მთელი ღამე ტირილში გაატარა იზაბელამ, თვალი ვერ მოხუჭა იმაზე ფიქრში, რომ ლუკასი სხვას შეეხო. გულის რევის შეგრძნება ეუფლება იმის წარმოდგენისას თუ როგორ ეფერება ვიღაც კახპა ლუკასს, მხოლოდ მას აქვს უფლება შეეხოს. ბრაზისგან დაბრმავებული ნახევრად დამტვრეულ ტელეფონს იღებს და სარას ურეკავს.
ზარი:
-სარა შეგიძლია ითანის ნომერი მომცე?-მისალმების გარეშე, ცივი ტონით ახლის სიტყვებს.
-კი...რა მოხდა?-გაოცებული ეკითხება იზაბელას.
-გთხოვ უბრალოდ ნომერი მითხარი.-განერვიულებულს ცოტა ხმამაღლა მოუვიდა თქმა.
-კარგი მოგწერ.-აღელვებული ტონით უპასუხა და ტელეფონი გათიშა.
ზარის დასასრული.
გაღიზიანებული იზაბელა წინ და უკან დადიოდა ოთახში, უკვე მოთმინება ეწურებოდა როდესააც შეტყობინება მიიღო, სწრაფად აკრიფა ითანის ნომერი და ზარი გაუშვა. თვითონაც ვერ ხვდებოდა რას აკეთებდა, მაგრამ ერთადერთი რაც ახლა სურდა ლუკასის გამწარება იყო, უნდოდა ისევე ეეჭვიანა მასაც, როგორც თვითონ ეჭვიანობდა. შესაძლოა მისი საქციელის გამო საკმაოდ ცუდი რამ მოხდეს, მაგრამ შეედეგებზე საერთოდ არ ფიქრობს.
ზარი:
-ითან შენთან შეხვედრა მინდა.-როგორც კი ბიჭმა ყურმილი აიღო, იმწამსვე მიაყარა სათქმელი.
-ოუ რა სიურპრიზია იზაბელა.-ირონიულად ჩაიცინა ბიჭმა.
-შემხვდები თუ არა?-გაღიზიანებით მიმართა გოგონამ.
-რა მოხდა პატარავ, ვინ გაგაბრაზა?
-შენი საქმე არაა.-მობეზრებით უთხრა ითანს.
-კარგი დამშვიდდი, თუ გინდა კლუბში წავიდეთ, ერთი კარგი ადგილი ვიცი.
-კარგი არ აქვს მნიშვნელობა.
-პატარავ რამე სექსუალური ჩაიცვი.-ეშმაკური ხმით უთხრა იზაბელას და ტელეფონი გაუთიშა.
ზარის დასასრული.
იზაბელა კიდევ ერთხელ დაფიქრდა, საერთოდ ღირს თუ არა ლუკასის გაბრაზება, მან ხომ გააფრთხილა სახლიდან უკითხავად არ გასულიყო მითუმეტეს ბიჭთან ერთად, მაგრამ ის ხომ ერთობა თავის გემოზე, იზაბელა რატომ უნდა დაემორჩილოს მის ბრძანებებს? სრული უფლება აქვს გაერთოს. აბაზანაში წესრიგდება, შემდეგ კი კაბის არჩევას იწყებს. სურს რამე ისეთი ჩაიცვას რაც ყველას მოხიბლავს, არჩევანს საკმაოდ სექსუალურ, თითქმის გამჭვირვალე კაბაზე აჩერებს. რამდენიმე წუთში ემზადება შემდეგ კი ქვემოთ ჩადის.
-შეგიძლიათ ლილეს მიხედოთ?-იქვე მდგარ მოსამსახურეს ეუბნება და უღიმის.
-რათქმაუნდა, მაგრამ ლუკასმა გვიბრძანა გარეთ არ გასულიყავით.-მორიდებით უთხრა ახალგაზრდა გოგონამ.
-მაგაზე თქვენ ნუ იღელვებთ, მხოლოდ ლილეს მიხედეთ.-უთხრა თუ არა მაშინვე დატოვა სახლი. თხუთმეტ წუთში მივიდა დანიშნულების ადგილას, შესასვლელთან ითანი დახვდა. გოგონას დანახვაზე ეშმაკურად გაიღიმა, ხელი კი წელზე შეუსრიალა.
-ზედმეტად გამომწვევი ხარ.-ყურში ჩასჩურჩულა იზაბელას, გოგონას მის ხმაზე გააკანკალა. ზედმეტად არის ბრაზისგან დაბრმავებული იმისთვის, რომ ითანს ამის უფლება არ მისცეს. ადრე მსგავს სიტუაციაში მოხვედრისას ითანი დიდი ალბათობით სახეში ძლიერ სილას მიიღებდა, ახლა კი წინააღმდეგობასაც არ უწევს, პირიქით სიამოვნებს მისი შეხება. კლუბში შესვლისთანავე იზაბელას სიგარეტისა და ალკოჰოლის საშინელი სუნი ცხვირს უწვავს, გამაღიზიანებელი გარემო სუფევს, შიგნით წითელი განათება და ხმამაღალი მუსიკა ზედმეტად თრთგუნავს გოგონას, ამიტომ სასმელის დასალევად მიდის, რამდენიმე ჭიქის შემდეგ საგრძნობლად თამამდება.
-წამოდი ვიცეკვოთ.-ეუბნება ითანს და ერთად შეკრებილი ხალხისკენ მიათრევს. ბიჭიც ღიმილით მიჰყვება, წვრილ წელზე ხელებს ხვევს, მის პატარა სხეულს ტანზე მჭიდროდ იკრობს. იზაბელა იმდენად მთვრალია წინააღმდეგობასაც არ უწევს.
-ტკბილო, გინდა წავიდეთ?-ეუბნება ცეკვისგან დაღლილ იზაბელას. გოგონაც ნაზად უქნევს თავს და მთელი ძალით ეყრდნობა ბიჭს. ითანსაც სწრაფად მიჰყავს ვიაიპ ოთახისკენ, კარებს კეტავს, გოგონას კი ლოგინზე აგდებს.
-ახლა გავერთობით პატარავ.-ეშმაკური ღიმილი დასთამაშებს სახეზე თან მაისურს სწრაფი მოძრაობით იხდის, გოგონა ახლა ხვდება რა შარშიც გაჰყო თავი. ცდილობს წამოდგეს, მაგრამ იმწამსვე აბრუნებენ ლოგინზე, ითანი ზემოდან აწვება და ცდილობს კაბა გაუხსნას. იზაბელა მთელი ძალით ეწინააღმდეგება არ სურს ეხებოდეს.
-გამიშვი ნაბიჭვარო!-ხმამაღლა უღრიალა და სახეში ძლიერად გაარტყა, ითანმა საზარელი სახით გადახედა გოგონას.
-ახლა ვეღარაფერი გიშველის ბოზო.-მწარედ მოუჭირა მკლავებზე ხელი, დიდი ალბათობით ჩალურჯებები დარჩება. სწრაფი მოძრაობით გადმოატრიალა გოგონას სხეული კაბა კი მაღლა აუწია, უკანალზე დაუწყო ფერება ნაზად უსვავდა ხელს. იზაბელა კი სასოწარკვეთილი ტიროდა, გათავისუფლება უნდოდა, ამიტომ ფართხალს არ წყვეტდა.
-აღარ გაჩერდები!-მტკივნეულად დაარტყა უკანალზე გაბრაზებულმა ითანმა, გოგონას კი ტკივილნარევი კვნესა აღმოხდა პირიდან. გათამამებულმა ბიჭმა იზაბელას საცვალი ჩაუწია და ხელი ორგანოსთან ჩაუცურა, ნაზად დაუწყო ფერება. გოგონა თავის თავს ადანაშაულებდა ასეთი საქციელის გამო. როგორ ვერ მიხვდა რა განძრახვა ჰქონდა ითანს? რატომ დაურეკა მას. ნანობს თავის დაუკვირვებელ საქციელს, მაგრამ ახლა უკვე ძალიან გვიანია. ბიჭმა ქამრის შეხსნა დაიწყო როდესაც კარი შემოამტვრიეს.
lukas's pov:
სახლიდან გაბრაზებული გამოვედი, გადავწყვიტე ჩემს ერთ-ერთ გოგოსთან წავსულიყავი, ძალიან მინდოდა იზაბელა მეეჭვიანებია, ამიტომ ფოტო გადავიღე და მას გავუგზავნე. დარწმუნებული ვარ ბრაზისგან სულ წითელია, მაგრამ დაიმსახურა ჩემთვის ხმა არ უნდა აეწია.
-მამიკო რატომ აღარ მოდიხარ ხოლმე ჩემთან?-როგორც ყოველთვის ნაზი ხმით მეკითხება სანდრა, ვაღიარებ მინეტის გაკეთება იცის, მაგრამ საშინლად გამაღიზიანებელია.
-ცხვირს ნუ ყოფ იმაში რაც არ გეხება! მხოლოდ და მხოლოდ ძუკნა ხარ, რომელმაც უნდა მასიამოვნოს, ამიტომ ეგ პირი სხვა რამისთვის გამოიყენე, ზედმეტს კითხვებს ნუ დასვავ.-დავინახე როგორ აევსო თვალები ცრემლებით, მაგრამ მისი გრძნობები არ მაინტერესებს. გამომწვევად დაიწყო უბეზე ხელების ტარება, ფრთხილად შემიხსნა შარვალი და ხელებს შორის მოიქცია ჩემი პენისი, ნაზად მეფერებოდა შემდეგ კი პირში მოითავსა. სიამოვნების პიკს ვაღწევდი, როდესაც ტელეფონმა დარეკა. თავიდან ყურადღებას არ ვაქცევდი, მაგრამ როცა აღარ გაჩერდა გაღიზიანებულმა ავიღე.
ზარი:
-რა ჯანდაბა ხდება?-ვიღრიალე ტელეფონში.
-ბატონო ბოდიშს გიხდით შეწუხებისთვის, მინდოდა მეთქვა რომ ქალბატონი იზაბელა სახლიდან გავიდა. ვუთხარით არ წასულიყო, მაგრამ არ დაგვემორჩილა.-შეშინებული ხმით ამოილუღლუღა გოგონამ.
-ამის დედაც რატომ გაუშვით.-ვუღრიალე და ტელეფონი გავუთიშე, სწრაფად მოვიშორე სანდრა, შარვალი შევიკარი დაცვას კი მივწერე იზაბელას ადგილმდებარეობა დაედგინა. მალევე მივიღე შეტყობინება, ქალბატონი კლუბში წაბრძანებულა, არც კი იცის რა მოელის. ელვისებური სისწრაფით წავედი კლუბისკენ, კიდევ კარგი ახლოს იყო და დიდხანს სიარული არ მომიწია, შიგნით შესვლისას კარგად მოვათვალიერე გარემო, როდესაც ვერსად დავინახე ვიაიპ ოთახისკენ დავიძარი, კარი ჩაკეტილ იყო ამიტომ შემტვრევა მომიწია იქ ნანახისგან კი სიბრაზე ვერ გავაკონტროლე. ნახევრად შიშველი იზაბელა ლოგინზე ეგდო, ის ნაბიჭვარი კი ქამარს იხსნდა. განრისხებული მივარდი, ცემა დავუწყე, გამეტებით ვურტყავდი მუშტებს. როგორ გაბედა ჩემს საკუთრებას შეხებოდა, მანამ არ მოვეშვი სანამ გონება არ დაკარგა.
ავტორის pov:
განრისხებულმა ლუკასმა ახლა უკვე იზაბელასკენ გადაინაცვლა, სასტიკ მზერას არ აშორებდა გოგონას ცრემლებით სავსე თვალებს, რაც მეტად უახლოვდებოდა იზაბელა უარესად იწყებდა ტირილს, ძალიან ეშინია მისი. ლუკასმა ძლიერად ჩასჭიდა ხელი მის დაუძლურებულ სხეულს და კლუბიდან გაათრია, მანქანაში ჩააგდო თვითონ კი მძღოლის სავარძელზე დაჯდა.
-მ..მაპა..ტი.ე.-ტირილს შორის ხმადაბლა ამოისლუკუნა გოგონამ, ლუკასისგან კი მხოლოდ ჩაცინება მიიღო პასუხად. როდესაც დაინახა თუ სად მიიყვანა ბიჭმა, ძალიან ანერვიულდა. ისევ უნდა გააუპატიუროს? ისევ ატკენს? უხეშად შეიყვანა სახლში გოგონა და კედელზე მიანარცხა.
-მე შენ რა გაგაფრთხილე?!-საშინლად მკაცრი ხმით უთხრა იზაბელას. საშინლად უნდოდა აქედან გაქცეულიყო, მაგრამ ახლა მხოლოდ ტირილი შეეძლო.
-ბო..დი..ში.-ძლივს ამოილუღლუღა იზაბელამ. ბიჭმა ძლიერად მოუჭირა ხელი მკლავზე, რამაც გოგონას კვნესა გამოიწვია.
-ბოდიში არა? რის მიღწევას ცდილობ, გინდა ნებისმიერმა გაგჟიმოს?
-მ..ე არ..ა-ამოილუღლუღა დაბნეულმა.
-მაშინ ასე ჩაცმული რა ჯანდაბას აკეთებ შუაღამისას კლუბში ვიღაც ნაბიჭვართან ერთად!-ძალიან უჭირს ბრაზის გაკონტროლება ბიჭს და გოგონას სახეში მსუბუქად ურტყავს. გოგონას აწითლებულ ლოყებზე ცრემლების ახალი ნაკადი იკვლევს გზას.
-რატომ არ ემორჩილები ჩემს ბრძანებებს? ხომ გაგაფრთხილე სახლიდან ფეხი არ გაგედგა! იმ ნაბიჭვარს რომ რამე დაეშავებია...-ვეღარ შეძლო წინადადების დამთავრება, ცდილობდა ბრაზი ეკონტროლებია.
-მიპასუხე რატომ წახვედი მასთან ერთად?!-ბოლო ხმაზე უღრიალა მოთმინება დაკარგულმა, ისედაც შეშინებულ გოგონას.
-მ..მე მი..ნდოდა შე..ნც გეეჭვიანა.-აკანკალებულმა წარმოთქვა სიტყვები და თავი ჩაღუნა. ლუკასს ჩაეღიმამ ესიამოვნა ის ფაქტი რომ გოგონამ მის გამო იეჭვიანა.
-მაინც უნდა დაისაჯო პატარავ.-ეშმაკურად გადახედა გოგონას და ხელში აყვანილი მიიყვანა სავარძლამდე. კომფორტულად მოთავსდა, იზაბელა კი მუხლებზე გადაიწვინა. ძლიერად დაარტყა მოშიშვლებულ უკანალზე. აგიჟებს მისი უნაკლო სხეული, უნდა დაალურჯოს, ატკინოს, სასტიკად გაჟიმოს, მაგრამ ამავდროულად გაუფრთხილდეს. სიგიჟეა არა? კი ნამდვილად ასეა, როგორ შეიძლება გინდოდეს ადამიანს ერთდროულად ატკინო და გაუფრთხილდე, მაგრამ ლუკასი ზედმეტად არაპროგნოზირებადია, მისგან ყველაფერია მოსალოდნელი. შეშინებულ გოგონას შემდეგი დარტყმის მოლოდინში ცრემლები წამოუვიდა, უარესად აკანკალდა.
-თქვი რომ აღარასდროს წახვალ ჩემს წინააღმდეგ!-მკაცრი, მაგრამ მშვიდი ხმით უთხრა გოგონას. დიდ სიამოვნებას იღებს მაშინ როდესაც ხალხი ემორჩილება, მითუმეტეს თუ ეს ადამიანი იზაბელაა. მოსწონს მისი პატარა, უმანკო და ამავდროულად ბინძური სულის წამება.
-აღა..რასდროს წა..ვალ შე..ნს წინაა..ღმდეგ.-ამოიტირა გოგონამ, ამის შემდეგ ლუკასმა წამოაყენა აცახცახებული სხეული და მკერდზე მიიხუტა. იგრძნო გოგონას სითბო, კიდევ ერთი ადამიანი ემორჩილება იზაბელას სახით, ეს ყველაფერი აბედნიერებს.
-აღარ იტირო.-ნაზად ჩასჩურჩულა ყურში, იზაბელა ისევ განაგრძობდა სლუკუნს, დამშვიდება არ შეეძლო. მართალია მუდმივად ტკივილს აყენებს, მაგრამ იზაბელას მოსწონს მის მკლავებში ნებივრობა, თავს კარგად გრძნობს ლუკასზე აკრული. ხელებს ძლიერად ჰხვევს კისერზე, თითქოს ეშინია არ გაექცეს, ბიჭი კი ღიმილს ვერ იკავებს მის ასეთ საქციელზე, ისეთი საყვარელია მის ტანზე კოალასავით აკრული. ლუკასი ხვდება იზაბელა უკვე მასზეა მიჯაჭვული, რაც არ უნდა სურდეს წასვლა ვეღარ შეძლებს მას გაექცეს. მთლიანად აკონტროლებს პატარას, მასაც ხომ ეს უნდოდა. როგორც ყოველთვის ლუკას რომანომ თავის მიზანს მიაღწია.
-მ..ე შემეშინდა.-ძლივს დამშვიდებულმა ხელახლა დაიწყო ტირილი, ბიჭმა კი მეტად მიიკრო სხეულზე.
-ყველაფერი მორჩა, აღარაფრის აღარ შეგეშინდეს, შენთან ვარ.-თვითონაც ვერ ხვდებოდა ასე უცებ რატომ გახდა მის მიმართ ლმობიერი. რაც არ უნდა იყოს სიამოვნებს გოგონას სიახლოვე. მალევე ეძინება პატარას მის მკერდზე. ლუკასს არ უნდა გააღვიძოს, ამიტომ ფრთხილად აჰყავს მეორე სართულზე, ტანსაცმელს ხდის, საწოლზე საცვლების ამარა აწვენს, ერთხანს ათვალიერებს მის სხეულს, უდიდეს სიამოვნებას განიცდის მხოლოდ ყურებითაც კი. ცოტახანში თვითონაც გვერდით უწვება, ხელებს მჭიდროდ ჰხვევს წელზე და მასთან ერთად იძინებს.