'Avoiding'
~•~
Pagpasok ko loob nang bahay ay agad na bumungad sakin ang mukha ni nikko, mukhang nag aalala at the same time mukhang takot. Tiningnan ko lamang siya ng blangko syaka siya linampasan, pero di pa man ako nakakalayo ay naramdaman ko na ang kamay niya sa braso ko. I took a deep breath before I could face him.
"Yanna..." he said in a nervous tone. "About what you heard earlier--"
"Whatever I heard before nothing will change! Kahit pagbalik baliktarin ang mundo walang magbabago sa nakaraan, nikko!" I enterruped. "The past will remain in the past, nangyari na! May nawala ng buhay dahil sa pagiging selfish niyo. You know of all the people around me you are the only one I thought would be the last person to hurt me." Sabi ko bago siya tinalikuran. Pero pinigilan niya ulit ako.
"Please... hayaan mo akong ipaliwanag ang lahat. Ayaw kong matapos tayo ng ganito, yanna. Natatakot ako na wala kayo ng mga bata, napamahal na rin sila sakin. A-Ashianna...give me a chance to explain everything to you, please... Im begging." his voice began to tremble.
Gusto kong pakinggan lahat ng paliwanag nila sakin pero di ko kayang makita naman ang sarili ko na durog na durog dahil sa mga kasinungalingan nila. Masakit makita na yung dalawang importanteng lalaki sa buhay ko ay nagmamakaawa sakin ng ganito pero wala akong magagawa, they are the reason why I became like this.
"Nikko! I'll give you a chance to explain but... maybe not now di ko kasi alam kung makakaya ko pang lampasan ito kung may malalaman naman ako. Muntik na akong mabaliw ng mawalan ako ng anak at alam mo yun dahil ikaw lang ang nasa tabi ko noon to help me deal with everything I go through pero baka this time maging baliw na talaga ako kasi yung taong kasama kong harapin ang problema noon ay siya na ngayon amg dahilan kung bakit ako masisiraan ng ulo kakaisip kung ano bang nagawa kong masama sayo para saktan ako ng ganito." Sabi ko bago siya tuluyang tanalikuran.
"I'm really sorry, I love you."
Huling narinig ko mula sa kanya. if you really love me, why were you able to betray me?
Oo, di ko masuklian ang pagmamahal niya pero di namin deserved ng anak ko ang ganito. Di yun rason para lokohin niya kami ng ganoon katagal.
Ang sakit niyo naman magmahal.
Agad akong tumungo sa silid ng mga bata para silipin kung nagising ba sila dahil sa komusyon na naganap kanina. Laking pasasalamat ko naman na matagpuan silang mahimbing natutulog. Nagpasalamat din ako kay manang dahil 'di niya pinabayaan ang mga bata then I also apologized for the trouble that happened earlier. I felt sorry that their bedtime was interrupted because of what happened.
Pagkapasok ko sa aking kwarto ay agad akong humiga. Bakit parang mas narammdaman ko yung sobrang pagod ngayon kesa kanina. Di 'ba matatapos ang araw na ito nang di ako nasasaktan. Inaamin ko na madami akong kasalanan at mga kalokohan in my past but matagal ko na iyon pinagsisihan. Mula ng dumating sakin ang anak ko wala na akong ibang ninais kundi ang kaligayahan nila but this... di pumasok sa isip ko na hahantong kami sa punto na ganito. Kailangan ba talaga na lahat ng saya may kapalit na kalungkutan. Parang kanina lang ang saya-saya ko kasi napatawad na ako ng anak ko, it was just temporary fun.
Kailangan kong mag desisyon agad dahil alam na ni tristan ang totoo at mukhang balak niyang kunin sakin si troy.
Nakatulugan ko ang pag iisip nang mga nangyari kagabi. Di ko alam kung anong oras na ako nakatulog kagabi basta nagising nalang ako ng may maramdaman akong may humahalik sakin at yumuyugyog. Dahan dahan kong iminulat ang mata ko. Agad na sumilay ang ngiti sa aking labi ng bumungad sakin ang dalawang makulit.
Si troy ay nakabusangot na yinuyugyog ako at si niesha naman na pinapaulanan ako ng halik.
"Good morning." I said then I gave them both a kiss on the forehead. "Hmm... Nag breakfast na kayo?" I asked them.
"Kanina pa po, manang fed us because daddy left early for work." Troy said.
Kanina pa?! Bakit anong oras na ba? Bumaling ako sa bed side table ko para tingnan ang orasan. Napasapo ako sa aking noo ng makitang it's past twelve o'clock at noon. Bakit di ako ginising ni manang kanina.
Napabaling ako kay niesha she giggle on top of my stomach. "Mimi, he said that wewe having a dinnew latew outside." bulol na sabi niya. Di niya kasi mabigkas ng maayos ang letter R kaya medyo hirap siya.
So, we have a dinner later? Parang walang nangyari kagabi ah. Tibay mo rin nikko, parang di mo nagawang lokohin kami ng mga bata.
"Mom, did you cry?" seryosong tanong ni troy. "Your eyes seems like you cried last night, did something happen? Daddy, it looks like he was sad earlier while niesha and I were saying goodbye, what happened?"
Bumukas ang aking bibig ngunit wala kahit ni isang salitang lumabas. Sakto naman na nag ring ang aking telepono kaya doon nabaling ang atensyon ng mga bata. Kinuha ni troy si niesha sa ibabaw ng aking tiyan. Nakita kong tumatawag ang aking secretary.
"Anak... sagutin ko lang ito ha?" Turo ko sa aking telepono. "baka kasi may emergency sa opisina."
"I understand. I love you, mom." Troy said.
"I wab yu, mimi." niesha said sweetly.
I give them a guinely smile. "Mommy, love you both so much." Mas lalo akong napangiti ng pareho silang nag flying kiss sakin. Di ko alam kung makakaya ko kung isang araw walang bubungad sakin ng ganito kagandang eksena kasama sila. Bago sila tuluyang makalabas ay tinawag ko si troy.
"Anak... mommy will explain everything later about what happened last night. So don't worry, di na ako magtatago ng kahit anong secret sainyo, lalong - lalo na sayo kuya." He simply nodded at me.
I will be okay.. Not right now, but I will be okay.. someday.
Pagkalabas nila ay agad kong sinagot ang tawag. "Uhmm.. hello!" my forehead immediately furrowed as I heard my secretary's deep sigh. "May problema ba?"
"Ma'am, kasi po may bigla nalang pong nagsugod dito na babae hinahanap samin si mr. Lopez she said that she is the wife of mr. Lopez, then when we couldn't give him any information, then all of a sudden bigla siyang nagwala at sinasabing tinatago mo raw po ang asawa niya."
Napahilot ako sa aking ulo. Sigurado akong si azy ang sumugod doon. Siya lang naman ang kilala kong mangangalandakan na magpakilala bilang asawa ni tristan. Hobby ba nilang mag asawa na sumugod nalang bigla at gagawa ng gulo kung kelan nila gusto. Agad akong bumangon sa pagkakahiga at nagmadaling naglinis ng katawan. I just wore a black asymmetic neck top then my light blue wide leg pants and the last my d 'orsay pump.
Nagpaalam lang kay manang na may a'asikasohin lang ako sa opisina at babalik din kaagad. Di ko kasi makita ang dalawang bata kaya kay manag nalang ako nag paalam incase na hanapin ako ng mga bata sa kanila ay alam nila ang sasagot.
Pagkababa ko palang sa aking sasakyan ay rinig na rinig ko na ang sigaw ni azy sa lobby, kaya agad ako ang pumasok. Binibigyan ko lang ng matipid na nginti ang ilang mga empleyadong nakakasalubong at nadadaanan ko na bumabati saki.
Nang makita ako ni azy ay humahangos na sinugod niya ako at ginawaran ng malakas na sampal. Agad naman dumalo samin ang mga guard at inawat si azy na ayaw mag papigil.
"You! Bitch, malandi ka talaga!" sigaw niya sa mismong mukha ko.
Nang makita ko ang muling pag balak niyang pag sampal ay pinigilan ko ito agad. "Isang beses pang dumapo ang palad mo sa pisnge ko, di ko mapapangako na makakauwi ka ng hindi nanghihirap ng mukha sa aso." Walang emosyon kong sabi. Pilit naman niyang tinatanggal ang kamay kong nakahawak sa braso niya pero mas lalo ko itong hinigpitan. "Long time no see my dearest, bestfriend. Namiss mo yata ako para sumugod ka dito." I said sarcastically.
"Bitawan mo ako, ashianna! Ibalik mo sakin ang asawa ko! Wala ka bang ibang alam kundi mang agaw ng pagmamay ari ng iba." puno ng galit na saad niya sakin.
May mga guard na rin na umaawat sa kanya dahil sa pag tangkang pag sugod ulit sakin.
"Alam mo... you look pitiful. Do I look like a missing spouse? Let me tell you, kahit na nasa akin ang asawa mo, 'di ko 'yun sasabihin. Minsan na siyang naging akin, kaya bakit ko pa papakawalan kung... bumalik ulit sakin." immediately drew a grin on my lips when I saw he was even more angry because of what I was saying.
"You're a flirt! you are married and have a child." she said.
I smirked. "I know. Beside your husband also has a wife and a child, pero nagawa niya pa rin na lumapit sakin at lokohin ka, anong pinagkaiba namin ngayon?" nakakatawang kahit di totoo ang mga sinasabi ko ay naniniwala siya. Do you really think na tatanggapin ko ng ganoon lang si tristan sa kabila ng sakit na idinulot niyo sa buhay namin ng anak ko. Damn. I won't let that happen. "Kung ayaw mong masaktan, aalis ka ng kusa ngayon o..." Inilagay ko ang kamay kosa aking baba na para bang nag iisip. "Ako mismo kakaladkad sayo papalabas ng building na ito. Mamili ka."
Padabog na hinawi niya ang mga guard na umaawat sa kanya.
"Di pa tayo tapos! Babalikan kita Ashianna, makikita mo!" pananakot niya sakin. As if naman na matakot niya ako, parang di niya kilala ang dating kaibigan niya... wait kaibigan ba talaga?
"Maghihintay ako!" I sarcastically said. I even waved at her.
Kilalanin mo kung sino ang babanggain mo azy bago ka sumugod, parang wala kang utak dahil diyan sa inaasta mo.
Huminga ako ng malalim bago hinarap ang aking mga empleyado. Ngumiti ako sa kanila. "Don't worry everything I said is not true. I don't tend to take away what isn't mine and you also know how much I love my family. You can go back to work." pagpapaliwanag ko. Para naman nabunutan ng tinik sila dahil sa narinig. May narinig pa ako na nag pasalamat dahil sa hindi raw mang aagaw ang boss nila. Really? Ganoon agad sila maniniwala sa mga pinagsasabi ng baliw na azy na 'yun kung di ako nag paliwanag. I sigh heavily before I turned to my secretary. "Do not let other people come into my office until I give permission." I command her.
"Noted, ma'am."
Agad akong tumungo aking opisina. Pabagsak na umupo ako aking swivel chair. Saan kaya pumunta si tristan pagkatapos ko siyang itaboy kagabi. Dapat ay umuwi nalang siya sa pamilya niya para di mangyari ang gulo na ito.
Hanggang sa naandito sila ay di magiging tahimik ang buhay namin. Siguro Ito na yung tamang oras. Napag isipan ko na ito mabuti kagabi, I've made up my mind, it's time for us to go home to the Philippines.
Agad kong kinuha ang aking telepono sa aking dalang pouch. Agad kong di'nial ang numero ng unang taong pumasok sa isip ko habang nag iisip kagabi alam kong siya lang ang makakatulong sakin nang walang hinihinging kapalit. Ilang ring palang ay sinagot niya na agad.
"Hello, baby. Miss mo ba agad ang kuya?" napairap ako sa ere ng marinig ko ang pabebe niyang boses
"Yuck! Kuya, please stop being cringe. I am horrified by what you say."
"Okay fine, di mo na ako miss ang dami mo pang sinabi. Btw anong kailangan ng prensesa namin jan sa paris at bigla napatawag sa gwapo niyang kuya." Umawang ang labi ko dahil sa kanyang sinabi. Narinig ko pa ang mahina niyang pag tawa sa kabilang linya.
Kung siya lagi kong makakausap mawawala ang problema ko pero tatanda naman ako kaagad dahil sa kanya.
Bumuntong hininga ako bago mag salita. "Kuya, actually I really need your help. Uuwi kami ng pilipinas sa lalong madaling panahon at gusto ko sana na ipalinis mo yung rest house natin. Doon ko kasi balak na tumuloy kami, habang di pa tapos yung pinapagawa kong bahay jan sa pilipinas." I said.
"Kaagad agad ba?" tanong niya sakin. Tumango naman ako kahit alam kong di niya ako nakikita. "Oo sana." Sagot ko.
"May problema ba jan, Ashianna?" seryosong tanong niya. Di ako nakasagot agad. "Alam kong anjan si tristan. Nalaman niya na 'ba?"
"Alam mong pupunta siya dito, kuya?!" Gulat na tanong ko.
"Oo, dahil nag paalam siya sakin."
"Bakit di mo sakin sinabi?" I said in frustrated tone.
"Alam ko ang gagawin mo, oras na sabihin ko sayo. At ano aalis ka gaya ng binabalak mo ngayon. Ashianna, lumalaki si troy at habang lumalaki siya pinagkakaitan mo siya na makasama ang tunay niyang ama. Kung patuloy mong tatakbuhan at iiwasan ang katotohanan, mas lalong masasaktan ka, di lang ikaw pati ang anak mo masasaktan. Kaya pag isipan mong mabuti, alam mo na susuportahan kita sa lahat ng bagay at lagi akong nasa tabi mo kahit anong oras mong gustuhin maasahan mo ako pero this time gusto kong ayusin mo ang problema mo sa pamilya mo. Wag kang maging selfish this time, lahat kayo masasaktan kung patuloy kang iiwas at tatakbo sa mga problema mo."
Natigilan ako dahil sa sinabi niya. Ano nga bang mapapala ko kung patuloy kong iiwasan ito.
Maybe it's time to face the truth.
Itutuloy.....