"မိဘတွေဆီမှာ တော်တော်ပျော်ခဲ့ရဲ့လား ရိပေါ်"
အကို့မျက်နှာကို အကဲခတ်ကြည့်မိတော့ ပုံမှန်အတိုင်းသာ
ဖြစ်နေတာကြောင့် ရိပေါ် စိတ်အေးနိုင်၏။
"ကိုယ့်မိဘဆီပြန်ရတော့ ပျော်ပါတယ်"
ခရီးဆောင်အိတ် အသေးလေးထဲက အဝတ်အစားတွေကို
ဗီရိုထဲပြန်ထည့်ရင်း ပြန်ဖြေလာတဲ့ ရိပေါ်က အမှားလုပ်ထား
တဲ့လူ ဟုထင်ရက်စရာ မရှိ။Kelvinသက်ပြင်း အခါခါချ
နေမိသည်။
"လာပါဦး ကိုယ့်ဆီကို"
ရိပေါ် ကုတင်ဘေးနားလျှောက်သွားလိုက်တော့ အကိုက
ရိပေါ်လက်ကို ဆွဲချကာ သူ့ဘေးနားမှာ ထိုင်ခိုင်းတယ်။
"ကိုယ်မင်းကို အရမ်းလွမ်းနေခဲ့တာ"
Kelvinလည်း ရိပေါ်ရဲ့ပုခုံးလေးကို ဆွဲဖက်ရင်း ခေါင်း
လုံးလုံးလေးကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ဖိကပ်နမ်းနေမိသည်။သူ့ကျော
ပြင်ကို လက်လေးနဲ့ပုတ်ပေးနေတဲ့ ရိပေါ်။ခုလိုကျတော့
သံသယ ထားလိုက်မိတာ မှားပြီလားလို့တောင် Kelvin
စဥ်းစားမိတယ်။Dadနဲ့ရိပေါ်က ဘာမှပတ်သတ်စရာအ
ကြောင်းမရှိပါဘူး။ဟုတ်တယ် Davidအမြင်မှားတာဖြစ်
မှာပါ။
"အကို ဘာဖြစ်နေတာလဲဟင်"
ရိပေါ်ကို ခပ်တင်းတင်းဆွဲဖက်ကာ ငြိမ်နေသက်နေတဲ့ အကို့
ကို ရိပေါ် အသံပေးလိုက်တယ်။
"ဟမ်...သြော်..ကိုယ်ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး.ဒီတိုင်းအလုပ်ကိစ္စ
အကြောင်း တွေးမိသွားလို့"
"ဟုတ်..ဒါဆိုလည်း ကျွန်တော့်ကို ဖက်ထားတာ လွှတ်ပေး
ပါဦး။ရေလေး ချိုးချင်လို့"
"အာ..ဟုတ်သားပဲ။ခရီးက ပြန်ရောက်တာဆိုတော့
နားချင်မှာပေါ့"
Kelvinလည်း လက်တွေကို ပြန်ရုတ်ပေးလိုက်တယ်။
ရိပေါ်လည်း bathropeကို ယူပြီး ရေချိုးထဲဝင်လိုက်
တယ်။ရေချိုးခန်းထဲရောက်မှ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်
ပြီး ရေချိုးသန့်စင်လိုက်၏။
ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတော့ အကို က အခန်းထဲမှာ
မရှိတော့။ဘယ်သွားတာပါလိမ့်။ရိပေါ် စဥ်းစားရင်း အဝတ်
အစား ဝတ်လိုက်တယ်။
"ဟော..ရိပေါ်တောင် ရေချိုးပြီသွားပြီ"
Kelvin ဖုန်းပြောပြီးလို့ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတော့
ရိပေါ်က အဝတ်အစားတောင် ဝတ်ပြီးနေပြီ။
"အကို ဘယ်သွားတာလဲ"
"အလုပ်ကိစ္စ ဖုန်းသွားပြောတာ"
"သြော်..နေ့လည်စာ သွားစားကြမယ်လေ"
အဲ့ဒါမှ ပြဿနာ။ခု သူက ရှုရှိုက်ချင်နေပြီ။လိုနေတာ နေ့
လည်စာ မဟုတ်ဘူး။နိဗ္ဗာန်ဘုံကို ပို့ပေးမဲ့ အဖြူရောင်လေး
တွေသာ လိုအပ်နေတာ။
"ကိုယ်အရေးကြီး ကိစ္စရှိနေလို့အပြင်ခဏ သွားရမှာ။
ရိပေါ် အရင်စားထားနှင့်လိုက်နော်။ကိုယ် မကြာဘူးပြန်
လာခဲ့မယ်"
"ဟုတ် ဒါဆိုလည်း သွားလေ"
Kelvin ရိပေါ်ရဲ့ပါးလေးကို နမ်းပြီး ကားသော့ကိုယူကာ
အပြင်သွားဖို့ ဟန်ပြင်လိုက်တယ်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"မောင်နော် အဲ့ဒါတွေ အရမ်းမသုံးပါနဲ့ဆို"
ဆိုဖာပေါ်မှာခပ်လျောလျောမှီထိုင်နေပြီး မှိန်းနေတဲ့ မောင့်
ပုံစံက ဆေးကို အရမ်းစွဲလမ်းနေပြီဆိုတာ အသိသာကြီး။
မောင့်ရှေ့က ဖန်သားစားပွဲပေါ်မှာလည်း အဖြူရောင်မှုန့်
တစ်ချို့ရှိနေသေး၏။
"Oh..မောင့်ရဲ့မမ ပါလား။လာ ဒီမှာ လာထိုင်ပါဦး"
ရီဝေဝေဖြစ်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့သူမကိုကြည့်ကာ သူ့ဘေးက
နေရာလွတ်ကို လက်နဲ့ပုတ်ပြနေသည်။ဟေးလျန်လည်း မောင့်
ဘေးနားမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။
ထိုအခါ မောင်က သူမပေါင်ပေါ်သို့ ခေါင်းချကာ လဲလျောင်း
လာ၏။
"ကျွန်တော် စိတ်တွေအရမ်းရှုပ်ထွေးနေလို့ ထွက်ပေါက်
ရှာကြည့်တဲ့သဘောပါ"
"မောင်က ဘာတွေ စိတ်ရှုပ်ထွေးနေတာလဲ"
"ကျစ်..အဲ့ဒါက ဘယ်လိုပြောရမှန်းတောင် မသိဘူး"
"မ ကိုရင်ဖွင့်လို့ရပါတယ်"
"အင်း..ကျွန်တော် အတည်ပြုစရာလေးတွေ အတည်ပြုပြီး
လျှင် မ ကိုအကြောင်းစုံ ပြောပြမယ်နော်"
"အိုကေ..ဒါဆို မောင် ဘာစားပြီးပြီလဲ"
Kelvinက ဟေးလျန်ရဲ့လက်လေးကို ယူ၍ နှုတ်ခမ်းနဲ့
ကပ်ကာ နမ်းနေတယ်။ဟေးလျန်ကတော့ သူ့ပေါင်ပေါ်က
Kelvinရဲ့မျက်နှာကို ငုံ့ကြည့်ရင်း ပြုံးနေသည်။
"ဘာမှ မစားခဲ့ရသေးဘူး"
"နေ့လည်တောင် တော်တော်ကျော်နေပြီ။ထမင်းစားမလား
မ သွားပြင်လိုက်မယ်"
"နေ..နေ ကျွန်တော် ဗိုက်မဆာဘူး"
"ထမင်းမစားဘဲ မနေနဲ့လေကွာ။ကြာရင် အစာအိမ်ရောဂါ
ဖြစ်နေလိမ့်မယ်။နည်းနည်းလောက်တော့ စားလိုက်ပါ"
"ကျွန်တော် ခုစားချင်တာ ထမင်းကို မဟုတ်ဘူး"
"ဒါဆို ဘာစားမလဲ။ခေါက်ဆွဲပြုတ် သောက်မလား"
"ကျွန်တော် စားချင်တာ မ ကျွေးမှာလား"
"ပြော ဘာစားမှာလဲ...အား...မောင့်!!"
ဆတ်ခနဲ ထထိုင်ကာ သူမကို ရုတ်တရက် ပွေ့ချီလိုက်တဲ့
မောင်။ဟေးလျန် ကြောက်အားလန့်အားနဲ့ မောင့် လည်တိုင်
ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ချိတ်တွယ်လိုက်မိသည်။
Kelvinလည်း အိပ်ခန်းတံခါးကို ကျောနဲ့တိုက်ဖွင့်ကာ
အခန်းထဲကို ရောက်တော့ မ ရဲ့ကိုယ်လေးကို ကုတင်ပေါ်
သို့ချကာ အပေါ်ကနေ အုပ်မိုးလိုက်တယ်။
ပန်းနုရောင် နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို ငုံ့ကာနမ်းလိုက်တော့ မ က
လည်းသူရဲ့လည်တိုင်ကို လက်နဲ့ချိတ်တွယ်ပြီး တန်ပြန် အနမ်း
တွေ ပေးလာ၏။လည်တိုင်နဲ့ညှပ်ရိုးဖြူဖြူတွေမှာ အရာတွေ
ရေးဆွဲနေမိသည်။
ပိုးသားဂါဝန်လေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ အတွင်းခံ အနက်
ရောင် ဝမ်းဆက်လေးနဲ့ မ က သူ့ကို ရူးအောင် ပြုစားနေ
၏။
braကို ဆွဲချွတ်ကာ ရင်ဘတ်တွေကို ခြယ်လှယ် စားသုံး
မိတော့ ညည်းသံ တိုးတိုးလေး ထွက်ပေါ်လာသည်။
တိုးဝင်နေကျ လမ်းကြောင်းကို အစိမ်းလိုက်ထိုးခွဲလိုက်
တော့ မ ရဲ့ ခါးလေးက ကြွတက်လာတယ်။Kelvin
လည်း မ ရဲ့ ခါသိမ်သိမ်လေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်
ကိုင်ကာ မနားတမ်း အရှိန်တင်၍ ဆက်ဆံပစ်လိုက်တယ်။
"အာ့..အရမ်း မဆောင့်နဲ့ မောင်.."
သွားဖြူဖြူလေးတွေနဲ့ အောက်နှုတ်ခမ်းကို ဖိကိုက်ကာ
ညည်းညူသံတွေကို ထုတ်လွှင့်နေတဲ့ မ ကြောင့် Kelvin
ပိုပြီး ကြမ်းတမ်းချင်လာသည်။သုံးထားတဲ့ ဆေးအရှိန်ကလည်း တရိပ်ရိပ်နဲ့တက်ကာ သူ့ကို ခွန်အားတွေ ဖြည့်ပေး
နေသလိုပင်။ဒါ့ကြောင့် မ ကို positionအမျိုးမျိုးနဲ့
ဆက်ဆံနေမိသည်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ခုတလော အကိုက ရိပေါ်ကို သတိထားစောင့်ကြည့်နေတယ်
လို့ ရိပေါ် ခံစားရတယ်။ထိုသို့ ခံစားမိတဲ့အကြောင်း ဦးကို
ပြောပြပြီး ဦးနဲ့ရိပေါ် ခပ်ကင်းကင်းနေလိုက်သည်။ဒါမှ အကို
သံသယ မဝင်မှာ။
Knock!!
စားကြည့်စားပွဲမှာထိုင်ကာ စာကျက်နေတုန်း ကြားလိုက်ရတဲ့
တံခါးခေါက်သံ။နာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ ရှစ်နာရီ။အကို အလုပ်က ပြန်လာပြီ ထင်တယ်။
"ဟင် ဦး"
ခုရက်ပိုင်း ဦးနဲ့ ရိပေါ်တို့ အရင်လို နီးနီးကပ်ကပ်မနေဖြစ်။
ထမင်းစားပွဲဝိုင်းတွင်သာ မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်ကြသည်။
"ကိုယ် baeကို အရမ်းလွမ်းနေလို့။အတူတူနေရအောင် ကွာ"
ရိပေါ်ကို နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းကြည့်ကာ လွမ်းဆွတ်တမ်းတစွာ
ပြောလာတဲ့ ဦး ကို ရိပေါ်လည်း တကယ် လွမ်းနေမိတာပါ။
အကို ရိပ်မိနေမှာစိုးတာကြောင့်သာ ရှောင်ဖယ်၊ရှောင်ဖယ်
လုပ်နေရတာ၊တကယ်ဆိုလျှင် ရိပေါ် ဦးနဲ့ အတူရှိချင်တယ်။
ရိပေါ် ဦးရဲ့မျက်နှာချောချောကို ကြည့်ပြီး ဆုံးဖြတ်ချက်
တစ်ခု ချလိုက်တယ်။
မိမိကို ဘာမှမပြောဘဲ ကုတင်ရှိရာ ကိုပြန်လျှောက်သွားတဲ့
babyကြောင့် ရှောင်းကျန့် စိတ်ညစ်သွားရသည်။ခုရက်
ပိုင်း သူနဲ့babyအတူတူမနေရတော့တာ ကြာပြီ။သား
ရိပ်မိမှာစိုးတယ်ဆိုတဲ့ အကြောင်းပြချက်နဲ့babyဟာ
သူ့ကို ရှောင်ဖယ်နေတယ်။ခုလည်း သူ့ကို ဘာတစ်ခွန်းမှ
ပြန်မပြောဘဲ လှည့်ထွက်သွားပြန်ပြီ။ရင်ထဲတော့ ခံစား
ရခက်တာ အမှန်ပင်။
အကို့ဆီကို ဖုန်းခေါ်လိုက်တော့ နှစ်ကြိမ်မြောက်မှာပြန်လည်
ဖြေကြားလာတယ်။
"အကို..ပြန်မလာသေးဘူးလား"
"............"
"သြော်..ဒါဆို ဆယ်နာရီလောက်မှ ပြန်လာမှာပေါ့"
".........."
"သြော်...ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။ဒီအတိုင်း မေးကြည့်တာ။
ဂရုစိုက်ပြီး ပြန်ခဲ့နော်"
"............."
ဖုန်းချပြီး လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဦး က အခန်းဝမှာပဲ
ငူငူကြီး ရပ်နေတယ်။
"အဲ့မှာပဲ ရပ်နေတော့မှာလား။ကျွန်တော့်ကို ဘာမှမလုပ်
တော့ဘူးလား"
အဝတ်အစားတွေကို တစ်ခုချင်း.ချွတ်ချကာ ကုတင်ပေါ်
သို့တက်ပြီး လှဲလျောင်း လိုက်တဲ့ baby။ရှောင်းကျန့်
ခုမှ အသိဝင်ပြီး သဘောတကျ ပြုံးမိသည်။
ထို့နောက်တော့ အဝတ်တွေကို ချွတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်မြန်မြန်
တက်လိုက်တယ်။
"ကိုယ့်ရဲ့baeလေးက ဥာဏ်ပြေးလိုက်တာကွာ။အဲ့တာ
လေးတွေကြောင့် ချစ်နေရတာ"
"မြန်မြန်လုပ်နော် ဦး။အချိန်သိပ်မရဘူး။ဆယ်နာရီလောက်
ပြန်လာမှာဆိုတော့ အချိန်တစ်နာရီလောက်ပဲ ရမှာ"
"ဟုတ်ပါပြီကွာ။"
ပြွတ်စ်!ပြွတ်စ်!
အနမ်းတွေကို သိပ်သည်းလိုက်တော့ နှုတ်ခမ်းချင်းပွတ်
တိုက်သံတွေက ထွက်ပေါ်လာသည်။
babyရဲ့ ရင်ဘတ်က ပွင့်ချပ်လေးနှစ်ခုကို ရှောင်းကျန့်
တစ်လှည့်စီ လျှာနဲ့ယက်ပြီး.ဆွဲစုပ်လိုက်တယ်။
အောက်ဘက်က တွင်းလေးထဲကိုလည်း လက်ချောင်းတွေ
နဲ့အလည်သွားကာ အစပျိုးလိုက်၏။
"ကိုယ်စတော့မယ်နော် baby"
babyက မျက်နှာရဲရဲလေးနဲ့ ခေါင်းလေးညိတ်ပြတယ်။
ရှောင်းကျန့်လည်း မိမိအငယ်ကောင်ကို လက်နဲ့လေး၊ငါး
ချက်လောက် ပွတ်ဆွဲလိုက်ပြီး babyရဲ့ပန်းရောင်အဝ
လေးထဲသို့ ထိုးသွင်းပစ်လိုက်တယ်။
မွေ့ရာစကို ဆွဲကုပ်နေတဲ့ babyရဲ့လက်လေးတွေကို
ရှောင်းကျန့် ဖိ၍ ထပ်ကိုင်ကာ ဆက်ဆံမှုကို အရှိန်တင်
လိုက်သည်။
"အ..အရမ်း မမြန်နဲ့ အာ့...ဟင်း.."
babyရဲ့ခါးသိမ်သိမ်လေးအောက် လက်လျှိူသွင်းကာ
ပွေ့ထူလိုက်တယ်။ထိုင်လျှက်အနေအထားဖြစ်သွားတော့
babyက သူ့လည်တိုင် သိုင်းဖက်လာ၏။
"အပေါ်ကနေ နည်းနည်းလောက် ဆောင့်ပေး bae"
ရှောင်းကျန့် လက်တစ်ဖက်နဲ့babyရဲ့ခါးလေးကိုဆွဲဖက်
ထားလိုက်ပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်ကိုတော့ မွေ့ရာပေါ်
နောက်ပြန်ထောက်ထားလိုက်တယ်။
babyရဲ့ မက်မွန်းသီးလေးတွေက မိမိအရာပေါ်မှာ ရှေ့တိုး၊
နောက်ငင်နဲ့ လှုပ်ရှားပေးနေသည်။
ခါးအားကိုသုံးလို့ ဆက်တိုက်ပင့်သွင်းလိုက်တော့ baby
ရဲ့ကိုယ်လေးက သူ့အပေါ်မှာ ယိမ်းခါနေသည်။
ရိပေါ်ရဲ့ပြီးဆုံးခြင်းအရည်တွေက ရှောင်းကျန့်ရဲ့sixpack
ရေးရေး အပေါ်မှာ နေရာအနှံ့ပေပွကုန်သလို၊ရှောင်းကျန့်ရဲ့
ပြီးဆုံးမှုတွေကလည်း ရိပေါ် ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းမှာ။
"အာ့..အဟင့်..အ..."
ရိပေါ်ကို လေးဘက်ထောက်ခိုင်းပြီး နောက်ကနေ ထိုးသွင်း
ပြန်တဲ့ ဦး။
ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်တာကြောင့် ရိပေါ်မှာ ရှေ့ကို
စိုက်ကာ,စိုက်ကာနဲ့ ပြိုလဲကျသည်။
"အရမ်းချစ်တယ်နော် bae "
"အင့်..ကျွန်တော်လည်း..အာ့..ဦး ကို ချစ်တယ်"
ပြိုကျနေတဲ့ babyရဲ့ကိုယ်လေးကို ခါးကနေ ထိန်းကိုင်
ကာ အချစ်ကြမ်းနေမိသည်။
"ကျွန်တော်ကလွဲပြီး...ဟာ့..ဘယ်သူနဲ့မှ မနေရဘူးနော်
အား...."
"စိတ်ချ...ကိုယ် babyတစ်ယောက်တည်းကိုပဲ ချစ်မှာ"
"ကတိတည်နော်။မတည်လျှင် ဦးနဲ့ကျွန်တော်နဲ့ အပြတ်ပဲ"
"အင်း..ကတိပေးတယ် bae"
babyရဲ့ အကောင်ပေါက်ကို လက်နဲ့ပွတ်သပ်ကာချော့မြူ
ပေးလိုက်တော့ တဆတ်ဆတ်တုန်ယင်ကာ ပြီးဆုံးသွားသည်။
"ဒီတစ်ခါပြီးလျှင် တော်တော့နော် ဦး"
babyစကားကြောင့် နာရီကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့
ကိုးနာရီ ခွဲပြီ။သားပြန်လာဖို့ အချိန်သိပ်မလိုတော့။
အချက်သုံးဆယ်လောက် မရပ်မနားဆက်တိုက် ထိုးဆောင့်
ကာ အပြီးသတ်လိုက်တယ်။
"ရေချိုးပေးခဲ့ရဦးမလား baby"
"ရတယ်..ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ်လုပ်လိုက်မယ်။ဦး ပြန်တော့"
"ကိုယ်အိပ်ရာခင်းတွေ လှဲခဲ့ပေးမယ်"
ဒါတော့ ရိပေါ်မငြင်းမိ။အချိန်မရမှာစိုးတာကြောင့် ခေါင်း
ညိတ်ပြလိုက်တယ်။
ရှောင်းကျန့်လည်း မိမိတို့အရာတွေနဲ့ပေပွနေတဲ့ အိပ်ရာခင်းကို
ဆွဲဖယ်လိုက်ပြီး ဗီရိုထဲက အသစ်တစ်ခုကို ပြန်ခင်းပေးခဲ့လိုက်တယ်။ပြီးစီးသွားမှသာ ကိုယ့်အခန်း ကိုယ်ပြန်လိုက်တယ်။
ရိပေါ်လည်း အောက်ပိုင်းကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်ပြီး
ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်ကာ ကုတင်အောက်က အဝတ်
အစားတွေကို ပြန်ကောက်၍ ဝတ်လိုက်တယ်။
စာလုပ်ချင်စိတ်လည်း မရှိတာကြောင့် ကုတင်ပေါ်မှာသာ
လှဲချနေလိုက်သည်။
မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားစဥ် တစ်ဖက်ခြမ်းမှာ လူတစ်ယောက်
ဝင်လှဲလိုက်တာကို ရိပေါ် ခံစားမိသည်။သို့ပေမဲ့ ပင်ပန်းထား
တာကြောင့် မျက်လုံးဖွင့်မကြည့်ချင်တော့။ဆက်၍သာ အိပ်
စက်ပစ်မိသည်။
~~~~~~~~~~~~~
tbc#
for zawgyi
"မိဘေတြဆီမွာ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ခဲ့ရဲ႕လား ရိေပၚ"
အကို႔မ်က္ႏွာကို အကဲခတ္ၾကည့္မိေတာ့ ပုံမွန္အတိုင္းသာ
ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ရိေပၚ စိတ္ေအးနိုင္၏။
"ကိုယ့္မိဘဆီျပန္ရေတာ့ ေပ်ာ္ပါတယ္"
ခရီးေဆာင္အိတ္ အေသးေလးထဲက အဝတ္အစားေတြကို
ဗီရိုထဲျပန္ထည့္ရင္း ျပန္ေျဖလာတဲ့ ရိေပၚက အမွားလုပ္ထား
တဲ့လူ ဟုထင္ရက္စရာ မရွိ။Kelvinသက္ျပင္း အခါခါခ်
ေနမိသည္။
"လာပါဦး ကိုယ့္ဆီကို"
ရိေပၚ ကုတင္ေဘးနားေလွ်ာက္သြားလိုက္ေတာ့ အကိုက
ရိေပၚလက္ကို ဆြဲခ်ကာ သူ႕ေဘးနားမွာ ထိုင္ခိုင္းတယ္။
"ကိုယ္မင္းကို အရမ္းလြမ္းေနခဲ့တာ"
Kelvinလည္း ရိေပၚရဲ႕ပုခုံးေလးကို ဆြဲဖက္ရင္း ေခါင္း
လုံးလုံးေလးကို ႏႈတ္ခမ္းနဲ႕ဖိကပ္နမ္းေနမိသည္။သူ႕ေက်ာ
ျပင္ကို လက္ေလးနဲ႕ပုတ္ေပးေနတဲ့ ရိေပၚ။ခုလိုက်ေတာ့
သံသယ ထားလိုက္မိတာ မွားၿပီလားလို႔ေတာင္ Kelvin
စဥ္းစားမိတယ္။Dadနဲ႕ရိေပၚက ဘာမွပတ္သတ္စရာအ
ေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ဟုတ္တယ္ Davidအျမင္မွားတာျဖစ္
မွာပါ။
"အကို ဘာျဖစ္ေနတာလဲဟင္"
ရိေပၚကို ခပ္တင္းတင္းဆြဲဖက္ကာ ၿငိမ္ေနသက္ေနတဲ့ အကို႔
ကို ရိေပၚ အသံေပးလိုက္တယ္။
"ဟမ္...ေၾသာ္..ကိုယ္ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး.ဒီတိုင္းအလုပ္ကိစၥ
အေၾကာင္း ေတြးမိသြားလို႔"
"ဟုတ္..ဒါဆိုလည္း ကြၽန္ေတာ့္ကို ဖက္ထားတာ လႊတ္ေပး
ပါဦး။ေရေလး ခ်ိဳးခ်င္လို႔"
"အာ..ဟုတ္သားပဲ။ခရီးက ျပန္ေရာက္တာဆိုေတာ့
နားခ်င္မွာေပါ့"
Kelvinလည္း လက္ေတြကို ျပန္႐ုတ္ေပးလိုက္တယ္။
ရိေပၚလည္း bathropeကို ယူၿပီး ေရခ်ိဳးထဲဝင္လိုက္
တယ္။ေရခ်ိဳးခန္းထဲေရာက္မွ အဝတ္အစားေတြကို ခြၽတ္
ၿပီး ေရခ်ိဳးသန့္စင္လိုက္၏။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လာေတာ့ အကို က အခန္းထဲမွာ
မရွိေတာ့။ဘယ္သြားတာပါလိမ့္။ရိေပၚ စဥ္းစားရင္း အဝတ္
အစား ဝတ္လိုက္တယ္။
"ေဟာ..ရိေပၚေတာင္ ေရခ်ိဳးၿပီသြားၿပီ"
Kelvin ဖုန္းေျပာၿပီးလို႔ အခန္းထဲ ျပန္ဝင္လာေတာ့
ရိေပၚက အဝတ္အစားေတာင္ ဝတ္ၿပီးေနၿပီ။
"အကို ဘယ္သြားတာလဲ"
"အလုပ္ကိစၥ ဖုန္းသြားေျပာတာ"
"ေၾသာ္..ေန႕လည္စာ သြားစားၾကမယ္ေလ"
အဲ့ဒါမွ ျပႆနာ။ခု သူက ရႈရွိုက္ခ်င္ေနၿပီ။လိုေနတာ ေန႕
လည္စာ မဟုတ္ဘူး။နိဗၺာန္ဘုံကို ပို႔ေပးမဲ့ အျဖဴေရာင္ေလး
ေတြသာ လိုအပ္ေနတာ။
"ကိုယ္အေရးႀကီး ကိစၥရွိေနလို႔အျပင္ခဏ သြားရမွာ။
ရိေပၚ အရင္စားထားႏွင့္လိုက္ေနာ္။ကိုယ္ မၾကာဘူးျပန္
လာခဲ့မယ္"
"ဟုတ္ ဒါဆိုလည္း သြားေလ"
Kelvin ရိေပၚရဲ႕ပါးေလးကို နမ္းၿပီး ကားေသာ့ကိုယူကာ
အျပင္သြားဖို႔ ဟန္ျပင္လိုက္တယ္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"ေမာင္ေနာ္ အဲ့ဒါေတြ အရမ္းမသုံးပါနဲ႕ဆို"
ဆိုဖာေပၚမွာခပ္ေလ်ာေလ်ာမွီထိုင္ေနၿပီး မွိန္းေနတဲ့ ေမာင့္
ပုံစံက ေဆးကို အရမ္းစြဲလမ္းေနၿပီဆိုတာ အသိသာႀကီး။
ေမာင့္ေရွ႕က ဖန္သားစားပြဲေပၚမွာလည္း အျဖဴေရာင္မႈန့္
တစ္ခ်ိဳ႕ရွိေနေသး၏။
"Oh..ေမာင့္ရဲ႕မမ ပါလား။လာ ဒီမွာ လာထိုင္ပါဦး"
ရီေဝေဝျဖစ္ေနတဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႕သူမကိုၾကည့္ကာ သူ႕ေဘးက
ေနရာလြတ္ကို လက္နဲ႕ပုတ္ျပေနသည္။ေဟးလ်န္လည္း ေမာင့္
ေဘးနားမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။
ထိုအခါ ေမာင္က သူမေပါင္ေပၚသို႔ ေခါင္းခ်ကာ လဲေလ်ာင္း
လာ၏။
"ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ေတြအရမ္းရႈပ္ေထြးေနလို႔ ထြက္ေပါက္
ရွာၾကည့္တဲ့သေဘာပါ"
"ေမာင္က ဘာေတြ စိတ္ရႈပ္ေထြးေနတာလဲ"
"က်စ္..အဲ့ဒါက ဘယ္လိုေျပာရမွန္းေတာင္ မသိဘူး"
"မ ကိုရင္ဖြင့္လို႔ရပါတယ္"
"အင္း..ကြၽန္ေတာ္ အတည္ျပဳစရာေလးေတြ အတည္ျပဳၿပီး
လွ်င္ မ ကိုအေၾကာင္းစုံ ေျပာျပမယ္ေနာ္"
"အိုေက..ဒါဆို ေမာင္ ဘာစားၿပီးၿပီလဲ"
Kelvinက ေဟးလ်န္ရဲ႕လက္ေလးကို ယူ၍ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႕
ကပ္ကာ နမ္းေနတယ္။ေဟးလ်န္ကေတာ့ သူ႕ေပါင္ေပၚက
Kelvinရဲ႕မ်က္ႏွာကို ငုံ႕ၾကည့္ရင္း ၿပဳံးေနသည္။
"ဘာမွ မစားခဲ့ရေသးဘူး"
"ေန႕လည္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေက်ာ္ေနၿပီ။ထမင္းစားမလား
မ သြားျပင္လိုက္မယ္"
"ေန..ေန ကြၽန္ေတာ္ ဗိုက္မဆာဘူး"
"ထမင္းမစားဘဲ မေနနဲ႕ေလကြာ။ၾကာရင္ အစာအိမ္ေရာဂါ
ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။နည္းနည္းေလာက္ေတာ့ စားလိုက္ပါ"
"ကြၽန္ေတာ္ ခုစားခ်င္တာ ထမင္းကို မဟုတ္ဘူး"
"ဒါဆို ဘာစားမလဲ။ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ ေသာက္မလား"
"ကြၽန္ေတာ္ စားခ်င္တာ မ ေကြၽးမွာလား"
"ေျပာ ဘာစားမွာလဲ...အား...ေမာင့္!!"
ဆတ္ခနဲ ထထိုင္ကာ သူမကို ႐ုတ္တရက္ ေပြ႕ခ်ီလိုက္တဲ့
ေမာင္။ေဟးလ်န္ ေၾကာက္အားလန့္အားနဲ႕ ေမာင့္ လည္တိုင္
ကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ ခ်ိတ္တြယ္လိုက္မိသည္။
Kelvinလည္း အိပ္ခန္းတံခါးကို ေက်ာနဲ႕တိုက္ဖြင့္ကာ
အခန္းထဲကို ေရာက္ေတာ့ မ ရဲ႕ကိုယ္ေလးကို ကုတင္ေပၚ
သို႔ခ်ကာ အေပၚကေန အုပ္မိုးလိုက္တယ္။
ပန္းႏုေရာင္ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကို ငုံ႕ကာနမ္းလိုက္ေတာ့ မ က
လည္းသူရဲ႕လည္တိုင္ကို လက္နဲ႕ခ်ိတ္တြယ္ၿပီး တန္ျပန္ အနမ္း
ေတြ ေပးလာ၏။လည္တိုင္နဲ႕ညွပ္ရိုးျဖဴျဖဴေတြမွာ အရာေတြ
ေရးဆြဲေနမိသည္။
ပိုးသားဂါဝန္ေလးကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္ေတာ့ အတြင္းခံ အနက္
ေရာင္ ဝမ္းဆက္ေလးနဲ႕ မ က သူ႕ကို ႐ူးေအာင္ ျပဳစားေန
၏။
braကို ဆြဲခြၽတ္ကာ ရင္ဘတ္ေတြကို ျခယ္လွယ္ စားသုံး
မိေတာ့ ညည္းသံ တိုးတိုးေလး ထြက္ေပၚလာသည္။
တိုးဝင္ေနက် လမ္းေၾကာင္းကို အစိမ္းလိုက္ထိုးခြဲလိုက္
ေတာ့ မ ရဲ႕ ခါးေလးက ႂကြတက္လာတယ္။Kelvin
လည္း မ ရဲ႕ ခါသိမ္သိမ္ေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ ဆုပ္
ကိုင္ကာ မနားတမ္း အရွိန္တင္၍ ဆက္ဆံပစ္လိုက္တယ္။
"အာ့..အရမ္း မေဆာင့္နဲ႕ ေမာင္.."
သြားျဖဴျဖဴေလးေတြနဲ႕ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ဖိကိုက္ကာ
ညည္းၫူသံေတြကို ထုတ္လႊင့္ေနတဲ့ မ ေၾကာင့္ Kelvin
ပိုၿပီး ၾကမ္းတမ္းခ်င္လာသည္။သုံးထားတဲ့ ေဆးအရွိန္ကလည္း တရိပ္ရိပ္နဲ႕တက္ကာ သူ႕ကို ခြန္အားေတြ ျဖည့္ေပး
ေနသလိုပင္။ဒါ့ေၾကာင့္ မ ကို positionအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕
ဆက္ဆံေနမိသည္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ခုတေလာ အကိုက ရိေပၚကို သတိထားေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္
လို႔ ရိေပၚ ခံစားရတယ္။ထိုသို႔ ခံစားမိတဲ့အေၾကာင္း ဦးကို
ေျပာျပၿပီး ဦးနဲ႕ရိေပၚ ခပ္ကင္းကင္းေနလိုက္သည္။ဒါမွ အကို
သံသယ မဝင္မွာ။
Knock!!
စားၾကည့္စားပြဲမွာထိုင္ကာ စာက်က္ေနတုန္း ၾကားလိုက္ရတဲ့
တံခါးေခါက္သံ။နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရွစ္နာရီ။အကို အလုပ္က ျပန္လာၿပီ ထင္တယ္။
"ဟင္ ဦး"
ခုရက္ပိုင္း ဦးနဲ႕ ရိေပၚတို႔ အရင္လို နီးနီးကပ္ကပ္မေနျဖစ္။
ထမင္းစားပြဲဝိုင္းတြင္သာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျဖစ္ၾကသည္။
"ကိုယ္ baeကို အရမ္းလြမ္းေနလို႔။အတူတူေနရေအာင္ ကြာ"
ရိေပၚကို နက္နက္ရွိုင္းရွိုင္းၾကည့္ကာ လြမ္းဆြတ္တမ္းတစြာ
ေျပာလာတဲ့ ဦး ကို ရိေပၚလည္း တကယ္ လြမ္းေနမိတာပါ။
အကို ရိပ္မိေနမွာစိုးတာေၾကာင့္သာ ေရွာင္ဖယ္၊ေရွာင္ဖယ္
လုပ္ေနရတာ၊တကယ္ဆိုလွ်င္ ရိေပၚ ဦးနဲ႕ အတူရွိခ်င္တယ္။
ရိေပၚ ဦးရဲ႕မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာကို ၾကည့္ၿပီး ဆုံးျဖတ္ခ်က္
တစ္ခု ခ်လိဳက္တယ္။
မိမိကို ဘာမွမေျပာဘဲ ကုတင္ရွိရာ ကိုျပန္ေလွ်ာက္သြားတဲ့
babyေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န့္ စိတ္ညစ္သြားရသည္။ခုရက္
ပိုင္း သူနဲ႕babyအတူတူမေနရေတာ့တာ ၾကာၿပီ။သား
ရိပ္မိမွာစိုးတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႕babyဟာ
သူ႕ကို ေရွာင္ဖယ္ေနတယ္။ခုလည္း သူ႕ကို ဘာတစ္ခြန္းမွ
ျပန္မေျပာဘဲ လွည့္ထြက္သြားျပန္ၿပီ။ရင္ထဲေတာ့ ခံစား
ရခက္တာ အမွန္ပင္။
အကို႔ဆီကို ဖုန္းေခၚလိုက္ေတာ့ ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္မွာျပန္လည္
ေျဖၾကားလာတယ္။
"အကို..ျပန္မလာေသးဘူးလား"
"............"
"ေၾသာ္..ဒါဆို ဆယ္နာရီေလာက္မွ ျပန္လာမွာေပါ့"
".........."
"ေၾသာ္...ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ဒီအတိုင္း ေမးၾကည့္တာ။
ဂ႐ုစိုက္ၿပီး ျပန္ခဲ့ေနာ္"
"............."
ဖုန္းခ်ၿပီး လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဦး က အခန္းဝမွာပဲ
ငူငူႀကီး ရပ္ေနတယ္။
"အဲ့မွာပဲ ရပ္ေနေတာ့မွာလား။ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘာမွမလုပ္
ေတာ့ဘူးလား"
အဝတ္အစားေတြကို တစ္ခုခ်င္း.ခြၽတ္ခ်ကာ ကုတင္ေပၚ
သို႔တက္ၿပီး လွဲေလ်ာင္း လိုက္တဲ့ baby။ေရွာင္းက်န့္
ခုမွ အသိဝင္ၿပီး သေဘာတက် ၿပဳံးမိသည္။
ထို႔ေနာက္ေတာ့ အဝတ္ေတြကို ခြၽတ္ၿပီး ကုတင္ေပၚျမန္ျမန္
တက္လိုက္တယ္။
"ကိုယ့္ရဲ႕baeေလးက ဥာဏ္ေျပးလိုက္တာကြာ။အဲ့တာ
ေလးေတြေၾကာင့္ ခ်စ္ေနရတာ"
"ျမန္ျမန္လုပ္ေနာ္ ဦး။အခ်ိန္သိပ္မရဘူး။ဆယ္နာရီေလာက္
ျပန္လာမွာဆိုေတာ့ အခ်ိန္တစ္နာရီေလာက္ပဲ ရမွာ"
"ဟုတ္ပါၿပီကြာ။"
ႁပြတ္စ္!ႁပြတ္စ္!
အနမ္းေတြကို သိပ္သည္းလိုက္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းပြတ္
တိုက္သံေတြက ထြက္ေပၚလာသည္။
babyရဲ႕ ရင္ဘတ္က ပြင့္ခ်ပ္ေလးႏွစ္ခုကို ေရွာင္းက်န့္
တစ္လွည့္စီ လွ်ာနဲ႕ယက္ၿပီး.ဆြဲစုပ္လိုက္တယ္။
ေအာက္ဘက္က တြင္းေလးထဲကိုလည္း လက္ေခ်ာင္းေတြ
နဲ႕အလည္သြားကာ အစပ်ိဳးလိုက္၏။
"ကိုယ္စေတာ့မယ္ေနာ္ baby"
babyက မ်က္ႏွာရဲရဲေလးနဲ႕ ေခါင္းေလးညိတ္ျပတယ္။
ေရွာင္းက်န့္လည္း မိမိအငယ္ေကာင္ကို လက္နဲ႕ေလး၊ငါး
ခ်က္ေလာက္ ပြတ္ဆြဲလိုက္ၿပီး babyရဲ႕ပန္းေရာင္အဝ
ေလးထဲသို႔ ထိုးသြင္းပစ္လိုက္တယ္။
ေမြ႕ရာစကို ဆြဲကုပ္ေနတဲ့ babyရဲ႕လက္ေလးေတြကို
ေရွာင္းက်န့္ ဖိ၍ ထပ္ကိုင္ကာ ဆက္ဆံမႈကို အရွိန္တင္
လိုက္သည္။
"အ..အရမ္း မျမန္နဲ႕ အာ့...ဟင္း.."
babyရဲ႕ခါးသိမ္သိမ္ေလးေအာက္ လက္လွ်ိူသြင္းကာ
ေပြ႕ထူလိုက္တယ္။ထိုင္လွ်က္အေနအထားျဖစ္သြားေတာ့
babyက သူ႕လည္တိုင္ သိုင္းဖက္လာ၏။
"အေပၚကေန နည္းနည္းေလာက္ ေဆာင့္ေပး bae"
ေရွာင္းက်န့္ လက္တစ္ဖက္နဲ႕babyရဲ႕ခါးေလးကိုဆြဲဖက္
ထားလိုက္ၿပီး က်န္လက္တစ္ဖက္ကိုေတာ့ ေမြ႕ရာေပၚ
ေနာက္ျပန္ေထာက္ထားလိုက္တယ္။
babyရဲ႕ မက္မြန္းသီးေလးေတြက မိမိအရာေပၚမွာ ေရွ႕တိုး၊
ေနာက္ငင္နဲ႕ လႈပ္ရွားေပးေနသည္။
ခါးအားကိုသုံးလို႔ ဆက္တိုက္ပင့္သြင္းလိုက္ေတာ့ baby
ရဲ႕ကိုယ္ေလးက သူ႕အေပၚမွာ ယိမ္းခါေနသည္။
ရိေပၚရဲ႕ၿပီးဆုံးျခင္းအရည္ေတြက ေရွာင္းက်န့္ရဲ႕sixpack
ေရးေရး အေပၚမွာ ေနရာအႏွံ႕ေပပြကုန္သလို၊ေရွာင္းက်န့္ရဲ႕
ၿပီးဆုံးမႈေတြကလည္း ရိေပၚ ခႏၶာကိုယ္အတြင္းမွာ။
"အာ့..အဟင့္..အ..."
ရိေပၚကို ေလးဘက္ေထာက္ခိုင္းၿပီး ေနာက္ကေန ထိုးသြင္း
ျပန္တဲ့ ဦး။
ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ျပင္းထန္တာေၾကာင့္ ရိေပၚမွာ ေရွ႕ကို
စိုက္ကာ,စိုက္ကာနဲ႕ ၿပိဳလဲက်သည္။
"အရမ္းခ်စ္တယ္ေနာ္ bae "
"အင့္..ကြၽန္ေတာ္လည္း..အာ့..ဦး ကို ခ်စ္တယ္"
ၿပိဳက်ေနတဲ့ babyရဲ႕ကိုယ္ေလးကို ခါးကေန ထိန္းကိုင္
ကာ အခ်စ္ၾကမ္းေနမိသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ကလြဲၿပီး...ဟာ့..ဘယ္သူနဲ႕မွ မေနရဘူးေနာ္
အား...."
"စိတ္ခ်...ကိုယ္ babyတစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ခ်စ္မွာ"
"ကတိတည္ေနာ္။မတည္လွ်င္ ဦးနဲ႕ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ အျပတ္ပဲ"
"အင္း..ကတိေပးတယ္ bae"
babyရဲ႕ အေကာင္ေပါက္ကို လက္နဲ႕ပြတ္သပ္ကာေခ်ာ့ျမဴ
ေပးလိုက္ေတာ့ တဆတ္ဆတ္တုန္ယင္ကာ ၿပီးဆုံးသြားသည္။
"ဒီတစ္ခါၿပီးလွ်င္ ေတာ္ေတာ့ေနာ္ ဦး"
babyစကားေၾကာင့္ နာရီကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့
ကိုးနာရီ ခြဲၿပီ။သားျပန္လာဖို႔ အခ်ိန္သိပ္မလိုေတာ့။
အခ်က္သုံးဆယ္ေလာက္ မရပ္မနားဆက္တိုက္ ထိုးေဆာင့္
ကာ အၿပီးသတ္လိုက္တယ္။
"ေရခ်ိဳးေပးခဲ့ရဦးမလား baby"
"ရတယ္..ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္လုပ္လိုက္မယ္။ဦး ျပန္ေတာ့"
"ကိုယ္အိပ္ရာခင္းေတြ လွဲခဲ့ေပးမယ္"
ဒါေတာ့ ရိေပၚမျငင္းမိ။အခ်ိန္မရမွာစိုးတာေၾကာင့္ ေခါင္း
ညိတ္ျပလိုက္တယ္။
ေရွာင္းက်န့္လည္း မိမိတို႔အရာေတြနဲ႕ေပပြေနတဲ့ အိပ္ရာခင္းကို
ဆြဲဖယ္လိုက္ၿပီး ဗီရိုထဲက အသစ္တစ္ခုကို ျပန္ခင္းေပးခဲ့လိုက္တယ္။ၿပီးစီးသြားမွသာ ကိုယ့္အခန္း ကိုယ္ျပန္လိုက္တယ္။
ရိေပၚလည္း ေအာက္ပိုင္းကို သန့္ရွင္းေရးလုပ္လိုက္ၿပီး
ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္ကာ ကုတင္ေအာက္က အဝတ္
အစားေတြကို ျပန္ေကာက္၍ ဝတ္လိုက္တယ္။
စာလုပ္ခ်င္စိတ္လည္း မရွိတာေၾကာင့္ ကုတင္ေပၚမွာသာ
လွဲခ်ေနလိုက္သည္။
ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားစဥ္ တစ္ဖက္ျခမ္းမွာ လူတစ္ေယာက္
ဝင္လွဲလိုက္တာကို ရိေပၚ ခံစားမိသည္။သို႔ေပမဲ့ ပင္ပန္းထား
တာေၾကာင့္ မ်က္လုံးဖြင့္မၾကည့္ခ်င္ေတာ့။ဆက္၍သာ အိပ္
စက္ပစ္မိသည္။
~~~~~~~~~~~~~
tbc#