Trigger Warning : Some scenes and language may not suitable for very young readers. Read at your own risk.
Inilapag ko na ang mga gamit ko sa isang sulok ng apartment na nirentahan ko.
Gusto ko na lang magpahinga.
Nakakapagod.
Binagsak ko ang katawan ko sa kama at dahan-dahan kong ipinikit ang mga mata ko upang makatulog.
Flashback
Naglalakad ako pauwi at naabutan kong may ambulansya sa bahay.
Binilisan ko ang mga hakbang upang malaman kung anong nangyayari.
Narinig ko ang sigaw ng mga tao sa paligid ko.
Nakakabingi . . . .
Nag-tungo ako sa loob ng bahay namin at nakita ko ang namamagang paa ni Mommy at namamanas ito.
Hindi ito gumagalaw at nakadilat lamang ang mga mata nito.
Nanlalamig ang kaniyang kamay kaya umihip ako upang mabigyang init ito.
Nagulat ako nang biglang tumirik ang kaniyang mga mata at nangisay ang kaniyang katawan.
Nakakatakot . . . .
Tinawag ko si Kuya at Daddy para saklolohan si Mommy.
Kaagad namang nilang tinawag ang mga tao sa loob ng ambulansya upang dalhin ang strecther at mailagay doon si Mommy.
Matapos mailagay si Mommy sa stretcher ay kaagad nila itong inilabas galing sa loob ng bahay upang isakay sa ambulansya.
Tumingin sa akin si Daddy at hinawakan ang balikat ko.
"Doon ka muna titira sa bahay ng Lola mo, magpaka-bait ka doon. Maghanda ka na ng mga gamit mo. Susunduin ka nila dito maya-maya." sabay gulo ng buhok ko.
Niyakap ko muna sina Kuya at Daddy bago sila umalis sakay sa ambulansya.
Heto na naman ako, mag-isa na naman sa bahay.
Inimpake ko na ang mga ilang gamit na gagamitin ko sa pananatili ko sa bahay ng Lola ko.
Ilang minuto ang lumipas ay sinundo ako ng Tita ko.
Bakas sakaniyang mga mata ang pandidiri ngunit binalewala ko na lamang iyon.
Naglakad kami ng Tita ko malapit sa sakayan ng tricycle.
Nakita niya ang kumare nitong nagtitinda ng bananaque at palamig.
Bumili siya at narinig ko ang kwentuhan nila.
Tungkol sa akin at sa pamilya ko.
Puro paninira at panglalait ang natanggap ko sakanila.
Tiniis ko na lamang ang mga masasakit na salita galing sa mga bibig nila.
Matapos naming kumain ng bananaque at palamig ay sumakay na kami ng tricycle.
Umuwi na kami sa bahay ng Lola ko.
Nagmano ako sakaniya at marami na kaagad itong utos sa akin.
Nagpaalam ako sakaniya kung maari bang mamaya ko gawin ang mga pinapagawa niya sapagkat maglalaba pa ako ng damit ko.
Pumayag naman ang Lola ko.
Dala-dala ko ang bag at inilabas lahat ng laman nito.
Ang mga malibag kong damit na nararapat nang malabhan.
Nanghingi ako ng sabon panlaba sa Tita ko na may-ari ng isang sari-sari store.
"Kumuha ka na lang diyan, bilisan mo ang paglalaba dahil hapon na!" masungit na sabi ng Tita ko.
Kumuha na lamang ako ng sabon at nagsimula akong basain ang mga lalabhan ko.
Ginamit ko ang hose at pinatulo ang tubig sa may batya.
Nilagyan ko ng sabon panlaba ang mga damit ko pagkatapos ay kinusot-kusot ko na ito isa-isa.
Biglang dumaan ang Tita ko at matalim ako nitong tiningnan.
"Ano ba naman yan Xeinna! Simpleng paglalaba lang ng damit, mali-mali pa!" tinapik nito ang kamay ko at itinulak ako upang maging sanhi ng pagkabagsak ko sa kinauupuan ko.
"Pasyensya na po Tita, hindi ko po kasi kabisado ang paglalaba dahil hindi naman ito naituro sa akin ni Mommy. Wala naman po akong alam sa paggamit ng washing machine kaya sa ganitong paraan ko na lamang po nilalabhan." pag-hingi ko ng tawad kay Tita.
Hinila ako ni Tita at mahigpit ang pagkakahawak nito.
Ang sakit . . . .
Napaiyak na lamang ako ng tahimik dahil wala akong magawa.
Hindi ko alam kung saan ako pupunta o may tatanggap pa ba sa akin bukod sa pamilya ko.
Tinuro sa akin ni Tita kung paano gumamit ng washing machine.
"Ayan! Ganiyan ang paggamit ng washing machine! Jusko kang bata ka, sakit ka sa ulo!" napakamot sa ulo si Tita ngunit nanatili lamang akong tahimik sa tabi niya.
Kinuha ko ang batya ko at inilagay ko ang mga damit ko sa washing machine.
Ginaya ko ang ginawa ni Tita kanina sa washing machine.
Bago magdilim ay natapos din akong maglaba.
Isinampay ko itong lahat at pinuntahan ang Lola kong may sakit.
Bedridden na ang Lola ko kaya hirap na itong makatayo o makaupo man lang.
"Xeinna!" malakas na tawag sa akin ng Lola ko.
"Ano pong kailangan niyo Lola?" mahinahon kong tanong sa Lola ko.
"Masahihin mo nga ang kamay ko at parang naninigas na naman." utos ni Lola sa akin.
Sinunod ko ang kagustuhan nito at minasahe ang kamay niya.
Matapos ang ilang minuto ay umupo na ako sa sala kung saan ako matutulog ngayong gabi.
Tumawag muli si Lola sa akin.
"Xeinna!" malakas na tawag ni Lola sa akin.
"Ano pong kailangan niyo Lola?" mahinahon kong tanong sa Lola ko.
"Mag-saing ka na! Darating na ang Kuya Jerald mo, gutom yun pagkatapos ng trabaho." utos sa akin ni Lola."
Nagsaing na ako sa rice cooker at isinaksak ko sa saksakan upang maluto.
Nagluto na din ako ng ulam para kapag dumating si Kuya Jerald ay ayos na ang lahat.
Tumawag muli si Lola at kaagad ko siyang pinuntahan.
"Xeinna!" malakas na tawag ni Lola sa akin.
"Bakit po Lola, may kailangan po ba kayo ulit sa akin?" mahinahon kong tanong kay Lola.
"Nakapag-luto ka na ba ng ulam? Baka kanin lang ang sinaing mo, gabi na. Anong oras na? Pagod na ang Kuya Jerald mo sa trabaho. Wag mo na iyong dagdagan pa." masungit na sagot ni Lola sa akin.
Sa lahat ng apo ni Lola, si Kuya Jerald ang pinaka-paborito niya.
Si Lola ang nagpalaki sakaniya simula bata pa lamang ito.
Sobrang malapit sila sa isa't-isa.
Siya ang nagaalaga kay Lola pagkatapos ng trabaho niya ay umuuwi siya sa bahay nito upang pagsilbihan.
Hindi na kataka-taka na sobrang mahal na mahal at maalaga si Lola kay Kuya Jerald.
"Opo Lola, nagluto na po ako ng hapunan. Wag po kayong magalala, sisikapin ko po hindi kayo bigyan ng sakit ng ulo sa pananatili ko sa bahay niyo." malumanay kong sagot kay Lola.
"O siya, maupo ka na lang muna dito sa tabi ko." pinatabi niya ako sa kama.
Umupo naman ako doon sa pwestong inilaan niya sa akin.
"Kamusta naman ang Mommy mo?" malumanay na tanong ni Lola.
"Wala pa po akong balita kay Mommy. Hindi pa natawag sa akin si Daddy. Malamang ay mahina ang signal sa ospital kaya hindi pa siya makatawag." malumanay kong sagot kay Lola.
"Alam mo? Hindi naman kayo maghihirap ng ganiyan kundi dahil sa Mommy mo. Kung hindi siya nagkasakit, hindi sana nahihirapan ang anak ko sa pagaalaga sakaniya." malumanay na sabi sa akin ni Lola ngunit may talim ang mga titig nito sa akin.
"Lola, wala pong tao ang gusto na magka-sakit at maging alagain ng mga taong nasa paligid niya." pinipigil ko ang gigil ko sa mga oras na ito sapagkat Lola ko pa rin siya, ginagalang ko pa rin siya.
"Pero dapat nag-ingat siya sa katawan, nagdiyeta at nag-ehersisyo habang bata pa. Tingnan mo, kayo tuloy ang nahihirapan." malumanay na sabi sa akin ni Lola ngunit may talim ang mga titig nito sa akin.
Ilang minuto ay dumating na rin si Kuya Jerald.
Nag-mano siya kay Lola at tinanong ako kung may pagkain na ba kami ngayong hapunan.
Tumango lang ako sakaniya.
Kumuha ako ng dalawang kutsara, tinidor, plato at baso.
Naghain na ako sa lamesa, naglagay na ako ng kanin sa lalagyanan gayundin sa ulam.
Nagluto ako ng adobo, ito ang isa mga natutunan ko kay Mommy habang nanonood ako sakaniya sa kusina.
Naglagay na si Kuya Jerald ng kanin at ulam na hinanda ko para sa hapunan naming dalawa.
"Masarap ba Kuya Jerald?" kaswal kong tanong sakaniya.
"Oo, masarap naman. Buti marunong kang magluto, hindi na ako mahihirapan sa mga gawaing bahay kapag naririto ka." nakangiting sagot niya sa akin.
"Mabuti naman na nagustuhan mo ang luto ko Kuya Jerald. Huwag kang magalala, tutulungan kita rito sa mga gawaing bahay hanggang sa makakaya ko." nakangiting sabi ko sakaniya.
"Ayaw kasing kumuha nina Tita ng katulong dito sa bahay ni Lola. Dagdag gastos lang daw." reklamo niya sa akin.
"Hayaan mo na sila Kuya, nagiging practical lang sila sa buhay. Alam mo namang hindi madaling kumita ng pera sa panahon ngayon. Ilang taon bago pa maging maginhawa ang buhay mo." nakangiting sabi ko Kuya Jerald at tinapik-tapik ang balikat niya.
"Oh ikaw, malapit na ang pasukan niyo diba? May mga gamit ka na ba na gagamitin mo sa darating na eskwela?" mausisa niyang tanong sa akin.
"Wala pa naman akong perang pambili sa mga gamit ko sa ekswela. Bahala na, iintayin ko na lang siguro ang pagbabalik nina Mommy at Daddy." malumanay kong sagot sa akin.
"Ah ganoon ba? Gusto mo ba ako na lang ang bumili ng mga gamit mo sa eskwela?" nakangiting alok niya sa akin.
"Talaga Kuya? Ibibili mo ako ng gamit sa eskwela? Maraming salamat!" napayakap ako ng mahigpit sakaniya sa sobrang tuwa.
"Oo, ako na ang bibili para sayo. Wag ka ng magalala diyan. Kumain ka ng marami diyan. Magpaka-busog ka." nakangiting sabi niya sa akin.
Kumain lang ako ng kumain at hinugasan ang mga plato.
Matapos kong gawin iyon ay nag-handa na ako para sa aking paliligo.
Habang naliligo ako ay nakita ko ang maliit na siwang sa pinto ng palikuran.
May nakita akong nakasilip noon ngunit hindi ko iyon pinansin.
Nagpatuloy ako sa paliligo at nilasap ang sarap ng malamig na tubig na nanggagaling sa gripo.
Binalot ko na ang sarili ko sa tuwalya.
Napansin ko ang malalagkit na tingin ni Kuya sa Jerald sa akin.
"A-anong g-ginagawa m-mo K-kuya Jerald?" kinakabahan kong tanong sakaniya.
"Ah, wala-wala. Wag mo akong alalahanin." nakangiting sagot niya sa akin.
Pumunta ako sa isang kwarto na walang tao pagkatapos ay doon ako nagbihis.
Matapos kong magbihis ay nakita ko si Kuya Jerald sa harapan ko.
"May kailangan ka Kuya Jerald?" malumanay kong tanong niya sa akin.
"Oo, pampaalis lang ng pagod." nakangiting sagot niya sa akin.
Nagulat ako ng hiniga niya ako sa kama at biglang pumatong siya sa akin.
Hinalikan ni Kuya Jerald ang leeg ko habang nagpupumiglas ako.
Mali ito.
Maling-mali.
Mag-pinsan kaming dalawa.
"Kuya tigilan mo ito, mag-pinsan tayo." seryosong sabi ko kay Kuya Jerald habang nagpupumiglas sa paghalik-halik niya sa katawan ko.
"E ano naman? Walang makakarinig sayo dito kahit sumigaw ka pa. Masasarapan ka din dito. Wag ka ng pumalag." nakangiting sagot ni Kuya Jerald sa akin.
Tinuloy-tuloy niya lang ang paghaplos sa katawan ko.
Umiyak lang ako ng umiyak habang hinuhipuan niya ako sa bawat parte ng katawan ko.
Nagpupumiglas ako sa mga hawak niya ngunit mas malakas siya sa akin.
Wala akong magawa.
Hinalay niya ako. Hini-hipuan.
Wala siyang tigil sa panghahalay sa akin.
Sa murang edad ay naranasan ko ang pait ng reyalidad.
Huhubadin na sana ni Kuya Jerald ang pantalon niya ngunit biglang tumawag si Lola at hinahanap ako.
Bigla akong tumayo at inayos ang itsura ko.
"Xeinna!" malakas na tawag ni Lola sa akin.
"Ano pong kailangan niyo Lola?" malumanay kong sagot sakaniya.
"Painumin mo naman ako ng tubig, kanina pa akong nauuhaw. May biscuit doon malapit sa may lamesa. Kunin mo at kakainin ko iyon." utos sa akin ni Lola.
Nagpunta ako sa may kusina kung saan naroroon ang lamesa.
Nakita ko ang biscuit na ipinaguutos ni Lola sa akin.
Kaagad naman akong kumuha ng isang piraso doon at nilagay ito sa isang lalagyanan.
Kumuha din ako ng maligamgam na tubig upang maging panulak niya sa kakainin niya biscuit.
Bumalik na ako sa kwarto ni Lola at kaagad na sinubuan siya ng biscuit na nais niya pagkatapos ay pinainom ko siya ng tubig.
Paulit-ulit lamang ang ginawa ko.
Ang pakainin siya sa biscuit at painumin ng tubig.
Matapos ko siyang pakainin ay ibinalik ko na ang mga lalagyanan.
Kinumutan ko si Lola upang makatulog siya ng mahimbing.
Bawat oras ay palaging nagigising si Lola at kaagad akong hinahanap.
Hindi malalim ang pagtulog ko kaya nagigising agad ako sa tuwing tinatawag niya ang pangalan ko.
Puyat na puyat ko pero binalewala ko lang ang lahat ng iyon.
Matatapos din itong lahat.
Tiwala lang.
Kapit sa pananampalataya sa Diyos.
Nagsimula akong mag-dasal sa Panginoon upang gabayan niya ang mga susunod pang araw ng pananatili ko rito.
Hindi na ako nakatulog ng maayos ngunit panay lamang ang tingin ko sa aking telepono.
Umaasang matawagan man lang ako ni Kuya o Daddy para makibalita sa kung anong sitwasyon ni Mommy.
Ngunit wala.
Wala akong natanggap na kahit anong tawag mula sa kanila.
Nag-umaga na at maliwanag ang sikat ng araw.
Sanhi ng panibagong araw, panibagong pag-asa.
Nagulantang ang isipan ko nang tawaging ni Lola ang pangalan ko.
"Xeinna!" malakas na tawag ni Lola sa akin.
"Ano po yun Lola?" malumanay kong sagot sakaniya habang hihikab-hikab.
"Magwalis ka na sa loob ng bahay! Wag ka ng humilata diyan! Kilos! Magluto ka na din ng almusal ha, magising na ang Kuya Jerald mo. Tata-tamad ka pa diyan!" masungit na utos sa akin ni Lola.
Nagwalis na ako ng bahay at nag-handa na ako ng almusal.
Habang nagluluto ako ay biglang may yumakap sa bewang ko.
Si Kuya Jerald.
Akmang hahalikan niya ako ngunit tinakpan ko ang aking mukha ng kamay ko upang pigilan siya sa mga pangyayari.
End of Flashback
"Huwaaaaaaaaaaaag!" pagtatakip ko sa mukha ko.
Unti-unti kong inalis ang mga kamay ko at wala akong nakita sa paligid ko.
Ako lang pala mag-isa.
Binabangungot lang pala ako.
Isang bangungot ng buhay ko na ayaw ko ng maalala pa.
Learn from yesterday, live for today and hope for tomorrow.
Thanks for reading! Please leave your thoughts and reactions so i can read it! Lovelots!
Your author, bluereinventhusiastwp.