်င္လို႔။ "
" သူ႕ကို အေမစကားေျပာေပးေနတယ္။ကိုယ္က ေသာကို ေဆးလိုက္လိမ္းေပးမယ္ ေနာ္။ "
မေဟာ္က ေခ်ာ့ေျပာမွ ေသာက မ်က္ႏွာေလး မၿပဳံးမရယ္နဲ႕ မေဟာ္ႏွင့္အတူ အိမ္ထဲ တစ္ေခါက္ျပန္လိုက္လာသည္။
" ဒီမွာခဏထိုင္ဦး။ ကိုယ္ ေဒၚေဒၚ့ဆီက လိမ္းေဆးဘူး သြားယူလိုက္ဦးမယ္။ "
မေဟာ္က ေသာကို ဧည့္ခန္းမွာ ထိုင္ေစၿပီးမွ လိမ္းေဆးယူဖို႔ ထြက္လာသည္။ တံခါးဝမွာတင္ ေဒၚျမတ္နန္းႏြယ္နဲ႕ဆုံကာ သူမက လိမ္းေဆးဘူးကို ယူလာသည္။
" ေဒၚေဒၚ ယူခဲ့တယ္။ "
ေဒၚျမတ္နန္းႏြယ္က လိမ္းေဆးဘူးေလးကို ေျမာက္ျပလိုက္ၿပီး မေဟာ္ႏွင့္အတူ အိမ္ထဲ လိုက္ဝင္လာသည္။မေဟာ္က လိမ္းေဆးေလးကို လက္ထဲ အနည္းငယ္ ယူၿပီး ေသာ၏ လက္ေခ်ာင္းထိပ္ေလးကို ခပ္ဖြဖြေလး လိမ္းေပးသည္။
" တစ္ခုခုလုပ္လိုက္တိုင္း ဒဏ္ရာရတာမ်ိဳးႀကီးက အက်င့္လို မျဖစ္စမ္းနဲ႕။ ဂ႐ုစိုက္စမ္း ေသာ။ ခဏခဏ ဒဏ္ျဖစ္ေနတာ။ "
ေသာက ဘာမွမေျပာဘဲ ၿငိမ္ေနသည္။ ေဒၚခင္သန္းႏြယ္က အသီးပန္းကန္ကိုကိုင္ကာ ေဟမာကိုႏွင့္အတူ ဧည့္ခန္းမွာ လာထိုင္သည္။ ေသာ ထိခိုက္မိတာသိေတာ့ မေဟာ္ ေဆးလိမ္းေပးေနတာကိုေတာင္ အသည္းအသန္ ကူလုပ္ေပးေနေသးသည္။
" နည္းနည္းေလး ထိမိတာပါ။ ေရာင္သြား႐ုံေလးတင္ ... ဘာမွမျဖစ္ဘူးရယ္။ "
ေသာကိုပဲ ဝိုင္းဂ႐ုစိုက္ေနၾကေတာ့ ေဟမာကိုက ေသာကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။ တစ္ေယာက္တည္းဆို ေသာ၏ ႐ုပ္ရည္က ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းသလို ရွိေပမယ့္ မေဟာ္နဲ႕ တြဲျမင္လို႔မရေပ။ မေဟာ္၏ ႐ုပ္ရည္က စံခ်ိန္ျပည့္ ေခ်ာၿပီး အထက္တန္းဆန္သည္။သူမ၏ အခ်စ္ဦး ျဖစ္ခဲ့တဲ့ မေဟာ့္ကို လုခ်င္တာမ်ိဳး မဟုတ္ေပမယ့္ ကိုယ္မရနိုင္တာ တစ္ခုကို တစ္သက္စာ ပိုင္ဆိုင္သြားတဲ့ ေသာကို မနာလိုျဖစ္တာေၾကာင့္ ေသာ မခံခ်င္ေအာင္ေျပာခ်င္ေနမိသည္။
" ျမတ္ေသာကို အရမ္းဂ႐ုစိုက္ၾကတယ္ေနာ္။ မိဘမရွိေတာ့ အန္တီျမတ္နန္းႏြယ္တို႔ကပါ ဝိုင္းခ်စ္ေပးၾကတာပဲ။ "
ေဟမာကိုက သူမၾကားထားသည္ကို ေျပာလိုက္ေတာ့ ေဒၚျမတ္နန္းႏြယ္က ေဆးဘူးအဖုံးကို ပိတ္ေနရင္းမွ မ်က္ႏွာ မၾကည္လင္စြာျဖင့္ ျပန္ေျပာသည္။
" ေသာမွာဘာလို႔ မိဘမရွိရမွာလဲ။ ငါနဲ႕ဦးဟန္သာက သူ႕မိဘေတြပဲ။ မဂၤလာဆြမ္းကပ္တုန္းကလည္း ေသာမိဘေနရာမွာ ငါတို႔ပဲေနေပးတာ။ ေဟာ ... အစ္မခင္သန္းႏြယ္ကလည္း သူ႕အေမပဲ။ "
ေသာက ေဟမာကို႔ကို ၾကည့္ၿပီးမွ ထပ္ေျပာလိုက္သည္။
" ဟုတ္တယ္ ... မိဘတင္မကဘူး။ခ်စ္ေပး၊အလိုလိုက္ေပးမယ့္ အိမ္ေထာင္ဖက္လည္း ရွိတာမို႔ အျခားသူေတြ မနာလိုေလာက္ေအာင္အထိ ဘဝႀကီးက ျပည့္စုံၿပီးသား။ "
" သမီး ျပန္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ လိုက္ပို႔ခိုင္းလိုက္မယ္ေလ။ "
ရိုင္းသြားသလား မသိေပမယ့္ ေဒၚခင္သန္းႏြယ္က ထုတ္ေျပာလိုက္သည္။ ဒီေကာင္မေလး ေသာကို လိုက္ဆြေနတာမို႔ အရင္က သံေယာဇဥ္ေထာက္ၿပီး ၾကည္ျဖဴမေပးနိုင္ေတာ့ေပ။သိသိသာသာကို ႏွင္လိုက္သည္။
" ဟုတ္ကဲ့ ... ေနာက္မွ အလည္ထပ္လာပါ့မယ္။ "
ေဟမာကိုက မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ထားခဲ့သည့္ သူမ၏ အိတ္ကို သြားယူသည္။
" လက္က ဘာမွမျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ စာသြားၾကည့္လိုက္ဦးမယ္ေနာ္။ "
ေသာက မေဟာ့္ကို မၾကည့္ဘဲ လူႀကီး ႏွစ္ေယာက္ကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး အိမ္ေပၚတက္လာခဲ့သည္။ အခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ အိပ္ယာေပၚ ဝင္လွဲေနလိုက္သည္။ေသာ ဘယ္ေလာက္ပဲ စိတ္တိုေနေန တစ္ဖက္က မိန္းကေလးျဖစ္ေနေတာ့ အနည္းနဲ႕အမ်ားေတာ့ သည္းခံရသည္။
" အိပ္လိုက္ေတာ့မယ္။ နိုးလာရင္ စိတ္ၾကည္သြားမွာ။ "
ေသာက ေစာင္ကို ဆြဲယူလိုက္ၿပီး ေခါင္းထိ လုံေအာင္ ၿခဳံလိုက္သည္။ႏွစ္မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေသာအိပ္ေနသည့္ ေမြ႕ယာက အိခနဲ ျဖစ္သြားၿပီး ေသာ၏ ေဘးမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ ဝင္လွဲအိပ္သလို ခံစားခ်က္မ်ိဳးရသည္။ေသာက ေစာင္ၿခဳံထားသည္ကို ဖယ္လိုက္ေတာ့ ေသာ၏ မ်က္ႏွာေလး ေပၚ႐ုံမွာတင္ ေဘးတေစာင္း အိပ္ေနသည့္ ေသာကို အေနာက္က သိုင္းဖက္လာကာ ေသာ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုလည္း ခ်ဳပ္ထားၿပီး ေသာ၏ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကိလည္း ေျခေထာက္ျဖင့္ ခြကာခ်ဳပ္ထားသည္။လာဗင္ဒါရနံ႕ ခပ္သင္းသင္းလည္း ေသာ၏ ႏွာေခါင္းဝမွာ ရေနေသးသည္။
" ခင္ဗ်ား ဟိုတစ္ေယာက္ကို လိုက္ပို႔တာ မဟုတ္ဘူးလား။ "
"ကိုယ္မအားဘူး ... "
" အလုပ္ကို ျပန္သြားရမွာလား။ "
" မဟုတ္ဘူး ... ဘယ္မွမသြားေတာ့ဘူး၊သြားခ်င္စိတ္လည္း မရွိဘူး ... ကိုယ့္ရဲ႕ဆုဆုနဲ႕ အခုလိုပဲ ဖက္အိပ္ေတာ့မလို႔။ '
မေဟာ္က ေျပာေနရင္းမွ ေသာ၏ ဆံပင္ေလးေတြထဲ မ်က္ႏွာအပ္ကာ သလဲသီး ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ရနံ႕အနည္းငယ္သာ ရေနေသာ ေသာ၏ ဆံပင္ေတြကို ေမႊေႏွာက္ကာ နမ္းသည္။ေသာက ေစာင္ထဲမွ လက္ထုတ္ကာ အေနာက္မွ သိုင္းဖက္ထားသည့္ မေဟာ္၏ လက္ေကာက္ဝတ္အေပၚမွာ လက္ေလးျဖင့္ ျပန္ကိုင္ထားလိုက္သည္။
" စိတ္တိုေနေသးလား။ "
မေဟာ္က ေမးေတာ့ ေသာက ေခါင္းၿငိတ္သည္။ၿပီးေနာက္ မေဟာ္၏ ဘယ္ဘက္လက္မွာ ပတ္ထားသည့္ လက္ပတ္နာရီေလးကို လက္မႏွင့္လက္ညွိုးေလးကို သုံးကာ ကစားေနသည္။
" သူေျပာတာလည္း မမွားပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ဘာသာ စိတ္တိုေနတာ။ စိတ္ၾကည္ေအာင္ အိပ္လိုက္ဦးမယ္။မဟုတ္ရင္ ဒါပဲေတြးမိၿပီး စိတ္ဆိုးေနမိမွာ။ "
" အင္း ... တေရးေလာက္ အိပ္လိုက္ေလ။ လာ ... ဒီဘက္လွည့္ ... ကိုယ္သိပ္ေပးမယ္။ "
ေသာက မရယ္မၿပဳံးဘဲ ပကတိ မ်က္ႏွာေလးျဖင့္ လွည့္လာသည္။ မေဟာ္က ေသာကို ေပြ႕ဖက္လိုက္ေတာ့ ေသာက မေဟာ့္လည္တိုင္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ သိုင္းဖက္ၿပီး မေဟာ္၏ ရင္ဘတ္မွာ မ်က္ႏွာအပ္လာသည္။
"စိတ္ထိန္းလိုက္ရလို႔ ကိုယ္တို႔ ဆုဆု အမ်ားႀကီး ပင္ပန္းသြားမွာပဲ။ "
ေသာက မေဟာ့္ရင္ဘတ္မွာ မ်က္ႏွာအပ္ထားရင္းမွ ေခါင္းၿငိတ္ျပသည္။ မေဟာ္က ေခါင္းငုံ႕ကာ ေသာ၏ နား႐ြက္ေလးကို ခပ္ဖြဖြ နမ္းၿပီး ေသာ၏ ေက်ာေလးကို လက္နဲ႕ပြတ္ေပးေနသည္။
လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာၾကသည္က အိမ္ေထာင္က်ၿပီးလွ်င္ အခ်စ္ထက္ သံေယာဇဥ္ကသာ အေလးသာသြားသတဲ့။ မေဟာ့္အတြက္ေတာ့ ေျပာင္းျပန္ပင္။ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးသြားမွ ေသာကို ပိုပိုၿပီး အခ်စ္တိုးလာသည္။ မိနစ္ႏွင့္အမွ် ပိုပိုခ်စ္လာတာမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ေသာက ဆိုးေပမယ့္ ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ ေဘာင္တစ္ခုအတြင္းမွာ ဆိုးတာမ်ိဳး ျဖစ္သည္။အလိုလိုက္ခ်င္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ဆိုးတတ္တာေလးမို႔ မေဟာ္က အၿမဲတမ္းလိုလို အေလ်ာ့ေပးကာ မသိမသာ အလိုလိုက္သည္။တစ္ခါေလးေတာင္ မၿငိဳျငင္ဖူးေပ။
...............................
ေသာ အိပ္ယာနိုးေတာ့ မေဟာ္က ေဘးမွာ မရွိေပ။ေသာက အိပ္ယာေပၚက ထလိုက္ၿပီး အေညာင္းဆန့္လိုက္သည္။ အခုေတာ့ စိတ္တိုသမွ် ေမ့ပစ္နိုင္သြားကာ စိတ္ၾကည္လင္လာသည္။
" ၿခံထဲက အသံလား။ "
ဂစ္တာတီးသံၾကားတာမို႔ ေသာက ျပတင္းေပါက္အနား ခပ္သြက္သြက္သြားကာ ျပတင္းေပါက္မွ ေအာက္ကို ငုံ႕ကာ ၾကည့္လိုက္သည္။သီခ်င္းမဆိုတတ္ဘူး၊ မဆိုခ်င္ဘူးဆိုတဲ့ မေဟာ္က ၿခံထဲက ဒါန္းေပၚမွာ ထိုင္ေနကာ ေသာကို ေမာ့ၾကည့္ေနသည္။
" ကိုယ္တို႔အိမ္က အငယ္ဆုံးေလး ဆုဆုတစ္ေယာက္တည္း နားေထာင္ဖို႔အတြက္။ "
မေဟာ္က သီခ်င္းဆိုျပမည္ဆိုေတာ့ ေသာလည္း စိတ္လႈပ္ရွားသည္။ေသာအိပ္ယာနိုးသည္အထိ ဒါန္းေပၚမွာ မေဟာ္ထိုင္ေစာင့္ေနတာျဖစ္သည္။ ျပတင္းေပါက္တံခါး ဖြင့္ထားတာမို႔ ေသာအိပ္ယာနိုးၿပီး အေညာင္းဆန့္ေနတာကို ျမင္ရမွ ဂစ္တာကို စတင္တီးလိုက္တာ ျဖစ္သည္။
🌸မင္းရဲ႕မ်က္လုံးေလးမ်ားက ပုလဲႏွင့္မဟူရာ ေပါင္းစပ္ထားသလိုႏွယ္
ေကာ့ၫြတ္သြယ္ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားက သိပ္လွေအာင္ ပတၱျမားေသြးလိမ္းကာျခယ္
ကိုယ္ေနဟန္ အခ်ိဳးက်သဴရယ္
ေ႐ႊေရာင္လို အသားဝင္းဝါတယ္
သြားေလးေတြ ေဖြးေဖြးႏုတယ္
ပုလဲေလးေတြ သီကုံးထားသည့္ႏွယ္တကယ္
မင္းရဲ႕ တစ္ကိုယ္လုံးပဲလွတယ္
အဖိုးထိုက္ရတနာ ေပါင္းစုထားသလိုႏွယ္
ရတနာလို အလွဂုဏ္ႂကြယ္သူရယ္🌸
Recommend Song _ ရတနာသူ _ ခင္ေမာင္တိုး
" ကိုကိုေယာက်္ား "
ေအာက္ထပ္ဆင္းလာၿပီး မေဟာ့္အနားထိ လာကာ ေသာက ေခၚလိုက္သည္။ မေဟာ္က ဂစ္တာကို ဒါန္းေပၚ ခ်လိဳက္ၿပီး ေသာ၏ မ်က္ႏွာေလးကို ခပ္ဖြဖြေလး ကိုင္သည္။ ၿပီးေနာက္ ေသာ၏ ပါးေလးကို လက္မနဲ႕ ခပ္ဖြဖြေလး ပြတ္ကာ ေသာ၏ မ်က္ႏွာနားအထိ တိုးကပ္ၿပီးမွ ႏွစ္ကိုယ္တည္း ၾကား႐ုံမွ် ေလသံအက္ရွရွျဖင့္ မေဟာ္က ေျပာသည္။
" မင္းက ကိုယ့္အတြက္ ႐ူမၿငီးတဲ့ အလွဆုံးပါပဲ ေသာ ။ "
မေဟာ္က ေသာ၏ ႏႈတ္ခမ္းဆီ ဦးတည္ၿပီး ေခါင္းေစာင္းငဲ့လာေတာ့ ေသာက ေခါင္းေလးကို တိမ္းေရွာင္လိုက္သည္။
" ၿခံထဲမွာေနာ္ ...ကိုကို "
" အကုန္လုံးအျပင္ သြားၾကတယ္ စိတ္ခ်။ "
ေသာက ၿပဳံးလိုက္ၿပီး မေဟာ္၏ လည္တိုင္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ သိုင္းဖက္ထားကာ ေျပာသည္။
" အဲဒါဆို အခ်ိန္မဆြဲဘဲ ၾကာၾကာနမ္းၾကမယ္ေလ။ ကိုကို႔ Skillေတြကို ထုတ္ျပလိုက္ေတာ့။"
" တကယ္ကို မေျပာရဲတာ မရွိဘူးေနာ္ ျမတ္ေသာဆုပန္။ "
" ကိုကိုေယာက်္ားလည္း ကိုယ့္ေယာက်္ားကို ကိုယ္ျပန္ပိုးေနတာပဲေလ။ "
ေသာက မေဟာ့္ကို ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ မေဟာ္က ရယ္လိုက္ၿပီး ေသာကို အရင္ဆုံး ခါးမွ ေပြ႕ကာ ဖက္သည္။ ၿပီးမွ ေသာႏွင့္ လူခ်င္းအနည္းငယ္သာ ခြာလိုက္ၿပီး ေသာ၏ နဖူးက မွဲ႕ေလးကို တယုတယနမ္းသည္။
ဆက္ရန္
ညရွစ္နာရီထိုးလို႔မွ Update မလာရင္ အဲဒီညအတြက္ Updateမရွိပါဘူးေနာ္