'Result'
~•~
Agad na nilabas ko ang mga maleta namin ni troy. May mga kasambahay pa na nagtataka ng bumaba ako ng may bitbit na maleta. Di ko rin napansin kung naandun pa 'ba ang tatay ko.
Buo na ang pasiya ko na lilipat kami ng bahay ni troy habang di 'ko pa nababawi si Aaron. At sa oras na mabawi ko siya ay agad kaming uuwi ng pilipinas at lalayo sa mga taong walang ibang ginawa kundi ang saktan kami.
Ayaw ko ng mabuhay sa mundong puno ng kasinungalingan at mga taong traydor.
"Mom, we're leaving?" Nagtatakang tanong ni troy ng makitang inilalagay ko ang aming mga gamit sa aking kotse.
Umupo ako para magpantay kami. "Troy... uhmm baby, yes. We need to leave for your own good".
Kumunot ang noo niya syaka muling sumulyap sa mga bagahe. "But wala po yung mga gamit ni niesha." He said with confusion.
"Anak... maiiwan muna kasi dito si niesha kasi may aasikasuhin si mommy but once that i've done with my work kukunin natin siya." Pagkukumbinse ko dahil nakikita ko ang pag aalinlangan niya na sumama.
"But..."
"No more but's please..." pagpuputol ko sa sasabihin niya.
Matagal ko pa siyang napapayag na wag munag isama ang kapatid niya sa pag alis namin. Bago siya tuluyang pumayag ay ilang beses pa akong nag isip ng i-uuto ko sa kanya.
Isa ito sa mga namana niya kay tristan 'di maubos-ubusan ng katanungan at reklamo sa buhay.
Si Aaron kaya kanino siya nagmana? Ano ang favorite niyang color? Saan siya allergy or may allergy ba siya? Saang bagay siya interesado? Matatanggap kaya niya ako kung sasabihin kong ako ang tunay niyang mommy, what if di niya ako matanggap?
Ilang taon 'din niyang niya nakasama si azy. Siguro matagal bago niya ako matanggap kasi si azy ang kinagisnan niyang ina at di ko siya masisisi kung hindi niya ako matatanggap agad.
Madaming taon ang nasayang ko sa pagluluksa sa taong di 'pa pala patay.
Dahil iyon sa mga taong walang iniisip kundi ang sarili nilang kaligayahan. Ang because of that I can't give my all trust to everyone even my own relatives I can't trust them anymore I'm tired of being betrayed.
My life now is full of what if because of them.
To those that have betrayed me, I
thank you. You have fed my wolves well.
"M-mimi..."
Natigil ako ako sa pag-aayos ng marinig ko ang boses ni niesha sa aking likuran. Huminga ako ng malalim bago siya hinarap. Nakita ko siyang nakatayo sa may pinto. Namamaga na ang kanyang mata dahil sa kakaiyak. Kanina kasi ng malaman niyang aalis kami ay umiyak siya ng umiyak.
Naawa ako sa bata di niya kailangan maranasan ang ganito. Kung 'di nga lang magagalit sakin ni nikkolo ay baka sinama ko rin si niesha sa pag alis namin.
"Uhmm... come here." gaya ng inutos ko ay lumapit siya sakin. Kinarga ko siya syaka inupo sa kanlungan ko. "Are you still mad at me? Sorry niesha if I have to leave you with your daddy. Gusto naman ni mommy na isama ka kaso... ayaw kong sumama ang loob ng daddy mo sakin. I know the feeling when the child is away from you and I don't want your daddy to experience that."
"You know how much I love you, don't you?"
"Y-yeah I know." she said between in her sob.
Ganito pala kahirap magpaalam sa anak mo.
"Then...I have a condition when you always follow manang and when you don't become a headache to her because of your stubbornness, mommy will come back here then I will take you to where your kuya troy and I are going."
"P-pwomise po?"
"Yes, I Promise."
Pangako anak, babalikan kita dito once na nakuha ko na ang kuya Aaron mo. Babalik ako dito para ipakilala siya sayo at para kunin ka.
I pulled her even closer to me and hugged him. I repeatedly kissed the side of his forehead because she was starting to cry.
Sorry for hurting you like this baby nasasaktan din ako but I have to do this.
Hours passed. At dumating na ang oras ng pag alis namin.
"Aalis na 'ba talga kayo?" nikko asked who was behind me while niesha was crying in his arms.
Inalalayan ko munang pumasok si troy sa loob ng sasakyan bago ko siya hinarap. Iniwan kong naka awang ang pinto dahil alam kong may sasabihin pa siya sa bata.
"Don't worry di naman ganon kalayo ang lilipatan namin ni troy and I'm not that heartless para tuluyang lumayo lalo't alam kung may batang naghihintay sakin sa bahay na ito na bumalik. Babawiin ko lang kung ano ang akin." Baling ko sa kanya.
"I'm sorry, yanna." He sincerly apologized.
"That won't change everything."
"But still I am sorry for what I've done."
Huminga ako ng malalamin syaka nginitian siya ng malungkot. I don't think na mapapatawad ko siya ng ganun kadali lang.
"Baby...please stop crying na." pag aalo ko kay niesha dahil hindi parin siya tumitigil umiyak. Hinagod ko ang likod niya syaka sinubukang kunin siya kay nikko pero ayaw niyang bumitaw sa pagkakapit dito.
"I don't want you! You will leave me too just like my weal mom you also leave me too." Pag iyak niya.
It was as if my heart was crushed because of what she said.
"I'm not like him niesha. I'm not gonna leave you kahit na ipagtabuhayn mo ako anak hinding hindi kita iiwan. Please don't cry baby nahihirap akong umalis."
Muli ko siyang kinuha sa bisig ni nikko at sa wakas ay nagpakarga na siya sakin.
I kissed her repeadly on her face. I alse wiped the tears on her cheeks. "We will comeback, promise." I whispered.
Mabilis lumipas ang araw dalawang linggo na ang nakalipas mula ng umalis kami sa puder ni nikkolo. Sa dalawang linggong iyon ay tinupad ko ang pangako kong dadalawin ko si niesha kasama ang kuya niya.
Sa loob ng dalawang linggong iyon ay sinimulan ko na ang plano ko para mabawi ang anak ko. Ayaw ko ng patagalin pa ang pagbawi ko sa kanya tama na iyong anim na taon na inilayo nila sakin ang anak ko. This time I'll be the one who will plan my future and I won't let anyone ruin ny plan. Sisiguraduhin ko sa kanila na within a month ay mababawi ko sa kanila ang aking anak.
Kaya nung unang linggo ay wala akong ibang ginawa kundi sundan ang bawat galaw ni azy at kung saan niya iniiwan si Aaron sa tuwing aalis siya. Nalaman kong iniiwan nila si Aaron sa bahay nila kasama ang nany nito na mag isa sa tuwing may trabaho silang dalawa ni tristan. Kala ko madali lang na makalapit sa anak ko dahil wala sila pero nagkakamali ako dahil mana yata nito sakin ang pagiging masungit ko at ng daddy niya.
"Hi!" bati ko sa kaniya nung makita ko siya sa labas ng bahay nila.
Tiningnan lang ako nito ng nakakunot ang noo syaka pinagpatuloy ang kaniyang ginawa.
Napamura ako sa isip ko. Like wtf did he just ignore me?
Sinubukan mo muling kausapin siya. "Uhmm, I heard that your parents are not here."
"Alam mo naman pala ih bakit andito ka pa po?" bastos ay may unting galang na sagot nito sakin.
Wtf?
Habaan mo ang pasensya mo Ashianna tandaan mo anak mo siya.
Hanggang sa nagkaroon ako ng pagkakataon at natiyempohan ko na nasa good mood ang bata kaya pasimple kong nakuhaan ang bata ng isang hibla ng buhok para sa DNA test.
Kasalukuyan ako ngayong nasa opisina habng si troy naman ay iniwan ko sa condo kasama ang bago niyang nany kung saan doon kami kasalukuyang nakatira.
I heard a harsh knock kumunot ang aking noo. Who the hell will knock like that parang gusto nitong wasakin ang pinto para makapasok lang dito. Tumayo ako at lumapit sa pinto. Narinig ko ang boses ng aking secretary na pumipigil sa kung sino ang gustong pumasok.
I calmly open the door. I sigh seing azy who was breathing heavily trying to escaped to those secuirity guards.
Tumango ako sa mga guards bilang pahintulot na bitawan si azy.
"Ang hilig mong pumunta dito ng nagwawala." I sacrastically said.
"Ano to?!" tapon niya sakin ng isang brown envelop. "Sino ka para gawin ang bagay na yan." galit na sigaw niya sakin.
"Famous model ka nyan? Kung umasta ka sa harap ko ngayon parang di ka naman yung kilala kong Azy Torres." I mucked her. "And oh! Natanggap mo na pala yung result? I almost forgot na sa address mo pala and address ko inilagay yung papadalahan ng resulta." pinulot ko yung envelop na itinapon niya sakin.
"Natanggap mo na pala yung sayo yung akin kasi di pa." I smiled. "Based on your reaction di na ako mabibigla na mag positive yung resulta."
"Whatever you do I'm still the mother of my son." She insist.
"Really?" I smirked.
"Wag mo ng pagsiksikan ang sarili mo sa buhay namin ashianna! Tahimik na kami wag mo ng guluhin pa."
"Bakit ako noon na tahimik na ang buhay hinayaan niyo ba na maging tahimik? 'Di ba hindi! Kaya wag mo akong pagsabihan ng ganyan kasi kung hindi niyo ginulo ang buhay ko edi sana masaya kami ngayon ng mga anak ko."
"Don't ever put me in a position where I gotta show you how heartless I can truly be azy!" I said and left her damnfounded.
Itinaas ko ang envelop na hawak ko at ikinaway ito sa kanya. Pumasok ulit ako sa loob ng aking opisina at padabog na sinara ang pinto.
Damn her! Sinira niya ang buhay ko I thought before that she really was my bestfriend but know matter how bad she do to me she still the person who i can lean on.
I'm damaged as fuck but I'll never hurt her the same way I've been hurt.
Yes, before I planed a revenge to them but when the time passed I realized that I'll not need to do it. My son, troy he give me a reason to forget what happened in the past.
Pero iba itong ngayon mula ng malaman ko kung paano nila pinagplanohan kung paano nila papaikutin ang buhay ko. Parang nag flashback sakin kung paano nila ako pinagkaisahan noon. Lahat ng sakit at puot na nararamdaman ko noon ay bumalik.
Bumaba ang tingin ko sa brown envelop na hawak ko. Gamit ang nanginginig na kamay binuksan ko ito.
My heart stop beathing when I read the result. Agad na bumagsak ang luha sa aking mga mata. Dapat handa na ako, dapat di ako iiyak pa ng ganito. Hinanda ko na ang sarili ko kung sakaling mangyari 'to pero bakit ang sakit parin.
I started to throw away the all things near on me.
"NO!" I scream.
Where did I do wrong?!
Bakit kailangan nilang ilayo sakin ang anak ko ng ganoon katagal?
I gave tristan to her bakit kailangan pati ang anak ko kunin niya sakin?
DNA PATERNITY RESULT
Interpretation:
Combined Paternity Index: 99.9998
Probability of Paternity 99.9998%
The alleged mother is excluded as the biological mother of the tested child. This conclusion is based on the non-matching alleles observed at the STR loci listed above with a Di equal to 99.9998 The probability of paternity is 99.9998%
The result is positive, Aaron is my son.
Itutuloy........